Türk Müziği Destekli Psikolojik Sağlamlık Programı: Okul Öncesi Dönemdeki Çocukların Psikolojik Sağlamlık Düzeyleri Üzerine Etkisi

Yıl 2021, Sayı: 11, 366 - 393, 01.12.2021

Semanur Cömert Saide Özbey

https://doi.org/10.21733/ibad.947566

Cited By: 2

Öz

Araştırmanın amacı, Türk Müziği Destekli Psikolojik Sağlamlık Programı’nın okul öncesi dönemdeki çocukların psikolojik sağlamlık düzeylerine etkisini incelemektir. Araştırmada ön test-son test kontrol gruplu deneysel desen kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu Tokat il merkezinde Milli Eğitim Bakanlığı’na bağlı ilkokulların anasınıflarına devam eden tesadüfi örnekleme yöntemi ile seçilmiş 48-72 aylık 21 çocuk oluşturmaktadır. Program öncesinde çocukların psikolojik sağlamlık düzeyleri ölçülmüş, yapılan analizler sonucunda aralarında anlamlı farklılık olmayan ve puanları birbirine yakın olan biri kontrol iki deney olmak üzere üç grup belirlenmiştir. Araştırmada veri toplama aracı olarak çocukların psikolojik sağlamlık düzeylerini ölçmek amacıyla “’Okul Öncesi Çocuklar İçin Sosyal Duygusal İyi Oluş ve Psikolojik Sağlamlık Ölçeği” kullanılmıştır. Araştırmada araştırmacı tarafından uzman görüşleri alınarak son hali verilen bütünleştirilmiş 30 etkinlikten oluşan, ‘’Psikolojik Sağlamlık Programı’’ uygulanmıştır. Bununla birlikte Türk müziği ve okul öncesi eğitimi alanındaki uzmanların görüşleri doğrultusunda 32 Türk müziği eseri belirlenmiştir. Psikolojik sağlamlık programı iki deney grubuna da uygulanmıştır. 2. deney grubunda psikolojik sağlamlık programına Türk müziği eserleri de entegre edilmiştir. Kontrol grubunda ise sadece Milli Eğitim Bakanlığı Müfredatı uygulanmış başka bir uygulama yapılmamıştır. Türk Müziği Destekli Psikolojik Sağlamlık Programı haftada 5 gün ve 4 hafta süreyle uygulanmıştır. Uygulanan program sonrasında yapılan analizler sonucunda, kontrol grubuna göre ön test ve son test puanlarının her iki deney grubunun lehine anlamlı farklılık gösterdiği saptanmıştır. Bununla birlikte Müzikli Deney Grubu ile Müziksiz Deney Grubu’nun son test puanları arasındaki farkın Müzikli Deney Grubu lehine olduğu saptanmıştır. Başka bir ifadeyle çocuklara uygulanan Psikolojik Sağlamlık Programı’nın çocukların psikolojik sağlamlık düzeylerine anlamlı katkı sağladığı; Türk müziğinin kullanılmasının ise programın etkisini anlamlı düzeyde artırdığı ifade edilebilir.

Anahtar Kelimeler

Psikolojik Sağlamlık, Türk Müziği, Okul Öncesi

Psychological Resilience Program Assisted by Turkish Music: The effect on the Psychological Resilience Level of Preschool Children

