SUB-DISTRICT MUNICIPALITY ISSUE IN THE NEW METROPOLITAN MUNICIPALITY MODEL: DEĞIRMENDERE CASE

Yıl 2017, Cilt: 35 Sayı: 2, 95 - 119, 30.06.2017

Uğur Sadioğlu Kadir Dede A. arda Yüceyılmaz

https://doi.org/10.17065/huniibf.324809

Cited By: 4

Öz

Law no 6360 of
2012 on “The Establishment of Fourteen Metropolitan Municipalities and
Twenty-Seven Districts and Amendments at Certain Law and Decree Laws” was often
focused starting from its drafting process. However, it is considered that
removal of sub-district municipalities as foreseen by the Law was not discussed
in-depth despite the developing literature in this field. In fact,
characteristics of sub-district municipalities are pretty important in terms of
democracy theory and the relationship between local governments and democracy.
In this study, removal of sub-district municipalities has been discussed in
terms of subsidiarity, representation, participation and efficiency, in an
indirect way, taking into account the views above and Değirmendere Municipality
case. Değirmendere Municipality, which had considerable municipality experience
in terms of local governments and was removed by Law no 5747 of 2008, was
chosen as a model since it represents an important experience in this field and
it was annexed to Kocaeli Metropolitan Municipality which was stated in the
explanatory note of the Law no 6360. In this regard, general findings of the
literature in this topic is evaluated and developments in Değirmendere case is
analysed through interviews with the previous and current managers of the
municipality in this article.  Based on
the results, it is argued that success of Değirmendere sample in efficiency,
after a choice between efficiency and democracy, tends to represent some
serious problems for the essence of local governments.

Anahtar Kelimeler

Sub-district municipality, new metropolitan municipality model, local elections, Değirmendere, democracy, representation

YENİ BÜYÜKŞEHİR BELEDİYESİ MODELİNDE BELDE BELEDİYELERİN SONU: DEĞİRMENDERE ÖRNEĞİ

Öz

2012
tarih ve 6360 sayılı On Dört İlde Büyükşehir Belediyesi ve Yirmi Yedi İlçe
Kurulması ile Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik
Yapılmasına Dair Kanun tasarı aşamasından itibaren üzerinde çokça durulan bir
nitelik taşımıştır. Konuyla ilgili gelişmekte olan literatüre rağmen, kanunun
öngördüğü uygulamalardan belde belediyelerinin kapatılmasının çok fazla
üzerinde durulmadığı düşünülmektedir. Oysa belde belediyelerinin sahip
oldukları vasıflar demokrasi teorisi ve yerel yönetimler ile demokrasi ilişkisi
açısından oldukça önemlidir. Çalışma, bu görüşlerden ve Değirmendere Belediyesi
örneğinden hareketle belde belediyelerin kapatılması konusunu yerellik,
temsiliyet, katılım ve dolaylı biçimde de etkinlik çerçevesinde ele almaktadır.
Değirmendere Belediyesi’nin 2008 tarih ve 5747 sayılı Kanunla kapatılmış oluşu
ve geride kalan süreçte konuyla ilgili önemli bir deneyim sunması, belediyenin
yerel yönetimler alanında dikkate şayan bir geçmişinin olması, bağlı bulunduğu
Kocaeli Büyükşehir Belediyesi’nin 6360 Sayılı Kanun gerekçesinde bir emsal
olarak sunulması gibi nedenler bu tercihte etkili olmuştur. Bu doğrultuda
makale içerisinde konuyla ilgili literatürün genel bulguları değerlendirilmiş
ve Değirmendere özelindeki gelişme, geçmiş ve mevcut belediye yöneticileri ile
yapılan mülakatlar çerçevesinde analiz edilmiştir. Sonuç olarak, Değirmendere
deneyiminin etkinlik ve demokrasi arasında bulunulan tercihlerin ilki adına
edindiği başarıların, yerel yönetimlerin özüne ilişkin ciddi sorunlar arz
ettiğinin bir göstergesi olduğu savunulmaktadır. 

