2006’dan Sonra Kurulan Üniversitelerde Rektörlerin 2023 Hedefleri

Yıl 2017, Sayı: 1, 139 - 149, 01.04.2017

Süleyman Doğan

Öz

Araştırmanın amacı, 2006 yılından sonra açılan üniversite rektörlerinin 2023 hedeflerini ve bu hedefler doğrultusunda neler yapabileceklerini saptamaktır. Üniversite iklimi içerisinde yöneticilik görevini sürdüren rektörlerin müteşebbis yönlerini ortaya çıkartarak Türkiye’nin geleceğine yön verecek bilim adamlarının durumunu da belirlemektir. Çalışma, Ekim 2014- Ekim 2016 tarihleri arasında Türkiye’nin her bölgesinden 2006 ve sonrasında kurulan toplam 70 üniversite rektörü arasından 29 devlet, sekiz özel vakıf üniversitesi olmak üzere toplam 37 rektör ile yüz yüze görüşerek yapılmıştır. Araştırma sonucunda; görüşme yapılan rektörlerin hedef ve vizyonlarının; bir dünya üniversitesi olmak, yenilikçi ve girişimci bir üniversite olmak, üniversitenin kurumsal kimliğini oluşturmak, vizyoner ve değişime açık olmak, çalışanları ve öğrencileri motive etmek olduğu tespit edilmiştir. Yeni üniversitelerinin doğru gelişme stratejileri ile yerel, bölgesel ve ulusal kalkınmada önemli bir katalizör görevi üstleneceği düşünülmektedir. Literatürde üniversite rektörlerinin 2023 vizyon ve hedeflerinin araştırıldığı başka bir çalışma olmaması açısından ve elde edilecek bulgulara dayanarak gerçekleştirilecek stratejilerin girişimci ve yenilikçi üniversite endeksine katkısı bakımından bu araştırma önem taşımaktadır

Anahtar Kelimeler

Üniversite, Rektörler, 2023 Hedefleri, Eğitim

2023 Goals of Rectors in Universities Established After 2006

Öz

The purpose of the study was to determine the goals of the rectors of the universities established after 2006 and to identify what they can do in line with these goals. We also aimed to uncover the entrepreneurial qualities of the rectors having an administrative duty in the university climate and to determine the status of scientists who will guide the future of Turkey. The study was conducted between October 2014 and October 2016 through interviews with 37 rectors, 29 of which belonged to a state university and 8 of which belonged to a foundation university, among the total of 70 rectors from nationwide universities founded in every region of Turkey since 2006. The results of the study indicated that the various goals and visions of rectors included becoming a world university that is innovative and entrepreneurial, constructing the institutional identity of the university, being visionary and open to change and motivating the employees and students. It is considered that new universities will have an important catalyst role in local, regional and national development with the right development strategies. This research is important since there is no other study on university rectors’ 2023 visions and goals and also due to the contributions of the strategies to be developed in line with the findings of this study for the entrepreneurial and innovative university indexes

