Millî Mücadele yılları, siyasî, askerî ve sosyal yönüyle defalarca ele alınsa da bu çalışmalarda insan teması arka planda kalmıştır. Halbuki, bir savaş içerisinde olmak ve bu savaşın kurtuluş savaşı mahiyetinde olması insan hikâyesini anlamlı kılar. Dolayısıyla topyekûn savaşın yegâne unsuru her bir bireyin kendisidir. Mütareke dönemi ve Millî Mücadele yılları boyunca insanlar, kurtuluşu istemekte ancak kurtuluş yolunu hangi bayrağın peşinden giderek bulacağını bilmemekteydi. İşte Millî Mücadele yılları anlatılarını besleyen bu tereddüt ve çelişkiler, trajik olduğu kadar çok katmanlıdır. Bu katmanlı yapı “Savaş ve Toplum” perspektide ele alındığında karşımıza yeni kavramları getirmiştir. Modern bir kavram olan topyekûn seferberliğin etki ve derinliği daha önce hiç görülmediği kadar gündelik hayatla yoğruluyordu. Sıradan insanın savaş teamülü, kahraman yarattığı kadar ikna, rıza, inanç ve direnç gibi olumsuz çağrışımları da kapsamaktadır. Artık sıradan insan, meçhul olmaktan çıkarak kahramanlık sıfatlarını da marifet saymadan bazen fedakârlık, bazen korku gibi birbiriyle çelişir rollerin aktörü haline gelmişti. Özellikle Cihan Harbinin bu düzlemde yarattığı kimlik kargaşası ve ev cephesinin gündelik boyutunun fiziksel mekanlarla sınırlanamayacak kadar katmanlı olması, Zafer Toprak’ın ifadesiyle “içtimai vicdanları” şekillendirip sıradan kişi üzerinde seferberlik tasavvuru yaratmıştı. Bu temsilden yola çıkarak halkın seferberlik karşısında tavrını oluşturup yönünü belirleyen unsurlardan olan muhtar ve imam gibi devlet görevlilerinin yarattığı yerel düzeydeki ulusal bilinç ve karşıtlığı bu makalenin konusudur. Dolayısıyla, seferberliği bu sefer devlet gözüyle değil “aşağıdan tarih” bakış açısıyla devlet-toplum ilişkisinin önemli maddi dinamiklerinden olan muhtar ve imam gibi yerel unsurlar üzerinden ev cephesinde seferberliğe olan bireysel ve kolektif etkileri bağlamında başta daha önce yapılmış sözlü tarih anlatıları olmak üzere dilekçe, mahkeme zabıtları ve doğrudan dönem insanıyla diyaloğa girmemizi sağlayacak edebi metinler yoluyla iletişim kurmak dönemi algıladığımız perspektifi güçlendirir. Böylece mikro hikâyelerle ele alınan sıradan insanın makro düzeyde panoraması çizilecektir.
Etik kurul onayına gereksinim duyulmamıştır.
Mali destek alınmamıştır.
The National Struggle Years, while extensively studied in their political, military, and social aspects, have often neglected the human element. However, being in a war and the fact that this war is a war of liberation makes the human story meaningful. Therefore, the most important element of total war is the individual. During the Armistice period and the years of the National Struggle, although people wanted liberation, they did not know how to achieve it. These hesitations and contradictions that feed the narratives of the years of the The National Struggle are as multi-layered as they are tragic. When this layered structure is analyzed from the perspective of "War and Society", some new concepts are introduced. Accordingly, the modern concept of total mobilization was now also affecting daily life. The ordinary people’s war practice includes negative connotations such as persuasion, consent, belief and resistance as much as it creates heroes. The common man had ceased to be an unknown and had become the actor of contradictory roles such as sacrifice and fear, sometimes without the attributes of heroism. In particular, the identity confusion created by the First World War and the lack of spatial boundaries of the home front had shaped "social consciences", in the words of Zafer Toprak, and created an imagination of mobilization in ordinary people. Based on this representation, the local level national consciousness and opposition created by state officials such as mukhtars and imams, who were among the elements that formed the attitude of the people towards mobilization and determined its direction, are discussed in this article. Therefore, this time the mobilization will be evaluated from the perspective of "history from below" rather than from the eyes of the state. In the context of individual and collective effects on the mobilization on the home front through local elements such as mukhtars and imams, which are important material dynamics of the state-society relationship, communicating through oral history narratives, petitions, court records and literary texts that will allow us to enter into dialogue directly with the people of the period strengthens the perspective from which we perceive the period. In this way, the story of the ordinary people, which is dealt with in micro stories, will be told on a macro level.
The National Struggle home front national consciousness mukhtars imams
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Türkiye Cumhuriyeti Tarihi |
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Erken Görünüm Tarihi | 25 Aralık 2024 |
Yayımlanma Tarihi | 30 Aralık 2024 |
Gönderilme Tarihi | 10 Temmuz 2024 |
Kabul Tarihi | 28 Eylül 2024 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2024 Cilt: 41 Sayı: 2 |
Bu eser Creative Commons Atıf 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.