Erken çocukluk
yıllarında gelişen bağlanma ilişkisinin niteliği çocuğun kişilik gelişimini
büyük ölçüde etkilemektedir. Literatürde de güvenli bağlanma ilişkisinin
çocuğun benlik gelişimini olumlu yönde etkileyeceği belirtilmektedir. Bu
nedenle erken yıllardaki ebeveyn-çocuk ilişkisinin niteliği oldukça önem
taşımaktadır. Bu araştırmanın amacı da okul öncesi eğitime devam
eden 60-72 aylık çocuklarda bağlanma ve benlik algısı arasındaki ilişkiyi
belirlemektir. Araştırma ilişkisel tarama biçiminde
tasarlanmış olup, çalışma grubunu
2016-2017 eğitim-öğretim yılında Karabük il merkezine bağlı anaokulları ve
ilkokulların anasınıflarına devam eden, uygun örnekleme yöntemiyle seçilen
60-72 aylık 140 çocuk oluşturmaktadır. Çocuklardan 64’ü
kız, 76’sı da erkektir. Bu araştırmada verileri toplamak amacıyla
“Tamamlanmamış Oyuncak Bebek Ailesi Hikâyeleri Ölçeği (TOBAH) ve Purdue Okul
Öncesi Çocukları İçin Benlik Kavramı Ölçeği (POBKÖ)” kullanılmıştır. Bu
ölçekler çocuklara birebir uygulanmıştır. Araştırmanın
sonucunda, çocukların bağlanma düzeyleri ve benlik algıları arasında r=0,182
olan pozitif yönlü çok zayıf bir ilişki bulunmuştur (p<0.05). Çocukların
sosyal benlik algıları ile bağlanma düzeyleri arasında r=0,223 olan pozitif
yönlü çok zayıf düzeyde anlamlı bir ilişki bulunmuştur (p<0.05). Aynı
zamanda bağlanma durum dağılımları incelendiğinde kaçınma bağlanması gözlenen
çocukların %55,7 ile en büyük grup olduğu gözlenmiştir. Bunun yanında
çocukların %40,7’sinde güvenli bağlanma ve %3,6’sında da negatif bağlanma gözlenmiştir.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 31 Aralık 2018 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 Cilt: 11 Sayı: 3 |