Tez Özeti
BibTex RIS Kaynak Göster

رعاية النبي ﷺ ʹمبدأ الفروق الفرديةʹ في منهج التعليم

Yıl 2020, Sayı: 5, 73 - 104, 31.12.2020
https://doi.org/10.5281/zenodo.4427709

Öz

النبي محمد ﷺ هو آخر نبي نزل بوحي من الله وجاء بدين الإسلام. والرسالةالتي جاء بها، تتضمن تعليم وتربية الفرد والمجتمع على وفق الوحي. لأن الناس متفاوتون من جهات عدة ومن الواجب لكمال الرسالة رعاية تلك الفروق فتتنوع طرق الرعاية تبعاً لتنوع ذلك الاختلاف، بهذه الطريقة فقط يمكن لها أن تزكي نفوسهم وتنير عقولهم وتصفي قلوبهم وتحسن أرواحهم. وعلى هذا يمكن لنا أن نقول إن الرسول ﷺ قد أولى اهتمامًا لـ "مبدأ الفروق الفردية" في تعليمه وتطبيق هذا المبدأ مازال مستمراً فيمن ينالهم خطاب الوحي حاليًا. لإنجاز مثل هذه المهمة، من الضروري أولاً البحث فيما يفهم من الأجاديث بشكل عام وتحديد الأمثلة ذات الصلة، ثم تقييمها من حيث التعليم والتدريب. وقد تم ذلك في هذا البحث.
الإنسان هو خليفة الأرض، وقد أرسل إلى هذا العالم للاختبار. إذا اتبع طريق الخير صلح النظام في العالم، وإذا سلك طريق الشر عم الفساد في العالم. لدرجة أن منع الناس من أن يكونوا سيئين، ومهد الطريق لهم ليكونوا صلحاء وقد كان أهم قضية استمرت من التاريخ إلى الوقت الحاضر.؛ بذل العديد من القادة والمديرين والمربين والدول والمجتمعات جهودًا ومحاولات لتجنب الشر وقيادة الناس إلى الخير. إلا أن النبي الذي ظهر في شبه الجزيرة العربية في القرن السابع الميلادي؛ في المجتمع الذي تم إرساله إليه، قام بترقية الناس والمجتمع من أدنى مستوى إلى أعلى مستوى، على الرغم من العديد من المحاولات المعارضة، في ظل ظروف صعبة وندرة الموارد. إلى جانب التحقيق في جميع جوانب هذا الموقف، إن تحديد تفاصيل التعليم النبوي له أهمية كبيرة. هل التزم الرسول "بمبدأ الفروق الفردية" المعبر عنه اليوم في أنشطته التربوية، وإن كان كذلك فما هو المسار الذي اتبعه وماذا فعل؟ الإجابات على كل هذه الأسئلة تثير أفكار جميع التربويين المتبعين المؤيدين أو المعارضين لمحمد ﷺ اليوم.
كان موضوع "الاختلافات الفردية" على جدول الأعمال في القرن الماضي بسبب الحاجة التي ظهرت في العديد من المجالات، لا سيما في مجال التعليم والتدريب، وجهت أصحاب العلاقة إلى موضوع "الفروق الفردية". ومع ذلك، كلٌّ يبحث في هذه القضية في مجاله. اليوم، بعض الدراسات في مجال التعليم والتدريب في بلدنا، وبعض الأبحاث والدراسات الجديدة في مجال اللاهوت قد سلطت الضوء على الموضوع. لدرجة أن استخدام مبدأ الفروق الفردية بشكل صحيح في المجالات ذات الصلة سيسمح بتحقيق العديد من المكاسب الفردية والاجتماعية.
