“STK-BELEDİYE-YÖNETİŞİM EKSENİNDE” BİRBİRLERİNİN GÖZÜNDEN AKTÖRLER: BURDUR İLİ ÖRNEĞİ

Yıl 2020, , 51 - 69, 30.04.2020

Canan Gönüllü

https://doi.org/10.31199/hakisderg.686028

Cited By: 2

Öz

Değişen yönetim anlayışı, kamu faydasına gerçekleştirilecek faaliyetlerin sadece devlet eliyle gerçekleştirilmesi anlayışını değiştirmiştir. Topluma yapılacak hizmetlerde devlet kurumları ve organlarının yanında sivil toplum kuruluşları da çaba harcamaya başlamış ve bu çabalar giderek çeşitlenmeye ve artmaya başlamıştır. Devlet organlarının zaman zaman tek başına yürüttüğü faaliyetler, bazı zamanlarda sivil toplum kuruluşları gibi gönüllü kuruluşların ortaklıkları ile de gerçekleştirilebilmektedir. Bu çalışmada yönetişim anlayışı çerçevesinde Burdur İlinde faaliyet göstermekte olan sivil toplum kuruluşları ve yerel yönetimler incelenmiştir. Burdur’da hizmet vermekte olan hak temelli, dayanışma temelli vb. dernek, vakıf ve sendikaların yerel yönetimlerle ve Sivil Toplum Kuruluşlarının birbirleriyle işbirliği yapma kapasiteleri ile bu işbirliklerinin kurulabilmesi için ortaya çıkan engeller ya da fırsatların hem yerel yönetimler hem de Sivil Toplum Kuruluşları açısından nasıl değerlendirildiği ve yorumlandığı araştırılmıştır. Çalışma, nitel bir çalışma olup verilerin toplanması için hem yerel yönetim hem de sivil toplum kuruluşu temsilcileriyle derinlemesine mülakatlar gerçekleştirilmiştir. Verilerin çözümlenebilmesi için içerik analizinden faydalanılmıştır. Sivil toplum kuruluşlarının yerel yönetim temsilcilerinin yetkilerini paylaşma konusunda istekli olmadığı ve yerel yönetim temsilcilerinin de sivil toplum kuruluşlarının kuruluş amaçlarının dışına çıktığıyla ilgili endişeleri çalışmanın dikkate değer bulgularındandır.

Anahtar Kelimeler

Yerel Yönetimler, Sivil Toplum Kuruluşları, Yönetişim

“IN AXIS OF NGOs-MUNICIPALITY-GOVERNANCE” AC-TORS THROUGH THE EYES OF EACH OTHER: EXAMPLE OF BURDUR PROVINCE

Öz

The changing management approach has modified the understanding that the activities to be carried out in the public interest will only be carried out by the state. In addition to state institutions and bodies, non-governmental organizations have started to make efforts in the services to be made to the society and these efforts have started to diversify and increase gradually. Sometimes the activities carried out by the state bodies alone can be carried out som times with the partnerships of voluntary organizations such as non-governmental organizations. In this study, non-governmental organizations and local administrations operating in Burdur Province were examined within the framework of governance understanding. The right-based, solidarity-based and similar associations, foundations and unions serving in Burdur have been analyzed. t the same time, the capacities of Civil Society Organizations to cooperate with each other were also examined. The barriers or opportunities that emerged to establish these collaborations have been identified. It has been researched how both local governments and non-governmental organizations evaluate and interpret the process. The study is a qualitative study. In-depth interviews were conducted with representatives of both the local government and non-governmental organizations to collect the data. Content analysis was used to analyze the data. Non-governmental organizations are not willing to share the powers of local government representatives and concerns of local government representatives that non-governmental organizations are out of their founding goals is one of the remarkable findings of the study.

