Land Readjustment as an Implementation Tool for Urban Plans

Yıl 2022, , 1753 - 1771, 14.11.2022

Halil Akdeniz

https://doi.org/10.31198/idealkent.1116956

Cited By: 1

Öz

The physical environment is led by urban planning that envisages a social structure in peace and well-being and a sustainable environment. One of the most important means of represen-ting urban planning to space is the land readjustment, which directly affects the success of its implementation.The problems experienced in practice have been simplified to free land deduc-tions at the ratio of development readjustment share instead of a holistic approach, and since the application approach is based on area rather than value the ratio has continuo-usly increased. Consequently, practices could not become successful, besides, the relationship between the urban planning steps could not be well established. In this study, the changes in land readjustment processes and the development readjustment shares have been examined. It is suggested to apply a value-based approach considering that, by transferring the increase in the value created by planning to the public during the implementation process, sufficient resources can be created for public services and social justice can be achieved.

Anahtar Kelimeler

Urban planning, land readjustment, replotting, development readjustment share

Kent Planlarının Uygulama Aracı Olarak Arazi ve Arsa Düzenlemesi

Öz

Kentsel Planlama ile esenlik ve barış içinde bir toplumsal yapı ile sürdürülebilir çevre öngörülmekte ve bunun için de fiziksel çevre yönlendirilmektedir. Kent planlamasının mekâna yansıtılma araçlarının önemlilerinden birisi de uygulama evresindeki başarısını dolaysız olarak etkileyen arazi ve arsa düzenlemesidir. Kamusal kent işgörüleri için kesilen ve düzenleme ortaklık payı olarak belirtilen miktarın, düzenleme dolayısıyla oluşan değer artışı karşılığı olduğu kabul edilmekle birlikte, arazi değerlemesi yapılmadan ve değerlenme oranına bakılmaksızın tüm arazilerden eşit oranda kesilmektedir. Uygulamada yaşanan sorunlar, bütünsel yaklaşım yerine bedelsiz kesinti (düzenleme ortaklık payı-DOP) oranına indirgenmiş, değer esası yerine alan esası uygulandığı için sürekli olarak oranın artırılması yöntemi benimsenmiştir. Sonuçta uygulamada yeterli başarıya ulaşılamadığı gibi kentsel planlama aşamaları arasındaki ilişki de yeterli ölçüde kurulamamıştır. Bu çalışmada, arazi ve arsa düzenlemesi ile düzenleme ortaklık payındaki değişim süreci incelenmiş ve planlama ile oluşan değer artışının uygulama sürecinde kamuya aktarılması ile bir yandan kamusal kent işgörüleri için yeterli kaynağın yaratılabileceği diğer yandan sosyal adaletin sağlanabileceği değerlendirilerek, değer esasının uygulanması önerisinde bulunulmuştur.

Anahtar Kelimeler

Kent planlaması, arazi ve arsa düzenlemesi, düzenleyici birleştirim, düzenleme ortaklık payı

Kaynakça

• Akdeniz, H. (2001). İmar planlarının uygulanmasında arazi ve arsa düzenlemesi. Ankara: Teknik Yayınevi.
• Aksay, B. (1999). Hukuki açıdan arazi ve arsa düzenlemesi. Ankara: Mahalli İdareler Derneği.
• Çelik, K. (2006). Planlama ve imar kanunu uygulaması arazi ve arsa düzenlemesi. Ankara: Devran Matbaacılık.
• Ersoy, M. (2005, Şubat). Yeni imar yasası hazırlanması sürecinde plan uygulama araçlarının önemi, Yeni İmar Kanununa Doğru: Şehircilik, Planlama ve İmar Üzerine Yeni Yaklaşımlar içinde, TMMOB Şehir Plancıları Odası tarafından gerçekleştirilen sempozyum, Ankara. Erişim adresi: http://www.melihersoy.com/wp-content/uploads/2012/04/Yeni-Imar-Yasasi-Hazirlanmasi-Surecinde-Plan-Uygulama-Araclarinin-Onemi.pdf
• Gençkaya, Ö.F. ve Öz, B. (2020). İmar kısıtlamaları ve mülkiyet güvenliği, Yasama Dergisi ,42, 159-184. Erişim adresi : https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/1181124
• İşleyici, C. (2010). 3194 sayılı yasanın 18. madde uygulamaları ve sonuçları. Mahalli İdarelere Hizmet, 1-12, Erişim adresi: http://www.imarkadastro.com/userfiles/file/Makaleler/Makale_83.pdf
• Keleş, R. (1980). Kentbilim terimleri sözlüğü. Ankara: Türk Dil Kurumu.
• Keleş, R. (2021). Kentleşme politikası. Ankara: İmge Kitabevi.
• Keleş, R. ve Mengi, A. (2003). İmar hukukuna giriş. Ankara: İmge Kitabevi.
• Köktürk, E.ve Köktürk, E. (2007). Arsa düzenlemelerinin hukuksal dayanağı, Türkiye Barolar Birliği Dergisi, 70, 279-280. Erişim adresi : http://tbbdergisi.barobirlik.org.tr/m2007-70-323
• Köktürk, E.ve Köktürk, E. (2009). Eşdeğerlik ilkesine dayalı arsa düzenlemesinde taşınmaz değerlerinin belirlenmesi, hkm Jeodezi, Jeoinformasyon ve Arazi Yönetimi, 2, 10-17.
• Mekânsal Planlama Sistemi ve Kurumsal Yapılanma Komisyonu Raporu. (1990). Kentleşme şurası. Erişim adresi: https://webdosya.csb.gov.tr/db/kentges/editordosya/kitap1(1).pdf
• Meşhur, M.Ç. (2008). Arazi ve arsa düzenlemesi (18.madde uygulaması) sürecinin kentsel mekân oluşumu açısından irdelenmesi. METU Journal of the Faculty of Archıtecture , 25, 21-3. Erişim adresi: https://www.researchgate.net/publication/26579354
• Yıldız, C. (2014). Büyükşehirlerde imar uygulamalarında hesap verebilirlik, (Yayımlanmamış doktora tezi), Hacettepe Üniversitesi, Ankara. Erişim adresi: http://www.openaccess.hacettepe.edu.tr:8080/xmlui/handle/11655/2499
• Yılmaz, M, (2003). İmar kanununun 18. maddesi çerçevesinde düzenleme ortaklık payı kavramı ve uygulamaları, Marmara Üniversitesi Hukuk Fakultesi Hukuk Araştırmaları Dergisi, 16, 37-83. Erişim adresi: https://dergipark.org.tr/tr/download/article-file/1271
• Yoğunlu, A. (2013). Arazi toplulaştırma faaliyetleri. Erişim adresi: https://fka.gov.tr/sharepoint/userfiles/Icerik_Dosya_Ekleri/FKA_ARASTIRMA_RAPORLARI/ARAZ%C4%B0%20TOPLULA%C5%9ETIRMA.pdf