Rebuilding Sustainable Transportation Infrastruc-ture in the Period of Pandemic: Micromobility Trends and Turkey

Yıl 2022, Cilt: 13 Sayı: 36, 748 - 770, 02.08.2022

Hatice Önder Furkan Akdemir

https://doi.org/10.31198/idealkent.1039996

Cited By: 2

Öz

In this study, micromobility was evaluated in terms of legal and administrative aspects within the scope of Turkey sample. Study, develop suggestions on regulations which can be made in context of micromobility in Turkey. Due to COVID-19 Pandemic, increase in the use of private vehicles in urban transportation led to serious problems. In the examinations made within the scope of the study, the rate of private vehicle found in 15 of the 20 countries, and the use of pedestrians found in 17 of them. Increase in the use of public transport in only 8 countries also need to be emphasized. Considering the fact that the subject has been brought to the agenda and studied at every scale in terms of plan hierarchy is considered as an important step, it can be mentioned that there is an administrative level of 80% in Turkey in terms of micromobility. When vehicles are grouped in terms of micromobility, bicycles, scooters and other types (unicycle, skateboard, etc.), it is seen that the legal and administrative framework is at a level of 66%. The existence of electric scooter operation in 24.7% of the cities in Turkey shows us that there are positive developments in current situation.

Anahtar Kelimeler

Micromobility, pandemic, sustainable transportation, Turkey

Sürdürülebilir Ulaşım Altyapısının Pandemi Döneminde Yeniden Kurgulanması: Mikromobilite Trendleri ve Türkiye

Öz

Bu çalışmada, ulaşımın önemli bir boyutu olan mikromobilite kavramının güncel etkiler göz önünde bulundurularak, Türkiye perspektifinde teorik bir değerlendirmesi yapılmıştır. Amaç mikromobilite kavramına ilişkin şehircilik açısından yeni teorilerin geliştirilme ve değerlendirilmesi, mevcut mikromobilite yaklaşımlarının incelenmesiyle, Türkiye’de mikromobiliteye ilişkin ne tür düzenlemelerin yapılabileceği konusunda öneriler geliştirmektir. Dolayısıyla, daha önce mikromobilite konusunda yapılmış çalışmaların irdelenmesi ve COVID-19 Pandemisi döneminde mikromobilitenin kentsel ulaşım üzerine olan etkisinin, sayısal sonuçlarının değerlendirmesi yapılmıştır. COVID-19 Pandemisi kaynaklı olarak kentsel ulaşımda, özel taşıt kullanımında artışın gözlendiği durum, trafik sıkışıklığı ve çevresel kirliliklerde de ciddi düzeyde artışa neden olmuştur. Bu durum dünya kentleri için büyük sorunlar oluşturmuştur. Çalışma kapsamında yapılan incelemelerde 20 ülkenin 15’inde özel taşıt kullanım oranının arttığı, 17’sinde yaya kullanımının arttığı görülmektedir. Sadece 8 ülkede toplu taşıma kullanımında artış olduğu görülmektedir. Plan hiyerarşisi açısından her bir ölçekte konunun gündeme gelmiş ve çalışılmış olması, önemli bir adım olarak değerlendirildiğinde mikromobilite açısından Türkiye’de %80’lik bir yönetsel düzeyin varlığından bahsedilebilir. Türkiye'de mikromobilite konusunda bisiklet, scooter ve diğer türler (unicycle, kaykay vb.) konusunda taşıtlar gruplandığında, yasal ve yönetsel çerçevenin %66’lık bir düzeyde olduğu görülmektedir. Türkiye’de kentlerin %24,7’sinde elektrikli scooter işletiminin varlığının olması bize mevcut durumda olumlu gelişmelerin olduğunu göstermektedir.