يبدأ بحثنا بعرض "مبدأ الفروق الفردية". لأن هذا الموضوع في طبيعة واتساع موضوع منفصل. يتم التعامل مع أسباب الفروق الفردية في المقام الأول؛ بعد ذلك، يتم التحقق أيضًا من أسباب اختلاف كل فرد، رغم أنه قد يشترك بنفس الأم والأب، ونفس البيئة الاجتماعية، ويكون عضواً في نفس المجتمع، ومع ذلك يكون مختلفاًعن الآخرين من حيث الشكل والتكوين النفسي أو المهارات الذاتية. لأنه من المهم كشف وفهم مصدر هذه الاختلافات. في هذا السياق، كمصادر للفروق الفردية بين الناس؛ تم تحديد الإرادة والتصرف الإلهي على أنهما مادة الخلق، والوراثة (وحدها)، والبيئة (وحدها)، والوراثة والبيئة.
عندما نظرنا إلى مجالات الفروق الفردية بين الناس، فهذه هي؛ العمر، المظهر، القدرات الحسية، الصحة العامة، القدرات الخاصة، الذكاء، اللغة، التركيب العاطفي، الحساسية والسلوك الاجتماعي، عادات العمل، السلوك الأخلاقي، الاهتمامات، إلخ. ومع ذلك، نحن في هذه الشرائح. استكشفنا الفروق بين الجنسين، والاختلافات الجسدية، والاختلافات في العمر، والاختلافات في مستويات الذكاء والمعرفة، والمزاج واختلافات الشخصية، والاختلافات في الاهتمامات والقدرة، والدور الاجتماعي واختلافات المسؤولية بشكل موجز.
قام الرسول ﷺ بتعليم وتثقيف المجتمع العربي وإنقاذه من الجهل بالعديد من القضايا المتعلقة بالعالم والآخرة لمدة 23 عامًا. في واقع الأمر أن النبوة من جانب آخر متعلقة بالتعليم. ومع ذلك، يتطلب التبليغ المزيد من التفاني. لأنه أكثر شمولاً من التعليم. النبي ﷺ، ربى الناس بنفسه؛ وأظهر المعرفة والإيمان والأخلاق والعبادة والعلاج والقانون والسياسة والصحة والحرب والعديد من القضايا الأخرى من خلال القدوة وأثار انتباه الناس. ثم كان خير مثال على ذلك أصحابه.
عندما ننظر إلى النبي ﷺ على أنه معلم، يتبين أنه بذل أقصى جهد للتعرف على الأشخاص أو الطلاب الذين تعامل معهم، ولمعرفة الجوانب الضعيفة والقوية. في واقع الأمر، فإن المبدأ الأساسي للتواصل الفعال هو معرفة المرسل إليه بشكل شامل ودقيق. ويلي ذلك تنظيم واستمرار أنشطة التعليم والتدريب المتعلقة به.
إن بداية التصنيف الإيجابي للأفراد هي مراعاة حقيقة أن الناس من الذكور والإناث. لأن هذين الجنسين الأساسيين يختلفان عن بعضهما البعض من الناحية الفسيولوجية والبيولوجية والروحية. بالإضافة إلى الفروق بين الجنسين، هناك اختلافات جسدية بين الجنسين. هذه الاختلافات يمكن أن تكون في الحجم والطول واللون والشكل والجوانب الأخرى. بالإضافة إلى ذلك، فإن اختلاف العمر أو الحياة بين الناس هو اختلاف آخر. بالإضافة إلى ذلك كله فإن الناس ليسوا متماثلين في الذكاء والمعرفة، لذلك يتم ترتيب الشؤون الاجتماعية والإدارية وفقًا لذكاء الناس ومعرفتهم. تم ذكر مزاج وشخصيات الناس أيضًا من بين العوامل التي تجعلهم مختلفين؛ الغضب السريع، الحليم، العاطفي، الشجاع، إلخ. مثل. مرة أخرى، لدى الناس اهتمامات وقدرات مختلفة، وهي حالة أخرى من الاختلاف. البراعة والتراكيب الصوتية والألعاب الرياضية والجوانب الفنية للناس هي مظهر من مظاهر ذلك. عامل آخر للاختلاف هو الاختلاف في الوضع الاجتماعي الناشئ عن ولادة كل شخص في بيئة عائلية واجتماعية مختلفة. تفرض هذه البيئة الاجتماعية أدوارًا ومسؤوليات اجتماعية مختلفة على الأفراد.