Öz

The aim of the study is to examine the effect of the Psychological Resilience Program Assisted by Turkish Music on the psychological resilience levels of preschool children. The pre-test post-test control group experimental design was used in the study. The working group of the study consisted of 21 randomly selected preschool children in the ages between 48 to 72 months attending to nursery classes of schools in the centre of the Tokat province under the Ministry of National Education. Before the program, the psychological resilience levels of children were measured and three groups including one control group and two experiment groups were determined upon analysis wherein the groups had no significant differences between them and had similar scores. “The Emotional Well-being and Psychological Resilience Scale for Preschool Children” was used in order to measure the psychological resilience levels of children as the data collection tool in the study. The “Psychological Resilience Program” consisting of 30 integrated activities that were finalized by the researcher with expert views was applied in the study. The program consists of 6 sub themes including establishing communication/social performance, self-control, thoughtfulness, assertiveness, emotional stability/coping with stress, task orientation and enjoying exploration. On the other hand, 32 pieces of Turkish Music were determined in line with the views of the experts in the fields of Turkish Music and preschool education. The psychological resilience program was applied to both experiment groups. Pieces of Turkish Music were integrated into the psychological resilience program in the 2nd experiment group. In the control group, only the curriculum of the Ministry of National Education was applied without any further application. Psychological Resilience Program Assisted by Turkish Music was applied for 5 days throughout 4 weeks. Upon the analysis after the applied program, it was determined that the pretest and postest scores of the two experiment groups were significantly different than the control group. On the other hand, it was determined that the difference between the posttest scores of the Experiment Group with Music and the Experiment Group without Music was in favour of the Experiment Group with Music Assistance. In other words, it can be said that the psyshcological resilience program applied to children had a significant contribution on their psyshcological resilience levels and that the use of Turkish Music increased the effect of the program significantly.

