Evaluation of the Difference in Forensic Medical Knowledge Level Before and After Forensic Medicine Education

Yıl 2025, Cilt: 22 Sayı: 1, 104 - 108, 26.03.2025

Uğur Demir , Hüseyin Kafadar , Fırat Özden , Muhiddin Akiz , Neslihan Erin

https://doi.org/10.35440/hutfd.1599103

Öz

Background:
Medical education is a process that is constantly evolving. Innovations and changes in education require continuous review of educational models for students. The purpose of this study is to evaluate the level of forensic medical knowledge of 5th year students of Şanlıurfa Harran University Faculty of Medicine, the difference between before and after forensic medical education, and to question the feedback of the students.
Material and Method:
In this study conducted on a total of 204 fifth-grade students in 2024, feedback was received from the students before and after the forensic medicine internship. Each student filled out a 13-question survey by scoring 1-9 according to their knowledge level before and after the internship. The data was analyzed with SPSS software.
Results:
Students' forensic knowledge showed a significant increase when compared before and after the internship. A significant improvement was observed in the knowledge levels on topics such as Forensic Medicine and Forensic Sciences, patient rights, forensic cases, and forensic report preparation. No significant difference was found between pre- and post-internship in terms of gender, and a significant difference was found between pre- and post-internship knowledge levels in the 13 questions in the table (p=0.000).
Conclusions:
Theoretical and practical training in forensic medicine has significantly increased the knowledge level of students in the field of forensic medicine. If forensic medicine training is provided more effectively and in accordance with standards in the pre-graduation period, it will enable physicians to be more equipped and competent when faced with forensic cases.

Anahtar Kelimeler

Forensic medicine education, Forensic medicine, Knowledge level

Adli Tıbbi Bilgi Düzeyinin, Adli Tıp Eğitimi Öncesi ve Sonrası Arasındaki Farklılığın Değerlendirilmesi

Öz

Amaç:
Tıp eğitimi sürekli bir gelişim gösteren bir süreçtir. Eğitimdeki yenilikler ve değişiklikler, öğrencilere yönelik eğitim modellerinin de sürekli gözden geçirilmesini gerektirmektedir. Bu çalışmanın amacı, Şanlıurfa Harran Üniversitesi Tıp Fakültesi 5. sınıf öğrencilerinin Adli tıbbi bilgi düzeyini, adli tıp eğitimi öncesi ve sonrası arasındaki farklılığın değerlendirilmesi ile birlikte öğrencilerin geri bildirimleri sorgulanmaya çalışılmıştır.
Materyal ve Yöntem:
2024 yılında toplam 204 beşinci sınıf öğrencisi üzerinde yapılan bu çalışmada, öğrencilerden adli tıp stajı öncesinde ve sonrasında geri bildirim alınmıştır. Her öğrenci, 13 sorudan oluşan anketi, staj öncesi ve sonrası bilgi düzeyine göre 1-9 arasında puanlayarak doldurmuştur. Veriler SPSS yazılımı ile analiz edilmiştir.
Bulgular:
Öğrencilerin adli tıp bilgisi, staj öncesi ve sonrası karşılaştırıldığında anlamlı bir artış göstermiştir. Adli Tıp ve Adli Bilimler, hasta hakları, adli olgular, adli rapor düzenleme gibi konularda bilgi düzeylerinde belirgin bir iyileşme gözlenmiştir. Cinsiyete göre staj öncesi ve staj sonrası arasında anlamlı farklılık saptanmamış olup, tabloda mevcut 13 soruda staj öncesi ve staj sonrası bilgi düzeyi arasında anlamlı farklılık saptanmıştır (p=0.000).
Sonuç:
Adli tıp teorik ve pratik eğitimi, öğrencilerin adli tıp alanındaki bilgi düzeyini önemli ölçüde artış sağlamıştır. Adli Tıp eğitiminin mezuniyet öncesi dönemde daha etkin ve standartlara uygun bir şekilde verilmesi durumunda hekimlerin adli olgularla karşılaştıklarında daha donanımlı ve yetkin olmalarını sağlayacaktır.

Anahtar Kelimeler

Adli tıp eğitimi, Adli tıp, Bilgi düzeyi

Etik Beyan

Çalışma Harran Üniversitesi Girişimsel Olmayan Klinik Araştırmalar Etik Kurulu’nun 21.10.2024 tarihli, HRÜ/24/16/15 sayılı etik kurul onayı sonrasında gerçekleştirilmiştir.

Kaynakça

• 1. Ramalingaswami P. Specialty choice of medical students in India. Med Educ. 1987; 21: 53-58.
• 2. Schmelkin-Pedhazur L, Spencer KJ, Gellman ES. Faculty pers-pectives on course and teacher evaluations. Research in Hig-her Educ. 1997; 38, 575-592.
• 3. Arı İ, Şendemir E Anatomi eğitimi üzerine öğrenci görüşleri. Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi. 2003; 29 (2): 11-14
• 4. Erpek S, Dereboy Ç, Altınışık M. Adnan Menderes Üniversitesi Tıp Fakültesi öğretim elemanları ve öğrencilerinin uygulanan tıp eğitimine ilişkin görüşleri. Adnan Menderes Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi 2002; 3: 13-20
• 5. Kulik JA. Student ratings: Validity, utility and controversy. New Dir Inst Res. 2001; 109: 9-25.
• 6. Liaison Committee on Medical Education. The role of students in the accreditation of U.S. medical education programs. LCME Official Issue. 2000: 1-13.
• 7. Fresko B, Nasser F. Interpreting student ratings: Consultation, instructional modification and attitudes towards course evalu-ation. Stud Educ Eval. 2001; 27: 291-305.
• 8. Thistlethwaite JE, Ewart BR. Valuing diversity: Helping medical students explore their attitudes and beliefs. Med Teach. 2003; 25: 277-281.
• 9. Sarıkaya Ö, Gülpınar MA, Keklik D, Kalaça S. Öğrencilerin sesini dinlemek: Eğitimin öğrenciler tarafından değerlendirilmesi. Tıp Eğitimi Dünyası 2002; 9: 6-12.
• 10. Turhan K, Yarıs F, Nural E. Does instructor evaluation by stu-dents using a web-based questionnaire impact instructor per-formance?. Adv Health Sci Educ. 2005; 10: 5-13.
• 11. Musal B, Gursel Y, Taskiran HC, Ozan S, Tuna A. Perceptions of first and third year medical students on selfstudy and repor-ting processes of problem-based learning. BMC Med Educ. 2004; 4: 16.
• 12. Karabilgin ÖS, Şahin H. Eğitim etkinliğini değerlendirmede öğrenci geri bildiriminin kullanımı. Tıp Eğitimi Dünyası. 2006; 21: 27-33.
• 13. Razak NA, Haque M. The vital role of forensic medicine as a ‘hidden curriculum’ in medical education: Current perspecti-ves. Advances in Human Biology. 2023:13(3); 229-231. doı: 10.4103/aihb.aihb_61_23
• 14. Gök Ş. Adli Tıbbın Türkiye’de Geçirdiği Tarihi Evreler. Soysal Z, Çakalır C, ed. Adli Tıp, Cilt I, İstanbul Üniversitesi Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Yayınları, İstanbul, 1999:1-45.
• 15. Gürpınar S, Çakmakçı T, Özoran Y. Yargının işlemesinde dokto-run rolü. 7. Ulusal Adli Tıp Günleri Poster Sunuları Kitabı, An-talya, 1993: 59-62
• 16. Fincancı ŞK, Biçer Ü. TTB-ATUD insan haklan ihlallerinin ön-lenmesine yönelik adli tıp eğitimi projesi. Adli Tıp Bülteni. 1997; 2: 71-80.
• 17. Karagöz YM, Karagöz SD. Adli tıp ve hekim sorunları: Bir anket çalışması. Toplum ve Hekim. 1997; 12: 2-6.
• 18. Salaçin S, Çekin N, Özdemir MH ve ark. Mezuniyet öncesi adli tıp eğitimi almış öğrencilere yönelik bir anket çalışması. Adli Tıp Bülteni 1997; 2: 21–24.
• 19. Salaçin S, Tuncer İ, Erkoçak EU. Türkiye’de mezuniyet öncesi ve sonrası adli tıp eğitiminin sorunları. Adli Tıp Dergisi. 1993; 9: 17–22
• 20. Turla A, Dündar C. Samsun il merkezinde yapılan adli rapor düzenleyen pratisyen hekimlerin adli tıp eğitimi ve adli rapor-lara yansımaları. O.M.Ü. Tıp Dergisi. 2003; 20(3): 119-124.
• 21. Demirci Ş, Günaydın G, Doğan KH, Aynacı Y, Deniz İ. Adli rapor düzenlemede uygulamalı eğitimin önemi. Adli Tıp Dergisi. 2007;21(1):10-14.
• 22. Asırdizer M. Manisa Celal Bayar Üniversitesi Tıp Fakültesi Adli Tıp Stajı Ders Notları. Manisa: Manisa Celal Bayar Üniversitesi; 2005.
• 23. Karabulut G. Tokat Gaziosmanpaşa Üniversitesi Tıp Fakültesi öğrencilerinin adli tıp eğitimi ve birinci basamakta adli tabip sorumluluğu hakkındaki farkındalıklarının değerlendirilmesi. Tokat Gaziosmanpaşa Üniversitesi; 2018.
• 24. Nilendu D. Enhancing forensic education: exploring the impor-tance and implementation of evidence-based education sys-tem. Egypt J Forensic Sci. 2024;14(6). doi: 10.1186/s41935-023-00375-w
• 25. Langford A, Dean J, Reed R, Holmes D, Weyers J, Jones A. Practical skills in forensic science. 2nd ed. Prentice Hall; 2010.
• 26. Demir V, Korkmaz M, Uysal C, Erten Bucaktepe PG. Tıp fakülte-si son sınıf öğrencileri ve tıpta uzmanlık öğrencisi doktorların adli raporlar konusundaki bilgi ve tutumları. Konuralp Med J. 2019;11(2):190-194. doi:10.18521/ktd.446617