Effects of Humic Acid Application on Fruit Yield and Quality in Some Strawberry Cultivars

Yıl 2020, Cilt: 6 Sayı: 1, 21 - 27, 25.04.2020

Mustafa Kenan Geçer

https://doi.org/10.24180/ijaws.654533

Cited By: 2

Öz

Strawberry is the most
produced and consumed species amongst berry fruits, both in Turkey and around
the world. Strawberry production potential of Turkey is improving day by day.
In this study, changes in such parameters as fruit yield, fruit number, fruit
weight, soluble solids content, titrable acidity ratio and fruit pH are
determined after application of humic acid on Albion, Monterey, San Andreas and
Sweet Charlie strawberry cultivars. Two-year data are evaluated in the study
and as a result, it is determined that the application of humic acid has significant
effects on fruit yield, fruit number, soluble solids content and titrable
acidity values (P < 0.05). The highest fruit yield is obtained from humic
acid application with 138.80 g plant^-1 and from Albion cultivar with
146.44 g plant^-1. The highest fruit numbers are observed in Albion
and Sweet Charlie cultivars with 12.60 and 12.41 number plant^-1,
respectively, after humic acid application. As for the general averages,
soluble solids content is measured to be highest in the control application
with 7.87%. Humic acid application has a positive effect on titrable acidity
and the average titrable acidity is determined as 0.96%. The findings of the
study show that humic acid application positively affected some parameters and,
as a result, it can be recommended for a healthier and more quality production.

Anahtar Kelimeler

Strawberry, humic acid, fruit yield and quality

Humik Asit Uygulamalarının Bazı Çilek Çeşitlerinin Meyve Verimi ve Kalitesi Üzerine Etkileri

Öz

Çilek hem ülkemizde hem de
dünyada üzümsü meyveler içerisinde üretimi ve tüketimi en fazla olan türdür.
Ülkemizin çilek üretim potansiyeli her geçen gün giderek artmaktadır. Bu
çalışma ile Albion, Monterey, San Andreas ve Sweet Charlie çilek çeşitlerine
humik asit uygulaması sonucunda; meyve verimi, meyve sayısı, ortalama meyve
ağırlığı, suda çözünür kuru madde içeriği, titre edilebilir asitlik oranı ve
meyve pH’sı gibi parametreler üzerindeki değişimlerin belirlenmesine
çalışılmıştır. Çalışmada iki yıllık veriler değerlendirilmiş ve sonuçta; meyve
verimine, meyve sayısına, suda çözünür kuru madde içeriğine ve titre edilebilir
asitlik değerleri üzerine uygulamaların önemli etkide bulunduğu görülmüştür
(P<0.05). En yüksek meyve verimi 138.80 g bitki^-1 ile humik asit
uygulamasından, 146.44 g bitki^-1 ile Albion çeşidinden elde
edilmiştir. Meyve sayısı bakımından ise humik asit uygulaması sonucu en yüksek
değerler Albion ve Sweet Charlie çeşitlerinden sırasıyla 12.60 ve 12.41 adet
bitki^-1 elde edilmiştir. Genel ortalamalar bakımından suda çözünür
kuru madde içeriği %7.87 olarak kontrol grubunda daha tespit edilmiştir. Humik
asit uygulaması titre edilebilir asitlik üzerinde olumlu etkide bulunmuş ve
%0.96 olarak belirlenmiştir. Çalışma sonucunda bazı parametreler üzerine humik
asit uygulamalarının olumlu etkilerde bulunduğu ve bu yönüyle daha sağlıklı ve
kaliteli bir üretim için önerilebileceği ortaya çıkmıştır.

