Poststructuralist Anarchism and Ecology

Yıl 2018, , 644 - 661, 31.08.2018

Seçil Mine Türk

https://doi.org/10.31198/idealkent.433477

Öz

Eco-anarchism
is a strand of ecology as a social movement and political ideology. The basic
tenets of eco-anarchism can be best described as a co-existence of anarchist
understanding of freedom and equality, the anarchist critique of the concept of
authority and ecological perspective that puts an emphasis on the priority of
reflecting on the relationship between human beings and nature. It goes without
saying that ecology has an impact on the development of both social and
political theory. In so doing, ecology deals with many socio-political issues
and problems and simultaneously encounters other political movements and
ideologies. At this point, anarchism as a major political ideology emerged in
the nineteenth century has transformed itself into an important ally for
political ecology and the togetherness of these two ideologies has become very
instructive for both ecology and anarchism. In a similar vein, new perspectives
such as poststructuralist anarchism within the anarchist theory have
contributed to the development of this process. This study has seeked to
describe poststructuralist anarchism as a fruitful field for enabling us to
find significant opportunities in order to be able to comprehend ecological
perspective. Accordingly, the study has been structured into two major parts.
The first part focused on the basic characteristics of poststructuralist
anarchism and pondered the position of poststructuralist anarchism within the
framework of anarchism. The second part examined the problem of how poststructuralist
anarchism could be read and positioned from an ecological point of view.

Anahtar Kelimeler

Poststructuralist anarchism, eco-anarchism, ecology, anarchism, poststructuralism

Postyapısalcı Anarşizm ve Ekoloji

Öz

Eko-anarşizm bir
toplumsal hareket ve ideoloji olarak ekolojinin bir dalıdır.  Eko-anarşizmin temel kabulleri en iyi biçimde
anarşizmin özgürlük ve eşitlik anlayışı, otorite kavramının anarşist eleştirisi
ve doğa ile insan arasındaki ilişki üzerinde düşünmenin önceliğine vurgu yapan
ekolojik perspektifin bir bileşimi olarak özetlenebilir. Söylemeye bile gerek
yok ki, ekolojik perspektif hem toplumsal hem de siyasal teorinin gelişiminde
önemli bir etkiye sahip olmuştur. Bunu yaparken, ekoloji pek çok sosyo-politik
konuyla ve sorunla ilgilenmiş ve eş zamanlı olarak diğer siyasal hareketler ve
ideolojilerle karşılaşmıştır. Bu noktada özü itibariyle bir ondokuzuncu yüzyıl
ideolojisi olan anarşizm, kendisini siyasal ekoloji için önemli bir müttefike
dönüştürmüş ve bu iki ideolojinin birlikteliği hem anarşizm hem de ekoloji için
son derece öğretici olmuştur. Benzeri bir hatta, anarşist teori içindeki
postyapısalcı anarşizm gibi yeni perspektifler de bu sürecin gelişmesine
anlamlı ve önemli katkılarda bulunmuştur. Bu çalışma, söz konusu eksenden
hareketle, postyapısalcı anarşizmin, ekolojik perspektifin kavranabilmesi için
bize anlamlı fırsatlar sunan verimli bir zemin olarak bir tasvirini yapmıştır.
Bu doğrultuda söz konusu çalışma iki ana bölüme ayrılmıştır. Birinci bölüm
postyapısalcı anarşizmin temel niteliklerine odaklanmış ve bunu yaparken
postyapısalcı anarşizmin anarşizmin genel çerçevesi içinde sahip olduğu konum
üzerinde düşünmeye çalışmıştır. İkinci bölümde ise postyapısalcı anarşizmin
ekolojik bakış açısı üzerinden nasıl okunabileceği üzerinde durulmuştur.

