Bir Devlet Hastanesindeki Sağlık Çalışanlarının İş Doyumu ve Etkileyen Faktörler

Yıl 2019, Cilt: 2 Sayı: 3, 27 - 32, 31.12.2019

Dilek Hassoy Safiye Özvurmaz

Öz

Özet

Giriş: Bu çalışmada; Torbalı Devlet
Hastanesi sağlık çalışanlarının iş doyumu ve etkileyen faktörleri belirlemek
amaçlanmıştır.

Yöntem: Torbalı Devlet Hastanesi’nde
çalışan 346 sağlık çalışanı araştırmanın evrenini oluşturmuştur.

Araştırmaya 280 kişi katılmıştır, kapsayıcılığı
%80.93’dür. Kesitsel tipteki araştırmanın bağımlı değişkeni iş doyumu, bağımsız
değişkenleri katılımcıların sosyo-demografik ve mesleki özellikleridir.
Verilerin toplanmasında, iş doyumunu ölçmek için İş Doyumu Ölçeği, sosyo-demografik
ve mesleki özellikler için kişisel bilgi formu kullanılmıştır

Verilerin
analizinde temel istatistiksel testler, iki gruplu karşılaştırmalarda Mann-Whitney-U,
ikiden fazla grupla olan karşılaştırmalarda Kruskal-Wallis Testi
kullanılmıştır.

Bulgular: Katılımcıların iş doyumu puan
ortalaması 115±19.11’dir,
çalışanların iş doyumlarını olumsuz etkileyen en önemli boyutun ücret
olanakları (8.80±3.78) olduğu görülmektedir. Daha sonra sırasıyla terfi, yan
ödeme ve ödül olarak sıralanmaktadır. Çalışanların en çok doyum yaşadığı
boyutun işin kendisi (17.80±3.90) olduğu tespit edilmiştir.

Çalışmamızda; ekonomik düzeyi yüksek, meslek
seçimlerini kendi istekleri doğrultusunda yapan, çalıştıkları bölümü eğitimine
uygun olan, haftalık çalışma saati 40 saat ve altı olan, mesleğini kendine
uygun bulan ve işinde kendini geliştirmek için faaliyette bulunan sağlık
çalışanlarının iş doyumları anlamlı derecede yüksek tespit edilmiştir
(p<0.05).

Sonuç: Sağlık çalışanlarının iş doyumu gerek
kendilerinin iş sağlığı güvenliği açısından gerekse hastaların daha nitelikli
sağlık hizmeti alması açısından yükseltilmelidir. Bunun için çalışanların
ekonomik ve çalışma koşulları iyileştirilmelidir.

Anahtar Sözcük: Çalışma koşulları, İş doyumu, Sağlık
çalışanı.

 

 

 

 

 

 

 

Abstract

Background: In this study, it is aimed to determine the factors
affecting job satisfaction of health workers of Torbalı State Hospital.

Metods: 346 medical staff working in Torbalı State Hospital were
included in this study.

280 people participated in the study, and the coverage was 80.93%.
The dependent variable of the cross-sectional study was job satisfaction and
the independent variables were socio-demographic and occupational
characteristics of the participants. In the collection of data, Job Satisfaction
Scale was used to measure job satisfaction, and personal information form was
used for socio-demographic and occupational characteristics.

Mann-Whitney-U was used in two-group comparisons while
Kruskal-Wallis Test was used in comparisons with more than two groups.

Results: The average job satisfaction score of the participants was
115 ± 19.11. It is seen that the most important factor that negatively affects
the job satisfaction of the employees is related to wage opportunities (8.80 ±
3.78). Other factors are, promotion in the career, perquisite and reward. For
the employees, the highest satisfaction was determined from the job itself
(17.80 ± 3.90).

In our study, the job satisfaction of those health workers who have
high economic level, who make their own choices according to their choices, who
have appropriate education of the department they work for, who work 40 hours
and less per week, who find jobs suitable for themselves and who work to
improve themselves in their work have been found to be significantly higher (p
< 0.05).

Conclusion: Job satisfaction of healthcare professionals should be
increased both in terms of their occupational health and safety and in terms of
the quality of service of the health care for the patients. To this end, the economic
and working conditions of the employees should be improved.

Key Words: Health worker, Job satisfaction, Working
conditions.

 

Anahtar Kelimeler

çalışma koşulları, iş doyumu, sağlık çalışanı

Destekleyen Kurum

Aydın Adnan Menderes Üniversitesi Bilimsel Araştırmalar Birimi

Proje Numarası

HF-18016

Kaynakça

• Kaynaklar1. Aksoy, N. ve Polat, C. (2013). Akdeniz bölgesindeki bir ilde üç farklı hastanenin cerrahi birimlerinde çalışan hemşirelerin iş doyumu ve etkileyen faktörler. Hemşirelikte Eğitim ve Araştırma Dergisi, 10 (2), 45-53. 2. Aylaz, R., Aydoğmuş, N. ve Yayan, E.H. (2017). Hemşirelerin iş doyumu düzeylerinin belirlenmesi. İnönü Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi, 6 (1), 12-17.3. Bahar, A., Simge Şahin, S., Akkaya, Z. ve Alkayiş, M. (2015). Acil serviste çalışan hemşi-relerin şiddete maruz kalma durumu ve iş doyumuna etkili olan faktörlerin incelenmesi. Psikiyatri Hemşireliği Dergisi, 6(2), 57–64. 4. Edeer Durmaz, A., Yılmaz, G., Kirçe, P., Ok, D., Oğur, G. ve Tosun, S. (2019). X ve Y kuşağındaki cerrahi hemşirelerinin iş doyumu ve etkileyen faktörlerin belirlenmesi. Türkiye Klinikleri/Nurs Sci, 11(3), 231-238. 5. Gönültaş, T., Aytaç, N. ve Akbaba, M. (2018). Çukurova Üniversitesi Balcalı Hastanesin-de çalışan hemşirelerde iş doyumunun araştırılması. Sakarya Tıp Dergisi, 8(1), 30-40.6. Ioannou, P., Katsikavali, V., Galanis, P., Velonakis, E., Papadatou, D. ve Sourtzi, P. (2015). Impact of job satisfaction on greek nurses’ health-related quality of Life. Safety and Health at Work, 6, 324-328. doi: 10.1016/j.shaw.2015.07.010. 7. Kahraman, G., Engin, E., Şeyda Dülgerler, Ş. ve Öztürk, E. (2011). Yoğun bakım hemşire-lerinin iş doyumları ve etkileyen faktörler. Dokuz Eylül Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, 4(1), 12-18.8. Kavlu, İ. ve Pınar, R. (2009). Acil servislerde çalışan hemşirelerin tükenmişlik ve iş do-yumlarının yaşam kalitesine etkisi. Türkiye Klinikleri, 29(6), 1543-55.9. Kaya, F. ve Oğuzöncül, AF. (2016). Birinci basamak sağlık çalışanlarında iş doyumu ve etkileyen faktörler. Dicle Tıp Dergisi, 43 (2), 248-255. 10. Konstantinos, N. ve Christina, O. (2008). Factors influencing stress and job satisfaction of nurses working in psychiatric units: a research review. Health Science Journal, 2(4), 183-195.11. Merih Doğan, Y. ve Arslan, H. (2012). Hemşire ve ebelerin mesleki bilinç örgütlenmeye yönelik görüşlerinin ve iş doyumlarının belirlenmesi. Hemşirelikte Eğitim ve Araştırma Dergisi, 9(3), 40-46.12. Nal, B. ve Nal, M. (2018). Sağlık çalışanlarının iş doyumu düzeylerinin incelenmesi: bir kamu hastanesi örneği. Ordu Üniversitesi Sosyal Bilimler Araştırmaları Dergisi, 8(1), 131-140.13. Okray, Z. ve Abatay, GB. (2015). Birinci basamak temel sağlık ve yataklı tedavi kurum-larında çalışan hemşirelerin tükenmişlik sendromu ve iş doyumlarının karşılaştırılması. Turkish International Journal of Special Education and Guidance & Counseling, 4(2), 49-56.14. Platis, C., Reklitis, P. ve Zimeras, S. (2015). Relation between job satisfaction and job performance in healthcare services. Social and Behavioral Sciences, 175, 480 -487.15. Resmi Gazete. (2012). İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu. Erişim tarihi: 02.10.2019, https://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/1.5.6331.pdf.16. Sevimli, F. ve İşcan, Ö.F. (2005). Bireysel ve iş ortamına ait etkenler açısından iş doyu-mu, Ege Akademik Değerlendirme, 5(1), 55-64. 17. Tambağ, H., Can, R., Kahraman, Y. ve Şahpolat, M. (2015). Hemşirelerin çalışma ortam-larının iş doyumu üzerine etkisi. Bakırköy Tıp Dergisi, 11, 143-149.18. Tekir, Ö., Çevik, C., Arık, S. ve Ceylan, G. (2016). Sağlık çalışanlarının tükenmişlik, iş doyumu düzeyleri ve yaşam doyumunun incelenmesi. Kırıkkale Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi, 18(2), 51-63.19. Tilev, S. ve Beydağ, K.D. (2015). Hemşirelerin iş doyum düzeyi. Sağlık ve Hemşirelik Yönetimi Dergisi, 3(1), 140-147.20. Tözün, M., Çulhacı, A. ve Ünsal, A. (2008). Aile hekimliği sisteminde birinci basamak sağlık kurumlarında çalışan hekimlerin iş doyumu (Eskişehir). TAF Preventive Medicine Bulletin, 7(5), 377-384.21. Türkiye İstatistik Kurumu. (2019). İş Gücü İstatistikler. Erişim tarihi: 21.11.2019, http://www.tuik.gov.tr/UstMenu.do?metod=temelist.22. T.C. Sağlık Bakanlığı. (2019). Personel Sayısı ve Dağılımı verisi. Erişim tarihi: 21.11.2019, https://dosyamerkez.saglik.gov.tr/Eklenti/33116,haber-bulteni---2018-30092019pdf.pdf?0.23. Uzun, Ö. (2010). Bir üniversite hastanesinde çalışan hemşirelerin iş doyum düzeyleri ve iş doyumları ile ilgili bazı değişkenlerin incelenmesi. İstanbul Üniversitesi Florence Nigh-tingale Hemşirelik Dergisi, 18(1), 1-9.24. Yelboğa, A. (2009). Validity and reliability of the Turkish version of the Job Satisfaction Survey (JSS). World Applied Sciences Journal, 6, 1066-1072.25. Yılmazel, G. (2013). Hemşirelerde psikolojik yıldırma, iş doyumu ve etkileyen faktörler. Türkiye Klinikleri, 5(2), 55-63.26. Yüksel, C., Örsal, Ö. ve Köşgeroğlu, N. (2016). Hemşirelerde iş doyumu düzeyinin incelenmesi. Hemşirelikte Araştırma Geliştirme Dergisi, 18(2-3), 1-12.