Kaynakça

  • Accâc, M. Hatib. Es-Sünnetu Kable’t-Tedvîn. Kâhire: Mektebutü Vehbe, 1988.
  • Akalın, Şükrü Haluk vd. “İlgi”. Türkçe Sözlük. TDK Yayınları, 2011.
  • Arslan, Mehmet. Öğretim İlke ve Yöntemleri. Ankara: Anı Yayınları, 2010.
  • Aydın, M. Zeki. Din Öğretiminde Yöntemler. Ankara: Nobel Yayıncılık, 2007.
  • Ayvallı, Ramazan. “Esbâbu Vürûdi’l-Hadîs ve Bunun İslâm Teşrîindeki Yeri ve Önemi”. Ankara Üniversitesi, 1979.
  • Bacanlı, Hasan. , Eğitim Psikolojisi, Ankara. Ankara: Pegem Akademi Yayınları, 2011.
  • Başaran, İbrahim Ethem. Başaran, Eğitim Psikolojisi (Eğitimin Psikolojik Temelleri). Ankara: Gül Yayınevi, Gül Yayınevi, 1997.
  • Baymur, Feriha. Genel Psikoloji. İstanbul: İnkılap Kitapevi, İnkılap., 1985.
  • Bayraklı, Bayraktar. İslam’da Eğitim. İstanbul: Seçil Ofset, 2002.
  • Budak, Selçuk. Psikoloji Sözlüğü. Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları, 2009.
  • Buhârî, Ebu Abdillah Muhammed b. İsmâil (Thk ve nşr. Muhammed Zihni Efendi). el-Câmiʿu’l-Müsnedü’ṣ-Saḥîḥu’l-Muḫtasar min Umûri Resûlillâh Sallallāhü ʿAleyhi ve Sellem ve Sünenihî ve Eyyâmih. İstanbul: Çağrı Yayınları, 1981.
  • Çamdibi, Hasan Mahmud. Şahsiyet Terbiyesi ve Gazâlî. İstanbul: Han Yayınları, 1983.
  • Canan, İbrahim. Peygamberimizin Teblîğ Metotları 1. İstanbul: Nesil Yayınları, 1998.
  • Dölek, Adem. Edebî Açıdan Hadislerde Teşbih ve Temsiller. Erzurum: EKEV Yayınları, 2001.
  • Ebû Dâvûd, Süleymân b. el-Eş‘as b. İshâk es-Sicistânî el-Ezdî. Sünen-i Ebî Dâvud. İstanbul: Çağrı Yayınları, 1981.
  • ed-Dârimî, Ebu Muhammed Abdullah b. Abdirrahman. Sünenu’d-Dârimî. İstanbul: Çağrı Yayınları, 1981.
  • el-Aclûnî, İsmail b. Muhammed. Keşfu’l-Hafâ ve Muzîlu’l-İlbês. Kâhire: Mektebetu’l-Kuds, 1351.
  • el-İsfehânî, Râğıb. Tafsîlu’n-Neş’eteyn ve Tahsîlu’s-Saâdeteyn. Beyrut: Daru’n-Nefâis, 1988.
  • el-İsfehânî, Râğıb (Trc.:Abdulbaki Güneş; Mehmet Yolcu). Müfredât Kur’ân Kavramları Sözlüğü. İstanbul: Çıra Yayınları, 2010.
  • el-Kardâvî, Yusuf (Trc:. Özcan Hıdır). Bilgi ve Medeniyet Kaynağı Sünnet. İstanbul: Yörünge Yayınları, 2001.
  • el-Münâvî, Muhammed Abdurraûf. Feyzu’l-Kadîr Şerhu’l-Cami’i’s-Sağîr. Beyrut: Dâru’l-Ma’rife, 1972.
  • en-Nesâî, Ebû Abdirrahmân Ahmed b. Şuayb b. Alî. es-Sünen. İstanbul: Çağrı Yayınları, 1981.
  • Enes, İbn Mâlik. el-Muvattâ. İstanbul: Çağrı Yayınları, 1981.
  • et-Tirmizî, Ebu Îsa Muhammed b. Îsa. es-Sünen. İstanbul: Çağrı Yayınları, 1981.
  • Hamidullah, Muhammed (Çev.: Salih Tuğ). İslâm Peygamberi. Ankara: İmaj Yayınları, 2003.
  • Hökelekli, Hayati. “İnanç ve Mezhep Farklılıklarının Psikolojik ve Kültürel Temelleri”. Diyanet Dergisi 3 (1984), 25.
  • İbn Hanbel, Ebû Abdillâh Ahmed b. Muhammed b. Hanbel eş-Şeybânî el-Mervezî. Müsnedü’l-İmâmî Ahmed b. Hanbel. 2001: Müessesetu’r-Risâle, 1. Baskı., 2001.
  • İbn Mâce, Ebû Abdillâh Muhammed b. Yezîd Mâce el-Kazvînî. es-Sünen. İstanbul: Çağrı Yayınları, 1981.
  • İbn Manzur, Ebü’l-Fazl Cemaleddin Muhammed b. Mükerrem el-İfriki el-Mısri. Lisânu’l-Arab. Beyrut: Dâr’u Sâdır, 2008.
  • Kutup, Seyyid. Fî Zılâli’l-Kur’ân. Fî Zilali’l-Kur’ân. İstanbul: Dünya Yayıncılık, 1991.
  • Kuzgun, Yıldız; Deryakulu, Deniz. Eğitimde Bireysel Farklılıklar. ed. Kuzgun Yıldız. Ankara: Nobel Yayıncılık, 2006.
  • Müslim, Müslim b. Haccâc el-Kuşeyrî en-Neysabûrî (Thk. ve Nşr. Muhammed Zihnî Efendi). el-Câmiʿu’ṣ-Saḥîḥ. İstanbul: Çağrı Yayınları, 1981.
  • Ocak, Gürbüz. Öğretim İlke ve Yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi Yayınları, 2008.
  • Oral, Behçet. Öğrenme Öğretme Kuram ve Yaklaşımları. Ankara: Pegem Akademi Yayınları, 2011.
  • Özbek, Abdullah. Bir Eğitimci Olarak Hz. Muhammed. Konya: Selam Yayınları, 1988.
  • Özgüven, İbrahim Ethem. Bireyi Tanıma Teknikleri. Ankara: Pdrem Yayıncılık, 2007.
  • Pinter, Rudolf (Çev. Sabri Akdeniz). Eğitim Psikolojisi. ed. Rudolf Pinter. İstanbul: İFAV Yayınları, 1991.
  • Selçuk, Ziya. Eğitim Psikolojisi. Ankara: Nobel Yayıncılık, 2009.
  • Sezgin, Osman. Üçüncü Neslin Eğitimi. Ankara: TDK Yayınları, 1991.
  • Sofuoğlu, Mehmet. Sahih-i Buhârî ve Tercemesi. İstanbul: Ötüken Yayıncılık, 2009.
  • Suruç, Salih. Kainâtın Efendisi Peygamberimizin Hayatı. İstanbul: Yeni Asya Neşriyat, 2001.
  • Yıldırım, Zeki. “İhtilafın Menşei Konusu ve Çeşitleri”. Atatürk Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 215–248.

