Arıcılık İşletmelerinin Modernizasyona Yatkınlığı: İzmir İli Örneği

Yıl 2020, Cilt: 61 Sayı: 1, 1 - 8, 30.06.2020

Hakan Adanacıoğlu , Erkan Topal , Mustafa Kösoğlu

https://doi.org/10.29185/hayuretim.669098

Öz

Amaç: Bu çalışma ile İzmir ilinde arıcılık faaliyetlerinde bulunan arıcılık işletmelerinin arıcılıktaki modern uygulamalara adaptasyonu incelenmiştir. Çalışma kapsamında arılı kovan sayısı bakımından farklı büyüklükteki işletmelerin arıcılık faaliyetlerinde kullanılan alet, ekipman ve bilişim teknolojileri uygulamalarını kullanım oranları saptanmıştır.

Materyal ve Yöntem: Bu çalışmanın verileri İzmir ilinde 99 arıcılık işletmecisiyle yüz yüze gerçekleştirilen anket yöntemiyle elde edilmiştir. Çalışmanın verileri 2019 yılını kapsamaktadır. Araştırmada arıcılık işletmeleri sahip oldukları arılı kovan sayılarına göre küçük (≤100), orta (101-300) ve büyük (>300) işletmeler olmak üzere 3 farklı gruba ayrılmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde ortalama ve yüzde hesapları kullanılmıştır. İşletme gruplarının sayılarak elde edilmiş sınıflandırma kriterlerine göre farklılık gösterip göstermediğini belirlemek için de Ki Kare bağımsızlık testi yapılmıştır.

Bulgular: Elde edilen sonuçlar, arıcılık işletmelerinin modern uygulamalara adaptasyonunun düşük olduğunu ortaya koymaktadır. Görüşülen üreticilerin %54,54’ünün arı nakli için herhangi bir araca sahip olmaması, gezgin arıcılık faaliyetlerinde işletmelerin %58,11’inin konaklama imkanının bulunmaması, işletmelerin %88’inde kovan takip sisteminin kullanılmaması, işletmelerin %84’ünün arıcılık faaliyetlerinde herhangi bir güç kaynağından yararlanmaması, işletmelerin %36’ sında kovan yenileme süresinin 10 yıl ve üzerinde olması, işletmelerin %91,30’unun bal sağımında manuel makineleri kullanması ve işletmelerin %67,11’i gibi önemli bir kısmının kovanları için sigorta yaptırma düşüncesinde olmaması bu sonucu doğrular nitelikteki bulgulardır.

Sonuç: Genel olarak arıcılık işletmelerinin modern uygulamalara adaptasyonunun işletme büyüklüğü ile arttığı görülmektedir. Türkiye’deki arıcılık yatırımlarının modern bir yapıya kavuşturulması için arıcılıkta ihtisaslaşma ve yüksek deneyim sahibi olma yanında, işletmelerin yüksek ölçekli olması önemli görülmektedir.

Anahtar Kelimeler

Arıcılık, modernizasyon, yatkınlık, eğilim

Adaptation Level of Beekeeping Farms to Modern Practices: A Case Study of Izmir Province

Öz

Objective: In this study, the adaptation level of beekeeping farms in İzmir to modern practices in beekeeping was investigated. Within the scope of the study, the rates of using tools, equipment and information technologies used in beekeeping activities of different sized beekeeping farms in terms of the number of hive with bees were determined.

Material and Methods: The data of this study was obtained by face to face survey method with 99 beekeeping farms in Izmir. The data of the study was collected in 2019. The beekeeping farms examined were divided into 3 groups according to the number of hive with bees they had: small (≤100), medium (101-300) and large (>300) farms. Mean and percentage calculations were used to evaluate the data. The ChiSquare test of independence was used to determine whether the groups differ according to the classification criteria obtained by counting.

Results: The results of this study showed that beekeeping farms’ adaptation to modern applications was low. Some findings confirming this result can be stated as follows. 54.54% of the beekeeping farms interviewed do not have any vehicle for bee transport. 58.11% of the beekeeping farms do not have accommodation in migratory beekeeping activities. Hive tracking system is not used in 88% of the beekeeping farms. 84% of the beekeeping farms do not use any power source in beekeeping activities. In 36% of the beekeeping farms, the hive renewal period is 10 years or more. 91,30% of the beekeeping farms use manual machines for milking honey. 67,11% of the beekeeping farms do not think to insure their hives.

Conclusion: In general, it was seen that the adaptation of beekeeping farms to modern applications increased with the size of these farms. Having large-scale beekeeping farms as well as having a high degree of specialization and experience in beekeeping is considered important in terms of attaining a modern structure of the beekeeping investments in Turkey.

Anahtar Kelimeler

Beekeeping, modern practices, modernization, adaptation, beekeeping farms.

