İntihar Girişiminde Bulunan Ergenlerin Ebeveynlerinin Öğrenim Gereksinimleri

Yıl 2020, , 67 - 72, 08.04.2020

Merve Önder Dudu Karakaya

https://doi.org/10.31125/hunhemsire.715172

Cited By: 2

Öz

Ergenlik dönemi, fiziksel değişiklere uyum çabasının olduğu ve rol karmaşasının yoğun olarak yaşandığı bir dönemdir. Karmaşık birdön em olmasından dolayı ergenlik döneminde birçok stresöre maruz kalınır. Stresörlerle baş etmede güçlük çeken ergenler, bir kurtuluş yolu olarak intihar davranışına başvurabilmektedirler.
Ergenlik dönemi intiharları son yıllarda tüm dünyada yaygın olarak görülmeye başlamış ve önemli bir halk sağlığı sorunu haline gelmiştir. Ergenlerde intihar oranları artış göstermekle birlikte, Dünya Sağlık Örgütü intiharın önlenebilir bir davranış olduğunu ve önlenebilirliğinin sağlanmasında bütün topluma rol ve sorumluluklar düştüğünü belirtmektedir. Önlenebilirliğin sağlanmasındaki rol ve sorumlulukların büyük bir kısmı sağlık profesyonellerine aittir. Sağlık profesyonellerinden biri olan hemşireler klinik ortamda, ebeveynler ise ev ortamında intihar girişiminde bulunan ergenler ile en çok vakit geçiren kişilerdir. Hemşirelerin ve ebeveynlerin olası bir intiharı erken dönemde farkedebilme ve uygun müdahale edebilme konusunda yeterli bilgi ve donanıma sahip olmaları gerekir. Bu derlemede, intihar girişiminde bulunan ergenlerin ebeveynlerinin öğrenim gereksinimleri ve belirlenen gereksinimlere yönelik hemşirelik müdahaleleri literatür ışığında gözden geçirilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Adölesan, ebeveynler, intihar, psikiyatri hemşireliği

Educational Needs of Parents of Adolescent Suicide Attempters

Öz

Adolescence is a period in which there is an effort to adapt to physical changes and the role complex is lived intensely. Because of being a complex period, adolescents are exposed many stressors during this period. Adolescents who have difficulty coping with stressors may resort to suicidal behavior as a way of salvation. In recent years, adolescent suicides have become widespread all over the world and have become an important public health problem. Although suicide rates are increasing in adolescents, the World Health Organization states that suicide is preventable behavior and that roles and responsibilities fall to the whole society in ensuring its preventability. A large part of the roles and responsibilities in ensuring preventability belongs to health professionals. Nurses spend the most time with adolescents attempting suicide in the clinical setting and parents in the home environment. Nurses and parents should have sufficient knowledge and skill to be able to
recognize a possible suicide at an early stage and to intervene appropriately. In this review, the educational needs of parents of adolescent suicide attempters and nursing interventions for the identified needs are reviewed in the light of the literature.

