Üniversite Öğrencilerinin Rekreasyon Etkinliklerine Katılımlarındaki Sosyolojik Etkenler ve Yapısal Kısıtlamalar

Yıl 2013, Sayı: 3, 220 - 227, 01.12.2013

Metin Kılıç Gülden Şener

Öz

Rekreasyon etkinliklerine katılımın temelinde sosyo-kültürel etkenlerden söz edilmektedir. Bireylerin günümüz karmaşık toplum yapısı içerisinde kurumsal anlamda serbest zamanlarını değerlendirmeleri bir sorun haline gelmiştir. Bu nedenle gençlerin mevcut toplumsal yapıyla bütünleşmeleri için serbest zaman etkinliklerine katılmalarını sağlayacak alanlar yaratılması ve bu etkinliklere katılımların arttırılması için çalışmalar yapılmasının önemli olduğu düşünülmektedir. Bu araştırma 2012-2013 yılında Adıyaman Üniversitesi’nin farklı fakültelerinde eğitim ve öğretim gören öğrencilerine yapılmıştır. Örneklem, tesadüfi örneklem tekniğine göre, evreni temsil etme düzeyi kıstaslarına uygun olarak belirlenmiştir. 391 anket uygulaması yapılan araştırma açıklayıcı alan araştırmasıdır. Araştırma sonucunda üniversite öğrencilerinin kişilik yapısını etkileyen, sosyalleşme sürecinde etken olan serbest zamanlarını olumlu değerlendirme fırsatlarının yeteri kadar olmadığı tespit edilmiştir. Ayrıca üniversiteden beklentileri ile ilgili çarpıcı sonuçlar elde edilmiştir

Anahtar Kelimeler

Rekreasyon, Gençlik, Üniversite, Yapı

Sociological Factors and Structural Limitations on College Students’ Participation in Recreational Activities

Öz

Socio-cultural factors are said to exist on the basis of the participating in the recreational activities. In today’s complex social structure, institutionally, individuals’ recreational activities have become a problematic issue. Thus, it is thought to be vital that studies must be done in order to create spaces for recreational activities for the integration of young people with the existing social structure and increase the participation level to these activities. This research was carried out on the students who studied in different faculties of Adiyaman University in 2012-2013. The sample of research was determined according to random sampling technique, compliant with the criteria’s of the level of representing the population. The study is a descriptive field research in which 391 questionnaires were conducted. As a result of the research it was determined that the college students’ recreation opportunities, which are factors in the process of socializing and effect their personalities, are inadequate. Besides, striking results were gained regarding their expectations from university

Anahtar Kelimeler

Recreation, Youth, University, Structure

Kaynakça

• Amman, T., Aykora, E., Tekin, G., & Kılıç, M. (2010). Açık ve kapalı alan rekreasyoncularının denetim odağı ve benlik tasarımı açısından karşılaştırılması. Türkiye Kickboks Federasyonu Spor Bilimleri Dergisi, 2(2), 1-13.
• Aslantürk, Z. & Amman, M.T. (2009). Sosyoloji: Kavramlar, kurumlar süreçler, teoriler (6.Baskı). İstanbul: Çamlıca Yayınları.
• Barcelona, R. J. & Young, S. J. (2010). The role of municipal park and recreation agencies in enacting coach and parent training in a loosely coupled youth sport system. Managing Leisure, 15(3), 181-197.
• Hacıoğlu, N., Gökdeniz, A., & Dinç, Y. (2009). Boş Zamanlar ve Rekreasyon Yönetimi: Örnek Animasyon Uygulamaları (2. Baskı). Ankara: Detay Yayıncılık.
• Jackson, E. L. (1986). Outdoor recreation participation and attitudes to the environment. Leisure Studies, 5(1), 1-23
• Kılıç, M. (2008). Rekreasyonun suçu önlemedeki işlevinin incelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Sıtkı Koçman Üniversitesi, Muğla.
• Kılıç, M. (2011). Serbest zaman etkinliklerinin (rekreasyonun) çocuk suçluluğunun önlenmesindeki işlevinin incelenmesi. 1. Türkiye Çocuk Hakları Kongresi, İstanbul Çocuk Vakfı Yayınları, 106-121.
• Kılıç, M. & Öztürk, E. (2011). Yükseköğretim çerçevesinde öğrenci konseylerinin fonksiyonalist-çatışmacı yaklaşımlar açısından değerlendirilmesi. Uluslararası Yükseköğretim Kongresi: Yeni Yönelişler ve Sorunlar (UYK-2011), 3(14), 2097-2103.
• Köktaş, K.Ş. (2004). Rekreasyon: Boş zamanı değerlendirme (3.Baskı). Ankara: Nobel.
• Kraus, R. (1979). Social recreation: A group dynamics approach. London: The C. V. Mosby Company.
• Özgüç, N. (1994). Turizm coğrafyası. İstanbul: İstanbul Üniversitesi Yayınları.
• Schuster, K. R. & Dobbie, D. (2011). Tagging walls and planting seeds: creating spaces for youth civic action. Journal of Community Practice, 19(3), 234-251.
• Tekin, A. (2009). Rekreasyon. Muğla: Ata Ofset Matbaacılık Tekin, M., Yıldız, M., Akyüz M., & Uğur, A.O. (2007). Karaman yükseköğrenim kredi ve yurtlar kurumunda kalan üniversite öğrencilerinin rekreatif etkinliklere katılım ve beklentilerinin incelenmesi. Erzincan Eğitim Fakültesi Dergisi 9(1), 121-135.
• Tezcan, M. (2010). Sosyolojiye giriş (5. Baskı). Ankara: Anı Yayınları.
• Witt, P.A. & Crompton, J. L. (2003). Positive youth development practices in recreation settings in the United States. World Leisure Journal, 45(2), 4-11.