1992 Yılında Kurulan Türk Üniversiteleri Rektörlerinin 2023 Hedeflerinin İncelenmesi

Yıl 2018, Sayı: 2, 336 - 347, 01.08.2018

Süleyman Doğan

Öz

Araştırmanın amacı, 1992 yılında kurulan Türk üniversiteleri rektörlerinin 2023 hedeflerinin ve bu hedefler doğrultusunda neler yapabileceklerini saptanması hedeflenmektedir. Araştırma kapsamında, Ekim 2014- Nisan 2017 tarihleri arasında kurulan 23 üniversite rektörleri arasından 12 devlet üniversitesi rektörüyle yüz yüze görüşme gerçekleştirilmiştir. Araştırma sonucunda, görüşme yapılan rektörlerin hedef ve vizyonlarının; Türkiye’de ve dünyada tercih edilen ilk 500 üniversite arasına girmek, ihtisaslaşmış/tematik bir üniversite olmak, bilimsel ve stratejik planlar doğrultusunda üniversiteyi kalkındırmak, üniversitenin beşeri ve mali özerkliğini elde etmek, icat ve inovasyonu öne çıkartmak, girişimci ve yenilikçi üniversitede belli bir standart oluşturmak olarak tespit edilmiştir. Bu üniversitelerin doğru gelişme stratejileri ile yerel, bölgesel ve ulusal kalkınmada önemli bir katalizör görevi üstleneceği düşünülmektedir. Elde edilen bulgular, ilgili literatür doğrultusunda tartışılmıştır

Anahtar Kelimeler

1992’de kurulan Türk üniversiteleri, Rektörler, 2023 Vizyonu, Türkiye Cumhuriyeti

Examining 2023 Goals of Rectors of the Turkish Universities Founded in 1992

Öz

This research aims to determine 2023 goals of the rectors of the Turkish universities founded in 1992, and what they can manage to do in line with these goals. Within the scope of the research, various face-to-face interviews were conducted with a total of 12 state university rectors out of 23 rectors of universities established between the dates from December 2014 to April 2017. As a result of the research,the goals and visions of the rectors are as follows; to be a world university, to be an innovative and entrepreneurial university, to establish the institutional identity of the university, to be open to vision and change and to motivate employees and students. It is believed that these universities will play an important role in local, reginal and national development thanks to the right development strategies. The results of this study were discussed in accordance with the related literature

