Sustainable Development Goals in The 21st Century: As Structual Examination of The Social Studies Course Curriculum in Turkey

Yıl 2022, Cilt: 7 Sayı: 1, 117 - 149, 30.06.2022

Ali Yalçın

https://doi.org/10.22596/hej.1103130

Cited By: 3

Öz

The aim of this research is to examine according to the United Nations 2030 sustainable development goals, in the social studies course (4, 5, 6 and 7) curriculum; specific objectives, achievements, skills and values structurally. This study was designed according to qualitative research patterns. The main data sources of the research consist of the 2018 social studies course curriculum and the United Nations 2030 sustainable development goals booklet. The data collected by the document method were analyzed according to the descriptive analysis method. In this context, special goals, achievements, skills and values that are structurally compatible with the United Nations 2030 sustainable development goals are indicated in the tables and then interpreted in a comparative way. According to the results of this research, it can be said that the 2018 social studies course curriculum is structurally compatible with the specific objectives, achievements, skills and values of the United Nations 2030 sustainable development goals. It has been determined that among the sustainable development goals, accessible energy resources target, social studies course curriculum, special goals, achievements, skills and values do not structurally overlap with goals and acquisitions. For this, goals and achievements for accessible energy resources can be added to the social studies curriculum. Sustainable development goals offer solutions to the events taking place in the world and set appropriate targets. For this reason, the social studies course curriculum can benefit both structurally and content with the sustainable development goals.

Anahtar Kelimeler

Sustainable development; sustainability; social studies; curriculum

21. Yüzyılda Sürdürülebilir Kalkınma Hedefleri: Türkiye’de Sosyal Bilgiler Dersi Öğretim Programının Yapısal Olarak İncelenmesi

Öz

Bu araştırmanın amacı, Birleşmiş Milletler 2030 sürdürülebilir kalkınma hedeflerine göre sosyal bilgiler dersi (4, 5, 6 ve 7) öğretim programında (SBDÖP) yer alan; özel amaçlar, kazanım, beceri ve değerleri yapısal olarak incelemektir. Bu çalışma, nitel araştırma yöntem ve yaklaşımlarına göre tasarlanmıştır. Araştırmanın temel veri kaynakları, 2018 sosyal bilgiler dersi öğretim programı ve Birleşmiş Milletler 2030 sürdürülebilir kalkınma hedefleri kitapçığından oluşmaktadır. Dokuman incelemesi yöntemiyle toplanan veriler, betimsel analiz yöntemine göre çözümlenmiştir. Bu bağlamda Birleşmiş Milletler 2030 sürdürülebilir kalkınma hedefleri ile yapısal olarak uyumlu özellikler taşıyan özel amaç, kazanım, beceri ve değerler, tablolarda belirtilmiş ve daha sonra karşılaştırmalı bir şekilde yorumlanmıştır. Bu araştırmanın sonuçlarına göre 2018 sosyal bilgiler dersi öğretim programının özel amaçları, kazanım, beceri ve değerleri, Birleşmiş Milletler 2030 sürdürülebilir kalkınma hedefleri ile yapısal olarak uyumlu olduğu söylenebilir. Sürdürülebilir kalkınma hedeflerinden erişebilir enerji kaynakları hedefi, sosyal bilgiler dersi öğretim programı, özel amaçlar, kazanım, beceri ve değerlerle yapısal olarak daha az örtüştüğü saptanmıştır. Bunun için erişebilir enerji kaynaklarına yönelik hedef ve kazanımlar, sosyal bilgiler dersi programına eklenebilir. Sürdürülebilir kalkınma hedefleri, dünyada meydana gelen olaylara çözüm önerisi sunmakta ve uygun hedefler belirlemektedir. Bu nedenle Sosyal Bilgiler dersi öğretim programı, sürdürülebilir kalkınma hedefleri ile hem yapısal olarak hem de içerik olarak daha fazla faydalanabilir.

