ADAY ÖĞRETMEN GÖRÜŞLERİNE GÖRE ADAY ÖĞRETMEN YETİŞTİRME SÜRECİNİN DEĞERLENDİRİLMESİ

Yıl 2017, Cilt: 10 Sayı: 1, 365 - 388, 25.07.2017

İbrahim Gül , Fatma Türkmen Nurullah Aksel

https://doi.org/10.17218/hititsosbil.289419

Cited By: 12

Öz

“Aday
Öğretmenlik Süreci” öğretmen adaylarının örgütsel ve mesleki uyumlarına katkı
sağlaması bakımından önemlidir.  Bu süreç
cumhuriyetten günümüze kadar farklı uygulamalarla süregelmiştir. Milli Eğitim
Bakanlığı, 1 Mart 2016 tarihi itibariyle aday öğretmenlik sürecinde ciddi bir değişikliğe
gitmiştir. Yeni süreç farklı uygulamaları içermektedir. Bu çalışmada da
öğretmen görüşlerine göre, aday öğretmenlik sürecinin bir değerlendirmesi
yapılmıştır. Araştırma nitel bir çalışmadır. Araştırmanın çalışma grubunu,
Samsun ve Sinop illerinde araştırmaya katılan 37 aday öğretmen oluşturmaktadır.
Araştırma bulgularına göre; aday öğretmenler, okul yöneticilerinin adaylık
sürecine bakışını genellikle olumlu değerlendirmişlerdir. Danışman öğretmenlerden oldukça yararlandıklarını
ifade etmişlerdir. Daha çok sınıf yönetimi becerileri konusunda deneyim kazandıklarını
dile getirmişlerdir. Bunların yanında birçok dolaylı kazanım elde
ettiklerini ancak sürecin
uygulanmasında bazı aksaklıkların yaşandığını bildirmişlerdir.