Anahtar Kelimeler

Belde belediyesi, yeni büyükşehir belediyesi modeli, yerel seçimler, Değirmendere, demokrasi, temsil

Kaynakça

• Acar, M. (2014), “Revisiting Local Democracy in Turkey”, içinde K. Göymen ve O. Sazak (ed.) Centralization and Decentralization Debate Revisited, İstanbul: Sabancı Üniversitesi, 306-320.
• Adıgüzel, Ş. (2012), “6360 Sayılı Yasa’nın Türkiye’nin Yerel Yönetim Dizgesi Üzerine Etkileri: Eleştirel Bir Değerlendirme,” Toplum ve Demokrasi, C. 6, No. 13-14, 153-176.
• Adıvar, H. E. (1967), Yeni Turan, İstanbul: Atlas Kitabevi.
• Akyürek, T. (2016), “Yeni Büyükşehir Modelinin Değerlendirilmesi”, içinde U. Ömürgönülşen ve U. Sadioğlu (ed.) 6360 Sayılı Kanunun Getirdiği Yeni Büyükşehir Modeli ve Uygulama Sonuçları, Ankara: Hacettepe Üniversitesi Basımevi, 43-46.
• BİZİM KOCAELİ (2014), “CHP Değirmendere’de AKP’ye Büyük Fark Attı,” http://bizimkocaeli.com/HaberDetay.aspx?Id=102500, (E. T.: 01.09.2014).
• Canpolat, H. (2010), “Türk Yerel Yönetim Sisteminde Ölçek Reformları ve 5747 Sayılı Kanunla İlgili Yargı Kararlarının Değerlendirilmesi,” Türk İdare Dergisi, No. 467, 79-113.
• Çelik, M.L., C. Altıparmak (2013), Hukuki Açıdan 100 Soruda Yeni Büyükşehir Belediye Modeli, Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Çiner, C.U. (2014), “Reconsidering the Role of the Prefects in Turkey: Public Policies and Metropolization”, International Journal of Public Administration, 37(8), 445-455.
• Çiner, C.U., O. Karakaya (2013), “Merkez-Yerel İlişkileri ve Mülki İdarenin Dönüşümü,” Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 68(2), 63-93.
• Dollery, B., M. Kortt, J. Drew (2016), “Australian Local Government Perspectives on Contemporary Structural Reform”, içinde U. Sadioglu ve K. Dede (ed.) Theoretical Foundations and Discussions on the Reformation Process in Local Governments, Hershey, Pennsylvania: IGI Global Publishing, 179-204.
• Ergüder, Ü. (1987), “Chapter II: Decentralization of Local Government and Political Culture in Turkey”, in M. Heper (ed.) Democracy and Local Government Istanbul in the 1980s, Beverley: The Eothen Press, 10-27.
• Erkan, N.E. (2002), Değirmendere Örnek Olayı Çerçevesinde Deprem ve Kentsel Yönetişim, Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.
• Eroğlu, H. (2001), Yerel Yönetimlerde Kalite Yönetimi ve Değirmendere Belediyesi Uygulamaları, Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Kocaeli.
• FORUM I (2013), “İÜ. SBF. Kamu Yönetimi Bölümü Tarafından Düzenlenen Forumlar Dizisi,” İ.Ü. Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, 48, 163-203.
• Genç, F.N. (2016), “Türkiye’de Büyükşehir Belediye Yönetimi Sisteminde 6360 Sayılı Kanun ve Etkileri”, içinde U. Ömürgönülşen ve U. Sadioğlu (ed.) 6360 Sayılı Kanunun Getirdiği Yeni Büyükşehir Modeli ve Uygulama Sonuçları, Ankara: Hacettepe Üniversitesi Basımevi, 166-181.
• Goldsmith, M. (1992), “Local Government”, Urban Studies, 29(3/4), 393-410.
• Görmez, K. (1997), Yerel Demokrasi ve Türkiye (2. Bas.), Ankara: Vadi Yayınları.
• Görmez, K. (2016), “Yeni Büyükşehir Modelinin Değerlendirilmesi”, iç. U. Ömürgönülşen ve U. Sadioğlu (ed.) 6360 Sayılı Kanunun Getirdiği Yeni Büyükşehir Modeli ve Uygulama Sonuçları, Ankara: Hacettepe Üniversitesi Basımevi, 59-64.
