XIX. yüzyılda Osmanlı Balkanlarındaki ulusal
ayrılıkçı hareketler, dini ve kültürel farklılıklardan dolayı Arnavutlar
arasında daha geç ortaya çıkmıştır. Arnavutluk isyanları, ilk zamanlar
bağımsızlıktan ziyade 1878 Berlin Anlaşması kararlarının bölgede tatbik
edilmesine karşı ortaya çıkmıştır. Sonraları ise II. Abdülhamit yönetimi ile İttihat
ve Terakki Cemiyeti yönetiminin, bölgedeki statükonun korunması için aldığı tedbirlere
karşı bir tepki olarak kendini göstermiştir. Bu süreçte bağımsızlık isteyen
birçok Balkan ulusu gibi Arnavutlar da çete/komite faaliyetleriyle kendi
menfaatlerini korumaya ve isteklerini elde etmeye çalışmışlardır. Bu çalışmada
XIX. sonu ve XX. yüzyıl başındaki siyasi gelişmeler neticesinde Arnavutluk’ta ortaya
çıkan çete faaliyetlerinin ve gizli örgütlenmelerin, Arnavutluk’un
bağımsızlığındaki rolü ve bölgenin siyasi yapısının şekillenmesindeki etkisi
ortaya konulacaktır.
In the 19th
century the nationalist separatist movements of the Ottoman Balkans occurred
relatively later among the Albanians because of their cultural and religious
differences. The Albanian rebellion in the first place was against the
application of decisions of the Berlin Treaty in 1878 in the region rather than
the ambition for independence. Then, it transformed into a reaction against
measures taken by II.Abdulhamit and the Committee of Union and Progress to
protect the status quo in the region. In this period, Albanians tried to
protect their self-interest and reach their desire with the activities of gangs
like many Balkan nations that demanded independence. In this study, the role of
gang activities and secret organizations, emerged as a result of political
developments at the end of the 19th and the beginning of the 20th
century, and their effects on the independence of Albania and the political
structure of the region, are examined.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Tüm Sayı |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 22 Ekim 2018 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 Cilt: 6 Sayı: 12 |