Kaynakça

• Affognon HD., Kingori WS., Omondi AI., Diiro MG., Muriithi BW., Makau S., Raina SK. 2015. Adoption of modern beekeeping and its impact on honey production in the former Mwingi District of Kenya: assessment using theory-based impact evaluation approach. International Journal of Tropical Insect Science 35(2): 96-102.
• Aydın L., Çakmak İ., Güleğen E., Korkut M. 2003. Güney Marmara Bölgesi, arı hastalıkları ve zararlıları anket sonuçları. Uludağ Arıcılık Dergisi 3(1): 37-40.
• Belayhun L.2014. Contribution of modern beekeeping technology on the income of household in Tolay Area Oromia Region, Ethiopia. A thesis submitted to St. Mary’s University Institute of Agriculture and Development, Ethiopia.
• B.Irungu M, Njenga KP, Mwangi CG, Mugo K.2016.Impact of Sociocultural factors on adoption of modern technologies in beekeeping projects among women groups in Kajiado County- Kenya. International Journal for Innovation Education and Research 4(4):55-64.
• Demir Y. 2007. Mardin ilinde arıcılığın yapısal analizi. Atatürk Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Erzurum.
• Eforuoky F., Thomas KA.2015. Effect of training on the use of modern beekeeping technologies in Oyo State, Nigeria. Nigerian Journal of Rural Sociology 15(2): 61-66.
• Eforuoku F., Etukudo M.2017. Attitudinal disposition of trained beekeepers towards use of modern beekeeping technologies in Oyo State, Nigeria. Asian Journal of Agricultural Extension, Economics & Sociology 1-12.
• Erkan C., Aşkın Y.2001. Van ili Bahçesaray ilçesinde arıcılığın yapısı ve arıcılık faaliyetleri. Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Ziraat Fakültesi, Tarım Bilimleri Dergisi (J. Agric. Sci.) 11(1):19-28.
• Gaga V.A., Esaulov V.N. 2016. Innovative technologies and modern facilities in beekeeping. In IOP conference series: materials science and engineering 142(1):1-11.
• Kekeçoğlu M., Rasgele PG.2013.Düzce ili Yığılca ilçesindeki arıcılık faaliyetleri üzerine bir çalışma. U. Bee J. 13(1): 23-32.
• Kösoğlu M. Karacaoğlu M., Gencer V.2000.Aydın ili Karpuzlu ilçesi arıcıların sosyo-ekonomik nitelikleri ve temel sorunları (Poster Bildiri), Türkiye III. Arıcılık Kongresi,1-3 Kasım, Adana, s.1-3.
• Kösoğlu M., Topal E., Takma Ç., Özkırım A., Özsoy N., Karaca Ü. 2019. İzmir İli arıcısının arı hastalık ve zararlılarına bakışı, Ege Univ. Ziraat Fak. Dergisi 56(2):187-193.
• Mujuni A., Natukunda K., Kugonza DR.2012. Factors affecting the adoption of beekeeping and associated technologies in Bushenyi District, Western Uganda. Livestock Research for Rural Development 24(8):1-20.
• Muriuki J.2016.Beekeeping technology adoption in arid and semi-arid lands of southern Kenya. Bulletin of Animal Health and Production in Africa 64(1):217-223.
• Muya BI.2014. Determinants of adoption of modern technologies in beekeeping projects: the case of women groups in Kajiado County, Kenya. Doctoral dissertation, Master’s Thesis, University of Nairobi, Nairobi, Kenya.
• Özbilgin N., Alataş İ., Balkan C., Öztürk Aİ., Karaca Ü.1999. Ege bölgesi arıcılık işletmelerinin teknik ve ekonomik başlıca- karakteristiklerinin belirlenmesi. Anadolu 9(1): 149-170. Özcan F.2011.Göller Bölgesi’nde arı ürünlerinin pazar ve pazarlama sorunları, uygulanabilecek pazarlama stratejileri. Süleyman Demirel Üniversitesi İşletme Bölümü Yüksek Lisans Tezi.
• Öztürk Aİ.2017.Muğla İli Ula ilçesi arıcılığının bazı teknik özelliklerinin belirlenmesi. Hayvansal Üretim 58(2): 52-57.
• Ponciano NJ., Golynski A., de Souza PM., Ney MG., Ney V.2013. Characterization of the technological level of beekeepers in the State of Rio de Janeiro. Revista de Economia e Sociologia Rural 51(3): 499-514.
• Sıralı R., Doğaroğlu M.2005. Trakya Bölgesi arı hastalıkları ve zararlıları üzerine anket sonuçları. Uludag Bee Journal 5(2):71-78.
• Söğüt B., Şeviş HE., Karakaya E., İnci H.2019.Arıcılık işletmelerinde mevcut durum temel sorunlar ve çözüm önerileri üzerine bir araştırma (Bingöl ili örneği). Uludağ Arıcılık Dergisi 19(1):50-60.
• Şahinler N., Şahinler S.1996. Hatay ilinde arıcılığın genel durumu sorunları ve çözüm yolları üzerine bir araştırıma. MKÜ Ziraat Fakültesi Dergisi 1(1):17-28.
• Şeker I., Köseman A., Karlidağ S., Aygen S.2017. Arıcılık faaliyetleri II: Malatya ilinde arıcılık faaliyetlerinin yetiştirici tercihleri, üretim nitelikleri ve arı hastalıkları kapsamında değerlendirilmesi. Tekirdağ Ziraat Fakültesi Dergisi 14(2):54-63.
• Tarsim.2019.Arıcılık (arılı kovan) sigortası, https://web.tarsim.gov.tr/havuz/subpage?_ key_=6D7415BE31795E0576A7CE18FEDB4F2E579876FWPQ02KTKI8XRMEGSA4B17062015 (10.12.2019) Tunca Rİ., Çimrin T.2012. Kırşehir ilinde bal arısı yetiştiricilik aktiviteleri üzerine anket çalışması. Iğdır Univ. J. Inst. Sci. & Tech. 2(2): 99-108.
• Wambua BM., Musimba NK., Muli E.2016.Socioeconomic analysis of beekeeping technologies in Kenya: A case study of Kitui County. International Journal of Education and Research 4(4):345-354.
• Vaziritabar S., Esmaeilzade SM.2016. Profitability and socio-economic analysis of beekeeping and honey production in Karaj state, Iran. Journal of Entomology and Zoology Studies 4(4):1341-1350.