Anahtar Kelimeler

Turkish universities founded in 1992, Rectors, 2023 Vision, Republic of Turkey

Kaynakça

• Arabacı, İ. B., & Şener, G. (2014) Üniversitelerin misyon ifadelerinin tematik olarak incelenmesi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 22(2), 701-706.
• Arslan, A. (2004). Kısır döngü: Türkiye’de üniversite ve siyaset (1969-2004). İstanbul: Truva.
• Barblan, A., Ergüder, Ü. & Gürüz, K. (2008). Higher education in Turkey: institutional autonomy and responsibility in a modernising society. Magna Carta Case Studies. Bologna: Bononia University Press.
• Benek, İ., & Yıldız, İ. (2011). Yükseköğretimde inovasyon: Yeni yönelişler ve sorunlar. Uluslararası Yükseköğretim Kongresi, 27-29 Mayıs (pp. 814-821), İstanbul.
• Bilgin, V. (2009). Türkiye’de üniversite sorunu ve üniversite çalışanları üzerine bir araştırma. Ankara: Eğitim-Sen. Retrieved from http:// www.turkegitimsen.org.tr/lib_basili/94.pdf
• Bilsel, C. (1943). İstanbul Üniversitesi tarihi. İstanbul: Kenan Matbaası.
• Bolay, H. (2011). Çağdaş üniversitede neler önem kazanmaktadır? Yükseköğretim ve Bilim Dergisi, 1(3), 105-112. Retrieved from http://oaji.net/articles/2014/593-1396353806.pdf
• Çakmak, Ö. (2008). Eğitimin ekonomiye ve kalkınmaya etkisi. Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(1), 33-41. Retrieved from http://zgefdergi.com/Makaleler/884159134_11_03_Cakmak.pdf
• Çelik, A. (1994). Yeni üniversitelerde kütüphane sorunu. Türk Kütüphaneciliği, 8(4), 266-271.
• Çelik, T., & Tekeli, İ. K. (2009). Türkiye’de üniversite anlayışının gelişimi II (1961-2007). Ankara: Türkiye Bilimler Akademisi Yayınları.
• Çelik, Z., & Gür, B. S. (2014). Yükseköğretim sistemlerinin yönetimi ve üniversite özerkliği: Küresel eğilimler ve Türkiye örneği, Yükseköğretim ve Bilim Dergisi, 4(1), 18–27.
• Çınar İ. (2008). Üniversite ve bazı sorunları. Eğitişim Dergisi, 18. Retrieved from http://www.egitisim.gen.tr/tr/index.php/ arsiv/sayi-11-20/sayi-18-gundem-subat-2008/232-universiteve-bazi-sorunlari Devlet Planlama Teşkilatı (DPT). (1979). Dördüncü beş yıllık kalkınma planı (1979-1983). Ankara: DPT.
• Devlet Planlama Teşkilatı (DPT). (2000). Sekizinci beş yıllık kalkınma planı. Yükseköğretim özel ihtisas komisyonu raporu. Ankara: DPT.
• Devlet Planlama Teşkilatı (DPT). (2006). Dokuzuncu kalkınma planı (2007–2013). Ankara: DPT.
• Doğan, S. (2016). Rektörlerin gözüyle üniversitelerimiz. İstanbul: Akıl fikir Yayınları.
• Doğramacı, İ. (1985). The higher education reform in Turkey: Results after three years. Ankara: Bilkent Üniversitesi.
• Doğramacı, İ. (1992). Yükseköğretimdeki gelişmeler: Özet. Ankara: Bilkent Üniversitesi.
• Doğramacı, İ. (2007). Türkiye’de ve dünyada yükseköğretimin yönetimi. Ankara: Meteksan A. Ş.
• Günay, A., & Dulupçu, A. M. (2015). Türkiye’de 1992 yılında kurulan devlet üniversitelerinin stratejik planlarının karşılaştırmalı bir analizi. Yükseköğretim ve Bilim Dergisi, 5(3), 236-254. Retrieved from http://higheredu-sci.beun.edu.tr/pdf/pdf_HIG_1678.pdf
• Gür, B. S., & Çelik, Z. (2011). YÖK’ün 30 yılı. Ankara: SETA Raporu.
• Gürüz, K. (2001). Dünyada ve Türkiye’de yükseköğretim. Tarihçe ve bugünkü sevk ve ıdare sistemleri. ̇ Ankara: ÖSYM Yayınları.
• Gürüz, K., Şuhubi, E., Şengör, C., Türker, K., & Yurtsever, E. (1994). Türkiye’de ve Dünya’da yükseköğretim bilim ve teknoloji. İstanbul: TÜSİAD Yayını, No. 94.
• Gürüz, K. (2008). Yirmi birinci yüzyılın başında Türk milli eğitim sistemi. İstanbul: Türkiye İş Bankası Yayınları.
• Huggins, R., & Cooke P. (1997). The economic impact of Cardiff University: innovation, learning and job generation. GeoJournal, 41(4), 325-337.
• İbicioğlu, H., Taş, S., & Özmen, İ. (2010). Üniversite eğitiminin girişimcilik düşüncesinin değişimine etkisi: Üniversite öğrencileri üzerine bir uygulama. Uluslararası Alanya İşletme Fakültesi Dergisi, 2(1), 53-74.
• Karahan, Ö., & Karahan, A. Y. (2012). Üniversitelerin meseleleri. Yükseköğretim Dergisi, 2(2), 80-84.
• Kavili-Arap, S. (2010). Türkiye yeni üniversitelerine kavuşurken: Türkiye’de yeni üniversiteler ve kuruluş gerekçeleri. Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, 65(1), 1-29. Retrieved from http:// www.politics.ankara.edu.tr/dergi/pdf/65/1/sultankaviliarap. pdf
• Kılıçbay, M. A. (1999). Hayalimdeki üniversite. Düşünen Siyaset Dergisi, 1/3: 18-20.
• Koçyiğit, M., & Eğmir, E. (2015). Yükseköğretim, neden ve nasıl: Üniversite öğrencilerinin perspektifinden bir bakış. Route Educational and Social Science Journal, 2, 241-256. 10.17121/ ressjournal.433.
