A CRITIQUE OF ALTRUISM FROM THE PERSPECTIVES OF PUBLIC CHOICE AND GAME THEORY

Yıl 2015, Cilt: 7 Sayı: 2, 25 - 56, 01.12.2015

Coşkun Can Aktan Abdullah Burhan Bahçe

Öz

The assumption that people behave rational in their personal decisions and choices, and try to
maximize their own self-interest is generally accepted principle in economics science. A
“rationality” and “homo economicus” behavior model is called “egoism” in philosophical sense.
The exact opposite of this behavior model is “altruism”. Altruism refers to any kind of help to
others in economic or non-economic sense. Altruism is also called as “benevolence” or
“philanthropy”.
At first, altruism is considered as a praiseworthy and appreciable behavior and action in the most
religions and moral philosophy , and therefore it is encouraged. Are the benefits and the
legitimacy of benevolence unquestionable? What are the private and social costs of economic
benevolence? How can “public benevolence” or “alturism by government” help to eradicate the
poverty problem? Does government fail in altruistic activities? These and many other questions
are very important to deal with.
In this study, we will clarify both concepts, egoism and altruism. Then, the consequences of
economic benevolence will be explored on some game matrices from the perspective of public
choice theory. In public choice literature, the failure of economic benevolence is named as
“samaritan’s dilemma”. This dilemma will be analyzed in this paper as well. In our study,
especially main costs of public benevolence will be examined via various game matrices. The study
ends with some concludings remarks

Anahtar Kelimeler

Egoism, alturism, philanthropy, benevolence, samaritan’s dilemma, paternalism

KAMU TERCİHİ VE OYUN TEORİSİ PERSPEKTİFLERİNDEN ALTURİZMİN (HAYIRSEVERLİĞİN/ YARDIMSEVERLİĞİN) ELEŞTİRİSİ

Öz

İnsanların iktisadi karar ve tercihlerinde rasyonel davrandıkları ve kendi özel çıkarlarını
maksimize etme gayreti içerisinde oldukları varsayımı iktisat biliminde yaygın olarak kabul
edilmektedir. Bu şekildeki bir “rasyonelite” ve “homo economicus” davranış modeli felsefi
anlamda “egoizm” olarak adlandırılır. Bunun tam tersi ise “alturizm”dir. Genel olarak alturizm,
bireysel egoizmin ötesinde insanın iktisadi ya da iktisadi olmayan manada başkalarına yardım
etme isteğidir. Alturizm, “yardımseverlik” /“hayırseverlik” anlamına gelir.
Yardımseverlik (hayırseverlik), en başta kutsal din kitapları ve genel etik perspektifinden övgüye
ve takdire değer bir davranış ve eylem olarak düşünülmekte ve teşvik edilmektedir. Acaba
yardımseverliğin (hayırseverliğin) yararları ve meşruiyeti tartışılmayacak kadar kutsal mıdır?
İktisadi yardımseverliğin bireysel ve toplumsal maliyetleri nelerdir? Kamusal yardımseverlik,
yoksulluk sorununun çözümüne ne tür katkılar sağlar? Kamusal yardımseverlik politikalarının
başarılı olabilmesi ne ölçüde mümkündür?
Bu çalışmada öncelikle egoizm ve alturizm kavramları açıklığa kavuşturulduktan sonra kamu
tercihi perspektifinden bazı oyun matrisleri üzerinde iktisadi yardımseverliğin ortaya çıkardığı
sonuçlar incelenmektedir. İncelenecek konu literatürde “semiriyeli çıkmazı” olarak
adlandırılmaktadır. Çalışmamızda özellikle belirli bir zorlamaya dayalı kamusal yardımseverliğin
başlıca maliyetleri muhtelif oyun matrisleri yardımıyla incelenmektedir. Çalışmamızın sonuç
bölümünde ise yoksulluk sorununa alternatif çözümler üzerinde açıklamalar ve yorumlar
yapılacaktır.

Anahtar Kelimeler

Egoizm, alturizm, hayırseverlik, yardımseverlik, semiriyeli çıkmazı, paternalizm