Anahtar Kelimeler

Psyshcological Resilience, Turkish Music, Preschool

Kaynakça

• Alkaya Yener, Y. (2011). Müziğin çocuklar ve yaşlılar üzerindeki etkileri. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 29(1), 119-124
• Alvord, M. K. ve Grados, J. J. (2005). Enhancing resilience in children: A proactive approach. Professional Psychology: Research and Practice, 36, 238–245.
• Andreasen, N. C. (2015). Yaratıcı beyin. (K. Güney, Çev.). Ankara: Akılçelen Kitaplar.
• Bailey, C. S., Zinsser, K. M., Curby, T. W., Denham, S. A. ve Bassett, H. H. (2013). Consistently emotionally supportive preschool teachers and children’s social-emotional learning in the classroom: Implications for center directors and teachers. Dialog, 16(2), 131-137.
• Belgin, E. (2014). Müzik ve beyin (Makam, ritim bileşkesi, algı ve duygu etkileri) (Özel Sayı). Yeni Türkiye Dergisi, 10(57), 1346-1348.
• Benard, B. (1993). Fostering resiliency in kids. Educational Leadership, 51(3), 44-48.
• Bilge, Y. ve Bilge, Y. (2020). Koronavirüs salgını ve sosyal izolasyonun psikolojik semptomlar üzerindeki etkilerinin psikolojik sağlamlık ve stresle baş etme tarzları açısından incelenmesi. Klinik Psikiyatri Dergisi, 23 (Ek 1), 38-51.
• Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E. K., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2017). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem.
• Campbell, P. S., Connell, C. ve Beegle, A. (2007). Adolescents’ expressed meanings of music in and out of school. Journal of Research in Music Education, 55 (3), 220–236.
• Creswell, W. (2017). Karma yöntem araştırmalarına giriş. (M. Sözbilir, Çev.). Ankara: Pegem.
• De Villers, M. ve Van Den Berg, H. (2012). The implementation and evaluation of a resiliency programme for children. South African Journal of Psychology, 42(1), 93–102.
• Druker, K., Mazzucchelli, T. G. ve Beilby, J. (2019). An evaluation of integrated fluency and resilience program for early developmental stuttering disorders. Journal of Communication Disorders, 78, 69–83.
• Ekici, S. (2014). Türk müziğinde makamlar ve tedavi (Özel Sayı). Yeni Türkiye Dergisi, 10(57), 1361-1369.
• Erol, M. ve Erol, A. (2020). Koronavirüs pandemisi sürecinde ebeveynleri gözünden ilkokul öğrencileri (Özel Sayı). Milli Eğitim Dergisi, 49 (1), 529-551.
• Garmezy, N. ve Masten, A. S. (1986). Stress, competence and resilience: common frontiers for therapist and psychopathologist. Behavior Therapy, 17, 500–521.
• Gençel, Ö. (2006). Müzikle tedavi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 14(2), 697-706.
• Giordano, F., Ragnoli, F. ve Brajda Bruno, F. (2019). Data on resilience and trauma-related symptoms in Lithuanian children victims of violence. 4 Nisan 2021 tarihinde https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S2352340919301428 adresinden erişildi.
• Güvenç, R. O. (2014). Eski Türklerde müzik ile tedavi (Özel Sayı). Yeni Türkiye Dergisi, 10(57), 1327-1337.
• Henderson Grotberg, E. (2001). Resilience programs for children in disaster. Ambulatory Child Health, 7(2), 75–83.
• Israelashvili, M. ve Wegman-Rozi, O. (2003). Advancement of preschoolers’ resilience: The A. R. Y. A. project. Early Childhood Education Journal, 31 (2), 101-105.
• Jucan, D. ve Simion, A. (2015). Music background in the classroom: Its role in the development of social-emotional competence in preschool children. Procedia - Social and Behavioural Sciences, 180, 620–626.
• Kalender, R. (1998). Musiki ve insan. Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 37, 240-244.
• Kordich Hall, D. ve Pearson, J. (2005). Resilience - giving children the skills to bounce back. Education and Health, 23 (1), 12-14.
• Kuru, N. (2020). Tamamlayıcı erken müdahale programının mülteci çocukların benlik saygısına, sosyal becerilerine ve psikolojik sağlamlığına etkisi. Doktora Tezi, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• LeBuffe, P. A. (2002). Can we foster resilience? An evaluation of a prevention program for preschoolers. Conference proceedings of the 15th annual conference of a system of care for children’s mental health: Expanding the Research Base. 4 Nisan 2021 tarihinde https://files.eric.ed.gov/fulltext/ED477671.pdf adresinden erişildi.
• Maier, M. F., Vitiello, V. E. ve Greenfield, D. B. (2012). A multilevel model of child- and classroom-level psychosocial factors that support language and literacy resilience of children in Head Start. Early Childhood Research Quarterly, 27(1), 104–114.
• Masten, A. S. (2015). Ordinary magic: Resilience in development. New York: Guilford Press.
• Masten, A. S. (2019). Resilience from a developmental systems perspective. World Psychiatry, 18 (1), 101-102.
• Masten, A. S. ve Barnes, A. J. (2018). Resilience in children: Developmental perspectives. Children, 5(7), 98.
• Masten, A., Best, K. ve Garmezy, N. (1990). Resilience and development: Contributions from the study of children who overcome adversity. Development and Psychopathology, 2(4), 425–444.