Anahtar Kelimeler

Postyapısalcı anarşizm, eko-anarşizm, ekoloji, anarşizm, postyapısalcılık

Kaynakça

• Adams, J. (2003). Postanarchism in a Nutshell. 3 Ocak 2018 tarihinde https://theanarchistlibrary.org/library/jason-adams-postanarchism-in-a-nutshell.pdf adresinden erişildi.
• Bahro, R. (1996). Nasıl sosyalizm? hangi yeşil? niçin tinsellik? (T. Bora, Çev. ve Der.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Bakunin, M. (1998). Devlet ve Anarşi. (M. Uyurkulak, Çev.). Ankara: Öteki Yayınevi.
• Baykal, E . (2014). Türkiye'de anarşist yazının gelişimi ve siyahi dergisi. Marmara İletişim Dergisi, 13 (13), 1-19.
• Bellegarigue, A. (2014). İlk Anarşist Manifesto. (B. Taneri, Çev.). İstanbul: Altıkırkbeş Yayın.
• Bey, H. (2004). Postanarşizm anarşi (D. Sandalcı, Çev.). Siyahî, 1, 18-21.
• Bookchin, M. (2013a). Toplumsal ekoloji ve komünalizm. (F. D. Elhüseyni, Çev.). İstanbul: Sümer Yayıncılık.
• Bookchin, M. (2013b). Toplumu yeniden kurmak. (K. Şahin, Çev.). İstanbul: Sümer Yayıncılık.
• Bookchin, M. (2013c). Ekolojik bir topluma doğru. (A. Yılmaz, Çev.). İstanbul: Sümer Yayıncılık.
• Bookchin, M. (2013d). Özgürlüğün ekolojisi: hiyerarşinin ortaya çıkışı ve çözülüşü. (M. K. Coşkun, Çev.). İstanbul: Sümer Yayıncılık.
• Call, L. (2005). Postmodern matris. (S. Evren, Çev.). Siyahî, 2, 82-91. 4 Ocak 2018 tarihinde ttps://docs.google.com/file/d/0B3UlnTbin7cnTjk5YXItTmZUTEE/edit adresinden erişildi.
• Coşkun, S. (2010). Çevre sorununa radikal bir çözüm önerisi olarak eko – anarşizm. Kaygı, 15, 101-116.
• Çoban, A. (2002). Çevreciliğin ideolojik unsurlarının eklemlenmesi. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 57 (3), 3-30.
• Davidson, S. (2009). Ecoanarchism: a critical defence. Journal of Political Ideologies, 14(1), 47-67.
• Degen, H-J. (1999). Anarşizmin bir geleceği var mı? Birkaç not. (N. Ozan, Çev.). H. J. Degen (Der.). Anarşizmin bugünü: tavırlar içinde (ss. 77-98). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Demirağ, D. (2017) Doğayı yardıma çağırmak: anarşist ekolojizm. O. İmga ve H. Olgun (Ed.). Yeşil ve siyaset: siyasal ekoloji üzerine yazılar içinde (ss. 331-385). Ankara: Liberte Yayınları.
• Goldman, E. (2006). Dans edemeyeceksem bu benim devrimim değildir. (N. Bayram, Çev.). İstanbul: Agora Kitaplığı.
• Goldman, E. (2012). Anarşizm neyi savunur?. (D. Kömürcü, Çev.). İstanbul: Agora Kitaplığı.
• Hall, M. (2011). (2011) Beyond the human: extending ecological anarchism. Environmental Politics, 20:3, 374-390.
• Hardt, M. ve Negri, A. (2003). İmparatorluk. (A. Yılmaz, Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Hardt, M. ve Negri, A. (2004). Çokluk. (B. Yıldırım, Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Hardt, M. ve Negri, A. (2011). Ortak zenginlik. (E-B. Yıldırım, Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Kaufmann, M. (2003). Aydınlanmış anarşi: siyaset felsefesine giriş. (Y. Coşar, Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Kropotkine, P. (1999). Anarşist etik. (I. Ergüden, Çev.). Ankara: Doruk Yayımcılık.
• Kropotkin, P. (2005). Anarşi: felsefesi-ideali. (I. Ergüden, Çev.). İstanbul: Kaos Yayınları.
• May, T. (2000). Postyapısalcı anarşizmin siyaset felsefesi. (R. G. Öğdül, Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• May, T. (2004). Postyapısalcı anarşizm sahaya iniyor. (Söyleşi S. Evren vd.). Siyahî, 1, 12-17.
• Newman, S. (2004a). Radikal demokraside yeni tahayyüller. (Söyleşi S. Evren vd.). Siyahî, 1, 4-11.
• Newman, S. (2004b). Postanarşizmin siyaseti. (K. Kızıltuğ, Çev.). Siyahî, 1, 22-29.
• Newman, S. (2006). Bakunin’den lacan’a: anti-otoriteryanizm ve iktidarın altüst oluşu. (K. Kızıltuğ, Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Parson, S. (2007). Eco-anarchism rising: the earth liberation front and the formation of revolutionary environmentalism. 20 Ocak 2018 tarihinde http://195.130.87.21:8080/dspace/bitstream/123456789/342/1/EcoAnarchism%20Rising.%20The%20Earth%20Liberation%20Front%20and%20the%20for.pdf adresinden erişildi.
• Philp, M. (2017). William Godwin. The Stanford Encyclopedia of Philosophy. 11 Ocak 2018 tarihinde https://plato.stanford.edu/entries/godwin/ adresinden erişildi.
• Seitz, G. (1999) Anarşi ve Komün. (N. Ozan, Çev.). H. J. Degen (Der.). Anarşizmin bugünü: tavırlar içinde (ss. 77-98). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Stirner, M. (2013). Biricik ve mülkiyeti. (S. T. Noyan, Çev.). İstanbul: Kaos Yayınları.
• Tekeli, İ. ve Ataöv, A. (2017). Sürdürülebilir toplum ve çevre: stratejiler yelpazesi. İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
• Tevfik, B. (1997). Felsefe-i ferd: anarşizmin Osmanlıcası. (B. Şaylı, Çev.) İstanbul: Yumuşak G Yayınları.
• Turan, F. (2002). Eko-anarşizm: yeşil alternatif. Düşünen Siyaset, 11, 213-224.
• Woodcock, G. (1996). Anarşizm: bir düşünce ve hareketin tarihi. (A. Türker, Çev.) İstanbul: Kaos Yayınları.
• Zerzan, J. (2013a). Niçin ilkelcilik?. Makinelerin Alacakaranlığı: Makaleler (R. G. Öğdül, Çev.) içinde. İstanbul: Kaos Yayınları.
• Zerzan, J. (2013b). Gelecekteki ilkel (C. Atila, Çev.). İstanbul: Kaos Yayınları.