The Comparison of 2019 Turkish Lesson Curriculum and 2024 Turkish Lesson Curriculum

Yıl 2024, , 108 - 146, 30.06.2024

Mustafa Kaya , Erkan Aydın

https://doi.org/10.22596/hej.1482003

Öz

The aim of this study is to identify the similarities and differences between the 2019 Turkish Lesson Curriculum and the 2024 Turkish Lesson Curriculum. In line with this purpose, qualitative research method was adopted as the relevant Turkish language teaching programs were subjected to a detailed examination in terms of various variables. The study material and data collection tools of the research are 2019 TLC and 2024 TLC. The data obtained from these documents were analyzed using a descriptive analysis method. During the analysis process, findings were generated from topics such as the objectives, values, learning areas, measurement and evaluation principles, achievements, themes, number of texts and qualities of the programs. As a result of the research, various similarities were identified from the general objectives of both programs to the principles of measurement and evaluation. In particular, it is seen that the programs are based on basic skill areas and individual differences of students; the programs are constructivist and process-oriented in terms of measurement and evaluation; and they have a skill and outcome-oriented structure. However, it has been determined that the 2024 program has some differences compared to the 2019 program. Accordingly, in the 2024 program, the statement of learning outcome was replaced with the statement of achievement, the number of themes and compulsory themes were reduced, outcomes for language structures and vocabulary were added, task-oriented measurement and evaluation was adopted, production workshops, inter-program components and concepts were added.

Anahtar Kelimeler

2019 TLC, 2024 TLC, comparison, program evaluation

2019 Türkçe Dersi Öğretim Programı ile 2024 Türkçe Dersi Öğretim Programı'nın Karşılaştırılması

Öz

Bu çalışmanın amacı, 2019 Türkçe Dersi Öğretim Programı ile 2024 Türkçe Öğretim Programı’nın benzer ve farklı yönlerini tespit etmektir. Bu amaç doğrultusunda ilgili Türkçe dersi öğretim programları çeşitli değişkenler açısından detaylı bir incelemeye tabi tutulduğu için nitel araştırma yöntemi benimsenmiştir. Araştırmanın çalışma materyali ve veri toplama araçları 2019 TDÖP ve 2024 TDÖP’tür. Bu dokümanlardan elde edilen veriler, betimsel bir analiz yöntemi kullanılarak incelenmiştir. İnceleme sürecinde programların amaçları, değerleri, öğrenme alanları, ölçme ve değerlendirme ilkeleri, kazanımları, temaları, metin sayıları ve nitelikleri gibi başlıklardan bulgular üretilmiştir. Araştırma sonucunda her iki programın genel amaçlarından ölçme ve değerlendirme ilkelerine kadar çeşitli benzerlikler tespit edilmiştir. Özellikle programlarda, temel beceri alanlarının ve öğrencilerin bireysel farklılıklarının esas alındığı; programların ölçme ve değerlendirme açısından yapılandırmacı ve süreç odaklı olduğu; beceri ve kazanım odaklı yapısının olduğu görülmektedir. Ancak 2024 programının 2019 programına göre bazı farklılıklarının olduğu tespit edilmiştir. Buna göre 2024 programında kazanım ifadesinin yerine öğrenme çıktısı ifadesine yer verildiği, tema sayısının ve zorunlu temaların azaltıldığı, dil yapıları ve söz varlığına yönelik çıktıların eklediği, görev odaklı ölçme ve değerlendirmenin benimsendiği, üretim atölyeleri, programlar arası bileşenler ve kavramların eklendiği, temaların içerikleri ve işleniş akışı gibi özelliklerin eklendiği tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler

2019 TDÖP, 2024 TDÖP, karşılaştırma, program değerlendirilmesi.

Kaynakça

• Akpınar, B. (2015). Eğitimde program geliştirme. Ankara: Data Yayınları.
• Altunkeser, F., & Coşkun, İ. (2018). 2009 ve 2015 Türkçe dersi öğretim programlarının karşılaştırılması ve değerlendirilmesi. Trakya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8(1), 114-135. https://doi.org/10.24315/trkefd.366695
• Alver, M., & Sancak, Ş. (2016). 2015 Türkçe dersi öğretim programı hakkında öğretmen/öğretmen adayı ve öğretim elemanı görüşleri. Electronic Turkish Studies, 11(14). http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.9830 Atik, S., & Aykaç, N. (2017). 2009 ve 2015 Türkçe öğretim programlarının eğitim programı ögeleri açısından değerlendirilmesi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 18(3), 586-607.
• Aydın, E. (2017). Türkçe dersi öğretim programlarının (2015 ve 2017) değerlendirilmesi. Electronic Turkish Studies, 12(28). http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.
• Bayburtlu, Y. S. (2015). 2015 Türkçe dersi öğretim programı ve 2006 Türkçe dersi öğretim programının değerlendirilmesi. Electronic Turkish Studies, 10(15). http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.8817
• Bilge, H. (2022). 2006-2019 yılları arasında kullanılan Türkçe öğretim programlarının akıcı yazma becerisi açısından karşılaştırılması. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 10(1), 199-215. https://doi.org/10.16916/aded.980671
• Bobbitt, J. F. (2017). Eğitim programı. (Çeviren: M. Emir Rüzgâr). Ankara: Pegem Akademi.
• Bolat, Y. (2017). Eğitim programı okuryazarlığı kavramı ve eğitim programı okuryazarlığı ölçeği. Turkish Studies, 12 (18), 121- 138. http://dx.doi.org/10.7827/TurkishStudies.
• Calp, M., & Alpkaya, C. (2021). LGS Türkçe sorularının Türkçe dersi öğretim programı kazanımlarına uygunluğu üzerine bir çalışma. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 9(2), 632-654. https://doi.org/10.16916/aded.852085
• Çarkıt, C. (2021). 1981 ve 2019 Türkçe dersi öğretim programlarının dinleme eğitimi açısından karşılaştırılması. Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi, 25(3), 827-838.
• Çerçi, A. (2018). 2018 Türkçe dersi öğretim programı kazanımlarının (5, 6, 7, 8. sınıf) yenilenen bloom taksonomisi'ne göre incelenmesi. Okuma Yazma Eğitimi Araştırmaları, 6(2), 70-81.
• Demir, T. (2022). Türkçe öğretimi için etkileşimsel bir yöntem: Kademeli sorumluluk aktarım modeli. Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 9(1), 50-60. https://doi.org/10.21666/muefd.1025897
• Duke, N., & Pearson, P.D. (2002). Effective practices for developing reading comprehension. In A. Farstrup & J. Sameuls (Eds.), What research has to say about reading instruction, 3rd ed. (pp. 205-242). Newark, DE: International Reading Association.
• Ensar, F. (2014). Türkçe öğretiminde beceri eğitimi: Kademeli sorumluluk aktarımı modeli. International Online Journal of Educational Sciences, 6(1), 231-242. http://dx.doi.org/10.15345/iojes.2014.01.019
• Erdamar, G., & Barası, M. (2021). 21. yüzyıl becerileri açısından ortaokul Türkçe dersi öğretim programı. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 19(1), 312-342. https://doi.org/10.37217/tebd.868788
• Erdem, C., & Eğmir, E. (2018). Öğretmen adaylarının eğitim programı okuryazarlığı düzeyleri. Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 20(2), 123-138. https://doi.org/10.32709/akusosbil.428727