Anahtar Kelimeler

Sürdürülebilir kalkınma, sürdürülebilirlik, sosyal bilgiler, öğretim programı

Kaynakça

• Alım, M. (2006). Avrupa Birliği üyelik sürecinde Türkiye’de çevre ve ilköğretimde çevre eğitimi, Kastamonu Eğitim Dergisi. 14(2), s. 599-616.
• Alkış, S. ve Öztürk, M. (2007). Sustainable development in opinions of primary student teachers and pre‐service teacher education in Turkey. Geographiedidaktische Forschungen, 42, 134‐143.
• Alkış, S. (2008). Education for sustainable development in Turkey. Bildung für Nachaltige Entwicklung, 30(2), 597‐608.
• Bal, P., Ayas, M. Ö., Bozaykut Bük, T., Yavuz Tiftikçigil, B. ve Afacan Fındıklı, M. (2022). Sürdürülebilir Kalkınma Bağlamında Uluslararası Üniversite Sıralama İndeksleri Ve Türkiye’deki Üniversiteler. Doğuş Üniversitesi Dergisi, 23(1), 331-349.
• Balcı, A. (2016). Sosyal bilimlerde araştırma yöntem, teknik ve ilkeler. Pegem Akademi Yayıncılık.
• Buchanan, L. B. ve Crawford, E. O. (2015). Teaching for Sustainability in a Social Studies Methods Course: Opportunities and Challenges. Social Studies Research and Practice. 10(2). pp. 135-158.
• Calder, W., Clugston, R. (2005). Education for a Sustainable Future, Journal of Geography in Higher Education, 29(1), 7–12.
• Creswell, J. W. (2014). Research Design: Qualitative, Quantitative, and Mixed Methods Approaches. Thousand Oaks: SAGE Publications.
• Engin, H. (2010). Coğrafya Eğitiminde Sürdürülebilir Kalkınma, Sürdürülebilirlik Eğitimi ve Çevre Eğitimi Konularının Kazandırılması. Marmara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. İstanbul.
• Esen, B., ve Saralar-Aras, İ. (2021). Designing lesson plans for sustainable development focused education in the context of teaching polygons to middle school students. In U. Karadavut, H. Şimşek, & M. Aslan (Eds.), Proceedings of the 2nd International Academician Studies Congress, (pp. 153-164). Holistence Publications.
• Gezer, Ş. F. (2010). Integratıng Sustaınabılıty Into Early Chıldhood Educatıon Through In-Servıce Traınıng: An Effort Towards Transformatıve Learnıng. Unpublished Master Thesis. The Graduate School of Socıal Scıences. Mıddle East Technıcal Unıversıty. Ankara.
• Giddings, B., Hopwood, B. ve O’Brien, G. (2002). Environment, economy and society: Fitting them together into sustainable development. Sustainable Development, 10, 187-196.
• Hess, D. E. (2004). Controversies about controversial issues in democratic education. Political Science and Politics, 37, 257-261.
• Hoepfl, M. C. (1997). Choosing gualitative research: a primer for technology education researchers. Journal of technology education, 9(1), 47-63.
• Houtsonen L. (2004). Geographical education for sustainable living, Geojournal, 60(2), pp. 147-148.
• https://www.un.org/sustainabledevelopment/student-resources/. 2022 erişim sağlandı.
• https://www.un.org/sustainabledevelopment/sustainable-development-goals/2022 erişim sağlandı.
• Jickling, B. (1994). Studying Sustainable Development: Problems and Possibilities. Canadian Journal of Education/Revue canadienne de l'éducation, 19(3). pp. 231-240.
• Kaya, M. F. ve Tomal, N. (2011). Sosyal bilgiler dersi öğretim programının sürdürülebilir kalkınma eğitimi açısından incelenmesi [Examination of the social sciences education program in the frame of sustainable development training]. Eğitim Bilimleri Araştırmaları Dergisi ‐ Journal of Educational Sciences Research, 1(2), 49–65.
