State-led urban renewal has been a “modus operandi” for transforming city parts to serve various objectives, including the reproduction of the built environment, maximizing returns to real estate, or changing the socioeconomic profiles of neighborhoods. However, large-scale urban renewal agendas do not necessarily unfold as projected. This paper introduces the term ‘detransformation’ to define the socio-political nature of this multifaceted and complex process of urban change that diverges from the intended outcome and intensifies the politics of waiting. By conducting a comparative analysis of three extreme cases of urban renewal operations from three major metropolitan cities in Turkey (Fikirtepe-Kadikoy in Istanbul, Karabaglar in Izmir, and Akdere-Mamak in Ankara), we explore the inherent institutional, political, and administrative mechanisms that impede the intended redevelopment outcomes. We identify the socioeconomic and legal dynamics that lead to the institutional bottlenecks in redevelopment planning and conclude that the reckless urban renewal implementation generates exceptions to the order of formal urbanization that is mainly shaped around the politics of waiting.
Urban renewal politics of waiting detransformation institutional bottlenecks Turkey’s urbanization
Devlet önderliğinde yürütülen büyük ölçekli kentsel dönüşüm projelerinin işleyişleri her zaman öngörüldüğü ve vadedildiği gibi olmayıp çatışmalar ve belirsizlikler üretiyor. Kentsel dönüşümün yönetimi ve işleyişi konusunda çok sayıda akademik çalışma olmasına rağmen; projelerin niçin yıllarca ilerlemediği ve sonuç olarak güvencesiz kentsel alanların bir parçası haline geldiği konusu daha fazla araştırılmayı hak ediyor. Bu çalışma, dönüşüm alanı ilan edildiği halde yıllarca hedeflendiği gibi dönüştürülemeyen kentsel adacıklardan yola çıkarak, dönüşümsüzlüğün ortaya çıkarttığı “beklemenin siyasetini” ve bu sürecin sosyo-politik dinamiklerini inceliyor. Türkiye’deki üç büyük metropolden üç ayrı kentsel dönüşüm sürecinin (İstanbul Kadıköy Fikirtepe, İzmir Karabağlar, Ankara Mamak Akdere) karşılaştırmalı bir çözümlemesini yaparak; kentsel dönüşümün planlanmasında oluşan kurumsal darboğazlara, siyasal çekişmelere, yasalar ve davalar üzerinden yaşanan ihtilaflara odaklanıyoruz. Dönüşemeyen kentsel adacıklarda ortaya çıkan kronik bekleme biçimlerini ortaya koyarak; Türkiye’nin kentsel dönüşüm projelerinin, küresel Güney’e içkin kentleşme pratikleri ile önemli benzerlikler taşıdığını tespit ediyor ve yere-özgü kentleşme deneyimlerinin kuramsallaştırılmasına katkıda bulunuyoruz.
Kentsel dönüşüm beklemenin siyaseti dönüşümsüzlük kurumsal darboğazlar Türkiye kentleşmesi.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Erken Görünüm Tarihi | 14 Nisan 2022 |
Yayımlanma Tarihi | 20 Nisan 2022 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2022 Cilt: 13 Sayı: 35 |