POLİS, MEDYA ve HESAP VEREBİLİRLİK

Yıl 2013, Cilt: 6 Sayı: 2, 85 - 102, 28.03.2014

Y. Furkan Şen

Öz

Hesapverebilirlik olgusu, kamu hizmetlerinde kullanılan yetki ve sorumluluğun
suiistimalinin önlenmesini sağlayan en önemli çözümlerden biridir. Şüphesiz hesapverebilirlik,
polislik gibi doğrudan doğruya kişi hak ve hürriyetleriyle ilgili bir kamu hizmeti söz konusu
olduğunda daha da önemli bir hale gelmektedir. Çağımız toplumları üzerinde etkisi
yadsınamaz medyanın hesapverebilirlik bağlamında işe koşulması bu anlamda oldukça farklı
çözüm önerileri sunabilmektedir. Hesapverebilirliğin artması, bu anlamıyla kamuya sunulan
hizmetlerin daha şeffaf ve daha sorgulanabilir hale gelmesi anlamına da gelmektedir. Medyanın
bir hesapverebilirlik aracı olarak kullanılması ise, bu şeffaflığın daha katılımcı bir çerçevede
gerçekleştirilmesini sağlayacaktır. Bu çalışmada, söz konusu değerlendirmeler doğrultusunda;
güvenlik hizmetleri özelinde kamu hizmetleri için şeffaflığın taşıdığı önem ele alınacak, bu
kapsamda hesapverebilirliğin sağlanmasında medyanın rolü tartışılacaktır.

Anahtar Kelimeler

Kamu Hizmeti, Polis, Medya, Şeffaflık, Hesapverebilirlik

Kaynakça

• Aydın, İ. Pehlivan (2002). “Polis Meslek Etiği İlkeleri”, İ. Bal, M. Bedri Eryılmaz (Der.), Polis Meslek Etiği, Ankara: Polis Akademisi Başkanlığı Yayınları, s. 105-132.
• Aytaç, Önder ve Bal, İhsan (1996). “Medya ve Terörizm”, Yeni Türkiye, Yıl.2, Sayı.12, s.1172-1204.
• Balcı, Asım (2003). “Kamu Yönetiminde ‘Hesap verebilirlik’ Anlayışı”, A. Balcı, A. Nohutçu, N. K. Öztürk, B. Çoşkun (Der.), Kamu Yönetiminde Çağdaş Yaklaşımlar, Ankara: Seçkin Kitabevi, s. 115-133.
• Beren, Fatih (2002). “Polis Efendilere Mahsus Terbiye ve Malumat-ı Meslekiye İsimli Yazıya İlişkin Bir Değerlendirme”, İ. Bal, M. Bedri Eryılmaz (Der.), Polis Meslek Etiği, Ankara: Polis Akademisi Başkanlığı Yayınları, s. 289-300.
• Cerrah, İbrahim (1996). “Toplumsal Olaylar, Terör ve Medya”, Yeni Türkiye, Yıl.2, Sayı.12, s.1135-1146.
• Cerrah, İbrahim (1998). “Güvenlik Hizmetleri ve Demokratikleşme: Demokratikleşmenin Güvenlik Hizmetlerine Yansımasında İngiltere Örneği ve Türk Polisinin Çağdaş Yapılanması İçin Alınabilecek Dersler”, Polis Bilimleri Dergisi, Cilt.1, Sayı.2, s.56-71.
• Cerrah, İbrahim ve Eryılmaz, M. Bedri (2001). Güvenlik Personeli İçin Referans Kitabı: Avrupa Polis Etiği Yönetmeliği ve Açıklayıcı Notlar, Ankara: 72 Tasarım Ltd. Şti.
• Cerrah, İbrahim (2002). “Türk Polisinde Etik Çalışmaların Tarihi Gelişimi ve Bugünkü Durumu”, İ. Bal, M. Bedri Eryılmaz (Der.), Polis Meslek Etiği, Ankara: Polis Akademisi Başkanlığı Yayınları, s. 279-287.
• Cerrah, İbrahim (2008). “Polis Etiği Nedir?” Avrupa Polis Etiği Kuralları ve Türkiye’de Güvenlik Personelinde Mesleki Sosyalleşme, (Ed. İ. Cerrah), TESEV Yayınları, s.16-21.
• Crank, John P. ve Caldero, Michael A. (2000). PoliceEthics: TheCorruption of NobleCause,Cincinati: Anderson Publishing Co.
• Çetin, Halis (2003). Modernleşme ve Türkiye’de Modernleştirme Krizleri, Ankara: Siyasal Kitabevi.
• Çevik, Hasan Hüseyin (2002). “Ülke Yönetiminde İyi İnsan, İyi Vatandaş, İyi Polis”, İ. Bal, M. Bedri Eryılmaz (Der.), Polis Meslek Etiği, Ankara: Polis Akademisi Başkanlığı Yayınları, s.301-314.
• Demirkıran, Özlem, Eser, Hamza Bahadır ve Keklik, Belma (2011). “Demokrasinin Tabana Yayılması, Yönetimde Şeffaflık ve Hesap Verebilirlik Bağlamında Bilgi Edinme Kanunu”, Akdeniz Üniversitesi Uluslararası Alanya İşletme Fakültesi Dergisi, Cilt.3, Sayı.2, s.169-192.
• Entman, R. M., (1989). DemocracyWithoutCitizens: Media andtheDecay of Amerikan Politics, Oxford UniversityPress, New York.
• Gurevitch, Michael-BlumlerJay G., “Siyasal İletişim Sistemleri ve Demokratik Değerler”, Medya Kültür Siyaset, Der: Süleyman İrvan, Ark Yayınları, Ankara 1997
• Göksu, Turkut ve Bilgiç, Veysel K. (2002). “Polislik Mesleği ve Etik Kuralları”, İ. Bal, M. Bedri Eryılmaz (Der.), Polis Meslek Etiği, Ankara: Polis Akademisi Başkanlığı Yayınları, s. 85-96.
• Gül, Serdar Kenan (2008). “Kamu Yönetiminde ve Güvenlik Hizmetlerinde Hesap Verebilirlik”, Polis Bilimleri Dergisi, Yıl 1998, Sayı. 10 (4), s.71-94.
• İçli, Tülin Günşen (2002). “Polis ve Etik Kurallar Gereksinimi”, İ. Bal, M. Bedri Eryılmaz (Der.), Polis Meslek Etiği, Ankara: Polis Akademisi Başkanlığı Yayınları, s. 65-76.
• Kavgacı, H. İbrahim ve Çınar, Bekir (1996). “Medya, Polis ve Demokrasi”, Yeni Türkiye, Yıl.2, Sayı.12, s.1160-1171.
• Kaya, Alaeddin (1996) “Polis Medya İlişkileri”, Yeni Türkiye, Yıl.2, Sayı.12, s.1147-1159.
• Kleinig, John (1999). TheEthics of Policing, Cambridge UniversityPress.
• Krogh, T. ve Nord, W.L. (2010). “Between Public Responsibility and Public Relations: A Case Study of Editors’ AttitudesToward Media Accountability in Sweden”, Communication, Culture and Critique, 3:190-206.
• Leonard, V. A. ve More, Harry W. (1974). PoliceOrganizationand Management, New York: The Foundation Press, Inc.
• Maslow, Abraham Harold (1970). MotivationandPersonality (2nd Ed.). New York: HarperandRow.
• Mcquail, D. (2009). “Hesapverebilirlik ve gazeteciliğin düzenlenmesi”, Televizyon Haberciliğinde Etik, Bülent Çaplı ve Hakan Tuncel (Ed.), Ankara: İLEF Yayınları.
• Potts, Lee (1983). ResponsiblePolice Administration IssuesandApproaches, Alabama: TheUniversity of Alabama Press.
• Richards, Neil (2002). “Avrupa Konseyi Avrupa Polis Etiği Kuralları”, İ. Bal, M. Bedri Eryılmaz (Der.), Polis Meslek Etiği, Ankara: Polis Akademisi Başkanlığı Yayınları, s. 255-262.
• Sezer, Yasin ve Kargın, Naci (2002). “Kamu Yönetiminin Modernleşmesinde Şeffaflaşma Sorunu”, Türk İdare Dergisi, Sayı. 436, s.209-225.
• Stanley, R. (2005). “ControllingthePolice in Buenos Aires: A Case Study of HorizontalandSocialAccountability”, Bulletin of Latin AmericanResearch, Vol. 24, No. 1, pp. 71–91.
• Swanson, Charles R., ve Territo, Leonard ve Taylor, Robert W. (1998). Police Administration: Structures, ProcessesAndBehavior, Prentice-Hall, Inc.
• Weston, Paul B. (1976). PoliceOrganization ve Management, Sacramento: Department of CriminalJustice California StateUniversity.