Yükseköğretim Kurumlarında Zorunlu Olarak Okutulan İş Sağlığı ve Güvenliği Dersleri İçin Müfredat Önerisi

Yıl 2021, Cilt: 7 Sayı: 1, 147 - 162, 01.04.2021

Gökçe Sönmez

Öz

Avrupa Birliği’nde olduğu gibi ülkemizde de iş sağlığı ve güvenliği
derslerinin yükseköğretim müfredatına eklenmesi gündemde olan bir
konudur. 2015 yılında iş sağlığı ve güvenliği derslerinin bazı bölümlerde
zorunlu ders olmasına dönük yasal düzenleme yapılmış olmasına rağmen,
uygulamanın başlatıldığı bölüm sayısı son derece sınırlıdır. Buna ek olarak,
verilen derslerin müfredatın planlanmasında sorunlarla karşılaşılmaktadır.
Bu çalışmada, bölüm müfredatlarına eklenmesi gereken iş sağlığı ve
güvenliği derslerinin müfredatının oluşturulmasına yönelik önerilerde
bulunulmuştur. İş sağlığı ve güvenliği derslerinin, yasanın zorunlu tuttuğu
bölümler için ortak Temel İSG (İSG 1) ve bölüme özgü Mesleki İSG
(İSG 2), tüm bölümlerde ise İSG’ ye Giriş (İSG 1) adı altında okutulması
önerilmiştir. İş sağlığı ve güvenliği derslerinin mesleki gelişim açısından
önemli olduğunun altı çizilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Yüksek Öğretim, Zorunlu Ders, İş Sağlığı ve Güvenliği, Üniversite, Mühendislik Eğitimi

Kaynakça

• Birgören, B. ve Yılmaz, F., (2016). Mühendislik Fakülteleri Bölüm Müfredatlarının İş sağlığı ve Güvenliği (İSG) Dersi Açısından İncelenmesi. 8.Uluslararası İş Sağlığı ve Güvenliği Kongresi Bildiri Kitabı. (s. 157-159) içinde.
• Doğan, B., Yalçınkaya C., ve Balcı., M. G., (2017). Türkiye’de Mühendislik Fakültelerinde İş Sağlığı ve Güvenliği Eğitimi. Mühendis ve Makine. 58(685). 1-15.
• EU-OSHA. (2010). Mainstreaming occupational safety and health into university education. Copsey., S. (ed). Publications Office of the European Union: Luxembourg.
• Joint Institution Group on Safety Risk. (2012). Incorporating Safety, Health And Enviromental Risk Issues in Undergraduate Engineering Courses. The IET: UK.
• Reinhodl. K., Siirak. V., ve Tint., P., (2014). The Development of Higher Education In Occupational Health and Safety In Estonia and Selected EU Countries. Procedia – Social and Behavioral Sciences. 143. 52- 56.
• Schlyer. G., Stacey, N., Simpson. K., (2006). Risk Education in Engineering University of Liverpool Health & Safety Laboratory, İngiltere.
• Schlyer. G., Duan, R. F., Williamson, J., Stacey, N., (2007). Assessing the awareness of risk concepts by new engineering students. International Journal of Mechanical Engineering Education. 35(3). 184-97.
• T.C. Kalkınma Bakanlığı. (2013). Onuncu Kalkınma Planı. Ankara T.C. Kalkınma Bakanlığı, İş Sağlığı ve Güvenliği Çalışma Grubu. (2018). On Birinci Kalkınma Planı İş Sağlığı ve Güvenliği Çalışma Grubu
• Raporu. T.C. Kalkınma Bakanlığı, İstihdam ve Çalışma Hayatı Özel İhtisas Komisyonu (2014). On Birinci Kalkınma Planı İstihdam ve Çalışma Hayatı Özel İhtisas Komisyonu Raporu
• İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu İle Bazı Kanun ve Kanun Hükmünde Kararnamelerde Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun (2015, 23 Nisan). Resmi Gazete (Sayı: 29335).
• İş Sağlığı Ve Güvenliği Eğitimlerinin Usul ve Esasları Hakkında Yönetmelik (2013, 15 Mayıs). Resmi Gazete (Sayı: 28648).
• Ulutaşdemir, N., ve Tuna, H., (2018). Karşılaştırmalı Bir Çalışma: Türkiye’nin 7 Bölgesindeki Üniversitelerde İş Güvenliği Uzmanı Olma Yetkisi Verilen Fakültelerinin İş Sağlığı Ve Güvenliği Dersi Açısından Yeterliliğinin İncelenmesi. Akarsu. D. (Ed.), 9.Uluslararası İş Sağlığı ve Güvenliği Kongresi Bildiri Özetleri Kitabı. (s. 703-708) içinde.