DETERMINATION OF THERMAL TOURISM POTENTIAL IN KARAHAYIT, DENIZLI: A STUDY ON LOCAL TOURISTS

Yıl 2019, Sayı: 40, 266 - 282, 30.07.2019

Cennet Şanlı , Hasan Kara

https://doi.org/10.32003/iggei.562581

Cited By: 4

Öz

Karahayıt is located in Turkey's southwest within the
borders of Denizli. It is one of the rapidly growing tourism centers with its
proximity to Denizli province and Pamukkale, a world-famous tourism center
located in the region, as well as its hot water, thermal springs, healing mud,
and "Red Water" which has spread out of the country in recent years.
In this study, the thermal tourism potential of Karahayıt (Denizli) and the
tourists’ views about thermal tourism were evaluated. In the questionnaire,
which was outlined according to the screening model, the general screening was
carried out in two dimensions. The first one is the documentary screening model
on the determination of natural and human elements that constitute the thermal
tourism potential of Karahayıt research area. The second dimension, on the
other hand, is the questionnaire conducted with 150 samples (voluntarily) participating
in the study from the local tourist population visiting Karahayıt. In this
scope, the related literature and the questionnaire developed by Çetin (2010)
were used as the data collection tools. In addition, field studies, field
inspections, and interviews were conducted with the locals to obtain the
research data. The data obtained from the related literature, field studies and
field inspections were examined using descriptive analysis method, while
statistical techniques were used in the analysis of the survey data. As a
result of the study, it is seen that Karahayıt thermal field has an important
potential in terms of thermal tourism. According to the data obtained from the
local tourists, the majority (70%) take into account the characteristics of
thermal water and the advice the relatives / friends in choosing the facility;
they come to Karahayıt because they believe that thermal is beneficial to
health (42%), thinks that they are treated rheumatism (28.7%) and joint
disorder (13.3%), they are satisfied with the thermal facility (58%) and advice
thermal facility which they stayed (55%). However, more than half of the local
tourists (62%) believe that the promotion of the region was not sufficient, the
social activities carried out in thermal facilities were limited (58%) and the
infrastructure in the thermal facilities was insufficient (54%). In Karahayıt,
it is necessary to build high quality thermal facilities and to create new
areas and activities for recreation. By this way, the region will become more
attractive, the satisfaction level of the visitors will increase and at the
same time the people of the region will be able to earn more.  