Hz. Peygamber’in Eğitim Metodunda “Bireysel Farklılıklar” İlkesini Gözetmesi

Yıl 2020, Sayı: 5, 73 - 104, 31.12.2020
https://doi.org/10.5281/zenodo.4427709

Öz

Hz. Muhammed (s.a.v.), beşer olmak, nübüvvet ve evrensellik vasıflarını kendisinde barındıran bir peygamberdir. Peygamberlik ise Allah tarafından tayin ve tebyin edilen kudsî bir görevdir. Bu kudsî görevi kısa ve öz biçimde tanımlayacak kavram ve meslek ise öğretmenliktir. Bu öğretmenliğin amacı vahiy temelli medeniyet inşa etmek, hedefi ise insan ve toplumu dünya ve ahiret hususlarında talim ve terbiye etmektir. Ancak eğitim-öğretim mühim ve çok yönlü bir faaliyettir. Bu makalede, Hz. Peygamber’in (s.a.v.) eğitim metodunda bireysel farklılıklar ilkesi uygulamalarının varlığı tespit ve tetkik edilecektir. Hz. Peygamber’in eğitim-öğretim metodu konusu, günümüzde çok önemli bir araştırma konusu haline gelmiştir. Bu husustaki ihtiyacın kaynağı ise günümüzde insana yönelik eğitim-öğretim faaliyetlerinin çok yoğun bir araştırma konusu olmasından ileri gelmektedir. Nitekim insanlık tarihinde önemli bir yeri olan Hz. Peygamber’in eğitim-öğretim metolarının tamamının, özelde ise bireysel farklılıklar ilkesi uygulamalarının gündeme alınması, dikkat çekilmesi ve güncel uygulamalara model olarak takdim edilmesi bu minvalde önem arz etmektedir. O (s.a.v.), insanlara bilgiyi öğretirken ve onları eğitirken insanlar arası ortak hususlar yanında, insanlardaki farklılıklardan kaynaklı olarak bireysel farklılıklara dikkat etmiş ve önem vermiştir. Nitekim O’nun bu yöndeki uygulamaları kendi zamanında çok boyutlu bir değişim yaşatmış, ortaya rol-model insanların çıkmasını sağlamıştır.

