Investigation of Aggression Behavior in Women within the Framework of Various Variables

Yıl 2022, Sayı: 16, 223 - 243, 30.04.2022

Sayra Lotfi , Selda Meydan , Aydın Olcay Özkan

https://doi.org/10.38079/igusabder.1025766

Öz

Aim: This study aimed to investigate the aggressive behavior in women with regard to socio-demographic determinants and the other factors discussed.

Method: The population of this study, which a quantitative research method used, consisted of female participants living in İstanbul, and the sample of this study consisted of 511 females selected by convenience sampling method. The personal information form and Buss–Perry Aggression Scale (BPAS) were used to collect data.

Results: According to study results, it was found that with the increase in ages of participants, contrariwise, the behaviors of aggression, anger, and hostility decreased. A significant difference was observed in the physical aggression and hostility sub-dimensions of the scale, according to the status of participants such as having a regular job, marital status, and psychological health problems. A significant difference was found depending on the education level of the participants, in the sub-dimension of aggression, physical aggression, and hostility; depending on family type, in the sub-dimensions of physical aggression, hostility, and anger sub-dimension; depending on the person the participants reacted to in angry situations, in the sub-dimensions of aggression, hostility, and anger. It was determined that the mean rank of the participants from a single-parent family was significantly higher than the participants from other family types.

Conclusion: According to this study, it has been found that the socio-demographic characteristics of women affect their aggression behaviors in this context, the importance of the government's responsibility on the subject was also emphasized with the suggestions.

Anahtar Kelimeler

Woman, aggression, hostility, anger

Kadınlarda Saldırganlık Davranışının Çeşitli Değişkenler Çerçevesinde İncelenmesi

Öz

Amaç: Bu çalışmada kadınlarda saldırganlık davranışının sosyo-demografik bilgilerin yanı sıra çalışmada ele alınan çeşitli değişkenler çerçevesinde incelenmesi amaçlanmıştır.

Yöntem: Nicel araştırma yöntemi kullanılan bu çalışmanın evrenini, İstanbul’da yaşayan kadın bireyler, örneklemini ise kolayda örnekleme yöntemi ile seçilmiş olan ve araştırmaya katılım sağlayan 511 kadın birey oluşturmuştur. Verilerin toplanması için Kişisel Bilgi Formu ve Buss-Perry Saldırganlık Ölçeği (BPSÖ) kullanılmıştır.

Bulgular: Çalışmanın bulguları değerlendirildiğinde, yapılan analizler sonucunda katılımcıların yaşları arttıkça saldırganlık, öfke ve düşmanlık davranışlarının azaldığı bulunmuştur. Katılımcıların düzenli bir işte çalışma, medeni durum ve psikolojik sağlık problemine sahip olma durumlarına göre, ölçeğin fiziksel saldırganlık ve düşmanlık alt boyutunda anlamlı bir farklılık görülmüştür. Katılımcıların eğitim düzeyine göre saldırganlık, fiziksel saldırganlık ve düşmanlık alt boyutunda; aile tipine göre fiziksel saldırganlık, düşmanlık ve öfke alt boyutunda; katılımcıların öfkeli durumlarda tepki gösterdiği kişiye göre saldırganlık, düşmanlık ve öfke alt boyutunda anlamlı bir farklılık bulunmuştur. Tek ebeveynli aileye mensup katılımcıların sıra ortalamalarının diğer aile tiplerine dahil olan katılımcılardan anlamlı şekilde daha yüksek olduğu tespit edilmiştir.

Sonuç: Kadınların bu araştırmada incelenen çeşitli sosyo-demografik özelliklerinin saldırganlık davranışlarını etkilediği bulunmuş olup konu ile ilgili öneriler sunulurken kamu sorumluluğunun önemi de değerlendirilmiştir. 

