İLK VE ACİL YARDIM PROGRAMI ÖĞRENCİLERİNE VERİLEN TEMEL EKG EĞİTİMİNİN SONUÇLARININ DEĞERLENDİRİLMESİ

Yıl 2018, Cilt: 3 Sayı: 2, 81 - 89, 31.10.2018

Uğur Doğan Emre Atay

Öz

Amaç: Bu çalışmanın amacı ilk ve acil yardım programında öğrenim gören öğrencilere verilen temel EKG eğitiminin sonuçlarının değerlendirilmesidir.

Gereç ve Yöntemler: Çalışma yarı deneysel olarak planlanmıştır. Çalışmanın yapıldığı kurumdan ve katılmaya gönüllü öğrencilerden izinler alınmıştır. Veriler araştırmacılar tarafından hazırlanan soru formu ve EKG bilgi düzeyini ölçen yirmi soruluk bir test kullanılarak toplanmıştır. Çalışmanın başında öğrencilere soru formu ve EKG testi uygulanmıştır. Dört hafta süren toplam 16 saatlik temel EKG eğitiminin ardından EKG testi tekrarlanmıştır. Sonuçlar SPSS 18.0 programı kullanılarak bilgisayar ortamında analiz edilmiştir.

Bulgular: Öğrencilerin 69’u (%80,2) kadın, yaş ortalaması 20,03±1,03, 43’ü (%50) hemşirelik bölümü mezunu, ön test puanı 5,23±2,33, son test puanı ise 11,34±3,3 olarak belirlenmiştir (p<0,05). Ambulansta çalışanların son test puanlarının en düşük olduğu, yoğun bakımda çalışanların ve not ortalaması 3’ün üzerinde olanların son test puanlarının daha yüksek olduğu (p<0,05) belirlenmiştir. 

Sonuç: Çalışmamızda öğrencilere verilen temel EKG eğitiminin ardından test puanlarında anlamlı bir artış olduğu belirlenmiştir. Ancak değişkenler arasındaki puan farklılıkları incelendiğinde acil sağlık hizmetlerinde çalışan öğrencilerin son test puan ortalamalarının yoğun bakımda çalışanlara göre daha düşük olduğu bulunmuştur. Bu sonuçlar doğrultusunda acil sağlık hizmetlerinde çalışan personele yönelik kapsamlı EKG eğitimlerinin yapılmasının faydalı olabileceği düşünülmektedir.

Anahtar Kelimeler

İlk ve Acil Yardım, Acil Sağlık Hizmetleri, EKG Eğitimi

Kaynakça

• Çelik, Y., Karadaş, C., Akdağ, C., Özkeçeci, G. (2015). Acil ve yoğun bakım servislerinde çalışan hemşirelerin ekg bilgi düzeylerinin değerlendirilmesi. Turk Soc Cardiol Turkish Journal of Cardiovascular Nursing. 6(9):75-85.
• Göz, F., Baran, G. (2000). Hemşirelerin elektrokardiografiye (EKG) ilişkin değerlendirmelerinin ve eğitim gereksinimlerinin belirlenmesi. C.Ü. Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, 2000, 4(2):33-39.
• Gurger, M., Turkoglu, A., Atescelik, M., Bork, T., Tokdemir, M., Alatas, O.D. vd. (2014). Sudden suspected death in emergency department: autopsy results. Turk J Emerg Med. 14(3):115-120.
• Özcan, C. (2016). Hastane öncesi acil sağlık hizmetlerinin organizasyonu ve sunumu. Özel, G., Akbuğa Özel, B., Özcan, C. İlk ve Acil Yardım Teknikerliği Paramedik. Güneş Tıp Kitabevleri. Ankara. 2016. ss:10-24.
• Özdemir, L., Koçoğlu, G., Sümer, H., Nur, N., Polat, H., Aker, A. vd. (2005). Sivas il merkezinde yaşlı nüfusta bazı kronik hastalıkların prevalansı ve risk faktörleri. C. Ü. Tıp Fakültesi Dergisi. 27(3): 89–94.
• Özoğul, A., Yolaçan, A., Erkuş, B. (2015). Acıbadem Sağlık Grubunda hemşirelere verilen temel elektrokardiyografi eğitimi sonuçlarının değerlendirilmesi: ölümcül ritimleri tanıma. Turk Soc Cardiol Turkish Journal of Cardiovascular Nursing. 6(10): 112-120.
• Ülger, H., Deniz, T., Saygun, M., Çiftçi, N., Karakuş, A., Kandiş, H. (2013). Ambulans personeline verilen eğitimin etkinliğinin değerlendirilmesi. TAF Prev Med Bull. 12(2):151-156.
• Ünlüoğlu, İ., Ekşi A., Anık, N. (2002). Yeni bir sağlık meslek grubu; paramedikler. STED. 11(4):308.
• Sağlık meslek mensupları ile sağlık hizmetlerinde çalışan diğer meslek mensuplarının iş ve görev tanımlarına dair yönetmelik. (2014) T.C. Resmi Gazete. 22 Mayıs 2014.
• WHO. (2016). The top 10 causes of death. http://www.who.int/en/news-room/fact-sheets/detail/the-top-10-causes-of-death. (Erişim tarihi: 26.05.2018).
• Yazıcı, H.U., Görenek, B. (2010). Yaşlılarda ventriküler aritmiler. Turkısh Journal of Gerıatrıcs Supplement 2:47-54.
• Zhang, H., Hsu, L. L. (2013). The effectiveness of an education program on nurses' knowledge of electrocardiogram interpretation. Int Emerg Nurs. 21(4):247-51.