Kaynakça

  • Accâc, M. Hatib. Es-Sünnetu Kable’t-Tedvîn. Kâhire: Mektebutü Vehbe, 1988.
  • Akalın, Şükrü Haluk vd. “İlgi”. Türkçe Sözlük. TDK Yayınları, 2011.
  • Arslan, Mehmet. Öğretim İlke ve Yöntemleri. Ankara: Anı Yayınları, 2010.
  • Aydın, M. Zeki. Din Öğretiminde Yöntemler. Ankara: Nobel Yayıncılık, 2007.
  • Ayvallı, Ramazan. “Esbâbu Vürûdi’l-Hadîs ve Bunun İslâm Teşrîindeki Yeri ve Önemi”. Ankara Üniversitesi, 1979.
  • Bacanlı, Hasan. , Eğitim Psikolojisi, Ankara. Ankara: Pegem Akademi Yayınları, 2011.
  • Başaran, İbrahim Ethem. Başaran, Eğitim Psikolojisi (Eğitimin Psikolojik Temelleri). Ankara: Gül Yayınevi, Gül Yayınevi, 1997.
  • Baymur, Feriha. Genel Psikoloji. İstanbul: İnkılap Kitapevi, İnkılap., 1985.
  • Bayraklı, Bayraktar. İslam’da Eğitim. İstanbul: Seçil Ofset, 2002.
  • Budak, Selçuk. Psikoloji Sözlüğü. Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları, 2009.
  • Buhârî, Ebu Abdillah Muhammed b. İsmâil (Thk ve nşr. Muhammed Zihni Efendi). el-Câmiʿu’l-Müsnedü’ṣ-Saḥîḥu’l-Muḫtasar min Umûri Resûlillâh Sallallāhü ʿAleyhi ve Sellem ve Sünenihî ve Eyyâmih. İstanbul: Çağrı Yayınları, 1981.
  • Çamdibi, Hasan Mahmud. Şahsiyet Terbiyesi ve Gazâlî. İstanbul: Han Yayınları, 1983.
  • Canan, İbrahim. Peygamberimizin Teblîğ Metotları 1. İstanbul: Nesil Yayınları, 1998.
  • Dölek, Adem. Edebî Açıdan Hadislerde Teşbih ve Temsiller. Erzurum: EKEV Yayınları, 2001.
  • Ebû Dâvûd, Süleymân b. el-Eş‘as b. İshâk es-Sicistânî el-Ezdî. Sünen-i Ebî Dâvud. İstanbul: Çağrı Yayınları, 1981.
  • ed-Dârimî, Ebu Muhammed Abdullah b. Abdirrahman. Sünenu’d-Dârimî. İstanbul: Çağrı Yayınları, 1981.
  • el-Aclûnî, İsmail b. Muhammed. Keşfu’l-Hafâ ve Muzîlu’l-İlbês. Kâhire: Mektebetu’l-Kuds, 1351.
  • el-İsfehânî, Râğıb. Tafsîlu’n-Neş’eteyn ve Tahsîlu’s-Saâdeteyn. Beyrut: Daru’n-Nefâis, 1988.
  • el-İsfehânî, Râğıb (Trc.:Abdulbaki Güneş; Mehmet Yolcu). Müfredât Kur’ân Kavramları Sözlüğü. İstanbul: Çıra Yayınları, 2010.
  • el-Kardâvî, Yusuf (Trc:. Özcan Hıdır). Bilgi ve Medeniyet Kaynağı Sünnet. İstanbul: Yörünge Yayınları, 2001.
  • el-Münâvî, Muhammed Abdurraûf. Feyzu’l-Kadîr Şerhu’l-Cami’i’s-Sağîr. Beyrut: Dâru’l-Ma’rife, 1972.
