The Relationship between Organizational Political Games and Organizational Dissent (In the Context of Teacher Opinions in Primary and Secondary Schools)

Yıl 2020, Cilt: 35 Sayı: 2, 428 - 447, 30.04.2020

Tezcan Korucuoğlu İlknur Şentürk

Öz

The objective of the study was to investigate the relationship between political games and organizational dissent based on teacher views. The aim of the research is to examine the relationship between organizational power games and organizational opposition in the direction of the teachers' views. Quantitative research management was used in the study. The research was designed in a correlational survey method. In the study, “Political Games Perception Scale” and “Organizational Dissent Scale” were applied to teachers with the aim of defining teachers’ perceptions about political games and organizational dissent. Thus, the data were collected with the purpose of examining the relationship between political games and organizational dissent. The levels of teachers’ perceptions and the relationship between these concepts were investigated using the collected data. Therefore, the correlational research design was utilized in the present study. Descriptive statistics, t-test, ANOVA and Pearson analysis were used for the analysis of the data Analysis of the teachers’ perceptions on political games demonstrated that the dimensions of “Alliance-Building Game”, “Strategic-Candidates Game” and “Empire-Building Game” were observed the most, while “Insurgency Game”, “Whistle-Blowing Game” and “Young Turks Game” were observed the least. On organizational dissent, “Upward Dissent” was perceived more when compared to “Lateral Dissent”. Based on the gender variable, the results of political games favored the males in the dimensions of “Insurgency Game”, “Counter-Insurgency Game”, “Sponsorship Game”, “Empire-Building Game”, “Lording Game”, “Rival Camps Game”, “Whistle-Blowing Game” and “Young Turks Game”. At the end of the study, a positive and low correlation was identified between political games and organizational dissent. In conclusion, a relationship between political games and organizational dissent was determined in organizations. The said correlation was positive and low-level. It was also observed that political games and organizational dissent were interrelated concepts.

Anahtar Kelimeler

Political games, organizational dissent, organizational behavior, educational organization, teacher

Örgütsel Güç Oyunları ve Örgütsel Muhalefet Arasındaki İlişki (İlkokul ve Ortaokullarda Görev Yapan Öğretmen Görüşleri Bağlamında)

Öz

Araştırmanın amacı, örgütsel güç oyunları ve örgütsel muhalefet arasındaki ilişkiyi öğretmenlerin görüşleri doğrultusunda incelemektir. Çalışmada nicel araştırma yönetimi kullanılmıştır. Araştırma ilişkisel tarama modelinde desenlenmiştir. Araştırmada, öğretmenlerin örgütsel güç oyunu ve örgütsel muhalefet algılarını tespit etmek amacıyla öğretmenlere “Güç Oyunu Algı Ölçeği” ve “Örgütsel Muhalefet Ölçeği” uygulanmıştır. Elde edilen veriler doğrultusunda ilköğretim ve ortaöğretim kurumlarında görev yapan öğretmenlerin örgütsel güç oyunları ve örgütsel muhalefet davranışlarına yönelik betimsel istatistik yapılmış, aynı zamanda örgütsel güç oyunu algıları ile örgütsel muhalefet davranışları arasındaki ilişki incelenmiştir. Araştırmada ilişkisel araştırma deseni kullanılmıştır. Araştırma verilerinin analizinde, betimsel istatistikler, t-testi, ANOVA ve Pearson analizlerinden yararlanılmıştır. Öğretmenlerin güç oyunlarına ilişkin görüşlerinin, sıklıkla İttifak Kurma Oyunu”, “Stratejik Aday Oyunu” ve “İmparatorluk Kurma Oyunu” boyutlarında; , nadiren “Islık Çalma Oyunu”, “Direnme Oyunu” ve “Genç Türkler Oyunu” boyutlarında yer aldığı görülmektedir. Örgütsel muhalefet bağlamında ise “Açık Muhalefet”, “Gizli Muhalefet” davranışlarına göre daha sık görülmektedir. Örgütsel güç oyunları ve örgütsel muhalefet değişkenleri arasındaki ilişkiye bakıldığında; örgütsel güç oyunları ile örgütsel muhalefet arasında pozitif yönlü düşük seviyeli bir ilişki tespit edilmiştir. Güç oyunları ile örgütsel muhalefetin birbirleri ile ilişkili kavramlar olduğu sonucuna ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Güç oyunları, örgütsel muhalefet, örgütsel davranış, eğitim örgütleri, öğretmen