Anahtar Kelimeler

Local Governments, Civil Society Organizations, Governance

Kaynakça

• Adaman, F. ve Çarkoğlu, A. (2000). Devlet reformu: Türkiye’de yerel ve merkezi yönetimlerde hizmetlerden tatmin, patronaj ilişkileri ve reform. No: 17. İstanbul: TESEV (Türkiye Ekonomik ve Sosyal Etüdler Vakfı) Yayını.
• Aktel M. (2003). Küreselleşme ve Türk kamu yönetimi. Ankara: Asil Yayın Dağıtım.
• Ardıç, K., Yüksel, F. ve Çevik, O. (2004). Belediyelerde hizmet kalitesinin (Vatandaş tatminin) ölçülmesi (Tokat belediyesi’nde bir uygulama). Çağdaş Yerel Yönetimler, 13(3), 63-81.
• Avrupa Konseyi - 12 Principles of Good Governance and European Label of Governance Excellence (2008) https://www.coe.int/en/web/good-governance/12-principles-and- elogeAvrupa Konseyi - Guidelines For Civil Participation in Political Decision Making (2017) https://rm.coe.int/guidelines-for-civil-participation-in-political-decision-making- en/16807626cf
• Ayman Güler, B. (2003). Devlette reform. Kamu Yönetimi Dünyası. Ocak- Mart, 13.
• Bozlağan, R. ve Yaş, H. (2007). Belediyelerde hizmet içi eğitim. (edt. B. Eryılmaz, M. Eken ve M. L. Şen). Kamu yönetimi yazıları. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Drabek, A. G. (1987). Development alternatives: The challenge for NGOs—an overview of the issue. World Development, 15(1), ix-xv.
• Duman, F. (2008). Sivil toplum, siyaset. Ed. Mümtaz’er Türköne, Ankara: Lotus Yayınevi.
• Ergin, O. N. (1922). Mecelle-i Umur-i Belediye. C. I, İstanbul: İstanbul Büyükşehir Belediyesi Yayınları.
• Güder, N. (2004). Sivil toplumcunun el kitabı. Ankara: Sivil Toplum Geliştirme Merkezi. http://panel.stgm.org.tr/vera/app/var/files/s/i/sivil-toplumcunun-el-kitabi-2.pdf
• Hadenius, A. ve Uggla, F. (1996). Making civil society work, promoting democratic development: What can states and donors do?. World Development, 24(10), 1621-1639.
• İçduygu, A., Meydanoğlu, Z. ve Sert, D. (2011). Türkiye’de sivil toplum: Bir dönüm noktası CIVICUS uluslararası sivil toplum endeksi projesi (STEP) Türkiye ülke raporu II. TÜSEV Yayınları. No: 51.
• Kljin, E. H. (2012). Public management and governance: A comparison of two paradigms to deal with modern complex problems. (Ed.) Faur D. L., The Handbook Of Governance, Oxford University Press, 201- 214.
• Kuzey, P. (2003). Şeffaflık ve iyi yönetişim. İyi yönetişimin temel unsurları. Ankara: T.C. Maliye Bakanlığı Avrupa Birliği ve Dış İlişkiler Daire Başkanlığı Yayını.
• Nadaroğlu, H. (2001). Mahalli idareler: Teorisi-ekonomisi-uygulaması. Yenilenmiş 7. Baskı. İstanbul: Beta Yayıncılık.
• Negiz, N. (2011). Sosyal yardım ve sosyal hizmet faaliyetleri açısından Isparta belediyesi: Farkındalık, yararlanma ve değerlendirme açısından bir araştırma. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi. 16(2), 323-341.
• Ökmen, M. (2009). Sürekli değişme ve gelişme sürecinde kamu yönetimi ve yerel yönetimler. iç. Yerel Yönetimlerin Güncel Sorunları. (edt. Kemal Görmez ve Mustafa Ökmen). İstanbul: Beta Yayınları, 5- 42.
• Özel, M., Eren, V. ve İnal, M. E. (2009). Yerel siyaset ve yerel halkın belediye hizmetlerine bakışı: Yerel hizmetlerden memnuniyet düzeyi üzerine bir araştırma. Alanya İşletme Fakültesi Dergisi, 1(1), 33-50.
• Sami, Ş. (1317). Kamus-ı Türki. İstanbul:Kapı Yayınları.
• Sezer, Ö. ve Önder, Ö. (2012). Sosyal belediyecilik bağlamında yerel hizmetlere gönüllü katılımın incelenmesi. AİBÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 12(12), 255- 279.
• T.C. Kalkınma Bakanlığı Onuncu Kalkınma Planı 2014 – 2018 (2013). http://www.sbb.gov.tr/wp-content/uploads/2018/11/Onuncu-Kalk%C4%B1nma-Plan%C4%B1-2014- 2018.pdf
• Taylor, M. ve Doerfel, M. L. (2003). Building ınterorganizational relationships that build nations. Human Communication Research, 29, 153-181.
• Yıldırım, E. (2005). Apolitik politikaların inşacısı olarak sivil toplum. Sivil Toplum, 3(10), 61-72.
• 2019 Yılı Cumhurbaşkanlığı Yıllık Programı Sivil Toplum Kuruluşları İle İlgili Bölüm (2018). https://tusev.org.tr/usrfiles/files/2019_Yili_Cumhurbaskanligi_Yillik_Programi_Sivil_Toplum_Kuruluslari_Ile_Ilgili_Bolum_TUSEV.pdf