Objective: Most traumatic vertebral fractures occur in the thoracolumbar junction ,lumbar spine, less frequently in the middle thoracic and upper thoracic spine. The aim of this study was to evaluate the retrospective multifactorial evaluation of cases who underwent vertebral stabilization after acute traumatic thoracolumbar fractures.
Metot: Between 2020-2022, 60 patients who underwent vertebral stabilization after acute traumatic thoracolumbar fractures were evaluated postoperatively. Each patient Clinical data, type and location of fracture, presence of neurological damage, pre- and postoperative radiological measurements, postoperative complications, reoperation, AO Spine and ASIA classification data were evaluated.
Results: The mean age of the patients was 33.5+16.2. When the trauma etiology of the patients was examined, falling was the most common with 68.3%, AITC and suicide were the second most common with 13.3%, and ATC was observed with 3.3%. Considering the localization, trauma L1 fracture was observed in 20 patients. Type B fractures were seen in 28 patients. While no complications were observed in 53 patients, revision surgery was performed in 5 patients. It was observed that the postoperative neurological examination of the patient with preoperative ASIA A did not change.
Conclusion Thoracolonbar fractures usually occur after high-energy trauma. It is frequently seen in the thoracolumbar junction and causes neurological deficits. Neurological recovery is limited in patients with complete deficits. However, neurological improvement can be observed in incomplete fractures. Treatment of patients should be started immediately and they should be allowed to return to their routine life.
Amaç: Travmatik vertebral kırıkların çoğu torakolomber bileşkede ,lomber omurgada , daha az sıklıkla orta torasik ve üst torasik omurgada meydana gelir. Bu çalışma ile akut travmatik torakolomber kırıklardan sonra vertebral stabilizasyon yapılan vakaların retrospektif multifaktöriyel değerlendirilmesi amaçlanmıştır.
Materyal ve Metot: 2020-2022 yılları arasında, akut travmatik torakolomber kırıklardan sonra vertebral stabilizasyon yapılan 60 hasta, postop retrospektif olarak ele alındı. Her hastanın klinik verileri, kırığın tipi ve yeri, nörolojik hasarın varlığı, cerrahi öncesi ve sonrası radyolojik ölçümleri, postop komplikasyonları, reoperasyon, AO Spine ve ASIA sınıflamala verileri değerlendirildi.
Bulgular:Hastların yaş ortalaması 33,5+16,2 idi. Hastaların travma etiyolojisine bakıldığında, en sık olarak %68,3 ile düşme, ikinci sırada %13.3 ile AİTK ve intihar, %3.3 ile de ADTK gözlemlenmiştir. Lokalizasyona bakıldığında 20 hastada travma L1kırığı gözlendi. 28 hastada tip B kırığı görüldü. 53 hastada herhangi bir komplikasyon görülmezken 5 hastaya revizyon cerrahisi yapıldı. Preoperatif ASIA A olan hastanın postoperatif nörolojik muayenesinin değişmediği görüldü.
SonuçTorakolonber kırıklar genelikle yüksek enerjili travmadan sonra meydana gelir. Sıklıkla torakolomber bileşkede görülür ve nörolojik defistlerle yol açar. Komplet defisit olan hastalarda nörolojik iyileşme sınırlı olmaktadır. Ancak inkomplet kırıklarda nörolojik düzelme gözlenebilmektedir. Hastaların ivedilikle tedavisine başlanmalı ve rutin hayatına dönmesi sağlanmalıdır.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Klinik Tıp Bilimleri |
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Erken Görünüm Tarihi | 27 Nisan 2023 |
Yayımlanma Tarihi | 27 Nisan 2023 |
Gönderilme Tarihi | 10 Mart 2023 |
Kabul Tarihi | 27 Mart 2023 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2023 Cilt: 20 Sayı: 1 |
Harran Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi / Journal of Harran University Medical Faculty