  • en-Nesâî, Ebû Abdirrahmân Ahmed b. Şuayb b. Alî. es-Sünen. İstanbul: Çağrı Yayınları, 1981.
  • Enes, İbn Mâlik. el-Muvattâ. İstanbul: Çağrı Yayınları, 1981.
  • et-Tirmizî, Ebu Îsa Muhammed b. Îsa. es-Sünen. İstanbul: Çağrı Yayınları, 1981.
  • Hamidullah, Muhammed (Çev.: Salih Tuğ). İslâm Peygamberi. Ankara: İmaj Yayınları, 2003.
  • Hökelekli, Hayati. “İnanç ve Mezhep Farklılıklarının Psikolojik ve Kültürel Temelleri”. Diyanet Dergisi 3 (1984), 25.
  • İbn Hanbel, Ebû Abdillâh Ahmed b. Muhammed b. Hanbel eş-Şeybânî el-Mervezî. Müsnedü’l-İmâmî Ahmed b. Hanbel. 2001: Müessesetu’r-Risâle, 1. Baskı., 2001.
  • İbn Mâce, Ebû Abdillâh Muhammed b. Yezîd Mâce el-Kazvînî. es-Sünen. İstanbul: Çağrı Yayınları, 1981.
  • İbn Manzur, Ebü’l-Fazl Cemaleddin Muhammed b. Mükerrem el-İfriki el-Mısri. Lisânu’l-Arab. Beyrut: Dâr’u Sâdır, 2008.
  • Kutup, Seyyid. Fî Zılâli’l-Kur’ân. Fî Zilali’l-Kur’ân. İstanbul: Dünya Yayıncılık, 1991.
  • Kuzgun, Yıldız; Deryakulu, Deniz. Eğitimde Bireysel Farklılıklar. ed. Kuzgun Yıldız. Ankara: Nobel Yayıncılık, 2006.
  • Müslim, Müslim b. Haccâc el-Kuşeyrî en-Neysabûrî (Thk. ve Nşr. Muhammed Zihnî Efendi). el-Câmiʿu’ṣ-Saḥîḥ. İstanbul: Çağrı Yayınları, 1981.
  • Ocak, Gürbüz. Öğretim İlke ve Yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi Yayınları, 2008.
  • Oral, Behçet. Öğrenme Öğretme Kuram ve Yaklaşımları. Ankara: Pegem Akademi Yayınları, 2011.
  • Özbek, Abdullah. Bir Eğitimci Olarak Hz. Muhammed. Konya: Selam Yayınları, 1988.
  • Özgüven, İbrahim Ethem. Bireyi Tanıma Teknikleri. Ankara: Pdrem Yayıncılık, 2007.
  • Pinter, Rudolf (Çev. Sabri Akdeniz). Eğitim Psikolojisi. ed. Rudolf Pinter. İstanbul: İFAV Yayınları, 1991.
  • Selçuk, Ziya. Eğitim Psikolojisi. Ankara: Nobel Yayıncılık, 2009.
  • Sezgin, Osman. Üçüncü Neslin Eğitimi. Ankara: TDK Yayınları, 1991.
  • Sofuoğlu, Mehmet. Sahih-i Buhârî ve Tercemesi. İstanbul: Ötüken Yayıncılık, 2009.
  • Suruç, Salih. Kainâtın Efendisi Peygamberimizin Hayatı. İstanbul: Yeni Asya Neşriyat, 2001.
  • Yıldırım, Zeki. “İhtilafın Menşei Konusu ve Çeşitleri”. Atatürk Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 215–248.