• Kaya, M. F. ve Tomal, N. (2011). Sosyal bilgiler dersi öğretim programının sürdürülebilir kalkınma eğitimi açısından incelenmesi [Examination of the social sciences education program in the frame of sustainable development training]. Eğitim Bilimleri Araştırmaları Dergisi‐Journal of Educational Sciences Research, 1(2), 49–65.
• Kennelly, J., Taylor, N., ve Maxwell, T.W. (2008). Addressing the challenge of preparing Australian pre-service primary teachers in environmental education: An evaluation of a dedicated unit. Journal of Education for Sustainable Development, 2, 141–156.
• Kruidenier, D. ve Morrison, S. (2013). Avoid the banking model in social and environmental justice education: Interrogate the tensions. Educational Studies, 49, 430-442.
• Lucerne Declaration on Geographical Education for Sustainable Development, (2007). (Haubrich, Reinfried, Schleicher). Geographiedidaktische Forschungen, 42, Reinfried, Miles, M.B. ve Huberman, A. M. (1994). Qualitative data analysis. USA: Sage Publications.
• Milli Eğitim Bakanlığı (MEB), (2018). Sosyal Bilgiler dersi öğretim programı (İlkokul ve Ortaokul 4, 5, 6 ve 7. Sınıflar). [Online]: http://ttkb.meb.gov.tr/.
• Nevin, E. (2008). Education and sustainable development. Policy & Practice: Education for Sustainable Development, 6, 49-62.
• Öz Aydın, S., Ekersoy, S., ve Özkan, B. (2022). Türkiye’de Eğitim ve Öğretim Programları, Çevre Okuryazarlığının Gerçekleştirilmesini Ne Kadar Desteklemektedir?. Yaşadıkça Eğitim, 36(1), 66-89.
• Öztürk Demirbaş, Ç. (2011). Coğrafya dersi öğretim programında sürdürülebilir kalkınma. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 8(2), 595-615.
• Parker, W. C. (2003). Teaching democracy: Unity and diversity in public life. New York, NY: Teachers College.
• Rowe, D. (2007). Education for a Sustainable Future. Science, New Series, 317. pp. 323-324. Schleicher, Rempfler (Editors). IGU Geographical Views on Education for Sustainable Development, Proceedings of Lucerne-Symposium, Switzerland, 243-250.
• Sauve, L. (1996). Environmental education and sustainable development: A further appraisal. Canadian Journal of Environmental Education, 1, 7-34.
• Shuttleworth, J. M. ve Marri, A. R. (2014). Teaching sustainability as a social issue: Learning from dialogue in the social studies classroom. In H. E. Muga, & K. D. Thomas (Eds.), Cases on pedagogical innovations for sustainable development (pp. 328-347). Hershey, PA: IGI Global.
• Tanrıverdi, B. (2009). Sürdürülebilir çevre eğitimi açısından ilköğretim programlarının değerlendirilmesi. Eğitim ve Bilim, 34(151), 89‐103.
• UNESCO (2004), United Nations Decade of Education for Sustainable Development 2005–2014: Draft Plan of Implementation, Paris: UNESCO.
• United Nations UNESCO (2015), Incheon Declaration and SDG4-Education 2030 Framework for Action, Korea.
• United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization, UNESCO. (2014). Educating for a sustainable future. Retrieved from http://www.unesco.org/ new/en/rio-20/educating-for-a-sustainable-future/
• United Nations Educational, Scientific, and Cultural Organization/Unit (UNESCO), (1997). Educating for a sustainable future. A transdisciplinary vision for concerted action. Paris: UNESCO.
• Wade, R. (2002). Sustainable development education and curriculum 2000. Teaching Geography, 27(3). 108-111.
• Westaway, J. (2009). A sustainable future for geography? Geographical Association. 94(1), pp.
• Yapıcı, M. (2003). Sürdürülebilir kalkınma ve eğitim. AKÜ Sosyal Bilimler Dergisi, 5(1), 223‐230.
• Yıldırım, A., ve Şimşek, H. (2018). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayınları