An Evaluation of Infants Followed up With a Diagnosis of Indirect Hyperbilirubinemia

Yıl 2024, , 1 - 5, 29.04.2024

Abit Demir , Hüseyin Gümüş , Mehmet Turğut

https://doi.org/10.35440/hutfd.1410801

Öz

Amaç: İndirekt hiperbilirubinemi tanısıyla yatırılan yenidoğanların klinik ve demografik özellikleri, risk faktörleri ve tedavi yöntemlerinin araştırılması amaçlandı.
Materyal ve Metod: Yenidoğan yoğun bakım ünitesine yatırılan 615 sarılıklı yenidoğan bebeğin demografik özellikleri, laboatuvar verileri ve yenidoğan sarılığı açısından risk faktörleri retrospektif olarak incelendi.
Bulgular: Bebeklerin 340 (% 55,3)' ı kız, 275 (% 44, 7)' i erkek, 532 (% 86,50)' si matür, 80 (% 13)'i prematür ve 3 (% 0,50)'ü ise postmatür idi. Doğum ağırlıkları; 3185 gr ± 0, 50, 3200 (1300-5000) arasında idi. Olgularda en sık sarılık nedeni, Fizyolojik sarılık / Nedeni tespit edilemeyen sarılıklar iken, en az oranda tespit edilen sarılık nedeni ise intrakranial kanama ve konjenital santral sinir sistemi anomalileri idi.
Tedavide, bebeklerin 406 (% 66,0)’sına sadece fototerapi, 35 (% 5,7)’ine ise kan değişimi de yapıldı. Diğer 174 olguya (% 28,3) fototerapi ile birlikte primer hastalığa bağlı olarak antibiyotik, sodium L-tiroksin ve/veya intravenöz sıvı tedavisi de verildi. Olguların 13 (% 2,1)'ünde rebound sarılık, 3 (% 0,5)'ünde geçici hipokalsemi, 1 (% 0,2)' inde anemi ve 1 (% 0,2)' inde ise ishal gelişti. 7 (% 1, 1) olgu altta yatan neden bağlı olarak ex oldu. 1 (% 0,2) bebekte kernikterus gelişirken, 607 (% 98,7) olgu şifa ile taburcu edildi.
Sonuç: Hiperbilirubinemi, yenidoğan döneminde sık görülmektedir. Mortalite ve morbidite engellenmesinde hiperbilirubinemi tedavisinin zamanlaması son derece önemlidir.

Anahtar Kelimeler

Jaundice, newborn, kernicterus

İndirekt Hiperbilirubinemi Tanısı ile Takip Edilen Bebeklerin Değerlendirilmesi

Öz

Amaç: İndirekt hiperbilirubinemi tanısıyla yatırılan yenidoğanların klinik ve demografik özellikleri, risk faktörleri ve tedavi yöntemlerinin araştırılması amaçlandı.
Materyal ve Metod: Yenidoğan yoğun bakım ünitesine yatırılan 615 sarılıklı yenidoğan bebeğin demografik özellikleri, laboatuvar verileri ve yenidoğan sarılığı açısından risk faktörleri retrospektif olarak incelendi.
Bulgular: Bebeklerin 340 (% 55,3)' ı kız, 275 (% 44, 7)' i erkek, 532 (% 86,50)' si matür, 80 (% 13)'i prematür ve 3 (% 0,50)'ü ise postmatür idi. Doğum ağırlıkları; 3185 gr ± 0, 50, 3200 (1300-5000) arasında idi. Olgularda en sık sarılık nedeni, Fizyolojik sarılık / Nedeni tespit edilemeyen sarılıklar iken, en az oranda tespit edilen sarılık nedeni ise intrakranial kanama ve konjenital santral sinir sistemi anomalileri idi.
Tedavide, bebeklerin 406 (% 66,0)’sına sadece fototerapi, 35 (% 5,7)’ine ise kan değişimi de yapıldı. Diğer 174 olguya (% 28,3) fototerapi ile birlikte primer hastalığa bağlı olarak antibiyotik, sodium L-tiroksin ve/veya intravenöz sıvı tedavisi de verildi. Olguların 13 (% 2,1)'ünde rebound sarılık, 3 (% 0,5)'ünde geçici hipokalsemi, 1 (% 0,2)' inde anemi ve 1 (% 0,2)' inde ise ishal gelişti. 7 (% 1, 1) olgu altta yatan neden bağlı olarak ex oldu. 1 (% 0,2) bebekte kernikterus gelişirken, 607 (% 98,7) olgu şifa ile taburcu edildi.
Sonuç: Hiperbilirubinemi, yenidoğan döneminde sık görülmektedir. Mortalite ve morbidite engellenmesinde hiperbilirubinemi tedavisinin zamanlaması son derece önemlidir.

Anahtar Kelimeler

Sarılık, yenidoğan, kernikterus

Etik Beyan

Yenidoğan Yoğun Bakım Ünitesi'ne Ocak 2008 ile Haziran 2010 tarihleri arasında başvuran 615 yenidoğan retrospektif olarak değerlendirildi. Bu çalışmada, 2020 yılı öncesi araştırma verileri kullanılmış, makale tez (yüksek lisans/doktora) çalışmasından üretilmiştir. Bu nedenle geriye dönük yeni bir etik kurul izni alınmamıştır. (2020 yılı öncesi araştırma verileri kullanılmış, yüksek lisans/doktora çalışmalarından üretilmiş (makalede belirtilmelidir), bir önceki yıl dergiye yayın başvurusunda bulunulmuş, kabul edilmiş ama henüz yayımlanmamış makaleler için geriye dönük etik kurul izni gerekmemektedir.)

Kaynakça

• 1. Zipursky A, Bhutani VK. Impact of Rhesus disease on the global problem of bilirubin-induced neurologic dysfunc-tion. Semin Fetal Neonatal Med. 2015;20(1):2-5.
• 2. Bhutani VK, Johnson-Hamerman L. The clinical syndrome of bilirubin-induced neurologic dysfunction. Semin Fetal Neo-natal Med. 2015;20(1):6-13.
• 3. Çoban A, Türkmen MK, Gürsoy T. Turkish Neonatal Society guideline to the approach, follow-up, and treatment of ne-onatal jaundice. Turkish Archives of Pediatrics 2018;53(Suppl 1): 172-9.
• 4. Alpay F. Sarılık, Yurdakök M, Erdem G (Editörler). 1.Baskı, Ankara: Güneş Tıp Kitabevi (2004): 560-78.
• 5. AAP Subcommittee on Neonatal Hyperbilirubinemia. Neo-natal jaundice and kernicterus. Pediatrics. 2001;108(3):763-65.
• 6. Bülbül A, Fusün O, Uslu S, İşçi E, Nuhoğlu A. Term bebek-lerde hiperbilirübineminin klinik özellikleri ve risk etmen-lerinin araştırılması, Türk Pediatri Arşivi 2005; 40(3): 204-10.
• 7. McMahon JR, Stevenson DK, Oski FA. Physiologic Jaundice. in: Taeusch HW, Ballard RA (Editors). Avery's Disease of the Newborn. 7. Baskı, Philadelphia: WB Saunders, 1998: 995-1002.
• 8. Dzinović A, Heljić S, Maksić H, Hrnjić Z. Neonatalna hiper-bilirubinemija: evaluacija i tretman [Neonatal hyperbiliru-binemia: evaluation and treatment]. Med Arh. 2002;56(3 Suppl 1):44-5.
• 9. Guaran RL, Drew JH, Watkins AM. Jaundice: clinical prac-tice in 88,000 liveborn infants. Aust N Z J Obstet Gynaecol. 1992;32(3):186-92.
• 10. Polat A, Öktem F, Koç H. Yenidoğan hiperbilirubinemili 963 hastanın değerlendirilmesi. Türkiye Klinikleri Pediatri 1993; 2(2): 26-30.
• 11. Tekinalp G, Ergin H, Erdem G, Yurdakök M, Yiğit Ş. Ye-nidoğan döneminde uzamış sarılıklar. 82 vakanın değer-lendirilmesi. Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Dergisi 1996; 39(3): 441-8.
• 12. Haberal Ş, Özkan H, Oğuz A, Gülen H, Sarıgül F. Neonatal indirekt hiperbilirübinemili olguların retrospektif incelen-mesi. Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Dergisi 1996; 10 (2-3): 86-90.
• 13. Çöl Araz N. Uzamış sarılığı olan yenidoğanlarda konjenital hipotiroidi sıklığı. Gaziantep Tıp Dergisi 2009; 15 (1): 28-30.
• 14. Ambalavanan N, Carlo WA. Jaundice and Hyperbiliru-binemia in the Newborn. In: Kliegman RM, Stanton BF, Schor NF, et al (Editors). Nelson Textbook of Pediatrics. 19. Baskı, Philadelphia: Elsevier Saunders, 2011: 603-4.