Anahtar Kelimeler

Adaylık Süreci, aday öğretmen, okul müdürü

Kaynakça

• ATANUR BASKAN, G. ve AYDIN, A. (2006), “ Türkiye’deki Öğretmen Yetiştirme Sistemine Karşılaştırmalı Bir Bakış”, Ç.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt.15, s.1, ss.35-42.
• ARSLAN, S. , ÖZPINAR, İ. (2008), “Öğretmen Nitelikleri: İlköğretim Programlarının Beklentileri ve Eğitim Fakültelerinin Kazandırdıkları”, Necatibey Eğitim Fakültesi Elektronik Fen ve Matematik Eğitimi Dergisi. Cilt.2, s.1, ss.38-63.
• AVCI, M. (2008), Bilimsel Araştırmalarda Veri Toplama Araçları, Lisans Yayıncılık, İstanbul.
• AYDIN, A. (2011), Kamu ve Özel Sektörde Hizmet İçi Eğitim El Kitabı, Pegem Akademi, Ankara.
• AYKAÇ, N., KABARAN, H. , BİLGİN, H. (2014), “Türkiye’de ve Bazı Avrupa Birliği Ülkelerindeki Öğretmen Yetiştirme Uygulamalarının Karşılaştırılmalı Olarak İncelenmesi (Almanya, Finlandiya, Fransa, İngiltere ve Türkiye Örneği)”, Turkish Studies - International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, s.9/3, ss.279-292.
• AYVAZ DÜZYOL, M. (2012), “The effectiveness of induction program for candidate teachers”,Orta Doğu Teknik Üniversitesi Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara.
• BAKİ, A ve GÖKÇEK, T. (2012), “Karma Yöntem Araştırmalarına Bir Bakış”, Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, Güz.2012 Cilt:11 s.42, ss.(001-021).
• BALKAR, B. , ŞAHİN, S. (2014), The opınıons of educators on ımplementıng mentorshıp program for novıce teachers.” The Journal of Academic Social Science Studie International Journal of Social Science, Sonbahar III, s.29, ss.83-100.
• BOZAK, A. , YILDIRIM, C. M. , DEMİRTAŞ, H. (2011), “An alternative method for professional development of teachers: peer observation”, Inonu Unıversıty Journal of The Faculty of Educatıon, Cilt.12, s.2, ss.65-84.
• CABLE, D. M. , PARSONS, C. K. (2001), “Socialization tactics and person-organization fit. Personnel Psychology”, 54(1), 1-23.
• ÇEVİKBAŞ, R. (2002), Hizmet İçi Eğitim ve Türk Merkezi Yönetimindeki Uygulaması, Nobel Yayın Dağıtım, Ankara.
• ÇİMEN, G. (2010), İlköğretim Aday Öğretmenlerinin Yetiştirilmesi Sürecinin İlköğretim Müfettişleri ve Okul Müdürlerince Değerlendirilmesi: Kırıkkale ili örneği. Kırıkkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Kırıkkale.
• DAĞLI, A. (1998),”İlköğretim Denetmenlerinin Algılarına Göre İlköğretim Öğretmenlerinin Yeterlikleri”, 27-28 Ekim Eğitimde Yansımalar Konferansı, Ankara.
• DMK (1965), Devlet Memurları Kanunu, Kabul Tarihi : 14/7/1965, Resmi Gazete : Tarih : 23/7/1965 Sayı : 12056.
• DURAN, E, SEZGİZ, F ve ÇOBAN, O. (2011), “Aday Sınıf Öğretmenlerinin Uyum Ve Sosyalleşme Sürecinin İncelenmesi”, Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, s.31, ss.465-478.
• EKİNCİ, A. (2010), “Aday Öğretmenlerin İş Başında Yetiştirilmesinde Okul Müdürlerinin Rolü”, Dicle Üniversitesi, Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi, s.15, ss. 63-77.
• FULLAN, M. (2007), The New Meaning of Educational Change (4th ed.), Teachers College Press, New York.
• GELEN, I. ve ÖZER, B. (2008), “Öğretmenlik Mesleği Genel Yeterliklerine Sahip Olma Düzeyleri Hakkında Öğretmen Adayları ve Öğretmenlerin Görüşlerinin Değerlendirilmesi”, Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 5, 9, 1.
• GRATCH, A. (1998), “Beginning teacher and mentor relationships”, Journal of Teacher Education, s.49(3), ss.220-225.
• GÜRŞİMŞEK, I. (1998). “Öğretmen Eğitiminde Yeni Yaklaşımlar”, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, s.14, ss.25-28.
• HOY, W.K. , WOOLFOLK, A. E. (1990), “Socialization Of Student Teachers.” American Educational Research Journal, 27, 2:279-300.
• KAVCAR, C. (2002), “Cumhuriyet Döneminde Dal Öğretmeni Yetiştirme”, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, Yıl.2002 cilt.35 s.1-2.
