Öz
Kaynakça
- Akyüz, Kenan (2014). Modern Türk Edebiyatının Ana Çizgileri (1860-1923). İstanbul: İnkılap Yayınları.
- Banarlı, Nihat Sami (2001). Resimli Türk Edebiyatı Tarihi II. İstanbul: MEB Yayınları.
- Çetişli, İsmail; Çetin, Nurullah; Doğan, Abide; Gür, Alim; Karataş, Cengiz; Demir, Şenol (2016). II. Meşrutiyet Dönemi Türk Ededbiyatı. Ankara: Akçağ Yayınları.
- Enginün, İnci (2012). Yeni Türk Edebiyatı Araştırmaları I. İstanbul: Dergâh Yayınları.
- Enginün, İnci (2011). Mukayeseli Edebiyat. İstanbul: Dergâh Yayınları.
- Ergül, Müslim (2020). Servet-i Fünûn’dan Cumhuriyete Kadar Yeni Türk Edebiyatı. İstanbul: Cinius Yayınları.
- Kolcu, Ali İhsan (2012). Millî Edebiyat II. Erzurum: Salkım Söğüt Yayınları.
- Korkmaz, Ramazan (Ed.) (2013). Yeni Türk Edebiyatı El Kitabı (1839-2000), (8. Baskı), Ankara: Grafiker Yayınları.
- Ömer Seyfettin (2020). Ömer Seyfettin Bütün Hikâyeleri. (Haz. Nazım Hikmet Polat). İstanbul: Yapıkredi Yayınları.
- Önertoy, Olcay (1972). “Küçük Hikâye Yazarı Olarak Ömer Seyfettin”. Türkoloji Dergisi, 4(1): 137-145.
- Uğurcan, Sema (2012). Edebiyatımız II Yazarlar, Meseleler. İstanbul: Dergâh Yayınları.
ÖMER SEYFETTİN’İN “FON SADRİŞTAYN’IN KARISI” VE “FON SADRİŞTAYN’IN OĞLU” ADLI HİKÂYELERİNDEKİ KADIN KAHRAMANLARIN MUKAYESELİ İNCELEMESİ
Öz
Türk edebiyatında hikâye denince akla gelen ilk isimlerden biri Ömer Seyfettin (1884-1920)’ dir. Roman, makale, şiir, mensur şiir gibi türlerde de eser veren Ömer Seyfettin; daha çok hikâyeleriyle tanınır. Otuz altı yıllık kısa hayatına, büyük çapta eserler sığdırmayı başarmış bir yazardır. Hikâyelerinde; Türk kadın karakterlere yer verdiği gibi; yabancı uyruklu kadınlara da yer verir. Bu anlamda; Fon Sardiştayn’ın Karısı ve Fon Sadriştayn’ın Oğlu hikâyelerinde okura, Türk kadını hakkında kesitler sunar. Ömer Seyfettin Fon Sadriştayn’ın Karısı adlı hikâyede, başkişi Sadrettin Bey’in karısının müsrif olduğundan, sadece kendini düşündüğünden, hayatı gezme ve süslenme üzerine kurduğundan söz eder. Fon Sadriştayn’ın Oğlu hikâyesinde Sadrettin Bey’in eski karısının, aslında ne kadar mükemmel bir şahsiyet olduğunu anlatır. Bu çalışmada; her iki hikâye incelenerek kadın kahramanların hem olumlu hem de olumsuz anlatılması arasındaki “tezatlık” hikâyeler karşılaştırılarak ele alınmıştır.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Akyüz, Kenan (2014). Modern Türk Edebiyatının Ana Çizgileri (1860-1923). İstanbul: İnkılap Yayınları.
- Banarlı, Nihat Sami (2001). Resimli Türk Edebiyatı Tarihi II. İstanbul: MEB Yayınları.
- Çetişli, İsmail; Çetin, Nurullah; Doğan, Abide; Gür, Alim; Karataş, Cengiz; Demir, Şenol (2016). II. Meşrutiyet Dönemi Türk Ededbiyatı. Ankara: Akçağ Yayınları.
- Enginün, İnci (2012). Yeni Türk Edebiyatı Araştırmaları I. İstanbul: Dergâh Yayınları.
- Enginün, İnci (2011). Mukayeseli Edebiyat. İstanbul: Dergâh Yayınları.
- Ergül, Müslim (2020). Servet-i Fünûn’dan Cumhuriyete Kadar Yeni Türk Edebiyatı. İstanbul: Cinius Yayınları.
- Kolcu, Ali İhsan (2012). Millî Edebiyat II. Erzurum: Salkım Söğüt Yayınları.
- Korkmaz, Ramazan (Ed.) (2013). Yeni Türk Edebiyatı El Kitabı (1839-2000), (8. Baskı), Ankara: Grafiker Yayınları.
- Ömer Seyfettin (2020). Ömer Seyfettin Bütün Hikâyeleri. (Haz. Nazım Hikmet Polat). İstanbul: Yapıkredi Yayınları.
- Önertoy, Olcay (1972). “Küçük Hikâye Yazarı Olarak Ömer Seyfettin”. Türkoloji Dergisi, 4(1): 137-145.
- Uğurcan, Sema (2012). Edebiyatımız II Yazarlar, Meseleler. İstanbul: Dergâh Yayınları.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | MAKALELER |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 29 Ekim 2020 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 Cilt: 3 Sayı: 1 - Özel Sayı |
