Bir ülkede işgücüne katılım oranının yüksek olması, çalışma çağındaki bireylerin çalışmaya istekli olduğunun göstergesi olarak değerlendirilebilir. İşgücüne katılım oranını cinsiyet, medeni durum, yaşanılan bölge gibi demografik faktörler etkileyebilmektedir. Bu çalışmada ise işgücüne katılım oranını etkileyen iktisadi faktörlere odaklanılmıştır. Çalışma çerçevesinde Türkiye ekonomisi için enflasyon oranı ve kişi başına gelirin işgücüne katılım oranı üzerindeki etkileri araştırılmıştır. Ayrıca değişkenlerin birbirleriyle olan karşılıklı etkileşimlerinin de belirlenmesi hedeflenmektedir. Bu bağlamda Türkiye ekonomisi için son yıllarda iktisadi sorunlar olarak algılanan yüksek enflasyon ve makroekonomik istikrarsızlık işgücüne katılım oranı ile ilişkilendirilerek politika önerileri getirilmesi amaçlanmaktadır. Öncelikle değişkenlerin durağanlık durumlarının belirlenmesi için geleneksel ve yapısal kırılmalı birim kök testleri uygulanmıştır. Değişkenler arasındaki ilişkilerin belirlenmesi için ise Yapısal Vektör Otoregresif Model (SVAR kullanılmıştır. Çalışmadan elde edilen bulgulara göre kişi başına gelirde yaşanan şokların işgücüne katılım oranı üzerindeki etkisi kısa dönemde negatif, uzun dönemde pozitiftir. Enflasyon oranında yaşanan şokların işgücüne katılım oranı üzerindeki etkisi kısa ve uzun dönemde negatiftir. İşgücüne katılım oranındaki şokların işgücüne katılım üzerindeki etkisi ise kısa ve uzun dönemdeki etkisi pozitiftir. Ayrıca varyans ayrıştırma analizi sonuçlarına göre uzun dönemde işgücüne katılım oranındaki değişimin %50’si kişi başına gelirden, %45’i kendisinden, %5’i enflasyon oranından kaynaklanmaktadır.
İşgücüne katılım oranı Enflasyon Kişi başına milli gelir SVAR
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Zaman Serileri Analizi |
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Temmuz 2024 |
Gönderilme Tarihi | 11 Haziran 2024 |
Kabul Tarihi | 30 Haziran 2024 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2024 Cilt: 7 Sayı: 1 |