Anahtar Kelimeler

University, Rectors, 2023 Goals, Education

Kaynakça

• Arabacı, İ. B. (2014). Üniversitelerin misyon ifadelerinin tematik olarak incelenmesi, Kastamonu Eğitim Dergisi, 22(2), 701-716.
• Benek, İ., & Yıldız, İ. (2011). Yükseköğretimde inovasyon: Yeni yönelişler ve sorunlar, Uluslararası Yükseköğretim Kongresi, İstanbul: 814-821.
• Bilgin, V. (2009). Türkiye’de üniversite sorunu ve üniversite çalışanları üzerine bir araştırma. Eğitim-Sen. Retrieved from http:// www.turkegitimsen.org.tr/lib_basili/94.pdf
• Bolay, H. (2011). Çağdaş Üniversitede Neler Önem Kazanmaktadır? Yükseköğretim ve Bilim Dergisi, 1(3), 105-112.
• Çelik, A. (1994). Yeni üniversitelerde kütüphane sorunu. Türk Kütüphaneciliği, 8(4), 266-271.
• Çınar İ. (2008). Üniversite ve bazı sorunları, Eğitişim Dergisi, 18. Retrieved from http://www.egitisim.gen.tr/tr/index.php/ arsiv/sayi-11-20/sayi-18-gundem-subat-2008/232-universiteve-bazi-sorunlari
• Doğan, S. (2016). Rektörlerin gözüyle üniversitelerimiz, İstanbul: Akıl Fikir Yayınları.
• Devlet Planlama Teşkilatı (DPT). (2000). Sekizinci beş yıllık kalkınma planı (2000-2005), Ankara.
• Devlet Planlama Teşkilatı (DPT). (2006). Dokuzuncu beş yıllık kalkınma planı (2007-2013), Ankara.
• Günay, D. & Kılıç, M. (2011). Cumhuriyet dönemi Türk yükseköğretiminde rektör seçimi ve atamaları, Yükseköğretim Dergisi, 1(1), 34–44.
• Günay, D., & Günay, A. (2011). 1933’den Günümüze Türk Yükseköğretiminde niceliksel gelişmeler, Yükseköğretim ve Bilim Dergisi 1(1), 4-23.
• Günay D., & Özer M. (2016). Türkiye’de meslek yüksekokullarının 2000’li yıllardaki gelişimi ve mevcut zorluklar. Yükseköğretim ve Bilim Dergisi, 6(1), 1-12.
• Gürüz, K. (2008). Yirmi birinci yüzyılın başında Türk milli eğitim sistemi. İstanbul: Türkiye İş Bankası Yayınları.
• Huggins, R., & Cooke P. (1997). The Economic Impact Of Cardiff University: Innovation, Learning and Job Generation. Geo Journal, 41(4), 325-337.
• İbicioğlu, H., Taş, S. & Özmen, İ. (2010). Üniversite eğitiminin girişimcilik düşüncesinin değişimine etkisi: Üniversite öğrencileri üzerine bir uygulama, Uluslararası Alanya İşletme Fakültesi Dergisi, 2(1), 53-74. Retrieved from file:///C:/Users/ user/Downloads/5000051248-5000069113-1-PB.pdf
• Karahan, Ö. & Karahan, A. Y. (2012). Üniversitelerin meseleleri, Yükseköğretim Dergisi, 2(2), 80-84.
• Karakütük, K., & Özdemir, Y. (2011). Bilim insanı yetiştirme projesi (BİYEP) ve öğretim üyesi yetiştirme programının (ÖYP) değerlendirilmesi, Eğitim ve Bilim, 36(161), 26-38.
• Kavili Arap, S. (2010). Türkiye yeni üniversitelerine kavuşurken: Türkiye’de yeni üniversiteler ve kuruluş gerekçeleri, Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, 65(1), 1-29.
• Retrieved from http://www.politics.ankara.edu.tr/dergi/ pdf/65/1/sultankaviliarap.pdf
• Küçükcan, T. & Gür, B.S. (2009). Türkiye’de yükseköğretim: Karşılaştırmalı bir analiz. Ankara: Siyaset, Ekonomi ve Toplum Araştırmaları Vakfı Yayınları.
• Koçyiğit, M. & Eğmir, E. (2015). Higher education, why and how: A glance from the perspective of university students. Route Educational and Social Science Journal, 2(4), 241-256. Retrieved from http://www.ressjournal.com/ Makaleler/485012983_15%20Eray%20E%C4%9Fmir.pdf
• Marginson, S., & Rhodes, G. (2002). Beyond national states, markets, and systems of higher education, Higher Education,43, 281-309.
• Merriam, S. (2013). Nitel araştırma: Desen ve uygulamalar için bir rehber. Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Ortaş, İ. (2002). Üniversitelerin Sorunları I. Bilim, Eğitim ve Düşünce Dergisi, 2(4), 3.
• Ortadoğu Teknik Üniversitesi (ODTÜ). (2011). Yükseköğretimin yeniden yapılandırılması: Görüş ve öneriler, Ankara: Komisyon Raporu. Retrieved from http://www.metu.edu.tr/system/ files/ODTU_Komisyon%20Raporu_18Tem.pdf
• Özcan, M. (2013). Okulda üniversite, İstanbul: TÜSİAD Yayınları. Özdem, G., & Sarı, E. (2008). Yükseköğretime yeni bakış açılarıyla birlikte yeni kurulan üniversitelerden beklenen işlevler. Bilim Eğitim ve Düşünce Dergisi, 8(1), 8.
• Patton, M. O. (1990). Qualitative Evaluation and Research Methods. Designing Qualitative Studies. Beverly Hills, CA: Sage: 169-186. Retrieved from http://legacy.oise.utoronto.ca/ research/field-centres/ross/ctl1014/Patton1990.pdf
• Sargın S. (2007). Türkiye’de üniversitelerin gelişim süreci ve bölgesel dağılım, Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 3(5), 133-150.
• Sönmez, V. (2008). Eğitim felsefesi, Ankara: Anı Yayınları.
• Söyler İ. & Karataş S. (2011). Türkiye’de özel yükseköğretim kurumlarının kuruluşu ve finansmanı, Maliye Dergisi, 160, 57-72.
• Strauss, A. L. (1987). Qualitative Analysis for Social Scientists. San Francisco: Cambridge University Press.
• Şen, Z. (2012). Türkiye’de yükseköğretim sistemi eleştirileri ve öneriler. Yükseköğretim Dergisi, 2(1), 1-9.
• Şenses, F. (2007). Uluslararası gelişmeler ışığında Türkiye yükseköğretim sistemi: Temel eğilimler, sorunlar, çelişkiler ve öneriler (pp. 1-31). Ankara: Middle East Technical University Economic Research Center. Retrieved from http://www.erc. metu.edu.tr/menu/series07/0705.pdf
• Tekneci P. D. (2016). Evolution of Turkish higher education system in the last decade, Yükseköğretim ve Bilim Dergisi, 6(3), 277- 287.
• Tozlu, N. (2014). Eğitimden felsefeye. Bayburt: Bayburt Üniversitesi Yayınları.
• Türkiye Sanayicileri ve İşadamları Derneği (TÜSİAD). (2003). Yükseköğretimin yeniden yapılandırılması: temel ilkeler. İstanbul: Türk Sanayicileri ve İşadamları Derneği Yayınları.
• Uysal, H. T., & Çatı, K. (2016). Yükseköğretim kurumlarındaki yöneticilerin girişimci üniversite algılamalarında iş ve örgüt psikolojisinin etkisi. Yükseköğretim ve Bilim Dergisi, 6(1), 77-93
• Ülken, H. Z. (2001). Eğitim Felsefesi, İstanbul: Ülken Yayınları. Vaira, M. (2004). Globalization and higher education organizational change: A framework for analysis. Higher Education, 48, 483–510.
• Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2011). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayınevi.
• Yükseköğretim Kurulu (YÖK) (2007). Türkiye’nin yükseköğretim stratejisi. Ankara: Meteksan A.Ş. Retrieved from http:// www.yok.gov.tr/documents/10279/30217/yok_strateji_ kitabi/27077070-cb13-4870-aba1-6742db37696b