Toy törenleri, Türk kültüründe önemli bir konuma sahiptir. Doğayla bütünleşmiş yaşam tarzının olması, boylar arası mücadeleler, hayvancılık ve tarımsal faaliyetler gibi etkenler toy törenlerinin düzenlenmesine ortam oluşturmuştur. Toylarda, dinî, siyasî, sosyal, ekonomik, askerî ve diğer konular üzerine istişare yapılır ve kararlar alınırdı. Toylar sayesinde millî birlik ve dayanışma ruhu diri tutulmuştur. Yılın belli dönemlerinde düzenlenen toylara hükümdar başkanlık yapmış ve üst düzey devlet görevlileri de katılım sağlamıştır. Toylarda halka ziyafetler verilir ve ziyafetlerde kımız içilir, at yarışı ve ok atma gibi çeşitli spor etkinlikleri düzenlenirdi. Toyların, Türklerin İslamiyet’i kabulünden sonra da devam ettiğini görmekteyiz. Selçuklu, Osmanlı, Timurlular, Akkoyunlu, Karakoyunlu, ve birçok Türk Devletinde farklı vesilelerle toy icra edilmiştir. Türkler farklı coğrafyalara göç etmiş olsa da geleneklerini sürdürmede örnek bir millet olmuştur. Sosyo-kültürel değişim süreci beraberinde siyasî, ekonomik ve toplumsal farklılaşmaya da ortam hazırlamıştır. Bu değişime rağmen toy geleneği günümüzde de Oğuzlara bağlı boylar tarafından yılın belli dönemlerinde icra edilmektedir.
Bu çalışmada sosyo-kültürel değişim sürecinde kadim Türklerde toy geleneği ve etkileri konusunu inceleyeceğiz. Bu kapsamda gerek geçmiş uygulamaları gerekse de günümüze yansımaları konusunda yeterli çalışma olmaması bizi bu çalışmanın hazırlanmasına götüren asli sebep olmuştur. Konuya ilişkin kaynaklar taranarak ve günümüz uygulamalarıyla kıyaslanarak mevcut çalışma meydana getirilmiştir.
Toy ceremonies have an important place in Turkish culture. Factors such as a lifestyle integrated with nature, struggles between tribes, animal husbandry and agricultural activities have created an environment for the organization of toy ceremonies. During the toy ceremonies, consultations were held and decisions were made on religious, political, social, economic, military and other issues. Thanks to the toys, the spirit of national unity and solidarity was kept alive. The monarch presided over the toys, which were held at certain times of the year, and high-ranking state officials also participated. Banquets were given to the public during the celebrations, kumiss was drunk, and various sports events such as horse racing and archery were organized. We see that toys continued after the Turks accepted Islam. Toy ceremonies were performed on different occasions in the Seljuks, Ottomans, Timurids, Akkoyunlu, Karakoyunlu, and many Turkish States. Even though the Turks migrated to different geographies, they have become an exemplary nation in maintaining their traditions. The process of socio-cultural change has also created an environment for political, economic and social differentiation. Despite this change, the toy ceremony tradition is still performed by Oghuz tribes at certain times of the year.
In this study, we will examine the tradition of toy ceremony and its effects in the ancient Turks in the process of socio-cultural change. In this context, the lack of sufficient studies on both past practices and their reflections on the present was the main reason that led us to prepare this study. The current study was created by making a literature review on the subject and comparing them with today's practices.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Genel Türk Tarihi (Diğer) |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Erken Görünüm Tarihi | 28 Haziran 2024 |
Yayımlanma Tarihi | 30 Haziran 2024 |
Gönderilme Tarihi | 28 Ekim 2023 |
Kabul Tarihi | 20 Mart 2024 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2024 Cilt: 21 Sayı: 53 |