Anahtar Kelimeler

Çilek, humik asit, meyve verimi ve kalitesi

Kaynakça

• Ağaoğlu, Y. S. (1986). Üzümsü Meyveler. Ankara Üniversitesi, Ziraat Fakültesi Yayınları, Yayın No: 984, Ankara.
• Ağgün, Z., Geçer, M. K., & Aslantaş, R. (2018). Bazı çilek çeşitlerinde kök bakterisi uygulamalarının meyve verimi ve verim özellikleri üzerine etkileri. Uluslararası Tarım ve Yaban Hayatı Bilimleri Dergisi, 4(1), 20-25.
• Berk, S. (2012). Bolu (Mudurnu) ekolojik koşullarında organik olarak yetiştirilen bazı çilek çeşitlerinin verim ve kalite özelliklerinin belirlenmesi. Tarım Bilimleri Araştırma Dergisi 6(1), 68-72.
• Bernardoni, C., Cerioni, G., Fabbri, A., & Paoletti, M. (1990). Fertigation Experiments in Horticulture. Coltre Protette, 19, 12.
• Çevik, İ., & Erhan, M. (2003). Bazı Üzümsü Meyve Çeşitlerinin Teknolojik Özellikleri Üzerine Araştırmalar. Gıda ve Yem Bilimi Teknolojisi, 3, 1-6.
• Gülbağ, F. (2010). Farklı organik preparatların, bazı çilek çeşitlerinde (Camorasa ve Elsanta) verim, meyve kalitesi ve bitki gelişimi üzerine etkilerinin belirlenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Kahramanmaraş.
• Kılıç O., Çopur, O. U., & Görtay, Ş. (1991). Meyve ve Sebze İşleme Teknolojisi. Uludağ Üniversitesi. Ziraat Fakültesi Ders Notları 7: 143, Bursa.
• Neri, D., Lodolini, E.M., Savini, G., Sabbatini, P., Bonanomi, G., & Zucconi, F. (2002). Foliar application of humic acids on strawberry (cv Onda). Acta Horticulturae 594, 297-302.
• Oğuz, F. G., & Pırlak, L. (2019). Eskişehir şartlarına uygun çilek dikim zamanları ve çeşitlerinin tespiti. Bahri Dağdaş Bitkisel Araştırma Dergisi, 8(1), 148-157.
• Önal, K. (2000). Menemen koşullarında açıkta ve yüksek tünel altında yetiştirilen bazı çilek (Fragaria x ananassa Duch.) çeşitlerinin performansları üzerine bir araştırma. Türk Tarım ve Ormancılık Dergisi, 24, 31-36.
• Özkan, G. (2019). Sera şartlarında yetiştirilen çilekte (Fragaria x ananassa L.) organik gübre uygulaması ile Bombus arılarının (Bombus terrestris) kullanımının meyvelerin biyokimyasal içerikleri üzerine etkileri. Gümüşhane Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 9(3), 569-574.
• Pehluvan, M., & Güleryüz, M. (2014). Humik asit ve bakteri uygulamalarının çilekte (Fragaria x ananassa L.) vejetatif gelişme ve fide verimi üzerine etkisi. Atatürk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 45(1), 31 – 35.
• Pilanalı, N., & Kaplan, M. (2000). Farklı humik asit uygulamalarının çilek bitkisi yaprak örneklerinin bazı besin elementi içeriklerine etkileri. Selçuk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi. 14(23), 72-82.
• Pilanalı, N., & Kaplan, M. (2002). Çileğin meyve rengi ile farklı formlarda uygulanan humik asit ve toprağın bazı bitki besin maddesi kapsamları arasındaki ilişkilerin belirlenmesi. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Tarım Bilimleri Dergisi, 12(1), 1-5.
• Polat, M., & Çelik, M. (2008). Ankara (Ayaş) koşullarında organik çilek yetiştiriciliği. Tarım Bilimleri Dergisi, 14(3), 203-209.
• Türemiş, N., Özgüven, A. I., Paydaş, S. (2000). Güneydoğu Anadolu Bölgesinde Çilek Yetiştiriciliği. TÜBİTAK TARP Yayınları, Adana.