Amaç: Bu çalışmanın amacı Hastane öncesi çalışanlarının intihar girişimi vakalarıyla karşılaşma oranlarını, müdahale konusunda kendilerini yeterli hissedip hissetmediklerini, bu vakalarla çalışırken en çok neyi öğrenmek istediklerini sosyo-demografik özelliklerine göre ortaya koymaktır.
Gereç ve Yöntemler: Tanımlayıcı bir çalışma olarak tasarlanan bu çalışma, Eylül 2018 ile Kasım 2019 tarihleri arasında gerçekleştirildi. Veriler, sosyodemografik veri formu ve araştırmacılar tarafından geliştirilen 3 açık uçlu sorudan oluşan bir anket kullanılarak toplandı. Çalışmaya toplam 781 EMS uzmanı dâhil edildi. Veriler IBM SPSS Software versiyon 21.0 kullanılarak ki-kare testi ile değerlendirildi.
Bulgular: Neredeyse her çalışan en az bir kez intihar girişimi vakasıyla karşılaşmış ve bu kişilere bakım vermiştir. (% 95). Ankete verilen cevap kategorilerinde cinsiyet, eğitim düzeyi ve pozisyona göre anlamlı farklılıklar vardır. (p <0.05). Araştırmada erkek çalışanların intihar girişimlerine müdahale etmede kadınlardan daha yeterli, hekimlerin kendilerini diğer gruplara göre daha yetersiz hissettikleri ve eğitim düzeyi arttıkça yeterli hissetme düzeylerinin azaldığı görülmüştür. Katılımcılar en çok intiharın nedenlerini ve intihar vakalarındaki yasal ve adli sorumluluklarını öğrenmeye ihtiyaç duyduklarını belirtmişlerdir.
Sonuç: Çalışanların intihar girişiminde bulunan bireylere müdahale becerilerini geliştirmek, yasal sorumluluklarını öğretmek ve alanda bu vakaların ayrıntılı kayıtlarını tutmayı sağlayacak becerileri geliştirmek için eğitim programlarına ihtiyaç vardır. Çalışanların vakalara bakım sağlamadaki zorluklarını, risklerini, ihtiyaçlarını tartışacak daha fazla çalışmaya ihtiyaç vardır.
Objective: The aim of this study is to reveal the rates of pre-hospital staff encountering suicide attempts, whether they feel themselves competent about the intervention, and what they most want to learn while working with these cases, based on their socio-demographic characteristics.
Materials and Methods: This study was designed as a descriptive study and was administered between September 2018 and November 2019. Data were collected using a sociodemographic data form and a questionnaire consisting of 3 open-end questions developed by the researchers. A total of 781 EMS professionals were included in the study. Data were evaluated by chi-square test using IBM SPSS Software version 21.0.
Results: Almost every employee has encountered and cared for at least one suicide attempt case. (95%). Significant differences were determined in the answer categories given to the questionnaire according to gender, education level and position (p <0.05). In the study, it is seen that male employees feel more competent compared to women in intervening suicide attempts, physicians feel more inadequate than other groups, and as the level of education increases, the level of self-sufficiency decreases. Participants stated that they mostly needed to learn the causes of suicide and their legal and judicial responsibilities in suicide cases.
Conclusion: Training programs are needed to develop the skills of workers to develop the intervention skills of individuals who attempted suicide, to teach their legal responsibilities, and to keep detailed records of these cases in the field. More studies are needed to discuss the difficulties, risks and needs of employees in providing care to cases.
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | Acil Tıp |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 10 Eylül 2021 |
Gönderilme Tarihi | 26 Mart 2021 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2021 Cilt: 6 Sayı: 2 |