DETERMINING THE BIKE ROUTES IN THE CONTEXT OF SUSTAINABLE TRANSPORTATION PLANNING: THE CASE OF KIRKLARELİ

Yıl 2019, Sayı: 39, 221 - 241, 30.01.2019

Azem Kuru , Hüseyin Cengiz

https://doi.org/10.32003/iggei.480759

Öz

The rapidly growing world population has brought population growth in
urban areas. Increasing population in urban areas caused spatial and horizontal
expansion of cities. Sustainability level in urban areas and prevention of
urban problems before the occurance will only be possible by interactive
planning. The increasing population in the urban scale, the increasing movement
of people, goods and services and the increase in the ownership of the vehicle
in parallel with it caused various problems in urban environment. The
proportional distribution of the travels within the city to the transportation
types is evaluated within the measurement criteria of the concept of livability
in the world academic literature. The intensity of pedestrian movement and
bicycle use, the rate of use of bicycles as a means of urban transportation is
defined as the environmentally conscious, healthy and sustainable
transportation that increases urban accessibility and mobility. In the first
part of the study, urban livability and sustainability concepts are defined and
the importance of transportation policies in order to produce a sustainable and
livable city is mentioned. In the second stage, various analyzes were carried
out for the city of Kirklareli. At the last stage of the study, the route of
the bicycle path was determined with the help of the findings obtained from the
analyzes. The aim of this study is to determine how bicycle transportation
planning should be in the context of livable cities in middle and small scale
cities.

Anahtar Kelimeler

Livable Cities, Bicycle Transportation Planning, Sustainability, Urban Transportation, Kırklareli

SÜRDÜRÜLEBİLİR ULAŞIM PLANLAMASI BAĞLAMINDA BİSİKLET YOLU GÜZERGÂHI BELİRLEME ÇALIŞMASI: KIRKLARELİ ÖRNEĞİ

Öz

Alanda artan nüfus kentlerin mekânsal
olarak genişlemesine ve dikeyde yükselmesine sebep olmuştur. Kısıtlı doğal
kaynakların sürdürülebilirliği, kentsel alanlarda yaşanabilirlik düzeyinin
arttırılması, kentsel sorunların ortaya çıkmadan önlenmesi ancak bu kentsel
gelişmenin yönlendirilmesiyle mümkün olabilecektir. Artan nüfusa bağlı olarak
artan insan, mal ve hizmet hareketliliği, paralelinde artan araç sahipliliği
kent içi ulaşımda çeşitli sorunlara neden olmuştur. Kent içinde yapılan
seyahatlerin ulaşım türlerine oransal dağılımı dünya akademik literatüründe
yaşanabilirlik kavramının ölçüm kıstasları içinde değerlendirilmektedir. Yaya
hareketinin ve bisiklet kullanımın yoğunluğu, bisikletin kent içi ulaşımda araç
olarak kullanım oranı kentsel erişilebilirliği ve hareketliliği arttıran,
çevreye duyarlı, sağlıklı ve sürdürülebilir ulaşım olarak tanımlanmaktadır.
Çalışmanın ilk bölümünde kentsel yaşanabilirlik ve sürdürülebilirlik kavramları
tanımlanmış ve sürdürülebilir ve yaşanabilir bir kent üretebilmek için ulaşım
politikalarının önemine değinilmiştir. İkinci aşamada ise örnek alan olarak
seçilen Kırklareli kentine ilişkin çeşitli analizler üretilmiştir. Çalışmanın
son aşamasında analizler sonucunda elde edilen bulgular yardımıyla bisiklet
yolu güzergâhı belirlenmiştir. Bu çalışmanın amacı orta ve küçük ölçekli
kentlerde yaşanabilir kentler kavramı çerçevesinde bisikletli ulaşım
planlamasının nasıl olması gerektiğini Kırklareli merkez ilçe örneğinde
irdeleyerek sonuçlar ortaya koymaktır. 

Anahtar Kelimeler

Yaşanabilir Kentler, Bisikletli Ulaşım Planlaması, Sürdürülebilirlik, Kentsel Ulaşım, Kırklareli