• Küçükcan, T., & Gür, B.S. (2009). Türkiye’de yükseköğretim: Karşılaştırmalı bir analiz. Ankara: Siyaset, Ekonomi ve Toplum Araştırmaları Vakfı Yayınları.
• Leveille, D. E. (2006). Accountability in higher education: A public agenda for trust and cultural change. Research & occasional paper series. Berkeley, CA: University of California, center for studies in higher education.
• Makdisi, G. (1981). The rise of colleges: institutions of learning in Islam and the West. Edinburg: Edinburgh University Press.
• Marginson, S., & Rhoades, G. (2002). Beyond national states, markets, and systems of higher education. Higher Education, 43(3), 281-309.
• Merriam, S. (2013). Nitel araştırma: Desen ve uygulamalar için bir Rehber. Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Miles, M., & Michael, H. (1994). Qualitative data analysis: An expanded source book. Thousand Oaks, CA: Sage Publications. Ortaş, İ. (2002). Üniversitelerin sorunları I. Bilim, Eğitim ve Düşünce Dergisi, 2(4), 3.
• Orta Doğu Teknik Üniversitesi (ODTÜ). (2011). Yükseköğretimin yeniden yapılandırılması: Görüş ve öneriler. Ankara
• ODTÜ Komisyonu Raporu. Retrieved from http://www. archive2016.metu.edu.tr/system/files/ODTU_Komisyon%20 Raporu_18Tem.pdf
• Özdem, G. (2011). Yükseköğretim kurumlarının stratejik planlarında yer alan vizyon ve misyon ıfadelerinin analizi. ̇ Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 11(4),1869-1894.
• Özdem, G., & Sarı, E. (2008). Yükseköğretime yeni bakış açılarıyla birlikte yeni kurulan üniversitelerden beklenen işlevler. Bilim Eğitim ve Düşünce Dergisi, 8(1), 8.
• Öztunalı, Ö. (2001). Üniversiteler tarihi ve vakıf üniversiteleri. İstanbul: İstanbul Kültür Üniversitesi.
• Patton, M. O. (1990). Qualitative evaluation and research methods. Designing qualitative studies. Beverly Hills, CA: Sage. Retrieved from http://legacy.oise.utoronto.ca/research/fieldcentres/ ross/ctl1014/Patton1990.pdf
• Sargın, S. (2007). Türkiye’de üniversitelerin gelişim süreci ve bölgesel dağılımı. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 3(5), 133-150.
• Sönmez, V. (2008). Eğitim felsefesi. Ankara: Anı Yayınları. Strauss, A. L. (1987). Qualitative analysis for social scientists. New York, NY, US: Cambridge University press. Retrieved from http://dx.doi.org/10.1017/CBO9780511557842
• Şenses, F. (2007). Uluslararası gelişmeler ışığında Türkiye yükseköğretim sistemi: Temel eğilimler, sorunlar, çelişkiler ve öneriler (pp. 1-31). Economic Research Center, Ankara: ODTÜ.
• T. C. Resmi Gazete (1982). Üniversitelerde akademik teşkilat yönetmeliği. Yayımlandığı tarih: 18.02.1982. Sayı: 17609. Retrieved from http://www.resmigazete.gov.tr/arsiv/17609. pdf
• Tekeli, İ. (2003). Dünya’da ve Türkiye’de üniversite üzerinde konuşmanın değişik yolları. Toplum ve Bilim Dergisi, 97(1), 123-143.
• Tekeli, İ. (2010). Tarihsel bağlamı içinde Türkiye’de yükseköğretim ve YÖK’ün tarihi. Ankara: Tarih Vakfı Yurt Yayınları.
• Tozlu, N. (2014). Eğitimden felsefeye. Bayburt: Bayburt Üniversitesi Yayınları.
• Tunçay M. (1983). Bilineceği bilmek. İstanbul: Alan Yayıncılık.
• Turan, S., Durceylan, B., & Şişman, M. (2005). Üniversite yöneticilerinin benimsedikleri ıdari ve kültürel de ̇ ğerler. Manas Sosyal Araştırmalar Dergisi, 7(13), 181-202.
• Türel, O. (2004). Türkiye’de yükseköğretimin (yeniden) kurumsallaşması üzerine düşünceler. Mülkiye Dergisi, 28(242), 151- 180
• Türkiye Ansiklopedisi (1993). Azınlıklar (C. 1, pp. 303). İstanbul: Kaynaklar Kitaplar Yayınevi.
• Türkiye Sanayicileri ve İşadamları Derneği (TÜSİAD). (2003). Yükseköğretimin yeniden yapılandırılması: Temel ilkeler. İstanbul: TÜSİAD Yayınları.
• Ülken, H. Z. (2001). Eğitim felsefesi. İstanbul: Ülken Yayınları.
• Vaira, M. (2004). Globalization and higher education organizational change: A framework for analysis. Higher Education, 48, 483–510. Retrieved from http://test.acui.org/uploadedFiles/ Programs/Professional_Development/Vera.pdf
• Wang, W. (2011). A factor analysis study on the mission characteristics of taiwanese commu- nity colleges. Literacy Information and Computer Education Journal (LICEJ), 2(4).
• Retrieved from http://infonomics-society.org/wp-content/ uploads/licej/published-papers/volume-2-2011/A-FactorAnalysis-Study-on-the-Mission-Characteristics-of-TaiwaneseCommunity-Colleges.pdf
• Yıldırım, A., & Şimşek, H. (2011). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayınevi.
• Yükseköğretim Kurulu (YÖK). (2007). Türkiye’nin yükseköğretim stratejisi. Ankara: Meteksan A. Ş. Retrieved from http:// www.yok.gov.tr/documents/10279/30217/yok_strateji_ kitabi/27077070-cb13-4870-aba1-6742db37696b