Hastane Öncesi Acil Sağlık Hizmeti Sunan Sağlık Personellerinin Yaşam Boyu Öğrenme Eğilimlerinin Değerlendirilmesi

Yıl 2024, Cilt: 9 Sayı: 1, 15 - 27, 01.07.2024

İbrahim Uysal , Temel Ertuğral , Emine Sevinç Postacı , Çağlar Bulat

https://doi.org/10.54409/hod.1452653

Öz

Amaç: Sağlık profesyonellerin mezuniyet sonrası bilgi ve becerilerini geliştirmeleri ile ilgili edinecekleri yaşam boyu öğrenme alışkanlıkları hizmet alıcıları için hayati önem taşımaktadır. Çalışmanın amacı acil yardım ambulansı çalışanlarının yaşam boyu öğreneme yaklaşımlarının değerlendirilmesidir.
Materyal ve Metod: Araştırmada Türkiye’de acil yardım ambulanslarında görev yapan 390 sağlık personelinden yaşam boyu öğrenme eğilimleri ölçeği ile online olarak veri toplanmıştır. Grup özellikleri tanımlayıcı analizlerle, sayısal değişkenler nonparametrik karşılaştırma testleri ile analiz edilmiştir.
Bulgular: Acil yardım ambulansında görev yapan sağlık personellerinin yaşam boyu öğrenme yaklaşımı puan ortalaması 113.89±16.03 (min.61, max.145)’dır ve yaşam boyu öğrenme eğilimlerinin düşük düzeyde olduğunu tespit edilmiştir. Cinsiyet, ünvan, yaş ve çalışma yılı grupları ile toplam puanlar arasında anlamlı farklılık olmadığı tespit edilmiştir. Ancak ölçek alt boyutlarında motivasyon ve sebatın 30 yaş üstü katılımcılarda azaldığı, çalışma yılı arttıkça öğrenme düzeyinde yoksunluğun ve merak yoksunluğunun azaldığı gözlenmiştir (p<0,05).
Sonuç: Araştırma bulguları acil yardım ambulanslarında görev yapan sağlık personellerinin mezuniyet sonrası eğitimlerinde yetişkin öğreneme ilkelerine uygun olarak kendi kendine ve ekip içinde eğitim yapma motivasyonlarını, güncel bilgiye ulaşım ve kolay erişilebilen eğitim olanakları gibi faktörleri iyileştirmeye yönelik çalışmaların arttırılması gerekliliği ortaya çıkmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Yaşam boyu öğrenme, Acil yardım ambulansı, Motivasyon

Etik Beyan

Araştırma için Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi, Lisansüstü eğitim Enstitüsü Etik Kurulu, Bilimsel Araştırma Etik Kurulundan E-84026528-050.01.04-2200286538 sayı ve 02.12.2022 tarihli yazı ile etik kurul onayı alınmıştır.

EVALUATION OF LIFELONG LEARNING TENDENCIES OF HEALTH PERSONNEL PROVIDING PREHOSPITAL EMERGENCY HEALTH SERVICES

Öz

Aim: The acquisition of lifelong learning habits by healthcare professionals for the enhancement of their knowledge and skills post-graduation holds paramount significance for the beneficiaries of healthcare services. The aim of this study was to evaluate the lifelong learning approaches of emergency ambulance employees.
Material and Methods: Within the scope of the research, data was collected online from 390 healthcare professionals working in emergency ambulances using the lifelong learning tendencies scale in in Turkey. When evaluating the data, group characteristics were summarized by descriptive analyses and In the comparisons of numerical variables, normal distribution condition was sought and nonparametric comparison tests were used.
Results: Within the scope of the research, the mean lifelong learning approach scores of the health personnel working in the emergency ambulance were found to be 113.89±16.03 (min. 61, max. 145) and the obtained score shows that their lifelong learning tendencies are at a low level. The findings indicate that there is no statistically significant difference among groups based on gender, title, age, and years of work experience in terms of the total scores on the Lifelong Learning Tendencies Scale (p>0.05 for each). However, significant differences were observed among certain groups in terms of the subscales of the scale. It was determined that participants aged 30 and above exhibited decreased levels of motivation and perseverance. Additionally, it was found that as years of work experience increased, deficiencies in learning levels and curiosity deficiencies decreased.
Conclusion: Emergency ambulance workers need to be prepared and willing to improve their theoretical and practical skills as new evidence emerges in their field, where scientific knowledge is increasing. According the research findings should focus on promoting self-directed and team-based learning, improving access to up-to-date information, and providing easily accessible educational resources.

Anahtar Kelimeler

Lifelong learning, Emergency medical ambulance, Motivation

Kaynakça

• Arslan, ŞF, Sarıkaya, Ö, Vatansever, K. (2016). Yaşam Boyu Öğrenme Eğilimi Ölçeğinin Tıp Eğitimi Alanı İçin Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması. Tıp Eğitimi Dünyası, 47, 38-46.
• Amin, Z, Eng, KH. (2012). Basics in medical education. Çeviri editörü: Yıldırım, M., Topal, K. Tıp Eğitimin Temelleri. 2. Baskı, İstanbul. Nobel Tıp Kitabevleri. 33-46.
• Aksoy, M. (2008). Yaşam boyu öğrenme ve kariyer rehberliği ilkelerinin istihdam edilebilirliğe etkileri: Otel işletmeleri üzerine bir uygulama. Gazi Üniversitesi: Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Doktora Tezi. Ankara.
• IOM, Tıp Enstitüsü. (2023). Güvenebileceğimiz Klinik Uygulama Kılavuzları. Washington, DC: Ulusal Akademiler Basını. İnternet sitesi. Şu adresten ulaşılabilir: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK209539/ Erişildi (10.08.2023).
• Arslan, ŞF. (2017). Paramedik Öğrencilerde Yaşam Boyu Öğrenme Eğilimi. Route Educational and Social Science Journal, 4(8), 235-243.
• Dikmen, Y, Denat, Y, Filiz, NY, Başaran, H. (2016). Hemşirelik Öğrencilerinde Yaşam Boyu Öğrenme Eğilimleri. Journal of Human Rhythm, 1, 22-26.
• Doyle CS. (1994). Information literacy in an information society: A concept for the information age. New York: Syracuse University.
• Güçlü, S, Elem, E, Unutkan, A, Öztürk, S. (2023). Genç Yetişkinlerin Yaşam Boyu Öğrenme Eğilimlerini Etkileyen Faktörlerin İncelenmesi. Sosyal Çalışma Dergisi, 7(1), 32-41.
• Güleç, İ, Çelik, S, Demirhan, B. (2012). Yaşam Boyu Öğrenme Nedir? Kavram ve Kapsamı Üzerine Bir Değerlendirme. Sakarya University Journal of Education, 2(3), 34-48.
• Gayef, A, Alptürk, Ç. (2022). Lifelong Learning Tendencies of Faculty of Medicine Students. Konuralp Medical Journal, 14(2), 391-397.
• Uysal, İ, Sevinç Postacı, E, Toraman, Ç, Aytuğ Koşan, AM. (2020). İlk ve acil yardım programı öğrencileri ve hastane öncesi acil sağlık hizmetleri sunan personelin bilişsel esneklik ve öğrenme yaklaşımlarının değerlendirilmesi-Çanakkale örneği. Hastane Öncesi Dergisi, 5(1), 29-42.
• T.C. Sağlık Bakanlığı. (2022). 112 Acil Yardım Ambulans Sistemi. Web Site. Available at: https://www.saglik.gov.tr/TR,59151/112-acil-ambulans-sisteminin-25-yili-kutlandi.html. Accesset 04.11.2022.
• Krejcie, RV, Morgan, DW. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psyciological Measurement, 30, 607-610.
• Coşkun, YD. (2009). Üniversite Öğrencilerinin Yaşam Boyu Öğrenme Eğilimlerinin Bazı Değişkenler Açısından İncelenmesi. Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Doktora Tezi. Ankara.
• T.C. Resmi Gazete. (2023). Ambulanslar ve Acil Sağlık Araçları ile Ambulans Hizmetleri Yönetmeliği., Tarih: 7/12/2006, Sayı: 26369. Web sitesi. Mevcut: https://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2012/04/20120410-3.htm Erişim tarihi: 06.07.2023.
• Van Leeuwen, YD, Mol, SS, Pollemans, MC, Drop, MJ, Grol, R., Van der Vleuten, CP. (1995). Change in knowledge of general practitioners during their professional careers. Fam Pract, 12, 313-317. 10.1093/fampra/12.3.313.
• Choudhry, N, Fletcher, R, Soumerai, S. (2005). Systematic review: the relationship between clinical experience and quality of health care. Ann Stajyer Med., 142, 260-273. 10.7326/0003-4819-142-4-200502150-00008.
• Konokman, GY, Yelken, TY. (2014). Eğitim Fakültesi Öğretim Elemanlarının Yaşam Boyu Öğrenme Yeterliklerine İlişkin Algıları. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 29(2), 267-281.
• Tunca, N, Şahin, SA, Aydın, Ö. (2015). Öğretmen Adaylarının Yaşam Boyu Öğrenme Eğilimleri. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(2), 432-446.
• Ayaz, C, Ünal, F. (2016). Öğretmenlerin Yaşam Boyu Öğrenme Eğilimlerinin Bazı Değişkenler Açısından İncelenmesi. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 9(44), 847-856.
• Ayra, M, Kösterelioğlu, İ, Çelen, Ü. (2016). Öğretmenlerin Yaşam Boyu Öğrenme Eğilimlerinin Çeşitli Değişkenler Açısından İncelenmesi. Hitit Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 9(1), 497-516.
• Skydsgaard, K. (2020). Improving motivation for self-directed training in Danish EMS personnel. International Paramedic Practice, 10(1), 8-13. https://doi.org/10.12968/ippr.2020.10.1.8
• Bugra, E. (2016). Impact of Certified Training Programs on Health Professionals’ Levels of Organizational Commitment. Sanitas magisterium, 1, 5-22.
• Duffy, FD, Holmboe, ES. (2006). Self-assessment in lifelong learning and improving performance in practice: physician know thyself. JAMA, 296(9), 1137–9.
• Castro Delgado, R, Alvarez Gonzalez, K, Cernuda Martinez, J, Cuartas Alvarez, T., Arcos Gonzalez, P. (2023). Top Research Priorities in Prehospital Care in Spain. Prehosp Disaster Med., 38(1), 81-87. doi:10.1017/S1049023X22002266.
• Pype, P, Symons, L, Wens, J. (2014). Health care professionals’ perceptions towards lifelong learning in palliative care for general practitioners: a focus group study. BMC Fam Pract, 15(36). https://doi.org/10.1186/1471-2296-15-36.