Siyasal İletişim: 31 Mart 2019 Yerel Seçimleri Özelinde Bir Değerlendirme

Yıl 2022, Cilt: 8 Sayı: 1, 99 - 130, 01.01.2022

Oğuz Han Öztay

Öz

Bu çalışmanın hedefinde iletişimsel süreçlerin ve medya etkisinin ön planda olduğu seçim dönemlerinden biri olan 31 Mart 2019 yerel seçimlerinin İstanbul Büyükşehir Belediye Başkan Adayı Binali Yıldırım örneği üzerinden incelenmesi yer almaktadır. Özellikle seçim dönemlerinde siyasal partiler ve adayların toplumsal iletişim mecralarından, sanal, yüzyüze iletişim alanlarına kadar tüm iletişim yol ve kanallarını kullanmaya yönelik girişimler sergileyerek toplumun hemen hemen tüm kesimlerine ulaşmayı hedeflemekte ve seçmenlerin oy verme davranışlarını kendi lehlerine çevirmeye çalışmaktadırlar. Bu nedenle hem seçmen hem de siyasal parti arasında kullanılan iletişim mecraları seçim zamanlarında daha çok çeşitlenmekte veya ortam ve aracın kullanım yoğunluğu artmaktadır. Buradan hareketle, bu çalışmada Binali Yıldırım’ın seçim reklamları, broşür ve afişleri ile birlikte geleneksel ve sosyal medyadaki siyasal mesajları içerik analizi ve betimsel analiz yöntemleri ile analiz edilmiştir. Çalışmada elde edilen veriler siyasal iletişim, medya/ siyaset ve medyanın siyasal sistemlerdeki konumunu bağlamında incelenmiştir. Elde edilen bulgulara göre, Binali Yıldırım’ın seçim kampanyası sürecinde sosyal medya ve geleneksel medyayı etkin olarak kullandığı bulunmuştur. Ayrıca, seçim kampanyasındaki proje ve vaatlerinde halkın tüm kesimlerine hitap ettiği ve özellikle ekonomik vaatlerde bulunduğu tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Siyasal iletişim, Siyasal reklam, Medya, Yerel seçim, Binali Yıldırım.

