In the study, 3 American rootstocks (110 R, 1103 P and 5 BB) with low, medium, and high rooting ability were used, 2 different bacterial isolates Bacillus cereus (ZE-7) and Pseudomonas putida (ZE-12) and their binary combination and the bottom of the cuttings. It was aimed to determine the effect of bacteria on rooting by treating the rooting part. During the rooting stage, hormone-free MS medium was treated with PGPRs, and in addition, hormone-free MS medium containing 1 mgl-1 IBA was used to determine the effects of PGPRs strains. At the end of the study, the root ratio of the explants was maintained; root length, number of roots, root fresh weight, root dry weight, shoot length, shoot fresh weight, and shoot dry weight data were examined. It was determined that PGPR applications generally gave higher values than control and IBA applications. Among the rootstocks, it was determined that they gave the best results in terms of root development. The highest values were obtained in the 5BB rootstock, and the lowest values were generally obtained in the 110R rootstock. Shoot development values varied according to the rootstocks and applications. In terms of the effects of the applications on root development, the highest rooting rate was 72.03%, the highest root number ratio was 1.95 on average, and the highest root fresh weight was 39.75 mg from the Bacillus Cereus application; Additionally, the highest root dry weight was obtained from B.cereus+P.putida application with 13.06 mg. The research highlighted this feature of 5 BB rootstock, which is considered among the easily rooting rootstocks, with its PGPR effect. 110 R, which is known as a difficult rooting rootstock and has high resistance to drought and active lime, which are the biggest threats today, showed a lower rooting rate, but when the values were examined, it was above the control and IBA applications.
5BB rootstock rooting rate in vitro Bacillus cereus Pseudomonas putida
Çalışmada köklenme yeteneği düşük, orta ve yüksek olan 3 Amerikan anacını (110 R, 1103 P ve 5 BB ), 2 farklı bakteri izolatı (Bacillus cereus (ZE-7) ve Pseudomonas putida (ZE-12) ve bunların ikili kombinasyonu ile çeliklerin dip kısmını muamele etmek suretiyle bakterilerin köklenme üzerinde etkisini belirlemek amaçlanmıştır. Köklendirme aşamasında hormondan ari MS ortamı, BBAR’lar ile muamele edilmiş olup ayrıca, BBAR ırklarının etkilerini belirleyebilmek için hormondan ari 1 mgl-1 IBA içeren MS ortamları kullanılmıştır. Çalışma sonunda sürdürülen eksplantların kök oranı, kök uzunluğu, kök sayısı, kök yaş ağırlığı, kök kuru ağırlığı, sürgün uzunluğu, sürgün yaş ağırlığı ve sürgün kuru ağırlığı verileri incelenmiştir. BBAR uygulamalarının, genel olarak kontrol ve IBA uygulamalarına oranla daha yüksek değerler verdiği saptanmıştır. Anaçlar arasında kök gelişimi bakımından en yüksek değerler 5BB anacında, en düşük değerler ise genel olarak 110R anacında elde edilmiştir. Sürgün gelişim değerleri anaçlara ve uygulamalara göre değişiklikler göstermiştir. Uygulamaların kök gelişimleri üzerine etkileri açısından en yüksek Bacillus cereus uygulamasından en yüksek köklenme %72.03, en yüksek kök sayısı oranı ortalama 1.95 adet ile en yüksek kök yaş ağırlığı 39.75 mg elde edilmiştir; ayrıca en yüksek kök kuru ağırlığı da 13.06 mg ile B.cereus+P.putida uygulamasından alınmıştır. Araştırma kolay köklenen anaçlar arasında değerlendirilen 5 BB anacının, BBAR etkisi ile bu özelliğini daha çok ön plana çıkmıştır. Zor köklenen anaç olarak bilinen, günümüzdeki en büyük tehdit olan kuraklık ve aktif kireçe dayanımı yüksek olan 110 R ise daha düşük bir köklenme göstermiştir, fakat değerler incelendiğinde kontrol ve IBA uygulamalarının üstünde olmuştur.
5BB anacı köklenme oranı in vitro Bacillus cereus Pseudomanas putida
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | Ziraat Mühendisliği (Diğer) |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Erken Görünüm Tarihi | 25 Mart 2024 |
Yayımlanma Tarihi | 25 Mart 2024 |
Gönderilme Tarihi | 12 Ekim 2023 |
Kabul Tarihi | 18 Ocak 2024 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2024 |
Harran Tarım ve Gıda Bilimi Dergisi, Creative Commons Atıf –Gayrı Ticari 4.0 Uluslararası (CC BY-NC 4.0) Lisansı ile lisanslanmıştır.