Prophet's Observance of the "Principle of Individual Differences" in his Education Method

Yıl 2020, Sayı: 5, 73 - 104, 31.12.2020
https://doi.org/10.5281/zenodo.4427709

Öz

Besides being a human being, Muḥammad displays the features of prophethood and universality. Prophethood is a holy duty appointed and declared by Allāh. The concept and profession that define this sacred duty briefly is teaching. The aim of this teaching is to build a civilization based on revelation, and its goal is to educate and train man and society on the issues of the world and the hereafter. However, education and training is an important and multifaceted activity. In this article, the use of individual differences principle applications in Muḥammad's (PBH) education method will be discussed. The subject of the Prophet's education and training method has become a very important research subject because nowadays educational activities for people have become hot topics. As a matter of fact, it is important to examine all of the education methods of Muḥammad (PBH), who has an important place in the history of humanity, and the practice of the principle of individual differences in particular, in order to draw attention and to present models to current practices. While he taught people and trained them, he paid attention to and gave importance to individual differences among individuals, as well as common issues between people. As a result of his his practices in this direction made a multidimensional change in his time and caused role-model people to emerge.

Kaynakça

  • Accâc, M. Hatib. Es-Sünnetu Kable’t-Tedvîn. Kâhire: Mektebutü Vehbe, 1988.
  • Akalın, Şükrü Haluk vd. “İlgi”. Türkçe Sözlük. TDK Yayınları, 2011.
  • Arslan, Mehmet. Öğretim İlke ve Yöntemleri. Ankara: Anı Yayınları, 2010.
  • Aydın, M. Zeki. Din Öğretiminde Yöntemler. Ankara: Nobel Yayıncılık, 2007.
  • Ayvallı, Ramazan. “Esbâbu Vürûdi’l-Hadîs ve Bunun İslâm Teşrîindeki Yeri ve Önemi”. Ankara Üniversitesi, 1979.
  • Bacanlı, Hasan. , Eğitim Psikolojisi, Ankara. Ankara: Pegem Akademi Yayınları, 2011.
  • Başaran, İbrahim Ethem. Başaran, Eğitim Psikolojisi (Eğitimin Psikolojik Temelleri). Ankara: Gül Yayınevi, Gül Yayınevi, 1997.
  • Baymur, Feriha. Genel Psikoloji. İstanbul: İnkılap Kitapevi, İnkılap., 1985.
  • Bayraklı, Bayraktar. İslam’da Eğitim. İstanbul: Seçil Ofset, 2002.
  • Budak, Selçuk. Psikoloji Sözlüğü. Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları, 2009.
  • Buhârî, Ebu Abdillah Muhammed b. İsmâil (Thk ve nşr. Muhammed Zihni Efendi). el-Câmiʿu’l-Müsnedü’ṣ-Saḥîḥu’l-Muḫtasar min Umûri Resûlillâh Sallallāhü ʿAleyhi ve Sellem ve Sünenihî ve Eyyâmih. İstanbul: Çağrı Yayınları, 1981.
  • Çamdibi, Hasan Mahmud. Şahsiyet Terbiyesi ve Gazâlî. İstanbul: Han Yayınları, 1983.
  • Canan, İbrahim. Peygamberimizin Teblîğ Metotları 1. İstanbul: Nesil Yayınları, 1998.
  • Dölek, Adem. Edebî Açıdan Hadislerde Teşbih ve Temsiller. Erzurum: EKEV Yayınları, 2001.
  • Ebû Dâvûd, Süleymân b. el-Eş‘as b. İshâk es-Sicistânî el-Ezdî. Sünen-i Ebî Dâvud. İstanbul: Çağrı Yayınları, 1981.
  • ed-Dârimî, Ebu Muhammed Abdullah b. Abdirrahman. Sünenu’d-Dârimî. İstanbul: Çağrı Yayınları, 1981.
