Anestezi Bakımında Ramak Kala Olaylara Yaklaşımın Değerlendirilmesi

Yıl 2025, Cilt: 22 Sayı: 3, 493 - 499

Elif Eygi , Ayşe Neslihan Balkaya , Onur Bayrakçı

https://doi.org/10.35440/hutfd.1752361

Öz

Amaç: Anestezi pratiğinde hasta güvenliğini sağlamak temel ilkelerden biridir. Zarara yol açmadan önce önlenen olaylar olarak tanımlanan “ramak kala” durumlar, sağlık sisteminin iyileştirilmesi için önemli öğrenme fırsatları sunar. Bu çalışmada anestezi teknisyen ve teknikerlerinin ramak kala olaylara yaklaşımlarının ve duygusal tepkilerinin değer-lendirilmesi amaçlanmıştır
Materyal ve Metod: Bu tanımlayıcı kesitsel çalışma, 01 Haziran 2024 - 01 Ağustos 2024 tarihleri arasında yürütül-müştür. Çalışmaya toplam 300 anestezi teknisyeni ve teknikeri davet edilmiştir. Ancak 98 anket eksik veya hatalı doldurulduğundan analize dahil edilmemiş, sonuçlar 202 katılımcı üzerinden değerlendirilmiştir. Veriler, araştırmacılar tarafından literatür taraması ve uzman görüşleri doğrultusunda geliştirilen yapılandırılmış, kendi kendine doldurulan bir anket formu aracılığıyla toplanmıştır. Anket formu dört ana bölümden oluşmuştur: sosyodemografik özellikler, ramak kala olaylara maruz kalma durumu, bu olaylara verilen duygusal ve bilişsel tepkiler ile olay bildirim süreci ve kurumsal destek mekanizmalarına yaklaşımlar.
Bulgular: Toplam 202 katılımcının 150’si (%74,3) mesleki uygulamaları sırasında en az bir ramak kala olaya maruz kaldığını bildirmiştir. En sık bildirilen olaylar arasında zorlu entübasyon, havayolu obstrüksiyonu ve hipoksi yer almıştır; bu olaylar anestezi uygulamasının kritik evrelerini temsil etmektedir. Mesleki deneyim süresi ile ramak kala olaylara maruz kalma (p = 0,021) ve bu olayları bildirme davranışı (p = 0,007) arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki bu-lunmuştur. Daha sık ramak kala olaya maruz kalan katılımcılar, profesyonel yetersizlik hissi, suçluluk, kaygı ve korku gibi duygusal durumları daha yüksek oranda bildirmiştir (tüm karşılaştırmalar için p <0,05). Katılımcıların %82,3’ü, ramak kala olayların tanınması, yönetimi ve bildirilmesine yönelik resmi bir eğitim almak istediklerini ifade etmiş; bu da kurumsal hazırlık ve mesleki eğitimdeki mevcut boşluğa işaret etmiştir.
Sonuç: Ramak kala olaylar anestezi pratiğinde sık görülmekte olup, önemli psikolojik ve mesleki sonuçlara yol açabil-mektedir. Bu nedenle yapılandırılmış eğitim programları ve güvenlik protokolleri hasta güvenliği kültürünün geliştiril-mesinde kritik öneme sahiptir.

Anahtar Kelimeler

Ramak kala , anestezi , hasta güvenliği , duygusal etkilenme , bildirim davranışı

Evaluation of the Approach to Near-Miss Events in Anesthesia Care

Öz

Background: Ensuring patient safety is a fundamental principle in anesthesia practice. Near-miss events, defined as incidents that could have caused harm but did not, serve as valuable opportunities for learning and improving healthca-re systems. This study aimed to evaluate the approaches and emotional responses of anesthesia technicians and tech-nologists to near-miss events during anesthesia care.
Materials and Methods: This descriptive cross-sectional study was conducted between June 1, 2024, and August 1, 2024. A total of 300 anesthesia technicians and technologists were invited to participate. After excluding 98 incomplete or invalid questionnaires, 202 participants were included in the final analysis. Data were collected using a structured, self-administered questionnaire developed by the researchers based on relevant literature and expert opinion. The questionnaire consisted of four main sections: sociodemographic characteristics, exposure to near-miss events, emoti-onal and cognitive responses to these events, and approaches to reporting and institutional support mechanisms.
Results: Out of 202 participants, 150 individuals (74.3%) reported experiencing at least one near-miss event during their clinical practice. The most commonly reported events included difficult intubation, airway obstruction, and hy-poxia, all of which represent critical phases of anesthesia care. A statistically significant relationship was observed between years of professional experience and the likelihood of both encountering (p = 0.021) and reporting (p = 0.007) near-miss events. Emotional reactions to these incidents were also notable: those who reported more frequent exposu-re to near-miss events were significantly more likely to report feelings of professional inadequacy, guilt, anxiety, and fear (p < 0.05 for all comparisons). Notably, 82.3% of participants expressed a desire for formal training on near-miss identification, management, and reporting, underscoring a perceived gap in institutional preparedness and professional education.
Conclusions: Near-miss events are common in anesthesia practice and have significant emotional and professional implications. Structured training programs and institutional safety protocols are essential for enhancing patient safety culture and supporting anesthesia personnel.

Anahtar Kelimeler

Near-miss event , anesthesia , patient safety , emotional impact , reporting behavior

Etik Beyan

Ethical approval was obtained from the Ethics Committee of Gaziantep City Hospital (Approval No: 15/2024, Date: 15/05/2024).

Kaynakça

• 1. Afaya A, Konlan KD, Kim Do H. Improving patient safety through identifying barriers to reporting medication administration errors among nurses: an integrative review. BMC Health Serv Res. 2021;21(1):1156-63.
• 2. Kwame A, Petrucka PM. A literature-based study of patient-centered care and communication in nurse-patient interactions: barriers, facili-tators, and the way forward. BMC Nurs. 2021;20(1):158-66.
• 3. Janes G, Mills T, Budworth L, Johnson J, Lawton R. The Association Between Health Care Staff Engagement and Patient Safety Outcomes: A Systematic Review and Meta-Analysis. J Patient Saf. 2021;17(3):207-16.
• 4. Sevdalis N, Hull L, Birnbach DJ. Improving patient safety in the oper-ating theatre and perioperative care: obstacles, interventions, and priorities for accelerating progress. Br J Anaesth. 2012;109:3-16.
• 5. Watari T. Malpractice Claims of Internal Medicine Involving Diagnos-tic and System Errors in Japan. Intern Med. 2021;60(18):2919-25.
• 6. Jalali M, Dehghan H, Habibi E, Khakzad N. Application of “Human Factor Analysis and Classification System” (HFACS) Model to the Preven-tion of Medical Errors and Adverse Events: A Systematic Review. Int J Prev Med. 2023;14(11):127-37.
• 7. Vural F, Çiftçi S, Fil Ş, Aydın A, Vural B. Sağlık çalışanlarının hasta güvenliği iklimi algıları ve tıbbı hataların raporlanmasını. ACU Sağlık Bil Derg. 2014;5(2):152-7.
• 8. Bodur S, Filiz E. A survey on patient safety culture in primary healthcare services in Turkey. Int J Qual Health Care. 2009;21(5):348-55.
• 9. Kepekçi AB, Çinpolat B, Eren Bana P. Evaluation of the Views of Anesthesiology and Reanimation Specialists on the Training of Anesthe-sia Technicians. CBU-SBED. 2020;7(4):460-8.
• 10. Simsekler MCE, Ward JR, Clarkson PJ. Design for patient safety: a systems-based risk identification framework. Ergonomics. 2018;61(8):1046-64.
• 11. Durduran Y, Demir LS, Uyar M, Demirtaş A, Erdoğan A, Arbağ H. Retrospective View to Occupational Accidents and Near Miss Events in Healthcare Staff. Kocatepe Tıp Dergisi. 2019;20(3):131-6.
• 12. Oliveira Junior JMd, Santos Neto LFd, Duarte TB, Carmona BM, da Costa LVP, Tramontin DF, et al. Factors associated with medical errors in perioperative anesthetic practice: cross-sectional study. Braz J Anes-thesiol. 2023;73(1):117-9.
• 13. Henneman EA, Gawlinski A, Giuliano KK. Surveillance: A Strategy for Improving Patient Safety in Acute and Critical Care Units. Crit Care Nurse. 2012;32(2):9-18.
• 14. Cook TM, Woodall N, Harper J, Benger J. Major complications of airway management in the UK: results of the Fourth National Audit Project of the Royal College of Anaesthetists and the Difficult Airway Society. Part 2: intensive care and emergency departments. Br J Anaesth. 2011;106(5):632-42.
• 15. Vaismoradi M, Ahmed Z, Saada M, Jones AM, Al-Hamid AM. Medical errors: Healthcare professionals’ perspective at a tertiary hospital in Kuwait. PLoS One. 2019;14(5):1-14.
• 16. Arbous MS, Grobbee DE, van Kleef JW, de Lange JJ, Spoormans HHAJM, Touw P, et al. Mortality associated with anaesthesia: a qualita-tive analysis to identify risk factors. Anaesthesia. 2001;56(12):1141-53.
• 17. Seys D, Wu AW, Gerven EV, Vleugels A, Euwema M, Panella M, et al. Health Care Professionals as Second Victims after Adverse Events. Eval Health Prof. 2012;36(2):135-62.
• 18. Wu AW, Steckelberg RC. Medical error, incident investigation and the second victim: doing better but feeling worse? BMJ Qual Saf. 2012;21(4):267-70.
• 19. Deiner S, Silverstein JH. Postoperative delirium and cognitive dysfunction. Br J Anaesth. 2009;103(1):41-6.
• 20. Pai DR, Kumar VH, Sobana R. Perioperative crisis resource man-agement simulation training in anaesthesia. Indian J Anaesth. 2024;68(1):36-44.