Anahtar Kelimeler

Thermal Tourism, Karahayıt, Denizli, Local Tourists

Kaynakça

• Akat, Ö. (2003). Pazarlama Ağırlıklı Turizm İşletmeciliği. İstanbul: Ekin Kitabevi.
• Akbulut, G. (2010). Türkiye’de kaplıca turizmi ve sorunları. Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 9(1) 35-54.
• Aymankuy, Y., Akgül, V. & Akgül Can, C. (2012). Termal konaklama işletmelerinde müşteri memnuniyetine etki eden unsurlar “Gönen Kaplıcaları örneği, Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 15(28), 223-240.
• Barut, İ. F., Erdoğan, N., Berköz Erol, B. & Güneri Demircioğlu, F. (2013). Geçmişten günümüze denizli termal mineralli sularının hidrokimyasal özellikleri ile kullanımının değerlendirilmesi. İstanbul Yerbilimleri Dergisi, 26(1), 1-26.
• Belge, R. (2018). Denizli kent kimliğini oluşturan coğrafi öğeler. Ege Coğrafya Dergisi 27(2), 167-181.
• Boekstein, M. (2014). Tourism, health and the changing role of thermal springs- should South Africa reposition its thermal spring tourism product? African Journal of Hospitality, Tourism and Leisure, 3(2) 1-9.
• Bulut, İ. & Girgin, M. (2001). Bingöl Kös kaplıcalarının coğrafî etüdü. Doğu Coğrafya Dergisi, 5, 59-81.
• Çetin, T. (2010). Termal Turizmin Başkenti Afyonkarahisar. Ankara: Beyazkalem Yayıncılık.
• Çetin, T. (2011). Termal turizm potansiyeli açısından kozaklı (Nevşehir) kaplıcaları. Turkish Studies, 6(1), 878-902.
• Cooper-Erfurt, P. (2010). The Importance of Natural Geothermal Resources in Tourism. Bali: Proceedings World Geothermal Congress.
• Deniz, M. (2016). Termal turizm açısından Kayaağıl termal tesisleri (Uşak). Tarih Okulu Dergisi, 9(25), 311-349.
• Denizli Büyükşehir Belediyesi (2019). 08 Ocak 2019 tarihinde http://www.denizli.bel.tr/Default.aspx?k=fotograf-galerisi&id=11295, adresinden edinilmiştir.
• Denizli İl Kültür ve Turizm Müdürlüğü (2019) 04 Ocak 2019 tarihinde http://www.pamukkale.gov.tr/tr/Konaklama-Yeme-Icme/-Karahayit-Ksb-Bld-Belgeli-Oteller, adresinden edinilmiştir.
• Denizli İl Kültür ve Turizm Müdürlüğü (2019). 06 Ocak 2019 tarihinde http://www.pamukkale.gov.tr/tr/Konaklama-Yeme-Icme/Karahayit-Ksb-Pansiyonlar, adresinden edinilmiştir.
• Dilsiz, C. (1998). Pamukkale, Karahayıt ve Aşağı Çürüksu Ovası (Denizli) sıcak ve mineralli su kaynaklarının hidrokimyasal incelemesi. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara).
• Doğanay, H. & Zaman, S. (2016). Türkiye Turizm Coğrafyası. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
• Doğaner, S. (2001). Türkiye Turizm Coğrafyası. (1. Baskı). İstanbul: Çantay Kitabevi.
• Göçmen, G.Z. (2008). Turizm çeşitlendirmesi kapsamında izmir’de termal turizmin tedavi amaçlı kullanımı ve ekonomik değeri. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir).
• Kara, H. & Gökburun, İ. (2018). Bir tersine göç örneği: Kadıoğluçiftliği Köyü (Kahramanmaraş). Social Sciences Studies Journal, 4(26), 5546-5560.
• Karasar, N. (2006). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Ketin, İ. (1960). 1/25000 ölçekli Türkiye tektonik haritası hakkında açıklama. MTA Dergisi sayı. 54, 1-7.
• Koçyiğit, A. (2005). The Denizli graben-horst system and the eastern limit of western, Anatolian continental extension basin fill, structure, deformation mode throw amaount and episodic evolutionary history SW Turkey. Geodinamica Acta 18, 3(4), 167-208.
• Kodal, T. (2009). Denizli Nüfus Tarihi. Ankara: Divan Kitap.
• Kozak, N., Kozak, M.A. & Kozak, M. (2006). Genel Turizm İlkeler-Kavramlar. (6. Baskı). Ankara: Detay Yayıncılık.
• Kurgun, L. (2002). Denizli ili yer adları. (Yayınlanmamış Doktora Tezi, Pamukkale Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Denizli).
• Kutlu, D.S. & Özgür, N. (2016). Pamukkale Denizli ve Yakın Çevresi Jeotermal Sularının Hidrojeolojik Hidrojeokimyasal ve İzotop Jeokimyasal Özellikleri. Ankara: Türkiye Jeoloji Kurultayı.
• Lee, F. C. & B. E. King (2008). Using the Delphi method to assess the potential of Taiwan’s hot springs tourism sector. International Journal of Tourism Research, 10, 341–352.
• Lee, F.C., Ou, W.M & Huang, H. (2009). A study of destination attractiveness through domestic visitors' perspectives: the case of Taiwan’s hot springs tourism sector. Asia Pacific Journal of Tourism Research, 14(1), 17-38.
• Manap-Davras, G. & Aktel, M. (2018). 2015-2016 krizinin Türkiye turizmine yansımaları. Süleyman Demirel Üniversitesi Vizyoner Dergisi, 9(21), 27-38.
• Öcal, T. (2011). Niğde’de planlanan termal turizm kaynaklarına bir örnek; Nargöl. Marmara Coğrafya Dergisi, 24, 287-311.
• Organ, A. & Soydaş, M.E. (2012). Yerli turistlerin hizmet kalitesi ve tekrar ziyaret niyetlerine yönelik tutumları: Karahayıt'ta bir uygulama. Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 12, 63-72.
• Özçağlar, A. (2000). Coğrafyaya Giriş (Sistematik-Kavramlar-Yöntemler). Ankara: Hilmi Usta Matbaacılık.
• Özgüler, M.E., Turgay, M.I. & Şahin, H. (1982-1983). Geophysical investigation in Denizli geothermal fields, Turkey. MTA Bulletin, 99/100, 1-12.
• Öztürk, Y. & Yazıcıoğlu, İ. (2002). Gelişmekte olan ülkeler için alternatif turizm faaliyetleri üzerine teorik bir çalışma. Gazi Üniversitesi Ticaret ve Turizm Eğitim Fakültesi Dergisi, 2, 183-195.
• Şahin, İ.F. (2007). Sağlık Turizmi Açısından Erzin İçmeleri ve Çevresel Etkileri. İzmir: Çeşme Ulusal Turizm Sempozyumu Bildiriler Kitabı.
• Sandal, E.K. & Karademir, N. (2015). Ilıca (Kahramanmaraş) kaplıcalarında termal turizm odaklı rekreasyon faaliyetleri, Türk Coğrafya Dergisi, 64, 39-50.
• Sandıkçı, M. (2008). Termal turizm işletmelerinde sağlık beklentileri ve müşteri memnuniyeti. (Yayınlanmamış Doktora Tezi, Afyon Kocatepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İşletme Anabilim Dalı, Afyonkarahisar).
• Sevindi, C. & Özdemir, M. (2001). Sarmaşık kaplıcası. Atatürk Üniversitesi Fen Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, 27, 159-173.
• Taşlıgil, N. (1995). Manisa’nın termal turizm potansiyeli. Türk Coğrafya Dergisi, 30, 299-317.
• Tunçsiper, B. & Kaşlı, B. (2008). Termal turizmin ekonomik etkileri: Gönen örneği. Ticaret ve Turizm Eğitim Fakültesi Dergisi, 1, 120-135.
• Türkiye Cumhuriyeti Tarım ve Orman Bakanlığı Meteoroloji Genel Müdürlüğü, (2019). 03 Ocak 2019 tarihinde https://mgm.gov.tr/veridegerlendirme/il-ve-ilceler-istatistik.aspx? k=A&m=DENIZLI, adresinden edinilmiştir.
• Türkiye Cumhuriyeti Tarım ve Orman Bakanlığı Meteoroloji Genel Müdürlüğü, 03 Ocak 2019 tarihinde https://www.mgm.gov.tr/veridegerlendirme/il-ve-ilceler-istatistik.aspx? m=DENIZLI, adresinden edinilmiştir.
• Ünlü, M. (1998). Demirci-Hisar kaplıcaları (Manisa). Türk Coğrafya Dergisi, 33, 559-580.
• Unutmaz, G. (1994). Kaplıca turizmi. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul).
• Yılmaz-Kolancı, B. (2017). Karahayıt’ta (Denizli) hayıt ağacının (vitex agnus-castus l.) geleneksel kullanımı. Phaselis, 3, 49-60.