• Masten, A. ve Coatsworth, J. D. (1998). The development of competence in favorable and unfavorable environments lessons from research on successful children. 4 Nisan 2021 tarihinde https://www.researchgate.net/publication/13739433 adresinden erişildi.
• Masten, A. S., Gewirtz, A. G. ve Sapienza, J. K. (2013). Resilience in development: The importance of early childhood. 15 Nisan 2021 tarihinde https://www.child-encyclopedia.com/sites/default/files/dossiers-complets/en/resilience.pdf adresinden erişildi.
• Mihaelaa, T. I. (2015). Promoting the emotional wellbeing of preschoolers. Social and Behavioral Sciences, 209, 509 – 513.
• Miljević-Ridički, R., Plantak, K. ve Bouillet, D. (2017). Resilience in preschool children – The perspectives of teachers, parents and children. International Journal of Emotional Education, 9(2),31-43.
• Newman, T. ve Blackburn, S. (2002). Transitions in the lives of children and young people: Resilience factors. Edinburgh: Scottish Executive Education Department.
• Oades-Sese, G. V., Cohen, D., Allen, J. W.P. ve Lewis, M. (2014). Building resilience in young children the sesame street way. S. Prince-Embury & D.H. Saklofske (Eds.), Resilience Interventions for Youth in Diverse Populations (pp. 181–201). New York, NY: Springer. https://doi.org/10.1007/978-1-4939-0542-3_9.
• Olvera, L. (2013). Early childhood mental health consultation programs and the effect on protective factors and behavioral concerns of preschool children. Doctoral Thesis, Walden University College of Social and Behavioral Sciences, USA.
• Osofsky, J. D. ve Osofsky, H. J. (2018). Challenges in building child and family resilience after disasters. Journal of Family Social Work, 21(2), 115-128.
• Özbey, S. (2019). Okul öncesi çocuklar için sosyal duygusal iyi oluş ve psikolojik sağlamlık ölçeğinin (PERİK) geçerlik güvenirlik çalışması, Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi, 10(17).
• Petty, K. (2014). Ten ways to foster resilience in young children – Teaching kids to “bounce back”. Dimensions of Early Childhood, 42(3), 35-39.
• Price, B.J. (2011). Resilience among high achievers in an instrumental music program. Master’s Thesis. University of North Texas, USA.
• Sağlık Bakanlığı, (2021). Türkiye günlük Koronavirüs tablosu. 4 Nisan 2021 tarihinde https://covid19.saglik.gov.tr/TR-66935/genel-koronavirus-tablosu.html adresinden erişildi.
• Sezer, F. (2011). Öfke ve psikolojik belirtiler üzerine müziğin etkisi. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 8(1), 1472– 1493.
• Sezince, M. (2018). 3-6 yaş çocuklarda müzik ve dans eğitiminin psikolojik etkileri. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Aydın Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Sikorska, I. ve Paluch, M. (2015). Brave children: How to develop resilience in childhood. 15 Nisan 2021 tarihinde https://www.researchgate.net/publication/306218967 adresinden erişildi.
• Tönbül, Ö. (2020). Koronavirüs (Covid-19) salgını sonrası 20-60 yaş arası bireylerin psikolojik dayanıklılıklarının bazı değişkenler açısından incelenmesi. Uluslararası Akademik Psikolojik Danışma ve Rehberlik Araştırmaları Dergisi, 2(2), 159-174.
• Twenge, J. M. (2013). Ben nesli. (E. Öztürk, Çev.). İstanbul: Kaknüs.
• Uluğbay, S. (2013). Müzik eğitiminin çocuk zekâsına olan etkileri. Kastamonu Eğitim Dergisi, 21(3), 1025-1034.
• Ünal, F. S. (t.y.). Geleneksel müziğimizin insan sağlığı üzerindeki olumlu etkisi ve müzikle tedavi. 15 Nisan 2021 tarihinde https://docplayer.biz.tr/4735471-Geleneksel-muzigimizin-insan-sagligi-uzerindeki-etkisi-ve-muzikle-tedavi.html adresinden erişildi.
• Wang, Y. C., Moya Guerola M., Lin Y. C., Hsieh Y. P., Strong C., Tsai M. C. ve Lin C.Y. (2019). Effects of childhood adversity and resilience on Taiwanese youth health behaviors. Pediatrics and Neonatology, 60, 368-376.
• Werner, E. E. (1993). Risk, resilience and recovery: Perspectives from the Kauai longitudinal study. Development and Psychopatholog, 5, 503–15. doi:10.1017/s095457940000612x.
• Werner, E. E. (1997). Vulnerable but invincible: High-risk children from birth to adulthood. Acta Piediatr, 422: 103-105.
• World Health Organization (WHO), (2021). WHO Coronavirus Disease (covid-19) Dashboard. 4 Nisan 2021 tarihinde https://covid19.who.int/ internet adresinden alınmıştır.
• Yazıcı, D. (2017). Müziğin insan beyni üzerindeki etkisi. Uluslararası Kültürel ve Sosyal Araştırmalar Dergisi (UKSAD), 3(1), 88-103.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2011). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin.
• Yule, K. (2017). Caregivers' role in fostering resilience in preschoolers. 4 Nisan 2021 tarihinde http://epublications.marquette.edu/theses_open/427 adresinden erişildi.
• Zhang, J., Wu, Y., Qu, G., Wang, L., Wu, W., Tang, X., Liu, H., Chen, X., Zhao, T., Xuan, K. ve Sun, Y. (2020). The relationship between psychological resilience and emotion regulation among preschool left-behind children in rural China. Psychology, Health & Medicine, https://doi.org/10.1080/13548506.2020.1849748