A Stylistic Analysis of Lawrence Durrell’s Famous Novel, 'Clea'

Yıl 2022, , 184 - 197, 30.06.2022

Harika Karavin Yüce

https://doi.org/10.32600/huefd.878249

Öz

In recent years, stylistics studies have gained upmost importance especially within the realm of literary criticism. When modern approaches to the definition of “style” are analyzed, it is apparent that there is a tendency to refuse the idea that “style” is just a decoration. In other words, it is claimed that style is not something that stays outside the content and embellishes it, but it is inside the writing and complements the content in a certain way. Therefore, stylistics studies aim not only to define formal features of texts, but also to show their functional effect for the interpretation of the text. For this purpose, this study provides a comprehensive stylistic analysis of Lawrence Durrell’s novel, Clea, and questions how the stylistic elements the author uses affect the representation of the content in the novel. In order to identify various elements that constitute Durrell’s distinctive style, a detailed linguistic analysis was carried out. To this end, a linguistic methodology was applied, and the novel was discussed on lexical, syntactic and semantic levels. One of the motives of this linguistic analysis was to familiarize researhers (e.g. translators) with the stylistic features that are important in the interpretation and recreation of the content of the novel. After foregrounding the various stylistic devices that the author resorted to, their functions in the representation of the content were evaluated. As a result of the detailed analysis, it was seen that the stylistic elements contributed to the interpretation and representation of the content in different aspects.

Anahtar Kelimeler

Stylistics, linguistic analysis, communicative effect, stylistic elements, style, content

Lawrence Durrell’in Ünlü Romanı Clea’nın Biçembilimsel Açıdan İncelenmesi

Öz

Biçembilimsel çalışmalar son yıllarda özellikle edebi eleştiri alanında son derece önem kazanmıştır. Modern yaklaşımların “biçem” tanımlamaları incelendiğinde, “biçemin” sadece bir süs olduğu fikrinin reddedildiği açıkça görülmektedir. Diğer bir ifadeyle, biçemin içeriğin dışında kalıp, onu süsleyen bir şey olmadığı, aksine metnin içinde olup içeriği bir şekilde tamamladığı iddia edilmektedir. Bu nedenle, biçembilimsel çalışmalar sadece metinlerin biçimsel özelliklerini tanımlamayı değil, aynı zamanda bu özelliklerin metnin yorumlanmasındaki işlevsel etkilerini de göstermeyi amaçlamaktadır. Bu amaçla, çalışma Lawrence Durrell’in romanı Clea’nın kapsamlı bir biçemsel incelemesini sunmakta ve yazarın kullandığı biçemsel unsurların romanın içeriğini yansıtmadaki etkisini sorgulamaktadır. Durrell’in kendine özgü biçemini oluşturan çeşitli unsurları ortaya çıkarmak için detaylı bir dilbilimsel inceleme yapılmıştır. Bu amaçla, dilbilimsel metodoloji uygulanmış ve roman sözcüksel, sözdizimsel ve anlamsal düzlemlerde tartışılmıştır. Söz konusu dilsel incelemenin amaçlarından biri araştırmacıları romandaki içeriğin yorumlanması ve yeniden yaratılmasında önem arz eden biçembilimsel özellikler ile tanıştırmaktı. Yazarın başvurduğu çeşitli biçemsel araçlar öne çıkarıldıktan sonra, bu araçların içeriği yansıtmadaki işlevleri yorumlanmıştır. Ayrıntılı inceleme sonucunda, biçemsel unsurların romanın içeriğinin yorumlanması ve yansıtılmasını farklı açılardan etkilediği görülmüştür.

Anahtar Kelimeler

Biçembilim, dilbilimsel inceleme, iletişimsel etki, biçemsel unsurlar, biçem, içerik

Kaynakça

• Creed, W. G. (1973). Pieces of the puzzle: The multiple narrative structure of ‘The Alexandria Quartet’. Mosaic, 6(2), 19-35.
• Derbyshire, J. (2011). Alexandria, Durrell & the Quartet. The New Criterion 30, Retrieved from: https://newcriterion.com/issues/2011/10/alexandria-durrell-the-aoequarteta.
• Friedman, A. W. (1970). Lawrence Durrell and the Alexandria Quartet. Norman: University of Oklahoma.
• Lawrence, D. (1960). Clea. New York: E.P. Dutton & Co., Inc..
• Niska, T. J. (2008). Bridging the gaps: Lawrence Durrell’s Alexandria Quartet as a transitional work in Twentieth Century literature. Retrospective Theses and Dissertations. Iowa State University, Iowa.
• Short, M. H. (1983). Stylistics and the teaching of literature. In C. J. Brumfit (Ed.) Teaching literature overseas: Language-based approaches (pp. 67-84). Oxford: Pergamon Press.
• Steiner, G. (1960). Lawrence Durrell: The baroque novel.Yale Review, 49(4). 488-495.
• Weatherhead, A.K. (1964). Romantic anachronism in ‘The Alexandria Quartet’. Modern Fiction Studies, 10(2), 128-136.