Background: We aimed to investigate the effect of inhaled corticosteroids on
diabetes control in asthma-diagnosed diabetic patients.
Methods:
Our study is a retrospective case-control study. Between January 1, 2016 and
January 1, 2017, patients with diabetes mellitus who visited
Family Medicine Outpatients of
Akdeniz University Medical Faculty Hospital and patients with diabetes mellitus diagnosed with asthma who visitd Chest
Diseases Outpatients were enrolled. Patients who used systemic steroids for any
reason, diabetes mellitus patients who
did not take regular medication, patients who diagnosed as diabetic
ketoacidosis, and patients who needed
oral steroids for asthma exacerbation within the last year were excluded from
the study.
Results:
A total number of 138 patients (mean age 59.1±9.6), 44 (31.9%) male and 94
(68.1%) female were included in the study. 68.1% (94) of the patients diagnosed
as diabetes mellitus without asthma diagnosis, while 31.9% (44)
were DM diagnosed with asthma diagnosis. The frequency of high blood glucose (p
<0.006) and neuropathy (p <0.001) were significantly higher in the
asthmatic group compared to the non-asthmatic group, whereas the incidence of
nephropathy (p <0.023) were found to be significantly higher in non-asthmatic
group. There was no statistically significant difference in age, hemoglobin
levels and glycated hemoglobin levels between the two groups in our study
Conclusions: In conclusion, the use of low-to-moderate inhaled corticosteroids may
cause an increase in the risk of neuropathy from diabetic complications and
higher blood glucose levels, while not altering glycated hemoglobin levels in
asthmatic patients with diabetes mellitus.
Öz.
Amaç:
Çalışmamızda astım tanılı diyabet hastalarında inhaler kortikosteroidlerin
diyabet kontrolü üzerine olan etkisini araştırmayı amaçladık.
Materyal ve Metot:
Çalışmamız retrospektif vaka kontrol çalışmasıdır. Çalışmaya 1 Ocak 2016-1 Ocak
2017 tarihleri arasında Akdeniz Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Aile
Hekimliği Polikliniği’ne başvuran diabetes mellitus tanılı hastalar ile Göğüs
Hastalıkları Polikliniği’ne başvuran astım tanılı diabetes mellitus hastaları
alındı. Herhangi bir nedenle sistemik steroid kullanan hastalar, düzenli ilaç
kullanmayan diyabet tanılı hastalar, diyabetik ketoasidoz ile başvuran
hastalar, son 1 yılda oral steroid kullanılmayı gerektiren astım atağı geçiren
hastalar çalışma dışı bırakıldı.
Bulgular:
Çalışmaya ortalama yaşı 59,1±9,6 olan, 44 (%31,9) erkek, 94 (%68,1) kadın
toplam 138 hasta dâhil edildi. Çalışmaya alınan hastaların %68,1 (94)’i astım
tanısı olmayan diabetes mellitus tanılı hasta iken, %31,9 (44)’u astım tanısı
olan diabetes mellitus tanılı hasta idi. Astım tanısı olmayan grup ile astım
tanısı olan grup karşılaştırıldığında kan glukoz (p<0.006) seviyeleri ve
nöropati (p<0.001) görülme sıklığı astım tanısı olan grupta istatistiksel
anlamlı düzeyde yüksek iken, nefropati (p<0.023) görülme sıklığı astım
tanısı olmayan grupta istatistiki olarak anlamlı düzeyde daha yüksek
bulunmuştur. Çalışmamızda her iki grup arasında yaş, hemoglobin düzeyleri ve
glikozillenmiş hemoglobin düzeyleri bakımından istatistiki anlamlı farklılık
tespit edilmedi.
Sonuç:
Sonuç olarak düşük-orta doz inhaler kortikosteroid kullanımı astım tanısı olan
diabetes mellitus hastalarında glikozillenmiş hemoglobin düzeylerinde
değişikliğe neden olmazken, kan glukoz seviyesinde ve diyabete bağlı
komplikasyonlardan nöropati riskinde artışa neden olabilir.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Klinik Tıp Bilimleri |
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 29 Ağustos 2019 |
Gönderilme Tarihi | 23 Nisan 2019 |
Kabul Tarihi | 1 Ağustos 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Cilt: 16 Sayı: 2 |
Harran Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi / Journal of Harran University Medical Faculty