Background: The main aim of this study is to investigate the effectiveness of Apparent Diffusion Coefficient (ADC) and Diffusion Weighted Imaging (DWI) in identifying and detecting active sacro-iliitis. The study seeks to evaluate the potential of these imaging techniques as diagnostic tools for this particular condition.
Materials and Methods: A total of 79 people underwent MRI examination for low back pain. Thirty-four of these individuals did not show any pathology in the sacroiliac joints and were included in the control group. 45 people diagnosed with sacroiliitis formed the patient group. All participants underwent spin echo, planar echo, diffusion-weighted MR imaging at a b=1000 s/mm². ADC values were determined by assessing the subchondral regions adjacent to both sacroiliac joints. Relative ADC values were obtained for both the patient and control groups.
Results: The study found a significant difference (p<0.05) in mean ADC values between the pa-tient group (1202.4±268.2 mm²/s) and the control group (423.9±71.9 mm²/s). These results indicate distinct diffusion patterns between the two groups. Additionally, the relative ADC values were significantly different (p<0.05) with 0.434 in the patient group and 0.153 in the control group, further supporting the observed disparities in diffusion characteristics.
Conclusions: Diffusion-weighted imaging has similar diagnostic efficacy to other MRI methods in detecting active sacroiliitis. In addition, it is thought that the relative ADC values may contribute more to the diagnosis of sacroiliitis.
Amaç: Bu çalışmanın temel amacı, Görünür Difüzyon Katsayısı (ADC) ve Difüzyon Ağırlıklı Görüntüleme'nin (DWI) aktif sakroiletin tanımlanması ve saptanmasındaki etkinliğini araştırmaktır. Çalışma, bu görüntüleme tekniklerinin bu özel durum için teşhis aracı olarak potansiyelini değerlendirmeyi amaçlamaktadır.
Materyel ve metod: Toplam 79 kişiye bel ağrısı nedeniyle MR incelemesi yapıldı. Bu bireylerden 34'ü sakroiliak eklemlerde herhangi bir patoloji göstermeyerek kontrol grubuna dahil edildi. Hasta grubunu sakroileit tanısı alan 45 kişi oluşturdu. Tüm katılımcılara b=1000 s/mm²'de spin eko, düzlemsel eko, difüzyon ağırlıklı MR görüntüleme uygulandı. ADC değerleri her iki sakroiliak ekleme komşu subkondral bölgeler değerlendirilerek belirlendi. Hem hasta hem de kontrol grubu için rölatif ADC değerleri elde edildi.
Bulgular: Çalışmada hasta grubu (1202,4±268,2 mm²/s) ile kontrol grubu (423,9±71,9 mm²/s) arasında ortalama ADC değerleri açısından anlamlı bir fark (p<0,05) bulundu. Bu sonuçlar iki grup arasındaki farklı difüzyon modellerini göstermektedir. Ek olarak, göreceli ADC değerleri hasta grubunda 0,434 ve kontrol grubunda 0,153 ile anlamlı derecede farklıydı (p<0,05), bu da difüzyon özelliklerinde gözlenen eşitsizlikleri desteklemektedir.
Sonuç: Difüzyon ağırlıklı görüntülemenin aktif sakroiletin saptanmasında diğer MRG yöntemleriyle benzer tanısal etkinliği vardır. Ayrıca göreceli ADC değerlerinin sakroileit tanısına daha fazla katkı sağlayabileceği düşünülmektedir
çALIŞMAMIZ hELSİKİ BİLDİRGESİNE UYUMLU OLARAK YÜRÜTÜLMÜŞ OLUP HARRAN ÜNİVERSİTESİ ETİK KURULU TARAFINDAN ONAYLANMIŞTIR.
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | Radyoloji ve Organ Görüntüleme |
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Erken Görünüm Tarihi | 22 Aralık 2023 |
Yayımlanma Tarihi | 31 Aralık 2023 |
Gönderilme Tarihi | 18 Ekim 2023 |
Kabul Tarihi | 18 Aralık 2023 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2023 Cilt: 20 Sayı: 3 |
Harran Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi / Journal of Harran University Medical Faculty