The Effect of Active Learning Methods on Student’s Achievement and Attitude in Teaching Body Systems Unit

Yıl 2015, Cilt: 1 Sayı: 3, 103 - 124, 24.12.2015

Burak Kiras Behiye Bezir Akçay

Öz

The purpose of this study is to examine the effect of active learning techniques towards students’ academic achievement and attitude on learning of the unit of ‘body systems’ which is part of seventh grade’s science education program. In the study, the pre-test - post-test control group quasi-experimental design was used. A total of seventy, thirty-six female and thirty-four male, seventh grade students participated in the study. Control and experimental groups were taught Body Systems unit for four weeks. While control group was taught based on current National Education Curriculum, the experimental group was taught according to active learning techniques. Data were collected through “Systems of Body Unit Academic Achievement Test” and “Science and Technology Attitude Scale”. Data were analyzed according to independent group t-test and paired samples t-test using SPSS 20.00 statistical package program. Results showed that active learning techniques have been found to be more effective in increasing student academic achievement than existing national training program. However, active learning techniques and the existing national training program hadn’t had any statistical effect on students’ attitudes towards science and technology.

Anahtar Kelimeler

Active learning, science education, academic achievement, attitude

Aktif Öğrenme Yönteminin Vücudumuzda Sistemler Ünitesinin Öğretiminde Öğrencinin Akademik Başarısına ve Tutumuna Etkisi

Öz

Bu çalışmanın amacı; aktif öğrenme yönteminin yedinci sınıf Fen ve Teknoloji dersinde “Vücudumuzda Sistemler” ünitesinin öğretiminde öğrencilerin akademik başarılarına ve tutumlarına etkisini incelemektir. Araştırmada, ön test – son test kontrol gruplu yarı deneysel desen kullanılmıştır. Bu çalışmanın araştırma grubunu ilköğretim 7. Sınıf da okuyan otuz altı kız ve otuz dört erkek öğrenci oluşturmuştur. Vücudumuzda Sistemler ünitesi dört hafta süresince kontrol ve deney gruplarında anlatılmıştır. Kontrol grubunda mevcut Milli Eğitim müfredatına bağlı kalınmış, deney grubunda ise aktif öğrenme teknikleri uygulanmıştır. Veri toplama aracı olarak “Vücudumuzda Sistemler Ünitesi Akademik Başarı Testi” ve “Fen ve Teknoloji Tutum Ölçeği” kullanılmıştır. Veri toplama araçlarıyla elde edilen veriler, SPSS 20.00 istatistik paket programı kullanılarak bağımsız gruplar t-testi ve ilişkili gruplar t-testi ile analiz edilmiştir. Araştırma sonucunda, aktif öğrenme tekniklerinin mevcut Milli Eğitim programına göre öğrenci başarısını artırmada daha etkili olduğu tespit edilmiştir. Fakat aktif öğrenme tekniklerinin ve mevcut Milli Eğitim programının, öğrencilerin Fen ve Teknoloji dersine yönelik tutumlarını değiştirmediği tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Aktif öğrenme, fen eğitimi, akademik başarı, tutum