Anahtar Kelimeler

Kadın, saldırganlık, düşmanlık, öfke

Kaynakça

• Bushman B, Anderson C. Is it time to pull the plug on the hostile versus instrumental aggression dichotomy? Psychological Review. 2001;108(I): 273-279.
• Bibi A, Saleem A, Khalid A, Shafique N. Emotional intelligence and aggression among university students of Pakistan: a correlational study. Journal of Aggression, Maltreatment & Trauma. 2020:1-15.
• Allen J, Anderson C. Aggression and Violence: Definitions and Distinctions. Sturmey P, ed. The Wiley Handbook of Violence and Aggression. USA: John Wiley & Sons; 2017.
• Bushman B, Huesmann R. Aggression. Fiske TS, Gilbert, TD, Lindzey G, eds. Handbook of Social Psychology. USA: John Wiley & Sons; 2010.
• Archer J. Sex differences in aggression in real-world settings: a meta-analytic review. Review of General Psychology. 2004;8(4):291–322. doi:10.1037/1089-2680.8.4.291.
• Corker K. Janet Hyde. Shackelford TK, Weekes-Shackelford VA, eds. Encyclopedia of Evolutionary Psychological Science. Switzerland: Springer International Publishing; 2016.
• Çelik H, Onat Kocabıyık O. Genç yetişkinlerin saldırganlık ifade biçimlerinin cinsiyet ve bilişsel duygu düzenleme tarzları bağlamında incelenmesi. Trakya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 2014;4(1):139-155.
• Björkqvist K, Niemelä P. New trends in the study of female aggression. Academic Press. 1992.
• Cross CP, Campbell A. Women's aggression. Aggression and Violent Behavior. 2011;16:390-398.
• Denson T, O’dean S, Blake K, Beames J. Aggression in women: Behavior, brain and hormones. Front. Behav. Neurosci. 2018;12:81-100. doi:10.3389/fnbeh.2018.00081.
• Koç B. Kişilerarası ilişki tarzlarının saldırganlık ile ilişkisi. Uluslararası Türkçe Edebiyat Kültür Eğitim Dergisi. 2014;3(4):160-182.
• Hughes I. Why are men more likely to be violent than women? The Journal IE. https://www.thejournal.ie/readme/violence-against-women-1959171-Feb2015/. Yayımlanma tarihi 2015. Erişim tarihi 10 Haziran 2020.
• Björkqvist K. Gender differences in aggression. Current Opinion in Psychology. 2018;19:39–42.
• Lindsay K. Adverse Childhood Experiences and Aggression in Women. [doctoral dissertation]. San Diego, USA: Alliant International University California School of Professional Psychology.
• Salmivalli C, Kaukiainen A. Female aggression revisited: Variable and person centered approaches to studying gender differences in different types of aggression. Aggressive Behavior. 2004;30:158–163.
• Karasar N. Bilimsel Araştırma Yöntemi. 24. baskı. Ankara: Nobel Yayıncılık; 2012.
• Coşkun R, Altunışık R, Yıldırım E. Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri SPSS Uygulamalı. Sakarya: Sakarya Yayıncılık; 2017.
• Buss A, Perry M. The aggression questionnaire. Journal of Personality and Social Psychology. 1992;63(3):452-459.
• Demirtaş Madran H. Buss-Perry Saldırganlık Ölçeği’nin Türkçe formunun geçerlik ve güvenirlik çalışması. Türk Psikiyatri Dergisi. 2013;24(2);124-129.
• Yalçın Ö, Erdoğan A. Şiddet ve agresyonun nörobiyolojik, psikososyal ve çevresel nedenleri. Current Approaches in Psychiatry. 2013;5(4):388-419. doi:10.5455/cap.20130526.
• Tatlılıoğlu K, Küçükköse İ. Türkiye’de kadına yönelik şiddet: nedenleri, koruma, önleme ve müdahale hizmetleri. Dicle Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 2015:194-209.
• Kocacık F, Çağlayandereli M. Ailede kadına yönelik şiddet: Denizli ili örneği. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi. 2009;6(2):24-43.
• Sargın A. Kamu Kurumları ve Kadın Sivil Toplum Örgütleri için Kadına Yönelik Şiddet ile Mücadele ve Şiddete Uğrayan Kadınlara Destek Mekanizmaları. GAP ÇATOM. https://www.gapcatom.org/wp-content/uploads/2014/09/siddet_kitapcik.pdf. Yayınlanma tarihi 2012.
• Kaymak Özmen S. Aile içinde öfke ve saldırganlığın yansımaları. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi. 2004;37(2):27-39.
• Tatlılıoğlu K, Karaca M. Öfke olgusu hakkında sosyal psikolojik bir değerlendirme. The Journal of Academic Social Science Studies. 2013;6(6):1101-1123. doi:http://dx.doi.org/10.9761/JASSS1691.
• Edalati A, Redzuan M. Women physical aggression (a review). Report and Opinion. 2010;2(4):227-235.
• Şeren Kurular GY. Toplumsal cinsiyete duyarlı Kamu Denetçiliği Kurumu Avrupa uygulamaları ve Türkiye için öneriler. Ombudsman Akademik. 2018;5(9):75-106.
• Delice M. Sürücüyü öfkelendiren davranışların ve sürücülerin bu davranışlara verdiği tepkilerin incelenmesi. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 2013;17(2):251-273.
• Caz Ç, Göksel A, Yazıcı ÖF, Belli E. Gençlik Hizmetleri ve Spor İl Müdürlüğü’nde görevli personellerin saldırganlık düzeylerinin incelenmesi. Atatürk Üniversitesi Beden Eğitimleri ve Spor Bilimleri Dergisi. 2015;17(2):9-18.
• Kılınç M, Uludağ A. Sağlık çalışanlarının empatik eğilim düzeyinin saldırgan davranış düzeyleri ile ilişkisi. Gaziantep University Journal of Social Sciences. 2017;16(3): 809-825.
• Polat A. Duygusal Zeka ve Saldırganlık Arasındaki İlişkinin Belirlenmesi: Hemşirelerde Bir Araştırma. [yüksek lisans tezi]. Kahramanmaraş, Türkiye: Sütçü İmam Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü; 2020.
• Erdoğan B. Yetişkinlerde Mutluluğun Merhamet ve Saldırganlıkla İlişkisinin İncelenmesi. [yüksek lisans tezi]. İstanbul, Türkiye: Üsküdar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü; 2017.
• Connolly J, Friedlander L, Pepler D, Craig W, Laporte L. The ecology of adolescent dating aggression: Attitudes relationships, media use and sociodemographic risk factors. Journal of Aggression, Maltreatment and Trauma. 2010;19(5):469- 491.
• Dayıoğlu İE. Ebeveynlerde Kişilik Tipolojisi ile Şiddet Davranışı ve Şiddet Eğilimi Arasındaki İlişki [yüksek lisans tezi]. İstanbul, Türkiye: İstanbul Gelişim Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü; 2017.