Kaynakça

• Aeling, K. R. (2011). Intentions to report unethical behavior in organizations: An evaluations of perceptions of organizational politics and individual difference factors. (Unpublished Doctoral Thesis). Marshall Goldsmith school of management organizational psychology division, San Diego Alleint International University.
• Ağalday, B.; Özcan, H., ve Arslan, M. C. (2014). İlkokul ve ortaokullarda görevli yöneticilerin örgütsel muhalefete ilişkin algıları. Pegem Eğitim ve Öğretim Dergisi, 4(3),35-50.
• Altınkurt, Y. ve Yılmaz, K. (2012). Okul yöneticilerinin kullandığı güç kaynakları ile öğretmenlerin örgütsel vatandaşlık davranışları arasındaki ilişki. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 12(3),1833-1852.
• Arslanargun, E. (2010). Örgütlerde sosyal güç. Memduhoğlu, H. B ve Yılmaz, K. (ed.)Yönetimde yeni yaklaşımlar içinde (s. 175-176). Ankara: Pegem Akademi.
• Arslanargun, E. (2014). Eğitim örgütlerinde güç ve politika. (Turan, S. , ed.) Eğitim yönetimi: Teori, araştırma ve uygulama içinde (s. 99-111). Ankara: Pegem Akademi.
• Aslanargun, E., ve Eriş, H. M. (2013). Öğretim elemanlarının sınıf yönetiminde kullandıkları güç türleri ölçeğinin geliştirilmesi. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi,17(2), 207-220.
• Avtgis, T. A. ; Thomas-Maddox, C. ;Taylor, E., & Patterson, B. R. (2007). The influence of employee burnout syndrome on the expression of organizational dissent. Communication Research Reports, 24(2),97-102.
• Bacharach, S.B. & Mundell, B.L. (1993). Organizational politic in schools: micro , macro and logics of Notion. Educational Administration Quarterly, 29(4),432-452.
• Beldek, E.G.(2017). Örgütsel özdeşleşmenin örgütsel sinizm ve örgütsel muhalefet ile ilişkisi: görgül bir araştırma. Örgütsel Davranış Dergisi, 2(1), 16-46.
• Berger, P. L.& Berger, B. (1972). Power. Berger, P.L. ve Berger, B.,( ed.). Sociology a biographical approach içinde (pp. 255-261). New York, London: Basic Books, Inc.
• Bolman, L. G.,& Deal, T. E. (2013). Örgütleri anlamak: Sanatçılık, tercih ve liderlik. Aypay, A. ve Tanrıöğen , A (çev. ) Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Buchahan, D.A. & Badham, R.J. (2008). Power, politics and organizational change:wining the thurf game. (2nd. Ed.). Sage Publication, London.
• Burns, T., & Wagner, C. (2013). Organizational dissent. Principal Leadership. 14(4), 23-29.
• Büyüköztürk, Ş. (2011). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı istatistik, araştırma deseni SPSS uygulamaları ve yorum. Ankara: Pegem Akademi.
• Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E. K., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2011). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi. Cacciattolo, K. (2014). Defining organisational politics. European Scientific Journal, 3(2), 242-244.
• Chang, C. L.H. (2013). The relationship among power types, political games, game players, and information system project outcomes - A multiple-case study. International Journal of Project Management, 31, 57-67.
• Chivakidakam, Y. (2000). Perceptions of organizational poltics: A comparison of local Thai companies and multinational corporations in Thailand. School of Business and Entrepreneurship Nova Southeastern University, 2(3),10-16.
• Clegg, S. R. (2004). Managing power and politics in organisations. Clegg, S. R., Kornberger, M. ve Pitsis,T. (ed.) Managing and Organisations içinde (pp. 163-167). SAGE Publications Ltd.
• Crossman, A. (2015). Power. www.about.com: http://sociology.about.com/od/P_Index/g/Power.htm -
• Croucher, S. M., Braziunaite, R. , Homsey, D., Pillai, G., Saxena, J. & Saldanha, A., et al. (2009). Organizational dissent and argumentativeness: A comparative analysis between American and Indian organizations. Journal of Intercultural Communication Research, 4(1), 175-191.
• Croucher, S. M., Parrott, K. , Zeng, C. & Gomez, O. (2014). A cross-cultural analysis of organizational dissent and workplace freedom in five European economies. Communication Studies,1(2), 298-313.
• Croucher, S. M., Zeng, C. & Kassing, J. (2016). Learning to contradict and standing up for the company: An exploration of the relationship between organizational dissent, organizational assimilation, and organizational reputation. International Journal of Business Communication, 3(2),1-9.
• Crozior, M. (1964). The bureaucratic phenomenon. Chicago: University Press.
• Çokluk, Ö., Şekercioğlu, G. ve Büyüköztürk, Ş. (2014). Sosyal bilimler için çok değişkenli istatistik SPSS ve LISREL uygulamaları. Ankara: Pegem Akademi.
• Dağlı, A. (2015). Örgütsel muhalefet ölçeğinin Türkçe'ye uyarlanması: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 3, 198-218.
• Dağlı, A. ve Ağalday, B. (2014). Öğretmenlerin örgütsel muhalif davranış biçimlerine ilişkin görüşleri. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 2, 112-128.
• Ergun, H. (2017). Örgütsel muhalefete etki eden başlatıcı ve aracı değişkenler. Doktora tezi. Pamukkale Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eğitim Bilimleri Ana Bilim Dalı.
• Eschenlauer, J. B. (2002). Experiential processes of making decisions to dissent. Master Thesis. The Faculty of the Clinical Psychology Department at Argosy University.
• Garner, J. T. (2009). When things go wrong at work: An exploration of organizational dissent messages. Communication Studies, 60(2), 197-218.
• Goodboy, A. K., Chory, R. M. & Dunleavy, K. N. (2008). Organizational dissent as a function of organizational justice. Communication Research Reports, 255-265.
• Gözüm, S. ve Aksayan, S. (2003). Kültürlerarası ölçek uyarlaması için rehber II: Psikometrik özellikler ve kültürlerarası karşılaştırma. Hemşirelikte Araştırma Geliştirme Dergisi, 12, 67-82.
• Graham, J. W. (1983). Principled organizational dissent. Field of Organization Behavior, 2, 45-62.
• Greenberg, J. & Baron, R. A. (1993). Behavior in organizations. Michigan: Allyn and Bacon.
• Griffin, R. W. & Moorhead, G. (1986). Organisational behaviour. Boston: Houghton ve Mifflin.
• Helvacı, M. A. ve Kayalı, M. (2011). Okul müdürlerinin kullandıkları örgütsel güç kaynaklarının bazı değişkenler açısından incelenmesi. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2, 255 - 279.
• Howell, S. K. (2005). Adaptive self-regulation and organizatonal poltics: Investigating the effects in the accounting profession. (Unpublisehed Doctoral Thesis). College of Business Administration University of Central Florida.
• Hoy, W. K. & Miskel, C. G. (2012). Okullarda otorite ve yönetsel davranış. Turan, S. (Çev. ed.) Eğitim yönetimi teori, araştırma ve uygulama içinde (s. 205-207). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık Eğitim Danışmanlık.
• Huczynski, A., & Buchanan, D. (2001). Organizational behaviour. Harlow: Prentice Hall Financial Times.
• Innes, P. B. (2004). The influence of leadership on perceptions of organizational politics, job involvement and organizational commitment. (Unpublished Master Thesis). Regent University.
• Jackson, N., & Carter, P. (2007). Rethinking organisational behaviour. London: Prentice Hall Financial Times.
• Kadı, A. ve Beytekin, O. F. (2014). Okul kültürü ve örgütsel muhalefet davranışları arasındaki ilişkinin mesleki değerler aracılığıyla araştırılması. Kalem Eğitim ve İnsan Bilimleri Dergisi, 5(1), 71-97.
• Karasar, N. (2005). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Kassing, J. W. (1997). Articulating, antagonizing and displacing: A model of employee dissent. Communication Studies, (1), 311-332.
• Kassing, J. W. (1997). Development and validation of the organizational dissent scale. Doctoral Dissertation of Philosophy Kent State University.
• Kassing, J.W. (2000) Exploring the relationship between workplace freedom of speech, organizational identification, and employee dissent. Communication Research Reports, 17(4), 387-396. doi: 10.1080/08824090009388787.
• Kassing, J. W. (2015). Dissent works. Dissent works: http://www.dissentworks.com/uploads/1/1/4/9/11493526/dissent_in_organizations_encyclopedia.pdf
• Kassing, J. W. & Armstrong, T. A. (2001). Speaking up: Identifying employees’ upward dissent strategies. Management Communication Quarterly, 3(3), 264-273.
• Kassing, J. W. & DiCioccio, R. L. (2004). Testing a workplace experience explanation of displaced dissent. Communication Reports, 4(1), 113-120.
• Kassing, J. W., Fanelli, S. A., ve Chakravarthy, L. (2015). Full- and part-time dissent: Examining the effect of employment status on dissent expression. International Journal of Business Communication, 1 ,1-11.
• Kassing, J. W., Piemonte, N. M., Goman, C. C. & Mitchell, C. A. (2012). Dissent expression as an indicator of work engagement and intention to leave. Journal of Business Communication, 49(3), 237-253.
• Kırel, Ç. (1998). Örgütlerde güç kullanımı. Eskişehir Anadolu Üniversitesi Yayınları, No: 1031.
• Koşar, S. ve Çalık, T. (2011). Okul yöneticilerinin yönetimde gücü kullanma stilleri ile örgüt kültürü arasındaki ilişki. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 17(4), 581-603.
• Köse, E. (2010). Bilimsel araştırma modelleri. R. Y. Kıncal içinde, Bilimsel Araştırma Yöntemleri (s. 111-112). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Krockhardt, D. (1990). Assessing the political landscape structure cognition and power in organization. Administrative Science Quarterly, 6(1),343-369.
• Krone, J. K. (1992). A comparison of organizational, structural, and relationship effects subordinates’ upward influence choices. Communication Quarterly, 2, 1-15.
• Lewis, J. H. (1991). An analysis of the relationship between the power orientation of deans and the organizational climate in colleges and schools of nursing. (Unpublished Master thesis). The Department of Educational Administration of the College of Education.
• McClelland, D. C. (1975). Power: The inner experience . New York: Irvington.
• Medwick, J. (1996). An analysis of the political games played between and among faculty at K-5. UMI Microform.
• Mehta, A. (2009). Forms and elements of organizational development. Mehta,A (ed.). Organization development principles, process, performance içinde pp. 194-200. New Delhi: Global India Publications Pvt Ltd.
• Mintzberg, H. (1983). Power in and around organizations. Michigan: Prentice-Hall.
• Mintzberg, H. (1985). Organization as political arena. Journal of Management Studies , 22(2), 134-154.
• Mintzberg, H. (2014). Örgütler ve yapıları. (Aypay, A., ed.). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
• Mintzberg, H. & Quinn, J. B. (1991). The strategy process. New Jersey: Prentice-Hall.
• Neuman, W. L. (2011). Toplumsal araştırma yöntemleri nitel ve nicel yaklaşımlar. (Özge, S., Ed.), İstanbul: Yayın Odası Yayınları.
• Ötken, A. B. ve Cenkci, T. (2013). Beş faktör kişilik modeli ve örgütsel muhalefet arasındaki ilişki üzerine bir araştırma. Öneri Dergisi, 10(39),31-39.
• Özdemir, A. (2013). Öğretim elemanlarının kullandıkları güç kaynakları ile öğretmen adaylarının örgütsel özdeşleşmeleri arasındaki ilişki: İç motivasyonun aracılık rolü. Gazi Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 33(2), 269-291.
• Özdemir, M. (2011). Lise yöneticilerinin öğretmenlerin örgütsel muhalefet davranışlarına ilişkin görüşleri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 11(4),1895-1908.
• Özdemir, M. (2013). Genel liselerde görev yapan öğretmenlerin örgütsel muhalefete ilişkin görüşleri (Ankara ili örneği). Eğitim ve Bilim, 38(168), 114-128.
• Özkalp, E., ve Kırel, Ç. (2011). Örgütsel davranış. Bursa: Ekin Basım Yayın Dağıtım.
• Payne, H. J. (2007). The role of organization-based self-esteem in employee dissent expression. Communication Research Reports,24 (3), 235-240.
• Payne, H. J. (2014). Examining the relationship between trust in supervisor–employee relationships and workplace dissent expression. Communication Research Reports,31,(2) 131-140.
• Pfeffer, J. (1992). Managing with power. Boston: Harvard Business School Press.
• Pio, R. J. (2000, Haziran). The management of political behaviour in. Management Practice at the Port Elizabeth Technikon, s. 56.
• Robbins, S. P., & Judge, T. A. (2013). Power and politics. Organizational behavior (pp. 412-435). (Robbins, S. P ve Judge, T. A.ve ed.) New Jersey: Pearson Education Inc.
• Ross, D. J. (2014). Effect of political skill on perception of organizational politics and work withdrawal among community college employees. (Unpublished Doctoral Thesis). Walden University.
• Roy, H., & Chair, L. C. (1985). Power and politics. Roy, H. ve Chair , L. C. (Ed.). Organizations behavior structure processes içinde (pp. 343-344). Texas: Business Publications, Inc.
• Sacca, M. (2012). The individual leader-member exchange and perceptions of organizational politics relationship: An introduction of the moderator perceptions of peer LMX. (Unpublished Doctoral Thesis). The Faculty of The California School of Professional Psychology.
• Seçer, İ. (2013). SPSS ve LISREL ile pratik veri analizi: Analiz ve raporlaştırma. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Sezgin, F. ve Koşar, S. (2010). İlköğretim okulu müdürlerinin güç stilleri ile öğretmenlerin örgütsel bağlılığı arasındaki ilişki. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 8, (2), 273-296.
• Shaver, S. (2003). Organizational power and politics: More than meets the eye in program planning. (Unpublished Master Thesis). Department of Adult and Continuing Education College of Arts and Sciences Chicago, Illinois.
• Stevens, P. (1990). Handling office politics. Sidney: Centre for Worklife Counseling.
• Turnage, A. K., & Goodboy, A. K. (2014). E-mail and face-to-face organizational dissent as a function of leader-member exchange status. International Journal of Business Communication, 53 (3), 1-15.
• Türk Dil Kurumu. (2006). Güncel Türkçe sözlük. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
• Uğurlu, E. ve Bostancı, A.B.(2017). Öğretmenlerin politik yetileri ile örgütsel muhalefet düzeyleri arasındaki ilişki. International Journal of Human Sciences, 14(4),4050-4065.
• Uzun, Ö. ve Tamimi, Y. (2007). Örgüt kültüründe güç mesafesi boyutunun metaforlarla analizi. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi.8(11),2-26.
• Valle, M. (1995). Individual determinants of organizational politics: Perceptions and actions . Doctoral dissertation,The Florida State University College of Bussiness.
• Wagner, J. A., ve Hollenbeck, J. R. (1995). Power, politics and intergroup conflict. Wagner, J. A. ve Hollenbeck , J. R. (Ed.). Management of organizational behavior içinde (pp. 448-452). New Jersey: Prentice-Hall Inc.
• Weber, M. (1947). Power, authority and imperative control. Weber , M. (Ed.), The theory of social and economic organization içinde (pp. 152-175). New York: The Free Press.
• Wilson, J. W. (2000). The relation of individual political behavior, perceptions of organizational politics, and organizational citizenship behavior: Integrating organizational justice. (Unpublished Master Thesis). The Faculty of the Department of Psychology.
• Wright, M. D. (2013). The role of teamwork schema similarity and group atmosphere in perceptions of conversational appropriateness and organizational dissent., (Unpublished Master Thesis) College of Communication Texas Christian University.
• Yazıcı, E.ve Nartgün, Ş. S. ve Özhan, T. (2015). Political games in universities: A case study. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 174, 2700-2712.
• Yazıcıoğlu, Y. ve Erdoğan, S. (2004). Spss uygulamalı bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Detay Yayıncılık.
• Yıldız, K. (2013). Örgütsel bağlılık ile örgütsel sinizm ve örgütsel muhalefet arasındaki ilişki. Turkish Studies, 8(6),853-879.