Kaynakça

• Active Teaching and Learning Approaches in Science (ATLAS) (1994). Centre for Science Education. London: Harper Collins Publishers.
• Açıkgöz, K. Ü. (2007). Aktif Öğrenme. İzmir: Biliş Yayıncılık.
• Açıkgöz, K. Ü. (2009). Aktif Öğrenme. İzmir: Biliş Yayıncılık.
• Akpınar, E. ve Ergin, Ö. (2005). Yapılandırmacı Kuramda Fen Öğretmeninin Rolü. İlköğretim-Online, 4 (2), 55-64.
• Atik, C. (2009). İlköğretim Fen ve Teknoloji Öğretiminde Proje Tabanlı Öğrenme Yaklaşımının Öğrencilerin Akademik Başarıları Üzerine Etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Süleyman Demirel Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü.
• Aydede, M. N. (2006). İlköğretim Altıncı Sınıf Fen Bilgisi Dersinde Aktif Öğrenme Yaklaşımını Kullanmanın Akademik Başarı, Tutum ve Kalıcılık Üzerine Etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Aydın, H. (2012). Felsefi Temelleri Işığında Yapılandırmacılık. Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Balım, A. G., Kesercioğlu, T., İnel, D. ve Evrekli, E. (2009). Fen Öğretmen Adaylarının Yapılandırmacı Yaklaşıma Yönelik Görüşlerinin Farklı Değişkenler Açısından İncelenmesi. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 27, 55-74.
• Barell, J. (2007). Problem-Based Learning: An Inquiry Approach. Thousand Oaks, CA: Corwin Press.
• Barrows, H. S. (1986). A Taxonomy of Problem-Based Learning Methods. Medical Education, 20 (6), 481-486.
• Bonwell, C. C. ve Eison, J. A. (1991). Active Learning: Creating Excitement in the Classroom. Washington, DC: ASHE-ERIC Higher Education Report No. 1.
• Budak, E. (2008). Fen Müfredatlarındaki Yeni Yönelimler Işığında Öğretmen Eğitimi: Sorgulayıcı-Araştırma Odaklı Kimya. Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Çepni, S. ve Çil, E. (2009). Fen ve Teknoloji Programı İlköğretim 1. ve 2. Kademe Öğretmen El Kitabı. Ankara: Pegem Akademi.
• Dinescu, L., Dinica, M., ve Miron, C. (2010). Active Strategies-Option and Necessity for Teaching Science in Secondary and High School Education. Procedia Social and Behavioral Sciences, 2, 3724-3730.
• Efiloğlu, Z. (2010). Eğitim Her Kapıyı Açar. İstanbul: Beka Yayınları.
• Faust, J. L. ve Paulson, D. R. (1998). Active Learning in the College Classroom. Journal on Excellence in College Teaching, 9 (2), 3-24.
• Felder, R. M. ve Brent, R. (1996). Navigating the Bumpy Road to Student-Centered Instruction. College Teaching, 44, 43-47. Fosnot, C. T. (1996). Constructivism: Theory, Perspectives and Practice. New York:Teachers College Press.
• Herr, N. (2007). Passive vs Aktive Learning [online], The Sourcebook for Teaching Science, California State University, http://www.csun.edu/science/ref/pedagogy/active-passive/active-passive-learning.html [Ziyaret Tarihi: 7 Nisan 2013].
• Kaptan, F. ve Korkmaz, H. (2001). Fen Eğitiminde Probleme Dayalı Öğrenme Yaklaşımı. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 20, 185-192.
• Kartal, T. (2007). İlköğretim Fen Bilgisi Öğretiminde Aktif Öğrenme Yönteminin Öğrencilerin Başarılarına, Tutumlarına ve Hatırda Tutmalarına Etkisi, Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü.
• Korkmaz, H. ve Kaptan, F. (2001). Fen Eğitiminde Proje Tabanlı Öğrenme Yaklaşımı. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 20, 193-200.
• Köseoğlu, F. ve Tümay, H. (2013). Bilim Eğitiminde Yapılandırmacı Paradigma. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Lunenberg, M. L. ve Volman, M. (1999). Active Learning: Views and Actions of Students and Teachers in Basic Education. Teaching and Teacher Education, 15, 431-445.
• Magnussen, L., Ishida, D. ve Itano, J. (2000). The Impact of the Use of Inquiry-Based Learning as a Teaching Methodology on the Development of Critical Thinking. Journal of Nursing Education, 38 (8), 360-364.
• Michael, J. A. ve Model, H. I. (2003). Active Learning in Secondary and College Science Classrooms. Mahwah NJ: Lawrence Erlbaum Associates.
• Paulson, D. R. ve Faust, J. L. (2006). Active Learning for the College Classroom [online], Science Education K-16, http://www.calstatela.edu/dept/chem/chem2/ Active/index.htm [Ziyaret Tarihi: 9 Nisan 2013].
• Selley, N. (1999). The Art of Constructivist Teaching in Primary School: A Guide for Students and Teachers. London: David Fulton Publisher.
• Silberman, M. (1996). Active Learning 101 Strategies to Teach any Subject. Massachusetts: Allyn & Bacon.
• Sivan, A., Leung, R. W., Woon, C. C. ve Kember, D. (2000). An Implementation of Active Learning and Its Effect on Quality of Student Learning. Inovations in Education and Training International, 37 (4), 381-389.
• Sokolove, P.G., Blunck, S.M., Flaim, D., ve Sinha, B. (1998). Active Learning vs. Traditional Lecture Approach in Introductory College Biology. Robinson, J.B. ve
• Yager, R.E. (Eds.), Translating and Using Research for Improving Teacher Education in Science and Mathematics içinde (s.109-114.). Washington, DC: The US Department of Education.
• Stern, D. ve Huber, G. L. (Eds.) (1997). Active Learning for Students and Teachers: Reports from Eight Countries. Frankfurt am Main, Germany: Peter Lang.
• Süzen, S. (2007). Aktif Öğrenme Teknikleriyle Desteklenmiş Fen ve Teknoloji Eğitiminin Öğrenme Ürünlerine Etkisi, Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Tandoğan, R. Ö. (2006). Fen Eğitiminde Probleme Dayalı Aktif Öğrenmenin Öğrencilerin Başarılarına ve Kavram Öğrenmelerine Etkisi, Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Torp, L. ve Sage, S. (1998). Problems as Possibilities: Problem-Based Learning for K-12 Education. Association for Supervision and Curriculum Development, USA. The American Association for The Advancement Of Science (AAAS), (1993). Science for all Americans: Project 2061. New York: Oxford University Pres.
• Ünal, S., Çoştu, B. ve Karataş, F. Ö. (2004). Türkiye’de Fen Bilimleri Eğitimi Alanındaki Program Geliştirme Çalışmalarına Genel Bir Bakış. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 24 (2), 183-202.
• Yıldız, N. (2001). İşbirlikli Öğrenme Yönteminin İlköğretim 7. Sınıf Matematik Öğretiminde Öğrenci Başarısı Üzerine Etkisi, Yüksek Lisans Tezi, Balıkesir Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü.