Devletlerin vergilendirme faaliyetleri tarih boyunca görülmüş bir uygulamadır. Vergiler devlet için önemli bir gelir kaynağı oluştururlar. Vergilendirme faaliyeti esnasında yükümlülere ilişkin kişisel ve ticari nitelikte veriler elde edilir ve saklanır. Bu bilgilerin amacı dışında kullanılması, 3. kişilere açıklanması ya da 3. kişiler tarafından öğrenilmesi yükümlü açısından maddi ve manevi zarar meydana getirebilir ya da zarar tehlikesi doğurabilir. Bunun yanında, sır olarak saklanması gereken bilgilerin hukuka aykırı bir şekilde kullanılması veya açıklanması vergi idaresine duyulan güveni de sarsar. Bu sebeplerle yükümlülerin mahremiyet ve özel yaşamın gizliliği haklarını ihlal eden bu tür fiillerin yükümlülerin haklarını ve vergi idaresine duyulan güveni korumak amacıyla cezalandırılması gerekir. Türk hukuk sisteminde vergi mahremiyetini ihlal suçu Vergi Usul Kanununda (md. 362) suç olarak düzenlenmiş, yaptırım açısından ise Türk Ceza Kanununa (md. 239) atıf yapılmıştır. Çalışmamızda söz konusu hüküm suç genel teorisi çerçevesinde incelenmiş; gerekli görülen yerlerde bazı tespit ve önerilere yer verilmiştir.
The taxation is a common practice of the states seen throughout history. The taxes constitute an important
income for the states. The personal and commercial data of the tax payers is derived and preserved during
this taxation activity. It can cause damages or call forth danger of damage financially and personally for the
tax payer if this information is used out of its purpose or made public. On the other hand, the unlawful use or
declaration of this data, which has to be kept as a secret, shakes the public confidence to the tax administration.
For these reasons, this kind of acts which breach the rights to privacy and to secrecy of private life should be
penalized in order to maintain the rights of the tax payers and the confidence to the tax administration and its
officers. In Turkish law system, the breach of tax privacy offence is formulated as a fiscal offence in Turkish Tax
Procedure Code (ar. 362) and it refers to Turkish Penal Code (ar. 239) for the sanction.
In our study, this offence was examined within general theory of crime and some assessments were made
regarding problematic issues.
Diğer ID | JA96PU23KB |
---|---|
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Aralık 2013 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2013 Cilt: 3 Sayı: 2 |