Anahtar Kelimeler

Mikrohareketlilik, Pandemi, Sürdürülebilir ulaşım, Türkiye

Kaynakça

• Abduljabbar, R. L., Liyanage, S., ve Dia, H. (2021). The role of micro-mobility in shaping sustainable cities: A systematic literature review. Transportation Research Part D: Transport And Environment, 92, 102734. https://doi.org/10.1016/j.trd.2021.102734
• Apple Maps. (2021). Mobility Trend Reports: Covid 19. Erişim adresi: https://covid19.apple.com/mobility
• Campisi, T., Akgün, N., Ticali, D., ve Tesoriere, G. (2020). Exploring public opinion on personal mobility vehicle use: A case study in Palermo, Italy. Sustainability, 12(13), 5460. https://doi.org/10.3390/su12135460
• Campisi, T., Basbas, S., Skoufas, A., Akgün, N., Ticali, D., ve Tesoriere, G. (2020). The impact of COVID-19 pandemic on the resilience of sustainable mobility in Sicily. Sustainability, 12(21), 8829. https://doi.org/10.3390/su12218829
• Ertoy Sarıışık, B. ve Yalçıner Ercoşkun, Ö. (2021). Dünyada ve Türkiye’de mikro hareketlilikte e-scooter sistemleri, Eksen Dokuz Eylül Üniversitesi Mimarlık Fakültesi Dergisi, 2(1), 72-94. https://dergipark.org.tr/en/download/article-file/1805664 adresinden erişildi.
• ITDP-Institute for Transportation & Development Policy. (2020). Defining Micromobility. Erişim adresi: https://www.itdp.org/multimedia/defining-micromobility/
• Li, A., Zhao, P., Haitao, H., Mansourian, A., ve Axhausen, K. W. (2021). How did micro-mobility change in response to COVID-19 pandemic? A case study based on spatial-temporal-semantic analytics. Computers, Environment and Urban Systems, 90, 101703. https://doi.org/10.1016/j.compenvurbsys.2021.101703
• Li, A., Zhao, P., He, H., ve Axhausen, K. W. (2020). Understanding the variations of micro-mobility behavior before and during COVID-19 pandemic period. Arbeitsberichte Verkehrs-und Raumplanung, 1547. https://doi.org/10.3929/ethz-b-000460847
• Mishra, S., Singh, N., ve Bhattacharya, D. (2021). Application-based COVID-19 micro-mobility solution for safe and smart navigation in pandemics. ISPRS International Journal of Geo-Information, 10(8), 571. https://doi.org/10.3390/ijgi10080571
• Moradi, A., ve Vagnoni, E. (2018). A multi-level perspective analysis of urban mobility system dynamics: What are the future transition pathways?. Technological Forecasting and Social Change, 126, 231-243. https://doi.org/10.1016/j.techfore.2017.09.002
• NUMO. (2022), New Mobility Atlas, 22.01.2022 tarihinde https://www.numo.global/new-mobility-atlas#2/22.9/19.5 adresinden erişilmiştir.
• Oeschger, G., Carroll, P., ve Caulfield, B. (2020). Micromobility and public transport integration: The current state of knowledge. Transportation Research Part D: Transport and Environment, 89, 102628. https://doi.org/10.1016/j.trd.2020.102628
• Önder, H.G. (2021). COVID-19 sürecinde otomobil odaklı değişen ulaşım alışkanlıklarına alternatif çözüm önerisi: Micromobility, Çılgın K., Dinç S., Olgun İ. (Der.), Spectrum-04 Mobilite: Mekânsal Hareketlilik, Devingenlik, Akışkanlık içinde, ss:33-37, İstanbul: Tasarım Rehberleri.
• Rock, C. G., Marmelat, V., Yentes, J. M., Siu, K. C., ve Takahashi, K. Z. (2018). Interaction between step-to-step variability and metabolic cost of transport during human walking. Journal of Experimental Biology, 221(22), https://doi.org/10.1242/jeb.181834
• Rupprecht Consult, (2019.). Developing and implementing a sustainable urban mobility plan. https://www.eltis.org/mobility-plans/sump-guidelines adresinden erişildi
• Sareen, S., Remme, D., ve Haarstad, H. (2021). E-scooter regulation: The micro-politics of market-making for micro-mobility in Bergen. Environmental Innovation and Societal Transitions, 40, 461-473. https://doi.org/10.1016/j.eist.2021.10.009
• Şengül, B., ve Mostofi, H. (2021). Impacts of E-Micromobility on the sustainability of urban transportation—A systematic review. Applied Sciences, 11(13), 5851. https://doi.org/10.3390/app11135851
• Tarasi, D., Daras, T., Tournaki, S., ve Tsoutsos, T. (2021). Transportation in the mediterranean during the COVID-19 pandemic era. Global Transitions, 3, 55-71. https://doi.org/10.1016/j.glt.2020.12.003