Kaynakça

• Advancing Public Transport (2016). 19 Ekim 2016 tarihinde http://www.uitp.org/, adresinden temin edilmiştir.
• Avrupa Konseyi, (1992). European Urban Charter, Strasbourg. 19 Ekim 2016 tarihinde https://rm.coe.int/168071923d adresinden temin edilmiştir.
• Avrupa Konseyi, (1994). Charter of European Cities and Towns Towards Sustainability, Aalborg, Danimarka.
• Avrupa Konseyi, (2008). European Urban Charter II Manifesto For a New Urbanity, Strasbourg, Fransa.
• Ayataç, H. (2014). Yaşanabilir şehirlerin planlanması için temel belirleyiciler. Mimar ve Mühendis, 79, 54-57.
• Aysu, E. Ökten, A. Ünal, Y. Görgülü, Z. Dinçer, Y. Karahasanoğlu, İ. & Tavşanoğlu, S. (1984). Kırklareli Kentsel Yapı Araştırması (Kent Monografisi), Yıldız Teknik Üniversitesi Şehir ve Bölge Planlama Bölümü, İstanbul.
• Birleşmiş Milletler, (1972). Declaration of the United Nations Conference on the Human Environment, Stockholm. 19 Ekim 2016 tarihinde http://www.un-documents.net/aconf48-14r1.pdf adresinden temin edilmiştir.
• Birleşmiş Milletler, (1976). The Vancouver Declaration On Human Settlements, Vancouver, Kanada
• Birleşmiş Milletler, (1987). Report of the World Commission on Environment and Development: Our Common Future (Brundtland Report), Oslo, Norveç.
• Birleşmiş Milletler, (1992). United Nations Conference on Environment and Develeopment - Agenda 21, Rio De Jenairo.
• Birleşmiş Milletler, (1996). United Nations Conference on Human Settlements - Habitat II, İstanbul, Türkiye.
• Birleşmiş Milletler, (2002). Johannesburg Declaration on Sustainable Development, Johannesbourg. 19 Ekim 2016 tarihinde http://www.un- documents.net/johannesburg-declaration.pdf adresinden temin edilmiştir.
• Bristol Mutabakatı, (2005). Conclusions of Ministerial Informal Meeting on Sustainable Communities in Europe, Bristol. 19 Ekim 2016 tarihinde http://www.mo.org.tr/UIKDocs/bristolaccord.pdf adresinden temin edilmiştir.
• Çalışkan, A. (2013). İstanbul İli, Sarıyer İlçesi, Zekeriyaköy-Uskumruköy-Kilyos Koridorunda Bisiklet Yolu Uygulaması ve Kavşaklarda Güvenli Geçişe İlişkin Alternatiflerin Değerlendirimesi. (Yüksek Lisans Tezi, Bahçeşehir Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul).
• Çevre ve Şehircilik Bakanlığı, (2012). Bisiklet Yolu Klavuzu, Ankara.
• Çevre ve Şehircilik Bakanlığı, (2014). Mekânsal Planlar Yapım Yönetmeliği. Ankara.
• Çevre ve Şehircilik Bakanlığı, (2015). Şehiriçi Yollarda Bisiklet Yolları, Bisiklet İstasyonları ve Bisiklet Park Yerleri Tasarımına ve Yapımına Dair Yönetmelik, Ankara.
• Elbeyli, Ş. (2012). Kentiçi Ulaşımda Bisikletin Konumu ve Şehirler İçin Bisiklet Ulaşımı Planlaması: Sakarya Örneği, (Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Teknik Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul). https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/ adresinden edinilmiştir.
• Elker, C. (2011). Ulaşım Politikalarının Çevreye Etkisi, Atılım Üniversitesi, Ankara, Türkiye.
• Evans, P. (2002). Livable Cities? Urban Struggles for Livelihood and Sustainability. Berkeley: University of California Press.
• Gerçek, H. (2005). Sürdürülebilirlik Açısından Ulaştırmanın Bugünü ve Geleceği, Ulaştırma Kongresi, İnşaat Mühendisleri Odası İstanbul Şubesi, İstanbul.
• Gündoğdu, H. M. Kuru, A. & Özkök, M. K. (2016). Kırklareli kent algısı üzerine deneysel bir çalışma. İdeal Kent, 18, 48-79.
• Güngör, B. (2012). Sürdürülebilir ulaşım politikaları kapsamında insan odaklı entegre ulaşım yöntemi Sakarya kenti örneği. (Yüksek Lisans Tezi, Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul).
• Kalyoncuoğlu, C. Zengin, H. & Kopal, B. (2012). Kırklareli Kentiçi Ulaşım Etüdü, Trafik İyileştirme Etüdü, Toplu Taşıma Sistemi Rehabilitasyonu ve Projelerinin Hazırlanması İşi Raporu, Kalyon Ulaşım LTD ŞTİ.
• Keçeli, A. (2012). Effects of Rapid Urbanization on Livability in Turkish Cities: A Case Study of Denizli, (Doktora Tezi, University of Oklahoma Graduate School, Oklahoma).
• Keleş, R. (1980). Kent Bilimleri Terimler Sözlüğü. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
• Knoflacher, H. & Ocalır, E. V. (2011). Sürdürülebilir ulaşım kavramı üzerine tartışmalar. Türkiye Mühendislik Haberleri, 4, 51-58.
• Kuru, A. & Cengiz, H. (2016). Kırklareli kent merkezinde yaşanan kent içi ulaşım sorunlarının sürdürülebilir ulaşım planlaması bağlamında değerlendirilmesi. III. International Congress of Euroasia. Odessa.
• Kuru, A. & Özkök, M. K. (2017). Yaşanabilirlik kavramı bağlamında kamusal/açık mekânların değerlendirilmesi: Kırklareli kent merkezi örneği. Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 28, 43-60.
• Kuru, A. Özkök, M. K., Birik, M., Tok, Ezgi., Gündoğdu, H. M. & Demir, G. (2018). Kırklareli İli merkez ilçede yer alan ilkokul ve ortaokul tesislerinin mevcut durumunun analiz edilmesi ve 2026 yılı için öngörülerde bulunulması etkisi. Uluslararası Mühendislik Araştırma ve Geliştirme Dergisi, 10(1), 101-117.
• Leipzig Charter, (2007). Leipzig charter on sustainable European Cities, Leipzig. 19 Ekim 2016 tarihinde http://www.espon- usespon.eu/dane/web_usespon_library_files/1244/leipzig_charter_on_sustainable_european_cities.pdf adresinden temin edilmiştir.
• Marans, R.W. (2012). Quality of urban life studies: an overview and ımplications for environment-behaviour research. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 35, 9-22.
• Mostafa, A. M. (2012). Quality of life ındicators in value urban areas: Kasr Elnile Street in Cairo. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 50, 254-270.
• Nasa Digital World Explorer (2016). 19 Ekim 2016 tarihinde https://gdex.cr.usgs.gov/gdex/, adresinden temin edilmiştir.
• National Association of Regional Councils’ Livability Literature Review (2012) 15 Eylül 2016 tarihinde http://narc.org/ adresinden temin edilmiştir
• Okulicz-Kozaryn, A. (2013). City life: Rankings (livability) versus perceptions (satisfaction). Social Indicators Research, 110, 433-451.
• Özkök, M. K. & Kuru, A. (2015). Kentsel Dokuda Görülen Değişimlerin İncelenmesi: Kırklareli Kent Merkezinde Morfolojik Bir Analiz Çalışması, Mersin: Akdeniz Kent Araştırmaları Merkezi.
• Saatçi, A. (2012). Sürdürülebilir Kentsel Çevrenin, Kentsel Politikalar ve Yerel Yönetimlerle İlişkili Olarak Tekirdağ İli Örneğinde İrdelenmesi, (Yüksek Lisans Tezi, Gebze Yüksek Teknoloji Enstitüsü Mühendislik ve Fen Bilimleri Enstitüsü. Gebze). https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/ adresinden edinilmiştir.
• Santos, L. D. & Martins, I. (2007). Monitoring urban quality of life: the porto experience. Social Indicators Research, 80, 411-425.
• Serag El Din, H. Shalaby, A. Farouh, H.E. & Elariane, S.A. (2013). Principles of urban quality of life for a neighborhood. HBRC Journal, 9, 86-92.
• Sevginer, C., Bilge, E., Demir. Ö. & Gezer, U. Y. (2011). Sürdürülebilir Ulaşım İçin Çözüm Önerisi: Taksiye Yönelik Araç Platformu, 9. Ulaştırma Kongresi, İstanbul.
• Tuncel, M. (2002). Kırklareli, Türkiye Diyanet Vakfı İslam Ansiklopedisi, Türk Diyanet Vakfı, Ankara, 479-481.
• TÜİK (Türkiye İstatistik Kurumu) (2016). 19 Ekim 2016 tarihinde http://tuik.gov.tr/, adresinden temin edilmiştir.
• Uz, V. E. & Karaşahin, M. (2004). Kentiçi Ulaşımda Bisiklet. Türkiye Mühendislik Haberleri, 429, 41-46.
• Yalınız, P. & Bilgiç, Ş. (2007). Eskişehir Kent Merkezinde “Park Et ve Bin” Uygulamasının Sürdürülebilir Ulaştırma Bağlamında Değerlendirilmesi, 7. Ulaştırma Kongresi, Türkiye İnşaat Mühendisleri Odası, İstanbul, 461- 470.
• Yavuzçehre, P. S. & Torlak, S. E. (2006). Kentsel yaşam kalitesi ve belediyeler. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2, 184-207.
• Yetişkul, E. & Şenbil, M. (2010). Kentsel ulaşım sektöründe enerji verimliliği: uluslararası bir karşılaştırma. Middle East Technical University Journal of the Faculty of Architecture, 27, 185-200.
• Yıldız, A. (2013). Kırklareli-Babaeski gar binalarının mimari ve yapısal analizi. SDU International Technolojic Science, 5, 51-61.
• Yılmaz, E. (2006). Bolu Kentsel Alanında Bisikletli Bağlantı Olanaklarının Araştırılması, (Yüksek Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Adana). https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi/ adresinden edinilmiştir.