TÜRKİYE’DEKİ HALKLA İLİŞKİLER LİSANS BÖLÜMLERİNİN MÜFREDATLARININ DİJİTALLEŞME BAĞLAMINDA İNCELENMESİ

Yıl 2021, Sayı: 28, 278 - 290, 30.10.2021

Hilal Kılıç , Onur Türker

Öz

Günümüz Halkla İlişkiler uygulamalarının büyük bir çoğunluğu dijital ortamlarda sürdürülmektedir. Bu durum Halkla İlişkiler uzmanlarının eğitim sürecinin de yeniden ele alınması zorunluluğunu ortaya çıkarmıştır. Bu çalışmanın temel amacı; Türkiye’de lisans düzeyinde verilen halkla ilişkiler eğitiminde dijitalleşme olgusunun ne derecede etkili olduğunu ortaya çıkarmak, bu noktadaki eksikleri belirlemek ve belirlenen eksikleri giderecek çözüm yolları bulmaktır. Türkiye’deki halkla ilişkiler eğitiminin dijital ortamlardaki Halkla İlişkiler uygulamalarına temel oluşturacak düzeyde katkı sağlayıp sağlamadığına yönelik tespitlerde bulunmak çalışmanın önemini oluşturmaktadır. Çalışmada içerik analizi yöntemi kullanılarak Türkiye’de Halkla İlişkiler lisans programı bulunan üniversitelerin bölüm müfredatları ve ders içerikleri dijitalleşme bağlamında değerlendirilmiştir.
Çalışma sonucunda 30 üniversitenin müfredatında toplam 44 tane dijital içerikli dersin yer aldığı tespit edilmiştir. Elde edilen sonuçlara göre dijital derslerin içeriğinin büyük ölçüde sosyal medya, web tasarımı, grafik tasarımı ve dijital pazarlama konularından oluştuğu bilgisine ulaşılmıştır. Dijital Halkla ilişkiler olarak bilinen PR2.0 ile ilgili olarak ise hiçbir dersin bulunmadığı anlaşılmıştır. Ayrıca yine Yapay Zeka, Nesnelerin İnterneti ve Robot Teknolojiler içerikli Web 3.0 Web 4.0 ilgili derslerin de üniversite müfredatlarında olmadığı da görülmüştür.

Anahtar Kelimeler

Halkla İlişkiler, PR.2.0, Dijitalleşme

Kaynakça

• Alikılıç, Ö. A. (2011). Halkla İlişkiler 2.0: Sosyal Medyada Yeni Paydaşlar. Yeni Teknikler, Efil Yayınevi, Ankara.
• Blaga, P. (2016). Swot Analysıs And Publıc Relatıons In Hıgher Educatıon. Case Study. Multıcultural Representatıons. Literature And Discourse As Forms Of Dialogue. Arhipelag XXI Press, Tîrgu Mureș, 2016. S.151-157.
• Calik, M., & Sözbilir, M. (2014). Parameters of content analysis. Education and Science, 39(174). S.33-38.
• Canpolat, N. (2013). Türkiye’de Halkla İlişkiler Eğitimi: Halkla İlişkiler Ders Programlarının Değerlendirilmesine Yönelik Bir Araştırma. Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, 2(2).s.139-163.
• Coombs, W. T. & Rybacki, K. (1999). Public relations education: Where is pedagogy?. Public Relations Review, 25(1),s.55-63.
• Elo, S., & Kyngäs, H. (2008). The qualitative content analysis process. Journal of advanced nursing, 62(1), 107-115.