• 15. Anuk-ince D, Takcı Ş, Gümüşer R. DİYABETİK ANNE BEBEK-LERİNİN YENİDOĞAN DÖNEMİ SORUNLARI. Çağdaş Tıp Dergisi 2014; 4(3): 115-20.
• 16. Akarsu S, Kurt ANÇ, Kurt A, Yılmaz E, Aygün AD. Diyabetik anne bebeğinde klinik ve laboratuar bulguları. Fırat Tıp Dergisi 2008; 13(3): 199-204.
• 17. Vitrinel A, Yavrucu S, Raif AO. 1987-1990 yılları arasında kliniğimizde izlenen yenidoğan sarılıkları. Haydarpaşa Nu-mune Hastanesi Tıp Dergisi 1992; 32: 81-3.
• 18. Kılıç B, Ergin H, Çakaloz İ. Yenidoğan dönemi indirekt biper-bilirubinemili olgularımızın değerlendirilmesi. Türkiye Klin-ikleri Journal of Pediatrics 2005: 14; 25.
• 19. Sarici SU, Yurdakök M, Serdar MA, Oran O, Erdem G, Tekinalp G et al. An early (sixth-hour) serum bilirubin measurement is useful in predicting the development of significant hyperbilirubinemia and severe ABO hemolytic disease in a selective high-risk population of newborns with ABO incompatibility. Pediatrics. 2002;109(4):e53.
• 20. Lucas GN. Neonatal jaundice due to ABO incompatibility in Sri Lankan. Indian J Pediatr. 1996;63(3):381-4
• 21. Clemons RM. Issues in newborn care. Prim Care. 2000;27(1):251-67.
• 22. Yiğit Ö, Sezgin B, Özgürhan G, Cambaz N. İndirekt hiper-bilirübinemili olguların değerlendirilmesi. Bakırköy Tıp Dergisi 2006; 2(2): 41-6.
• 23. Narlı N, Satar M, Özlü F, Yapıcıoğlu H, Özcan K. Çukurova Üniversitesi yenidoğan yoğun bakım ünitesine yatırılan hiperbilirübinemili bebeklerin etiyolojik yönden değer-lendirilmesi. Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi, 2004; 29(2): 51-5.
• 24. Johnson LH, Bhutani VK, Brown AK. System-based approach to management of neonatal jaundice and prevention of kernicterus. J Pediatr. 2002;140(4):396-403.
• 25. Slusher TM, Zamora TG, Appiah D, Stanke JU, Strand MA, Lee BW et al. Burden of severe neonatal jaundice: a sys-tematic review and meta-analysis. BMJ Paediatr Open. 2017;1(1):e000105.
• 26. American Academy of Pediatrics Subcommittee on Hyper-bilirubinemia. Management of hyperbilirubinemia in the newborn infant 35 or more weeks of gestation [published correction appears in Pediatrics. 2004 Oct;114(4):1138]. Pediatrics. 2004;114(1):297-316.
• 27. Maisels MJ. Neonatal jaundice. Pediatr Rev. 2006; 27(12): 443-54.
• 28. Ip S, Chung M, Kulig J, O’Brien R, Sege R, Glicken S et al. An evidence-based review of important issues concerning neo-natal hyperbilirubinemia. Pediatrics. 2004;114(1):e130-e153.
• 29. Okulu E, Erdeve Ö, Tuncer O, Ertuğrul S, Özdemir H, Aladağ Çiftdemir N, et al. Exchange transfusion for neonatal hy-perbilirubinemia: A multicenter, prospective study of Turk-ish Neonatal Society [published correction appears in Turk Arch Pediatr. 2021 Nov;56(6):657]. Turkish Archives of Pe-diatrics 2021;56(2):121-126.
• 30. Erdeve O, Okulu E, Olukman O, Ulubas D, Buyukkale G, Nar-ter F et al. The Turkish Neonatal Jaundice Online Registry: A national root cause analysis. PLoS One. 2018;13(2):e0193108.