• Erden, M., Akman, Y. (1997). Eğitim psikolojisi. Ankara: Arkadaş Yayınevi.
• Erol, T. ve Kavruk, H. (2021). Türkçe dersi öğretim programı kazanımlarının yenilenmiş Bloom taksonomisine göre sınıflandırılması. Ana Dili Eğitimi Dergisi, 9(4), 1421-1442. https://doi.org/10.16916/aded.937926
• Ertürk, S. (1982). Eğitimde program geliştirme. Ankara: Yelkentepe Yayınları.
• Fisher, D., Frey, N. (2008). Better learning through structured teaching: A Framework for the gradual release of responsibility, association for supervision and curriculum development, s. 155. https://eric.ed.gov/?id=ED509133.
• Girgin, Y. (2011). Cumhuriyet dönemi (1929-1930, 1949, 1981) ortaokul Türkçe öğretimi programlarının içerik, genel ve özel amaçlarıyla karşılaştırmalı gelişim düzeyi. Adnan Menderes Üniversitesi Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 2(1), 11-26.
• Kalaycı, N., & Yıldırım, N. (2020). Türkçe dersi öğretim programlarının karşılaştırmalı analizi (2009-2017-2019). Trakya Eğitim Dergisi, 10(1), 238-262. https://doi.org/10.24315/tred.580427
• Karabulut, A., & Tunagür, M. (2021). Türkçe dersi öğretim programı’ndaki kazanımların webb’in bilgi derinliği seviyelerine göre analizi. RumeliDE Dil ve Edebiyat Araştırmaları Dergisi (23), 15-29. https://doi.org/10.29000/rumelide.948285
• Kaya, M. (2020). Metin uzunluklarının öğrenci başarısına etkisi ve öğrencilerin metin uzunluklarıyla ilgili görüşlerinin değerlendirilmesi, Turkish Studies, 15(1), 345-360. https://dx.doi.org/10.29228/TurkishStudies.
• Kaya, M., Kardaş, M. N. (2019). Geçmişten Günümüze Türkçe Dersi Öğretım Programları -4- 2005, 2006, 2015, 2017 Türkçe Dersi Öğretim Programları. Ed. A. Akçay ve M. N. Kardaş. Türkçe Dersi Öğretim Programları içinde (s. 91-118). Pegem Akademi: Ankara.
• Kaya, M., Kayman, F. (2021). Türkçe dersi öğretim programlarının halk bilimi unsurları açısından değerlendirilmesi. (Ed. M. Öztürk ve İ. Polat). Yılmaz Önay armağan kitabı içinde (s. 367-384). İstanbul: Kitabevi Yayınları.
• MEB, (2019). Türkçe dersi öğretim programı (ilkokul ve ortaokul 1-8. sınıflar). Ankara: Millî Eğitim Bakanlığı.
• Özenç, E. G. (2015). 2015 ile 2017 ilkokul Türkçe öğretim programının karşılaştırılmalı olarak değerlendirilmesi. Uşak Üniversitesi Eğitim Araştırmaları Dergisi, 4(2), 38-50.
• Sarıkaya, B. (2020). Yazma kazanımlarının yaratıcı yazmaya uygunluğu (2015 ve 2018 Türkçe dersi öğretim programları örnekleri). Türkiye Eğitim Dergisi, 5(1), 42-55.
• Subaşı, G. (2011). Eğitim psikolojisi. A. Ulusoy (Editör). Eğitim psikolojisi içinde (s. 1- 28). Ankara: Anı Yayıncılık.
• Susar-Kırmızı, F., & Yurdakal, İ. H. (2019). Sınıf öğretmenlerinin 2018 Türkçe dersi öğretim programına ilişkin görüşleri. Eğitim Kuram ve Uygulama Araştırmaları Dergisi, 5(1), 64-76.
• Topçu- Kabasakal, Z. (2009). Bilgi işleme kuramı. A. Kaya (Editör). Eğitim psikolojisi içinde (s.361- 388). Ankara: Pegem Akademi.
• Tyler, R. W. (2011). Eğitim programlarının ve öğretimin temel ilkeleri. (Çevirenler: M. Emir Rüzgâr, Berna Aslan). Ankara: Pegem Akademi.
• Varış, F. (1988). Eğitimde program geliştirme: teori ve teknikler. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Yayınları.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2008). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayınları