Fictitiousness of Environmental Justice

Yıl 2024, , 1 - 16, 28.06.2024

Sezgin Toska

https://doi.org/10.32600/huefd.1223448

Öz

Through the lens of ecocriticism, this article explores the theme of environmental justice in contemporary American ecofiction. First, it delves into various facets of environmental justice as portrayed in ecofiction, including matters affecting immigrants, underprivileged individuals, communities, and societies, cross-border and intragenerational concerns, ecological justice challenges arising from natural catastrophes, and post-catastrophe recuperation initiatives. Recognizing these characteristics facilitates a deeper understanding of the ironic and contradictory relationships between polluters and those affected, thereby emphasizing the seriousness of environmental justice concerns. This analysis highlights the endeavors of ecociders to benefit from environmental injustices intertwined with political, cultural, and economic dimensions. Moreover, it investigates the environmental injustice perpetrated by those who devastate the environment and the environmental degradation caused by exploiting environmental injustice, thereby creating a vicious cycle. A critical examination of selected ecofiction pieces dealing with economic marginalization, ecological abuse, and the impacts of environmental injustice on vulnerable groups, communities, cultures, nations, and generations in this context unveils how dominant, hegemonic, and even repressive narratives manifest themselves within eco-victims of environmental injustice through fabricated paradoxes and how these narratives place them in a position of accepting environmental injustice. Because environmental injustice and destruction are inescapable in work and living conditions, eco-victims who object to this situation face challenges in forming any structured, politically articulated resistance. Moreover, this study underscores the paradoxical connection between eco-occupiers and eco-victims, illustrating how not only do the instigators of environmental injustice erase their traces but also how eco-victims are compelled to engage in or contribute to environmental injustice and nature's devastation, at times willingly and at other times inadvertently.

Anahtar Kelimeler

Ecofiction, environmental justice, paradox, environmental issues, ecovictim

Çevresel Adalet Kurmacası

Öz

Bu makale, çağdaş Amerikan ekokurgu eserlerinden hareketle çevresel adalet konusunu ekoeleştirel bir bakış açısıyla göçmenler, dezavantajlı grup ve toplumlar, çevre sorunlarının sınır ötesi ve yeni nesillere aktarılışı, doğal afetler neticesinde patlak veren çevresel sorunlar ve afet sonrası iyileştirme çalışmaları gibi çevresel adaletin çeşitli boyutları üzerinden incelemeye çalışmaktadır. Çevresel adaletin birçok boyutuyla detaylıca ortaya konulması çevreyi kirletenler ile mağdurlar arasındaki ironik ve paradoksal ilişkinin anlaşılmasına da yardımcı olacaktır. Bu noktada makalenin hedeflerinden biri de ekokurgu eserlerden yola çıkarak bu tür çarpıklıkları ortaya çıkarmak ve çevre istismarının yol açtığı bir kısır döngüye dönüşmüş olan çevre tahribatına dikkat çekmektir. Bu bağlamda seçilen Amerikan ekokurgu eserlerinin çevresel adaletsizliğin birinci derecede sorumlusu olan yapı, kurum ya da kuruluşları ekokurgunun kendi kurmaca dünyasında kesin bir dille eleştirdikleri anlaşılmaktadır. Diğer taraftan çevresel adaletsizliğe maruz kalanların trajik durumu da bahsi geçen ekokurgu eserlerde çeşitli yönleriyle yansıtılmaktadır. Öyle ki kurgu eserlerdeki bazı ekomağdurlar çevre ve dolayısıyla kendileri için de tehlike oluşturan şirket ya da oluşumlar için çoğu zaman direnç gösterememekte, hatta bazıları bu tür ekosuçluların yanında yer almaktadır. Ayrıca bu çalışma ekoişgalciler ve ekomağdurlar arasındaki bu tür tuhaf bağların altını çizerek yalnızca çevresel adaletsizliği kışkırtanların izlerini nasıl sildikleri gibi hususlarla değil, aynı zamanda ekomağdurların da doğa tahribatına nasıl dahil [olmak zorunda] olduklarını göstermeye çalışmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Ekokurgu, çevresel adalet, paradoks, çevre sorunları, ekokurban

Kaynakça

• Adair, L. (2004). Snakewater affair. Deseret Book.
• Adamson, J. (2017). Roots and trajectories of the Environmental Humanities: From environmental justice to Intergenerational Justice. English Language Notes, 55(1-2), 121–134.
• Arthur, L. G. (2005). The litigators (1st ed.). Scarletta Press.
• Ataöv, T. (2009). Kapitalizm ve çevre: Kapitalist emperyalizmin çevre soygunu. İleri Yayıncılık.
• Barbash, T. (2002). The last good chance (1. Bs.). Picador USA.
• Baxter, B. (2005). A theory of ecological justice. New York: Routledge. http://search.ebscohost.com/login.aspx?direct=true&scope=site&db=nlebk&db=nlabk&AN=115087 adresinden erişildi.
• Beck, U. (2011). Risk toplumu: Başka bir modernliğe doğru (Özdoğan, K-Doğan, B, Çev.). İthaki.
• Black, M. A. (2007). A killing frost. Leisure Publishers Group UK
• Buckner, M. M. (2008). Watermind. Tor.
• Delinsky, B. (2006). Looking for Peyton Place. Pocket Books.
• Dionne, K. (2011). Boiling point. Jove Books.
• Faber, D. (2008). Capitalizing on environmental injustice: The polluter-industrial complex in the age of globalization. Rowman & Littlefield Publishers.
• Fanon, F. (2007). Yeryüzünün lanetlileri. (Ş. Süer, Çev.). Versus.
• Figueroa, R. ve Mills, C. (2001). Environmental justice. D. Jamieson (Yay. haz.), A companion to environmental philosophy içinde (ss. 426-438). Blackwell Publishers.
• Francis, J. (2003). Old poison. IUniverse, Inc.
• Greer, L., Bender, M., Maxson, P. ve Lennett, D. (2006). Cıvanın küresel yaygınlığını azaltmak. L. Starke (Yay. haz.), Dünyanın Durumu içinde (ss. 99-117). Tema Vakfı.
• Gupta, A. (1993). Üçüncü dünya ülkelerinde çevre ve kalkınma. (Ş. Alpagut, Çev.). Kabalcı.
• Harrison, P. (1993). 3. dünya ve ekoloji. (C. Cerit, Çev.). Pınar.
• Hiaasen, C. (2004). Skinny dip. Alfred A. Knopf.
• Krech, S. (1999). The ecological Indian: Myth and history. W.W. Norton & Co.
• Miller, T. (2018). Greenwashing culture. Routledge.
• Nixon, R. (2013). Slow violence and the environmentalism of the poor. Harvard University Press.
• Pınar, H. (1991). Yeni bir çevre sorunu: Kirlilik dışsatımı. (ss. 138-141). Türkiye Çevre Sorunları Vakfı.
• Rhodes, E. L. (2005). Environmental justice in America: A new paradigm (1. Bs.). Indiana University Press.
• Robinson, K. S. (2007). Fifty degrees below. Bantam Books.
• Siegel, R. P. ve Saillant, R. (2009). Vapor trails. S.l.: s.n.].
• Szasz, A. (1999). EcoPopulism: Toxic waste and the movement for environmental justice. University of Minnesota Press.
• Tanuro, D. (2011). Yeşil kapitalizm imkansızdır (V. Yalçıntoklu, Çev.). Habitus Yayıncılık.
• Ünder, H. (1996). Çevre felsefesi: Etik ve metafizik görüşler. Doruk.
• White, R. D. (2008). Crimes against nature: Environmental criminology and ecological justice. Willan.
• Wishnia, K. J. A. (2001). The glass factory. Signet.