Amaç: Bu çalışmada; ülkemizde 2014’te çıkarılan kanun hükmünde kararname ile beyin ölümü tanısı koyacak hekim sayısının dört’ten iki’ye düşürülmesi beyin ölümü (BÖ) tanı süresini kısaltıp kısaltmayacağını inceleyerek literatüre katkı sağlamayı amaçlandık.
Materyal ve metod: 2008-2018 yılları arasında beyin ölümü tanısıyla yatan hastaların arşiv kayıtları taranarak; cinsiyet, yaş, BÖ sürecine götüren tanıları, hastane yatış süreleri, yatış zamanı ile beyin ölümü tanısı konana kadar gecen süre ve glaskow koma skoru (GKS) 3 ile BÖ tanısı arasındaki süreler kayıt altına alındı. Hastalar 2008 -2013 yıları arasında alınanlar Grup A ve 2014-2018 yıları arasında alınanlar Grup B olmak üzere iki gruba ayrıldı.
Bulgular: Bu çalışmanın örneklemi yaşları 1 ile 89 arasında değişen (Ort=53,9±22,7) 74’ü (% 59,7) erkek, 50’si (%40,3) kadın olmak üzere 124 vakadan oluşturuldu. Grup A 30 hasta, Grup B 94 hastadan oluşmaktadır. Yatış zamanı ile beyin ölümü tanısı konana kadar gecen süre Grup A’da 7.4±2,1 gün ve Grup B’de 6.1±3,6 gün ve GKS-3 ile BÖ tanısı arasındaki sure Grup A’da 57,7±20,3 ve Grup B’da 40.6±17.6 ortalama (saat) olarak tespit edilmiştir. Sıra ile (p< 0.016), (p<0.00) istatistiksel olarak daha uzun bulunmuştur..
Sonuç: Çalışmamızda 2014 yılında çıkartılan yönetmelik değişikliğinde hekim sayısının 2’ye düşürülmesi beyin ölümü tanı koyma süresini kısalttığı gözlenmiştir. Ülkemiz ve tüm dünyada nakil bekleyen hasta gün geçtikçe artmaktadır. Kadavra kaynaklı donör sayısını artırılmasında bu değişikliğin katkı sağlayacağı kanaatindeyiz.
YOK
YOK
YOK
Background: In this study; We aimed to contribute to the literature by examining whether redu-cing the number of physicians who will diagnose brain death from four to two with the statutory decree enacted in 2014 in our country will shorten the time for brain death diagnosis.
Materials and Methods: The files of patients diagnosed with brain death in our hospital between 2008 and 2018 were scanned, and their age, gender, hospitalization diagnoses leading to the IA process, hospitalization times, the time between hospitalization and the diagnosis of brain dead, and the time between Glasgow coma score (GCS) 3 and brain death (BD) diagnosis were recorded. The patients were divided into two groups as Group A, those recruited between 2008 and 2013, and Group B, those recruited between 2014 and 2018.
Results: The sample of this study consisted of 124 cases, 74 (59.7%) male and 50 (40.3%) female, aged between 1 and 89 years (Mean= 53.9±22.7). Group A consisted of 30 patients and Group B 94 patients. The time between hospitalization and diagnosis of brain death was 7.4±2.1 in Group A, 6.1±3.6 in Group B, and the time between GCS3 and BD diagnosis in Group A 57.7± 20.3 and 40.6±17.6 (hours) in Group B. In order (p=0.016), (p=0.000) were statistically longer.
Conclusions: In this study, it was observed that reducing the number of physicians to 2 in the regulation change made in 2014 shortened the time to diagnose brain death. The number of pati-ents waiting for organ transplantation is increasing day by day in our country and all over the world. We believe that this change will contribute to increasing the number of cadaveric donors.
Keywords: Brain death, Diagnosis time, Apnea test
YOK
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Klinik Tıp Bilimleri |
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Proje Numarası | YOK |
Yayımlanma Tarihi | 28 Nisan 2022 |
Gönderilme Tarihi | 5 Ekim 2021 |
Kabul Tarihi | 14 Şubat 2022 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2022 Cilt: 19 Sayı: 1 |
Harran Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi / Journal of Harran University Medical Faculty