• KÖSE, A. (2016), “Okul Yöneticilerinin Görüşlerine Göre Aday Öğretmen Yetiştirme Sürecinin Değerlendirilmesi”, Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, s.16(3), ss.924-944.
• LAY, C. D. , PINNEGAR, S., REED, M., WHEELER, E. Y.; WILKES, C. (2005), “The Positioning Of Preservice Teacher Candidates Entering Teacher Education. Learning From Research On Teaching: Perspective, Methodology, And Representation”, Advances In Research On Teaching, Volume 11, 235–252.
• MASON, J. (2002). Qualitative Researching, SAGE Publications London • Thousand Oaks • New Delhi.
• MEB.(1930). İlk ve Orta Tedrisat Muallimlerinin Terfi ve Tecziyeleri Hakkında Kanun. Kanun no: 1702, Kabul Tarihi: 10/6/1930, Resmi Gazete: 29/6/1930 Sayı.153.
• MEB, (1943). İlkokul Öğretmenlerinin Kadrolarına, Terfi, Taltif Ve Cezalandırılmalarına ve Bu Öğretmenler İçin Teşkil Edilecek Sağlık Ve İçtimai Yardım Sandığı İle Yapı Sandığına Ve Öğretmenlerin Alacaklarına Dair Kanun. Kanun Numarası: 4357, Kabul Tarihi: 13.1.1943 Resmi Gazete: Tarih: 19.1.1943 Sayı.5308.
• MEB, (1985). Milli Eğitim Gençlik ve Spor Bakanlığına Bağlı Okul ve Kurumlara Stajyer Olarak Atanan Öğretmenlerin Stajyerlik İşlemlerine İlişkin Yönerge. Tebliğler Dergisi, Sayı.2186.
• MEB, (1995). Millî Eğitim Bakanlığı Aday Memurların Yetiştirilmelerine İlişkin Yönetmelik. Tebliğler Dergisi, Sayı.2423, Tarih: 30.01.1995.
• MEB, (2015). Millî Eğitim Bakanlığı Öğretmen Atama ve Yer Değiştirme Yönetmeliği. Resmi Gazete, Sayı 29329, Tarih: 17.04.2015.
• MEB, (2016). Aday Öğretmen Yetiştirme Sürecine İlişkin Yönerge. Makam Oluru Sayısı 2456947, Tarih: 02.03.2016.
• MILES, B. M. ve HUBERMAN, A. M .(1994), Qualitative Data Analysis (2nd ed.), Sage Publications, London.
• ÖZONAY, İ. Z. (2004), “Öğretmenlerin Adaylık Eğitimi Programının Değerlendirmesi”, XIII. Ulusal Eğitim Bilimleri Kurultayı, İnönü Üniversitesi, Malatya.
• ROBBINS, S. P. (1990), Organization Theory: Structure, Design and Applications, Prentice-Hall, New Jersey.
• SEFEROĞLU, S. S. (2004), “Öğretmen Yeterlikleri ve Mesleki Gelişim”, Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim, 58, 40-45.
• SOLAK, İ. (1999). Aday Öğretmenlerin Yetiştirilmelerine İlişkin Yönetmelikte Öngörülen Uygulamalı Eğitimin Değerlendirilmesi (Malatya Örneği), İnönü Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Malatya.
• ŞİŞMAN, M. (2001). Öğretmenliğe Giriş, Pegem A Yayıncılık, Ankara
• Üstüner, M. (2004), “Geçmişten Günümüze Türk Eğitim Sisteminde Öğretmen Yetiştirme ve Günümüz Sorunları”, İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi.
• WONG, J. L. ve TSU, A. B. (2007), “How do teachers view the effects of school-based in-service learning activities? A case study in China”, Journal of Education for Teaching, (33)4, 457-470.
• YILDIRIM, Z. Ş. (2010), Evaluation of novice teacher training program: Şanlıurfa example, Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.
• YILDIRIM, A. ve ŞİMŞEK, H. (2011), Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri, Seçkin Yayıncılık, Ankara.
• YILDIRIM, C.M. (2012), “Temel Eğitim Kursunun Aday Öğretmenlerin Mesleki Gelişimlerine Katkısı Üzerine Bir Araştırma”, Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 12(3), 1867-1886.
• YİRCİ, R. ve KOCABAŞ, İ. (2010), “The importance of mentoring for school principals: A conceptual analysis”, International Journal of Educational Leadership Preparation, cilt. 2, sayı. 5, ss.1-7.
• YÖK (1999), “Türkiye'de Öğretmen Eğitiminde Standartlar ve Akreditasyon”, Ankara YÖK Dünya Bankası Milli Eğitimi Geliştirme Projesi Hizmet Öncesi Öğretmen Eğitimi Dizisi.
• TANGÜLÜ, Z. KARADENİZ, O. ve ATEŞ, S. (2010), “Cumhuriyetten Günümüze İlköğretime Öğretmen Yetiştirme”, 9. Ulusal Sınıf Öğretmenliği Eğitimi Sempozyumu, Mayıs 2010, Elazığ.
• TAYMAZ, A. H. (1997), Hizmet İçi Eğitim (3. basım.), TAKAV Matbaası, Ankara.