• Gözler, K. (2013), “6360 Sayılı Kanun Hakkında Eleştiriler: Yirmi Dokuz İlde İl Özel İdareleri ve Köylerin Kaldırılması ve İlçe Belediyelerinin Büyükşehir İlçe Belediyesi Hâline Dönüştürülmesi Anayasamıza Uygun mudur?”, Legal Hukuk Dergisi, 11(122), 37-82.
• Gürpınar, H.R. (1935), Eşkıya İninde, İstanbul: Hilmi Kitaphanesi.
• Heper, M. (1987), “Chapter I: Introduction”, in M. Heper (ed.) Democracy and Local Government Istanbul in the 1980s, Beverley: The Eothen Press, 1-9.
• Heper, M. (1994), “Bureaucracy in the Ottoman-Turkish Polity” in A. Farazmand (ed.) Handbook of Bureaucracy, New York: Marcel Dekker, 659-671.
• İzci, F., M. Turan (2013), “Türkiye’de Büyükşehir Sistemi ve 6360 Sayılı Yasa ile Büyükşehir Belediyesi Sisteminde Meydana Gelen Değişimler: Van Örneği”, Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 18(1), 117-152.
• Karasu, M.A. (2013), “Şanlıurfa’da Kentsel Gelişme ve 6360 Sayılı Büyükşehir Belediye Kanunu”, Adnan Menderes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(3), 178-193.
• Keleş, R. (2016), Yerinden Yönetim ve Siyaset (10. Bs.), İstanbul: Cem Yayınevi.
• Nemec, J., L. Matejova, J. Soukopova (2016), “Chapter 6: “Small is Beautiful”: The Pros and Cons of Territorial Fragmentation Regarding the Example of the Czech Republic”, iç. U. Sadioglu, K. Dede (ed.) Comparative Studies and Regionally-Focused Cases Examining Local Governments, Hershey, Pennsylvania: IGI Global Publishing, 113-134.
• Ökmen, M., R. Arslan (2013), “Türkiye’de 6360 Sayılı Yasa İle Yeni Kurulan Büyükşehir Belediyeleri: Manisa Büyükşehir Belediyesi Örneği”, Adnan Menderes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(3), 88-101.
• Özgür, H. (2013), “Denizli Kenti ve İlinde Yönetsel Ölçek Arayışları (1976-2014): Dört Bütünşehir (Belediyesi) Söylemi / Tasavvuru (2001-2014) ve Büyükşehir Belediyesi Statüsü (2012-2014)”, Adnan Menderes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(3), 30-53.
• Rahmi, H. (1935), Eşkıya İninde, İstanbul: Hilmi Kitaphanesi.
• Reid, M. (2016), “Contemporary Local Government Reform in New Zealand: Efficiency and Democracy”, içinde U. Sadioglu ve K. Dede (ed.) Theoretical Foundations and Discussions on the Reformation Process in Local Governments, Hershey, Pennsylvania: IGI Global Publishing, 205-236.
• Saatçi, B. (2016), Çalıştay Sunuşu, içinde Büyükşehir İlçe Belediyeleri Hizmet Sunum Yöntem Arayışı Çalıştayı, 16 Aralık 2016, TODAİE Yerel Yönetimler Merkezi, Ankara.
• Sadioglu, U., K. Dede (ed.) (2016), Theoretical Foundations and Discussions on the Reformation Process in Local Governments, Hershey, Pennsylvania: IGI Global Publishing.
• T.C. İçişleri Bakanlığı (2017), Türkiye Mülki İdare Bölümleri Envanteri, https://www.e-icisleri.gov.tr/Anasayfa/MulkiIdariBolumleri.aspx, E.T.: 05.02.2017.
• Türk, H.B. (2014), “30 Mart 2014: Türkiye’nin en genel yerel seçimleri,” Birikim, No. 301, 9-15.
• Yıldırım, Z., İ.A. Selçuk (2013), “6360 Sayılı Kanun Çerçevesinde Değişen Sınırlar ve Genişleyen Yetki Alanlarının İzmir İli Planlama Pratiği Açısından İrdelenmesi,” TMMOB 2. İzmir Kent Sempozyumu Bildiriler Kitabı, 431-444.
• Zengin, O. (2014), “Büyükşehir Belediyesi Sisteminin Dönüşümü: Son On Yılın Değerlendirilmesi,” Ankara Barosu Dergisi, 72(2), 91-116