Anahtar Kelimeler

Adolescent, parents, psychiatric nursing, suicide

Kaynakça

• 1. Eskin M. İntihar açıklama, değerlendirme, tedavi ve önleme. Ankara: Çizgi Tıp Yayınevi; 2003.
• 2. World Health Organization. Preventing suicide: a global imperative. Geneva: WHO; 2014. p.7-89.
• 3. Bayraktar S. İntihar kavramının çocuklar ve ergenler açısından ele alınması. Mediterranean Journal of Humanities. 2015;1:139-59.
• 4. Gül H, Yürümez E, Gül A. Ergenlerde ilk intihar girişimi: dürtüsellik ve kötü çocukluk çağı yaşantıları arasındaki ilişki. Çocuk ve Gençlik Ruh Sağlığı Dergisi. 2017; 24(1):45-53.
• 5. Aktepe E, Kandil S, Göker Z, Sarp K, Topbaş M, Özkorumak E. İntihar girişiminde bulunan çocuk ve ergenlerde sosyodemografik ve psikiyatrik özelliklerin değerlendirilmesi. TSK Koruyucu Hekimlik Bülteni. 2006;5(6):444-54.
• 6. Akın E, Berkem M. İntihar girişiminde bulunan ergenlerde psikiyatrik tanıların, demografik ve klinik özelliklerin değerlendirilmesi. Fırat Tıp Dergisi. 2012;17(4):228-32.
• 7. Ünlü G, Aksoy Z, Ersan EE. İntihar girişiminde bulunan çocuk ve ergenlerin değerlendirilmesi. Pamukkale Tıp Dergisi. 2014;7(3):176-83.
• 8. Karakaya D. Çocuk ve ergen ile iletişim. Üstün B, Demir S, Editörler. Hemşirelikte İletişim. İstanbul: Akademi Basın ve Yayıncılık; 2019.
• 9. Eskin M. Ergen ruh sağlığı sorunları ve intihar davranışıyla ilişkileri. Klinik Psikiyatri. 2000;3:228-34.
• 10. Yalaki Z, Çakır İ, Taşar M, Yalçın N, Bilge Y. Anne ve ergenlerdeki depresif belirtilerin ergen intiharları ile ilişkisi. Dicle Tıp Dergisi. 2012;39(3):350-8.
• 11. Temel M. İntiharların önlenmesinde hemşirenin sorumlulukları. Atatürk Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi. 2009;12(2):78-83.
• 12. Raphael H, Clarke G, Kumar S. Exploring parents’ responses to their child’s deliberate self-harm. Health Education. 2006;106(1):9-20.
• 13. Sun F, Long A. Theory to guide families and carers of people who are at risk of suicide. Journal of Clinical Nursing. 2008;17:1939-48.
• 14. Byrne S, Morgan S, Fitzpatrick C, Boylan C, Crowley S, Gahan H, et al. Deliberate self-harm in children and adölescents: a qualitative study exploring the needs of parents and carers. Clinical Child Psychology and Psychiatry. 2008;13:493-504.
• 15. Duran S, Gürhan N. Psikiyatri hastalarının taburculuk eğitimi alma durumunun değerlendirilmesi. FÜ Sağ. Bilimleri Tıp Dergisi. 2012;26(1):39-44.
• 16. Fantao MC, Rodrigues J, Lino MM, Lino MM, Kempfer SS. Nursing care to people admitted in emergency for attempted suicide [Internet]. 2018 [Erişim Tarihi 8 Mart 2019]. Erişim adresi: DOI: http://dx.doi.org/10.1590/0034-7167-2017-0219
• 17. Aspaslan AH. Reflections on the experiences and needs of adölescents who have attempted suicide: a qualitative study. Socialwork Journals. 2003;39(3):251-69.
• 18. Orri M, Paduanello M, Lachal J, Falissard B, Sibeoni J, Levy AR. Qualitative approach to attempted suicide by adölescents and young adults: the (neglected) role of revenge [Internet]. 2014 [Erişim Tarihi 8 Mart 2019]. Erişim adresi: doi:10.1371/journal.pone.0096716
• 19. Bush EG, Pargament KI. A quantitative and qualitative analysis of suciadal preadolescent children and their families. Child Psychiatry and Human Development. 1995;25:241-52.
• 20. Cavanagh JTO, Owens DGC, Johnstone EC. Life events in suicide and undetermined death in south-east scothland: a case-control study using the method of psychological autopsy. Soc Psychiatry Psychiatr Epidemiol. 1999;34:645-50.
• 21. Sinclair J, Green J. Understanding resolution of deliberate self harm: qualitative interview study of patients’ experiences. BMJ. 2005;330:1112.
• 22. Randell BP, Wang W, Herting JR, Eggert LL. Family factors predicting categories of suicide risk. Journal of Child and Family Studies. 2006;15(3):255-70.
• 23. Consoli A, Peyre H, Speranza M, Hassler C, Falissard B, Touchette E, et al. Suicidal behaviors in depressed adolescents: role of percevied relationships in the family. Child Adolescent Psychiatry Mental Health. 2013;7(8):1-12.
• 24. Bazrafshan MR, Sharif F, Molazem Z, Mani A. Exploring the risk factors contributing to suicide attempt among adolescent: A qualitative study. Iranian J Nursing Midwifery Res. 2016;21:93-9.
• 25. Doğan M, Öztürk S, Esen F, Demirci E, Öztürk MA. İntihar girişiminde bulunan çocuk ve ergenlerin değerlendirilmesi. Bozok Tıp Dergisi. 2018;8(3):30-4.
• 26. Sun F, Long A, Huang X, Huang H. Family care of taiwanese patients who had attempted suicide: a grounded theory study. Journal of Advanced Nursing. 2007; 62(1):53-61.
• 27. American Psychiatric Nurses Association. Psychiatric-mental health nurse essential competencies for assessment and management of individuals at risk for suicide [Internet]. 2015 [Erişim Tarihi 10 Mart 2019]. Erişim adresi: http://www.apna.org/i40/pages/index.cfm? pageid = 5684
• 28. Skegg K. Self-harm. The Lancet. 2005;366:1471-72.
• 29. Asare-Doku WA, Osafo J, Akotia CS. The experiences of attempt survivor families and how they cope after a suicide attempt in Ghana: a qualitative study [Internet]. 2017 [Erişim Tarihi 11 Mart 2019]. Erişim adresi: https://doi.org/10.1186/s12888-017-1336-9
• 30. Lucas P, Premier D. Queensland mind essentials mental illness nursing documents. 2th ed. Australia: State of Queensland;2010. Chapter11, Caring for a person who is suicidal; p.67-72.
• 31. Walsh F. Family resilience: a framework for clinical practice. Family Process. 2003;42(1):1-18.
• 32. Osafo J, Akotia CS, Andoh-Arthur J, Quarshie EN. Attempted suicide in ghana: motivation, stigma, and coping. Death Studies. 2015;39(5):274-80.
• 33. Fitzgerald J, Galyer K, Whiu G, Thomas P. Understanding families and suicide risk. New Zealand: 2010; p.108-244.
• 34. Atak H. Kimlik gelişimi ve kimlik biçimlenmesi: kuramsal bir değerlendirme. Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar. 2011;3(1):163-213.
• 35. Er M. Çocuk, hastalık, anne-babalar ve kardeşler. Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Dergisi. 2006;49:155-68.
• 36. Dönmezer İ. Aile iletişimi ve etkileşimi: sağlıklı insan ve sağlıklı aile. İstanbul: Sistem Yayıncılık; 1999.
• 37. Hagen J, Knizek BL, Hjelmeland H. Mental health nurses' experiences of caring for suicidal patients in psychiatric wards: an emotional endeavor. Archives of Psychiatric Nursing. 2017;31:31-7.
• 38. Moyet C. (Çev. Ed. Erdemir F.) Hemşirelik tanıları el kitabı. 13. Baskı, İstanbul: Nobel Tıp Kitapevleri Ltd. Şti; 2012.
• 39. Townsend M. (Çev. Ed. Özcan CT, Gürhan N.) Ruh sağlığı ve psikiyatri hemşireliğinin temelleri. 6. Baskı, Ankara: Akademisyen Kitapevi; 2016.
• 40. Alcan Z, Tekin DE, Civil SÖ. Hasta güvenliği: beklenmedik olaylarda hemşirenin rolü. İstanbul: Nobel Tıp Kitapevleri; 2012.
• 41. Bulechek GM, Butcher HK, Dochterman JM, Wagner C. (Çev. Ed. Erdemir F, Kav S, Yılmaz A.) Hemşirelik girişimleri sınıflaması (NIC). 6. Baskı, İstanbul: Nobel Tıp Kitabevleri Ltd. Şti; 2017