Genetik sanat, DNA’yı içeren sanattır. Sanatta genetik, uzun bir süre önce daha çok bir fotoğrafçı olarak bilinen Edward Steichen’ın, 1936’da MoMA’da hibrit delfinyum çiçeklerini sergilemesi ile varlığını göstermesine rağmen, son yirmi yıldır daha çok ilgi görmektedir. Günümüzde bilgisayarın hızı, veri depolamadaki iyileştirmeler, çizim programlarındaki çeşitlilik, dijital araçlarda maliyetin azalması gibi nedenler teknolojiye ve biyoteknolojiye yakınlığı arttırmanın yanı sıra bilimsel keşiflere duyulan merak, bilimsel uygulamaları estetik geleneği içinde yorumlama isteği, sanat ve bilimi aynı paydada buluşturuyor. Vücudun genetiğinden ve genetik üzerine yapılan araştırmalardan etkilenen bazı sanatçılar, genetiğe yönelik otoradyograflar ve kromozomlar gibi görsel imgeler ve işaretleri kullanırlar. Sanatçılar bazen DNA’nın bilinen formundan etkilenirken; bazen bir kişinin genetik kodları ve oranı türe özgü olan; A (adenin), T (timin) , G (guanin), C (sitozin)’in harflerinin sembolik olarak gösterilmesi ile yaratım sürecine girmektedirler. Çoğunlukla ten üzerine odaklanan sanat için, bedenin içyapısı, soyut dünyası sanatsal açıdan oldukça verimlidir. Betimsel tarama modelli olan bu araştırmada genetiğin çağdaş sanattaki yeri, DNA’ya odaklanan bazı sanatçıların yapıtları ışığında değerlendirilmiştir.
Genetic art is the art involving DNA. Genetics in art has long attracted much attention over the past two
decades, although Edward Steichen, known as a photographer, exhibited hybrid delfinium flowers at MoMA
long ago in 1936. Today, the reasons such as the speed of the computer, data storage improvements, diversity
of drawing programs, the cost of digital tools increase in technology and biotechnology, as well as the curiosity
of scientific discoveries, the desire to interpret scientific applications in the aesthetic tradition, art and science
brings together in the same field. Some artists who are affected by the genetics of the body and research on
genetics use visual images and signs such as autoradiographs and chromosomes. Artists are sometimes
influenced by the known form of DNA; sometimes a person's genetic codes and proportion are speciesspecific; A (adenine), T (thymine), G (guanine), C (cytosine) letters are entered into the process of creation by
symbolic display. For art, which mostly focuses on the skin, the body's internal structure and abstraction are
artistically efficient. In this descriptive survey model, the place of genetics in contemporary art has been
evaluated in the light of the works of some artists focusing on DNA.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Derleme |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Haziran 2020 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 |
https://dergipark.org.tr/tr/pub/ijca