Kaynakça

• Akgün, B. (2000). Türkiye'de seçmen davranışı: partizan tutumlar, ideoloji ve ekonomik faktörlerin oy vermeye etkisi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Meslek Yüksekokulu Dergisi, 1(4), 75-92.
• Aslan, A. (2019). 31 Mart 2019 Yerel Seçimlerinde Cumhur İttifak’ının Siyasal İletişim Stratejisi. Ankara: SİYASET, EKONOMİ VE TOPLUM ARAŞTIRMALARI VAKFI (SETA).
• Aydın Kılıç, E. (2013). Seçmen Tercihinde İmaj Faktörü: Siyasal Parti ve Aday İmajı Karşılaştırmasına Yönelik Bir Alan Araştırması. . İletişim ve Kuram Arıştırma Dergisi, 36, 47-73.
• Aziz, A. (2007). Siyasal İletişim. Ankara: Nobel Yayınları.
• Çakmak, F. (2019). Siyasal Reklamların Alımlanması: Sturart Hall’ün Perspektifinden 31 Mart 2019 Yerel Seçimleri Örneğinde Bir Analiz. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 11(29), 643-665.
• Debord, G. (2018). Gösteri Toplumu . (O. Taşkent, & A. Ekmekçi, Çev.) İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Demir, M. İ. (2018). Siyasal İletişim: Kavramsal Bir Derleme. Internatıonal Journal of Art, Culture & Communicatıon, 1(1), 79-104.
• Devran, Y., & Seçkin, G. (2011). Kamusal İnsan, Medya ve Siyaset. Y. Devran içinde, Seçim Kampanyalarında Geleneksel Medya, İnternet ve Sosyal Medyanın Kullanımı (s. 15-45). İstanbul: Başlık Yayınları.
• Enli, G. (2017). Twitter as Arena for the Authentic Outsider: Exploring the Social Media Campaigns of Trump and Clinton in the 2016 US Presidential Election. European Journal of Communication, 32(1), 50-61.
• Kellner, D. (2011). Barack Obama ve Ünlü Gösterisi. Y. Devran içinde, Seçim Kampanyalarında Geleneksel Medya, İnternet ve Sosyal Medyanın Kullanımı (L. Keskiner, Çev., s. 45-83). İstanbul: Başlık Yayınları.
• Konda. (2019). Konda Nisan'2019 Barometresi: 31 Mart Yerel Seçimlerinin Sayısal Analizi. İstanbul: Konda.
• Marwick, A. E., & Boyd, D. (2016). Dürüstçe Tweetlerim, Tutkuyla Tweetlerim-Twitter Kullacıları, Bağlam Çöküşü ve Hayali İzleyiciler. Içinde H. Hülür & C. Yaşın (Ed.), & E. S. Tekeli (Çev.), Ankara: . H. Hülür, & C. Yaşın içinde, Yeni Medya: Kullanıcının Yükselişi (E. Serdar Tekeli, Çev., s. 108-136). Ankara: Ütopya Yayınevi .
• Mediar. (2018). Mart 2019 Yerel Seçimleri İstanbul İli Seçmen Profili Araştırması Aday Profiline İlişkin Veriler. İstanbul : Medya Çalışmaları Araştırma ve Uygulama Merkezi (MEDİAR) .
• Nisbet, E. C. (2008). Medıa Use, Democratıc Cıtızenshıp, And Communıcatıon Gaps İn A Developıng Democracy. International Journal of Public Opinion Research, 20(4), 454-482.
• Oktay, M. (1993). Demokratik Sürecin Sağlıklı İşleyişi Açısından Siyasal İletişimde Sosyal Sorumluluk Meslesi. Marmara İletişim Dergisi, 2, 75-113.
• Özer, M. A. (2014). Siyasal İletişimin Etkinliğinde Algılama ve Yönetimin Rolü. Emek ve Toplum, 3(7), 166-197.
• Özkan, A. (2015). Siyasal İletişim Yönetimi; Seçim Kanpanyası, Siyasal Reklam ve İletişim Stratejileri. A. Özkan içinde, Siyasal İletişim Odağı Seçim Kampanyaları (s. 7-29). Konya: Eğitim Kitap Evi.
• Öztay, O. H. (2020). Yerel Seçim ve Siyasal Tercih. . Ankara: Astana Yayınları.
• Savigny, H. (2002). Public Opinion, Political Communication anda the Internet. Polıtıcs, 22(1), 1-8.
• Towner, T. L. (2013). All Political Participation Is Socially Networked? New Media and the 2012 Election. Social Science Computer Review, 31(5), 527-541.
• Toy, M. E. (2021). Sosyal Medyada Siyasal İletişim: 31 Mart 2019 Yerel Seçimlerinde Ak Parti ve CHP’nin Twitter Kullanımı. Kastamonu İletişim Araştırmaları Dergisi, 6, 1-26.
• Türkoğlu, N. (2004). İletişim Bilimlerinden Kültürel Çalışmlara Toplumsal İletişim Tanımlar, Kavramlar, Tartışmalar. İstanbul: Babil Yayınevi.
• Tütüncü-Esmer, G. (2008). Propaganda, Söylem ve Sloganlarla Ortanın Solu. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bililmler Enstitüsü Dergisi, 10(3), 69-85.
• Vodinalı, S., & Akıncı Çötok, N. (2015). Siyasal Propaganda Bağlamında Siyasal Reklamlar: 2015 Türkiye Genel Seçimlerinde AKP/CHP/MHP PArtileri Tv Reklamları Üzerine Bir Değerlendirme. Global Media Journal: Turkish Edition, 6(11), 497-531.
• Yaşın, C. (2006). Siyasal Kampanyada Bütüncül Yaklaşım . Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi,, 15, 631-650.