  • el-Aclûnî, İsmail b. Muhammed. Keşfu’l-Hafâ ve Muzîlu’l-İlbês. Kâhire: Mektebetu’l-Kuds, 1351.
  • el-İsfehânî, Râğıb. Tafsîlu’n-Neş’eteyn ve Tahsîlu’s-Saâdeteyn. Beyrut: Daru’n-Nefâis, 1988.
  • el-İsfehânî, Râğıb (Trc.:Abdulbaki Güneş; Mehmet Yolcu). Müfredât Kur’ân Kavramları Sözlüğü. İstanbul: Çıra Yayınları, 2010.
  • el-Kardâvî, Yusuf (Trc:. Özcan Hıdır). Bilgi ve Medeniyet Kaynağı Sünnet. İstanbul: Yörünge Yayınları, 2001.
  • el-Münâvî, Muhammed Abdurraûf. Feyzu’l-Kadîr Şerhu’l-Cami’i’s-Sağîr. Beyrut: Dâru’l-Ma’rife, 1972.
  • en-Nesâî, Ebû Abdirrahmân Ahmed b. Şuayb b. Alî. es-Sünen. İstanbul: Çağrı Yayınları, 1981.
  • Enes, İbn Mâlik. el-Muvattâ. İstanbul: Çağrı Yayınları, 1981.
  • et-Tirmizî, Ebu Îsa Muhammed b. Îsa. es-Sünen. İstanbul: Çağrı Yayınları, 1981.
  • Hamidullah, Muhammed (Çev.: Salih Tuğ). İslâm Peygamberi. Ankara: İmaj Yayınları, 2003.
  • Hökelekli, Hayati. “İnanç ve Mezhep Farklılıklarının Psikolojik ve Kültürel Temelleri”. Diyanet Dergisi 3 (1984), 25.
  • İbn Hanbel, Ebû Abdillâh Ahmed b. Muhammed b. Hanbel eş-Şeybânî el-Mervezî. Müsnedü’l-İmâmî Ahmed b. Hanbel. 2001: Müessesetu’r-Risâle, 1. Baskı., 2001.
  • İbn Mâce, Ebû Abdillâh Muhammed b. Yezîd Mâce el-Kazvînî. es-Sünen. İstanbul: Çağrı Yayınları, 1981.
  • İbn Manzur, Ebü’l-Fazl Cemaleddin Muhammed b. Mükerrem el-İfriki el-Mısri. Lisânu’l-Arab. Beyrut: Dâr’u Sâdır, 2008.
  • Kutup, Seyyid. Fî Zılâli’l-Kur’ân. Fî Zilali’l-Kur’ân. İstanbul: Dünya Yayıncılık, 1991.
  • Kuzgun, Yıldız; Deryakulu, Deniz. Eğitimde Bireysel Farklılıklar. ed. Kuzgun Yıldız. Ankara: Nobel Yayıncılık, 2006.
  • Müslim, Müslim b. Haccâc el-Kuşeyrî en-Neysabûrî (Thk. ve Nşr. Muhammed Zihnî Efendi). el-Câmiʿu’ṣ-Saḥîḥ. İstanbul: Çağrı Yayınları, 1981.
  • Ocak, Gürbüz. Öğretim İlke ve Yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi Yayınları, 2008.
  • Oral, Behçet. Öğrenme Öğretme Kuram ve Yaklaşımları. Ankara: Pegem Akademi Yayınları, 2011.
  • Özbek, Abdullah. Bir Eğitimci Olarak Hz. Muhammed. Konya: Selam Yayınları, 1988.
  • Özgüven, İbrahim Ethem. Bireyi Tanıma Teknikleri. Ankara: Pdrem Yayıncılık, 2007.
  • Pinter, Rudolf (Çev. Sabri Akdeniz). Eğitim Psikolojisi. ed. Rudolf Pinter. İstanbul: İFAV Yayınları, 1991.
  • Selçuk, Ziya. Eğitim Psikolojisi. Ankara: Nobel Yayıncılık, 2009.
  • Sezgin, Osman. Üçüncü Neslin Eğitimi. Ankara: TDK Yayınları, 1991.
  • Sofuoğlu, Mehmet. Sahih-i Buhârî ve Tercemesi. İstanbul: Ötüken Yayıncılık, 2009.
  • Suruç, Salih. Kainâtın Efendisi Peygamberimizin Hayatı. İstanbul: Yeni Asya Neşriyat, 2001.
  • Yıldırım, Zeki. “İhtilafın Menşei Konusu ve Çeşitleri”. Atatürk Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 215–248.
Toplam 42 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular Din Araştırmaları
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Abdullah Servet Yılmaz 0000-0002-5169-8328

Yayımlanma Tarihi 31 Aralık 2020
Gönderilme Tarihi 25 Ağustos 2020
Yayımlandığı Sayı Yıl 2020 Sayı: 5

Kaynak Göster

ISNAD Yılmaz, Abdullah Servet. “Hz. Peygamber’in Eğitim Metodunda ‘Bireysel Farklılıklar’ İlkesini Gözetmesi”. HADITH 5 (Aralık 2020), 73-104. https://doi.org/10.5281/zenodo.4427709.