Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Devrimci Güdüler: Devrimin İktisadi Teorisi

Yıl 2010, Cilt: 28 Sayı: 1, 37 - 57, 30.06.2010

Öz

İnsanlık tarihinin önemli dönüm noktaları
olan devrimler sosyal bilimlerin de önemli bir araştırma alanını
oluşturmaktadır. Bu makalede, devrimleri ortaya çıkaran güdüleri analiz eden yaklaşımlar özetlenmiş, bunlardan modern iktisadın
temel yaklaşımı olan metodolojik bireycilik yöntemiyle tahlil eden çalışmalara odaklanılmıştır. Bu
çerçevede, yanıt bulunması gereken en önemli sorunun rasyonel ve kendi çıkarını
düşünen bireyin devrimci olmaya nasıl kalkıştığı olduğu görülmektedir.



 

Kaynakça

  • Arnsperger, C., P De Ville (2002) “Could Homo Oeconomicus become a Revolutionary?”, Institut de Recherches Economiques et Sociales, IRES Discussion Paper, No: 2002/37.
  • Berejikian, J. (1992) “Revolutionary Collective Action and the Agent Structure Porblem”, The American Political Science Review, 11(3), 647-657.
  • Coleman, J.S. (1990) Foundations of Social Theory, Cambridge Massachusetts: Harvard University Press.
  • Davies, C.J. (1962) “Toward A Theory of Revolution”, American Sociological Review, 27(1), 5-19.
  • Dudley, L. (2000) “Rationality of Revolution”, Economics of Governance, 1(1), 77-103.
  • Grossman, H. (1999) “Kleptocracy and Revolution” in Oxford Economics Papers, 51, 267 – 283.
  • Kurzman, C. (1996) “Structural Opportunity and Perceived Opporunity in Social Movement Theory: The Iranian Revolution of 1979”, American Sociological Review, 61(1), 153-170.
  • Lichbach, M.I. (1995) The Rebel’s Dilemma, Ann Harbour: The University of Michigan Press.
  • Olson, M. (1965) The Logic of Collective Action, Cambridge Massachusetts: Harward University Press.
  • Popkin, S. (1979) The Rational Peasant: The Political Economy of Rural Society in Vietnam, Berkeley: University of California Press.
  • Roemer, J. (1989) “Rationalizing Revolutionary Ideology: A Tale of Lenin and Tsar” in M. Taylor (ed.), Rationality and Revolution, Cambridge, 229-244.
  • Sen, A.K. (1977) “A Critique of Behavioural Foundations of Economic Theory”, Philosophy and Public Affairs, 6(4), 317-344.
  • Skocpol, T. (1979) States and Social Revolutions, Cambridge: Cambridge University Press.
  • Snijders, C., W. Raub (1998) “Revolution and Risk: Paradoxical Consequences of Risk Aversion in Interdependent Situations”, Rationality and Society, 10, 405-425.
  • Taylor, M. (1989) “Rationality and Revolutionary Collective Action”, in M. Taylor (ed.) Rationality and Revolution, Cambridge: Cambridge University Press, 63-97.
  • Tripathi, R.C.; R. Srivastava (1981) “Relative Deprivation and Intergroup Attitudes”, European Journal of Social Pscyhology, 11(3), 313-318.
  • Tullock, G. (1971) “The Paradox of Revolution”, Public Choice, 11(1), 89-99.

INCENTIVES TO REVOLT: AN ECONOMIC THEORY OF REVOLUTION

Yıl 2010, Cilt: 28 Sayı: 1, 37 - 57, 30.06.2010

Öz

Revolutions, which constitute turning
points in the human history, has long been a subject matter of social sciences.
In this article, we review the approaches that analyse the incentives that
bring about revolutions. While doing this, we focus on the works that uses the
basic method of the modern economics, methodological individualism. In this
contex, it is revealed that the most important question is on what conditions a
rational, self-interest seeking individual chooses to become a revolutionary,

 

Kaynakça

  • Arnsperger, C., P De Ville (2002) “Could Homo Oeconomicus become a Revolutionary?”, Institut de Recherches Economiques et Sociales, IRES Discussion Paper, No: 2002/37.
  • Berejikian, J. (1992) “Revolutionary Collective Action and the Agent Structure Porblem”, The American Political Science Review, 11(3), 647-657.
  • Coleman, J.S. (1990) Foundations of Social Theory, Cambridge Massachusetts: Harvard University Press.
  • Davies, C.J. (1962) “Toward A Theory of Revolution”, American Sociological Review, 27(1), 5-19.
  • Dudley, L. (2000) “Rationality of Revolution”, Economics of Governance, 1(1), 77-103.
  • Grossman, H. (1999) “Kleptocracy and Revolution” in Oxford Economics Papers, 51, 267 – 283.
  • Kurzman, C. (1996) “Structural Opportunity and Perceived Opporunity in Social Movement Theory: The Iranian Revolution of 1979”, American Sociological Review, 61(1), 153-170.
  • Lichbach, M.I. (1995) The Rebel’s Dilemma, Ann Harbour: The University of Michigan Press.
  • Olson, M. (1965) The Logic of Collective Action, Cambridge Massachusetts: Harward University Press.
  • Popkin, S. (1979) The Rational Peasant: The Political Economy of Rural Society in Vietnam, Berkeley: University of California Press.
  • Roemer, J. (1989) “Rationalizing Revolutionary Ideology: A Tale of Lenin and Tsar” in M. Taylor (ed.), Rationality and Revolution, Cambridge, 229-244.
  • Sen, A.K. (1977) “A Critique of Behavioural Foundations of Economic Theory”, Philosophy and Public Affairs, 6(4), 317-344.
  • Skocpol, T. (1979) States and Social Revolutions, Cambridge: Cambridge University Press.
  • Snijders, C., W. Raub (1998) “Revolution and Risk: Paradoxical Consequences of Risk Aversion in Interdependent Situations”, Rationality and Society, 10, 405-425.
  • Taylor, M. (1989) “Rationality and Revolutionary Collective Action”, in M. Taylor (ed.) Rationality and Revolution, Cambridge: Cambridge University Press, 63-97.
  • Tripathi, R.C.; R. Srivastava (1981) “Relative Deprivation and Intergroup Attitudes”, European Journal of Social Pscyhology, 11(3), 313-318.
  • Tullock, G. (1971) “The Paradox of Revolution”, Public Choice, 11(1), 89-99.
Toplam 17 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Bölüm Hacettepe Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi
Yazarlar

Nazmi Tolga Tuncer Bu kişi benim

Yayımlanma Tarihi 30 Haziran 2010
Gönderilme Tarihi 9 Mayıs 2017
Yayımlandığı Sayı Yıl 2010 Cilt: 28 Sayı: 1

Kaynak Göster

APA Tuncer, N. T. (2010). Devrimci Güdüler: Devrimin İktisadi Teorisi. Hacettepe Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 28(1), 37-57.
AMA Tuncer NT. Devrimci Güdüler: Devrimin İktisadi Teorisi. Hacettepe Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi. Haziran 2010;28(1):37-57.
Chicago Tuncer, Nazmi Tolga. “Devrimci Güdüler: Devrimin İktisadi Teorisi”. Hacettepe Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi 28, sy. 1 (Haziran 2010): 37-57.
EndNote Tuncer NT (01 Haziran 2010) Devrimci Güdüler: Devrimin İktisadi Teorisi. Hacettepe Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi 28 1 37–57.
IEEE N. T. Tuncer, “Devrimci Güdüler: Devrimin İktisadi Teorisi”, Hacettepe Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, c. 28, sy. 1, ss. 37–57, 2010.
ISNAD Tuncer, Nazmi Tolga. “Devrimci Güdüler: Devrimin İktisadi Teorisi”. Hacettepe Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi 28/1 (Haziran 2010), 37-57.
JAMA Tuncer NT. Devrimci Güdüler: Devrimin İktisadi Teorisi. Hacettepe Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi. 2010;28:37–57.
MLA Tuncer, Nazmi Tolga. “Devrimci Güdüler: Devrimin İktisadi Teorisi”. Hacettepe Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, c. 28, sy. 1, 2010, ss. 37-57.
Vancouver Tuncer NT. Devrimci Güdüler: Devrimin İktisadi Teorisi. Hacettepe Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi. 2010;28(1):37-5.

Dergiye yayımlanmak üzere gönderilecek yazılar Dergi'nin son sayfasında ve Dergi web sistesinde yer alan Yazar Rehberi'ndeki kurallara uygun olmalıdır.


Gizlilik Beyanı

Bu dergi sitesindeki isimler ve e-posta adresleri sadece bu derginin belirtilen amaçları doğrultusunda kullanılacaktır; farklı herhangi bir amaç için veya diğer kişilerin kullanımına açılmayacaktır.